Gisteren het boek gekregen, gelijk gegrepen door het verhaal, en nu helaas alweer uit.
Prachtig boek.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/yoko-ogawa
Dettie
Yoko Ogawa - De huishoudster en de professor
Prachtig boek! Heel origineel gegeven. Ook als je geen hout van wiskunde of honkbal snapt blijft het boeien. Met name de relatie tussen de drie personen is de drijvende kracht van dit boek. Van de huishoudster begrijp je dat ze geduldig en respectvol met de kwetsbare professor omgaat, maar dat ook het kind haarscherp aanvoelt hoe de oude man te benaderen, wordt mooi beschreven. De professor is simpelweg gek op kinderen.
De wiskundige formules kan ik niet volgen en voor mij is dan ook die ene formule (van Euler) die door de professor op tafel wordt gelegd, wanneer ze allen met de schoonzus erbij een gesprek hebben, het grootste raadsel. Die formule doet de schoonzus besluiten om de huishoudster weer terug te laten keren. Ik had gehoopt dat die nog verklaard zou worden. Maar inderdaad, het is ook een raadsel waarom de professor en de schoonzus gescheiden wonen. Is het niet gepast dat ze bij elkaar wonen? Kan schoonzus niet met hem omgaan? Niet verdragen dat hij zo geworden is? Was er sprake van een verboden liefde?
En dan nog het curieuze gegeven dat een schrijfster die zo gek op getallen en cijfers is, tegelijkertijd zo goed met taal omgaat! Ze vermijdt zorgvuldig alle cliché's: het kind krijgt niet de mooie honkbalplaatjesverzameling van de professor, de professor is niet toevallig de onbekende vader van de huishoudster en het kind krijgt geen ongeluk als het even te lang wegblijft!
De wiskundige formules kan ik niet volgen en voor mij is dan ook die ene formule (van Euler) die door de professor op tafel wordt gelegd, wanneer ze allen met de schoonzus erbij een gesprek hebben, het grootste raadsel. Die formule doet de schoonzus besluiten om de huishoudster weer terug te laten keren. Ik had gehoopt dat die nog verklaard zou worden. Maar inderdaad, het is ook een raadsel waarom de professor en de schoonzus gescheiden wonen. Is het niet gepast dat ze bij elkaar wonen? Kan schoonzus niet met hem omgaan? Niet verdragen dat hij zo geworden is? Was er sprake van een verboden liefde?
En dan nog het curieuze gegeven dat een schrijfster die zo gek op getallen en cijfers is, tegelijkertijd zo goed met taal omgaat! Ze vermijdt zorgvuldig alle cliché's: het kind krijgt niet de mooie honkbalplaatjesverzameling van de professor, de professor is niet toevallig de onbekende vader van de huishoudster en het kind krijgt geen ongeluk als het even te lang wegblijft!
Hè gelukkig dat je het mooi vindt berdine! Ik denk altijd als ik zo enthousiast ben dat het dan misschien tegen gaat vallen.
Ja, gek is dat hè dat die wiskunde en honkbal absoluut niet stoort. Ik snapte ook niets van die formule, al googlelend vond ik dat het De mooiste formule binnen de wiskunde genoemd wordt omdat de forumule alles in zich heeft (jaja net of ik het nu wél begrijp, niet dus)
Misschien dat de professor zo aangaf dat de huishoudster en haar zoon alles in zich hebben om hem gelukkig te maken/prettig te laten voelen? Ik roep maar wat.
Ik denk dat de kracht van het boek juist is dat alles zo 'gewoon' gaat. De huishoudster doet haar best, de zoon is er en begrijpt de man. Juist doordat er zelden wat 'schokkends' gebeurt, is het boek zo mooi (denk ik) Net wat jij zegt... geen toevallige toestanden zoals de professor die de verloren vader blijkt te zijn en zo.
Ik was echt even stil toen ik het boek uit had.
