Roger Scruton, die bekend staat om zijn conservatisme, schreef een boek met de titel ‘Het nut van pessimisme en de gevaren van valse hoop’ en verklaart daarin alle zelfverklaarde vormen van optimisme en idealisme, zowel van links als van rechts, als irrationele en verderfelijke excessen.
Vaak zijn het toch open deuren waar boeken over geschreven worden. We weten dit toch wel? Dat welke -isme dan ook nooit gerealiseerd kan worden?
Dat plannen op dit niveau onmogelijk is, en dat je altijd dingen zult hebben die goed gaan, maar net zo veel die fout lopen?
En ik ben het met Cavendich eens..voorzichtigheid is geboden maar positief denken, bijvoorbeeld ook in de medische ontwikkelingen, hebben ons toch ook veel goeds gebracht.
Ik ben van het realistisch optimische, dan kom je meestal een heel eind.