Dettie
Ja, gek is dat hè dat die wiskunde en honkbal absoluut niet stoort. Ik snapte ook niets van die formule, al googlelend vond ik dat het De mooiste formule binnen de wiskunde genoemd wordt omdat de forumule alles in zich heeft (jaja net of ik het nu wél begrijp, niet dus)
Misschien dat de professor zo aangaf dat de huishoudster en haar zoon alles in zich hebben om hem gelukkig te maken/prettig te laten voelen? Ik roep maar wat.
Ik denk dat de kracht van het boek juist is dat alles zo 'gewoon' gaat. De huishoudster doet haar best, de zoon is er en begrijpt de man. Juist doordat er zelden wat 'schokkends' gebeurt, is het boek zo mooi (denk ik) Net wat jij zegt... geen toevallige toestanden zoals de professor die de verloren vader blijkt te zijn en zo.
Ik was echt even stil toen ik het boek uit had.
Dettie
Wat heerlijk om te lezen dat jullie ook zo genoten hebben van dit boekje! Ik heb de Engelse versie vorig jaar in mei gelezen en er ontzettend van genoten.
Dit is wat ik er toen over schreef:
Briljant, elegant, ontroerend... maar pas nu ik het boekje heb dichtgeslagen, begrijp ik de dubbele betekenis van de volgende uitspraak over The housekeeper and the professor: het boek is what it means to live in the present, and about the curious equations that can create a family where one before did not exist.
De wiskundeprofessor heeft in 1975 een ernstig auto-ongeluk gehad en kan sindsdien alleen nog maar beschikken over zijn herinneringen tot aan het auto-ongeluk en die van de laatste 80 minuten in het heden. Hij was een briljant wiskundige, maar woont nu bij zijn schoonzuster in de tuin in een apart huisje en lost wiskundeproblemen op in tijdschriften. Via de Akebono Housekeeping organisatie zorgt zijn schoonzuster ervoor dat er doordeweeks een huishoudster beschikbaar is voor hem, die de boel schoonhoudt en voor zijn maaltijden zorgt. Dat het niet makkelijk is, blijkt uit het feit dat hij er al negen 'versleten' heeft, voordat de moeder van Root (van square root = worteltrekken) bij de professor wordt ingezet. Het verzorgen van de professor valt haar niet zwaar, ondanks dat ze zichzelf elke morgen weer bekend moet maken aan de professor en hij nogal kortaangebonden is, als hij aan het denken is. Integendeel, er ontstaat zelfs een heel speciale band tussen hen.
Behalve het ontroerende verhaal van de huishoudster, haar zoontje, de professor en de schoonzuster, is er ook het verhaal van de getallen. Over perfecte getallen, bevriende getallen, priemtweelingen en ga zo maar door. Voor het eerst van mijn leven begin ik te beseffen dat wiskunde mooi is... en dat komt door dit elegant geschreven boekje, door deze professor.
Yoko Ogawa's professor mag worden aangerekend dat ik Euler's identiteit vanaf nu niet alleen herken, maar de schoonheid ervan zelfs ervaar. Ik. Een alfa.
"Like a Shakespearean sonnet that captures the very essence of love, or a painting that brings out the beauty of the human form that is far more than just skin deep, Euler's equation reaches down into the very depths of existence."
(Keith Devlin)
Dit is wat ik er toen over schreef:
Briljant, elegant, ontroerend... maar pas nu ik het boekje heb dichtgeslagen, begrijp ik de dubbele betekenis van de volgende uitspraak over The housekeeper and the professor: het boek is what it means to live in the present, and about the curious equations that can create a family where one before did not exist.
De wiskundeprofessor heeft in 1975 een ernstig auto-ongeluk gehad en kan sindsdien alleen nog maar beschikken over zijn herinneringen tot aan het auto-ongeluk en die van de laatste 80 minuten in het heden. Hij was een briljant wiskundige, maar woont nu bij zijn schoonzuster in de tuin in een apart huisje en lost wiskundeproblemen op in tijdschriften. Via de Akebono Housekeeping organisatie zorgt zijn schoonzuster ervoor dat er doordeweeks een huishoudster beschikbaar is voor hem, die de boel schoonhoudt en voor zijn maaltijden zorgt. Dat het niet makkelijk is, blijkt uit het feit dat hij er al negen 'versleten' heeft, voordat de moeder van Root (van square root = worteltrekken) bij de professor wordt ingezet. Het verzorgen van de professor valt haar niet zwaar, ondanks dat ze zichzelf elke morgen weer bekend moet maken aan de professor en hij nogal kortaangebonden is, als hij aan het denken is. Integendeel, er ontstaat zelfs een heel speciale band tussen hen.
Behalve het ontroerende verhaal van de huishoudster, haar zoontje, de professor en de schoonzuster, is er ook het verhaal van de getallen. Over perfecte getallen, bevriende getallen, priemtweelingen en ga zo maar door. Voor het eerst van mijn leven begin ik te beseffen dat wiskunde mooi is... en dat komt door dit elegant geschreven boekje, door deze professor.
Yoko Ogawa's professor mag worden aangerekend dat ik Euler's identiteit vanaf nu niet alleen herken, maar de schoonheid ervan zelfs ervaar. Ik. Een alfa.
"Like a Shakespearean sonnet that captures the very essence of love, or a painting that brings out the beauty of the human form that is far more than just skin deep, Euler's equation reaches down into the very depths of existence."
(Keith Devlin)
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
berdine schreef:Heel mooi Ellen, maar wat betekent die formule dan? Of vind je hem alleen mooi om te zien?
pffft... ik wist dat ik die vraag zou krijgen en was er al bang voor
. Voor zowel het boek, als deze formule (maar ook naar aanleiding van andere 'wiskundige raadselboeken die ik gelezen heb) geldt dat ik het ervaar zoals je bijvoorbeeld mooie muziek kunt ervaren of een schilderij. Er komen geen woorden in me op als ik aan dit boekje én aan deze formule denk, maar gevoelens en beelden (die ik dan weer niet kan beschrijven met woorden). Daarom gebruikte ik 'ervaren' in plaats van 'begrijpen', want zoals ik al schreef... ik ben een alfa. Die formule staat voor mij symbool voor de relatie tussen de huishoudster, haar zoontje en de professor. Wat ik wel sinds die tijd begrijp is, hoe het mogelijk is dat mensen zo intens met wiskunde (of wiskundige raadsels) bezig kunnen zijn.
Of zoals in het geval van het boek dat ik net uit heb: met logica in het geval van Ludwig Wittgenstein (biografie van Ray Monk, ook al zo'n prachtig boek).
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Ellen schreef:dat ik het ervaar zoals je bijvoorbeeld mooie muziek kunt ervaren of een schilderij. Er komen geen woorden in me op als ik aan dit boekje én aan deze formule denk, maar gevoelens en beelden (die ik dan weer niet kan beschrijven met woorden).
je zegt het goed. Ik probeerde ook aan een vriendin te vertellen hoe dit boek is en als je dat doet dan voel je al dat je het eigenlijk niet goed kunt weergeven. Het is voornamelijk het gevoel wat het oproept. Ik zelf had heel erg het gevoel dat ik de 3 mensen echt gekend had. Ik zag de professor rondlopen en elke keer blij worden van Wortel en heel enthousiast over prachtige cijfers zijn.
Het maakte mij duidelijk hoe fascinerend de wereld van getallen kan zijn.
Ik heb het altijd jammer gevonden dat ik niets begrijp van wiskunde en wiskundige berekeningen. Wat in het boek stond begreep ik ook niet maar de schoonheid en het plezier in de cijfers werdwel heel goed overdragen.
Dettie
Wat een práchtig boekje is dit.
Echt een van de mooiste boeken die ik de laatste tijd heb gelezen
Het is zó liefdevol geschreven,
En zo mooi van taal en van sfeer.
Ik kon niet stoppen met lezen.
En dat voor iemand die niets heeft met getallen en wiskunde.
Ik kreeg zelfs helemaal plezier in al die getallen, nooit geweten dat ze bestonden; bevriende getallen, eenzame getallen, trotse getallen, elegante getallen etc etc.
Voor wie de kans krijgt..lezen dit boek!
Willeke
Echt een van de mooiste boeken die ik de laatste tijd heb gelezen
Het is zó liefdevol geschreven,
En zo mooi van taal en van sfeer.
Ik kon niet stoppen met lezen.
En dat voor iemand die niets heeft met getallen en wiskunde.
Ik kreeg zelfs helemaal plezier in al die getallen, nooit geweten dat ze bestonden; bevriende getallen, eenzame getallen, trotse getallen, elegante getallen etc etc.
Voor wie de kans krijgt..lezen dit boek!
Willeke
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Denk je niet Dettie dat het feit dat de weduwe niet in het huis komt en hóe ze met de huishoudster te maken heeft gehad te maken heeft met haar oude en vermoedelijk verboden liefde voor de professor.
Haar foto n de opdracht aan haar waren tenslotte verstopt onder de honkbalplaatjes, vermoedelijk was ze toen al met haar man, zijn broer.
Pas toen duidelijk werd dat het om vriendschap ging en de huishoudster niet was blijven slapen maar voor de professor gezorgd had toen hij ziek was mocht ze weer terug komen. Klinkt als jaloezie.
Waarom ze dan, nu haar man niet meer leefde, niet bij hem introk begrijp ik ook niet trouwens.
Groetjes Willeke
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Denk je niet Dettie dat het feit dat de weduwe niet in het huis komt en hóe ze met de huishoudster te maken heeft gehad te maken heeft met haar oude en vermoedelijk verboden liefde voor de professor.
Haar foto n de opdracht aan haar waren tenslotte verstopt onder de honkbalplaatjes, vermoedelijk was ze toen al met haar man, zijn broer.
Pas toen duidelijk werd dat het om vriendschap ging en de huishoudster niet was blijven slapen maar voor de professor gezorgd had toen hij ziek was mocht ze weer terug komen. Klinkt als jaloezie.
Waarom ze dan, nu haar man niet meer leefde, niet bij hem introk begrijp ik ook niet trouwens.
Groetjes Willeke
Haar foto n de opdracht aan haar waren tenslotte verstopt onder de honkbalplaatjes
Hee dat was ik even kwijt. Ik weet wel dat er ene foto was waar zij beiden op stonden maar dat die zo goed verstopt was wist ik niet meer. De opdracht weet ik ook niet meer.
Wel weet ik dat de professor de weduwe dat briefje met de
formule gaf en dat toen de huishoudster mocht blijven.
Maar voor de rest dacht ik ook dat de weduwe jaloers was. Raar eigenlijk ze had blij moeten zijn dat na al die mislukkingen er nu eindelijk iemand was die de professor begreep, en goed voor hem was.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
och vond ik het evengoed vreemd dat hij ineens weg was. Het ging toch goed thuis? Ondanks dat zijn geheugen steeds korter duurde.
Dettie
Hee dat was ik even kwijt. Ik weet wel dat er ene foto was waar zij beiden op stonden maar dat die zo goed verstopt was wist ik niet meer. De opdracht weet ik ook niet meer.
Wel weet ik dat de professor de weduwe dat briefje met de
formule gaf en dat toen de huishoudster mocht blijven.
Maar voor de rest dacht ik ook dat de weduwe jaloers was. Raar eigenlijk ze had blij moeten zijn dat na al die mislukkingen er nu eindelijk iemand was die de professor begreep, en goed voor hem was.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
och vond ik het evengoed vreemd dat hij ineens weg was. Het ging toch goed thuis? Ondanks dat zijn geheugen steeds korter duurde.
Dettie
Hee dat was ik even kwijt. Ik weet wel dat er ene foto was waar zij beiden op stonden maar dat die zo goed verstopt was wist ik niet meer. De opdracht weet ik ook niet meer.
Onder de honkbalplaatjes was een geheime bodem, daar lag een soort proefschrift in met een foto en daar stond een opdracht voorin geschreven,
voor N, met liefde voor altijd
(of iets dergelijks, ik doe het uit mijn hoofd, want het boek is alweer ingepakt om retour gestuurd te worden ) en op die foto stonden de professor en zijn schoonzus (en nog een man dacht ik, maar dat weet ik niet helemaal zeker).
Groetjes
Willeke
-
Paul
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 46 gasten