't Is misschien nog wat vroeg, maar hierbij mijn voorstellen. Meer info bij het item "Thema van de maand (titels met namen en voornamen) :
Tolstoj : Anna Karenina
Irene Dische : De intieme bekentenissen van Oliver Weinstock
Samenleesboek oktober/november
Nog een suggestie: Wolfshuid van Kerstin Ekman
In de koude winter van 1916 is de jonge vroedvrouw Hillevi Klarin op weg van Uppsala naar Svartvattnet, in het noorden van Zweden, waar zij een nieuwe baan heeft geaccepteerd. Ze weet niet wat haar te wachten staat - nog niet. Het bestaan in Svartvattnet, afgezonderd van de rest van de wereld, is veel zwaarder dan ze kon vermoeden. Daar, in de uitgestrekte bossen, geldt het recht van de sterkste. Vrouwen en kinderen worden er misbruikt en mishandeld. De relatie met haar geheime verloofde Edvard houdt geen stand als Hillevi Trond Halvorsen ontmoet, met wie zij een relatie begint. Samen adopteren ze Risten, een weesmeisje uit Lapland dat duizend-en-één verhalen kent over de dieren van het woud en de mensen die er lang geleden woonden. Ze vormt zo het verband tussen de levenden en de doden.
328 pagina's | Bert Bakker | augustus 2001
In de koude winter van 1916 is de jonge vroedvrouw Hillevi Klarin op weg van Uppsala naar Svartvattnet, in het noorden van Zweden, waar zij een nieuwe baan heeft geaccepteerd. Ze weet niet wat haar te wachten staat - nog niet. Het bestaan in Svartvattnet, afgezonderd van de rest van de wereld, is veel zwaarder dan ze kon vermoeden. Daar, in de uitgestrekte bossen, geldt het recht van de sterkste. Vrouwen en kinderen worden er misbruikt en mishandeld. De relatie met haar geheime verloofde Edvard houdt geen stand als Hillevi Trond Halvorsen ontmoet, met wie zij een relatie begint. Samen adopteren ze Risten, een weesmeisje uit Lapland dat duizend-en-één verhalen kent over de dieren van het woud en de mensen die er lang geleden woonden. Ze vormt zo het verband tussen de levenden en de doden.
328 pagina's | Bert Bakker | augustus 2001
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Ik nomineer deze keer uit de stapel op mijn nachtkastje;
Ik was Alice, Melanie Benajamin
Beschrijving
Alice Liddell Hargreaves kijkt terug op een rijk en gevuld leven. Als jonge vrouw, echtgenote, moeder en weduwe heeft ze grote passie gekend en een bestaan vol privileges geleid. Maar ook verdriet is haar niet bespaard gebleven. Aan de vooravond van haar eenentachtigste verjaardag beseft ze echter dat de buitenwereld haar altijd alleen maar heeft gezien als 'Alice'.
Ik was Alice is meer dan een liefdesgeschiedenis. Het is ook een roman vol geheimen en vragen. Een briljante combinatie van feit en fictie waaruit een gepassioneerde vrouw naar voren komt die haar fictieve alter ego meer dan waardig was. Een prachtige sfeertekening van een wereld die net zo betoverend is als het Wonderland waarvoor alleen Alice de inspiratiebron had kunnen zijn.
Centraal staat de vraag naar de aard van de contacten van schrijver Lewis Carroll met Alice Liddell (1852-1936) voor wie hij het bekende 'Alice in Wonderland' schreef. De dochtertjes van de Dean van Christ Church College in Oxford trekken de aandacht van wiskundige Charles Dodgson, die veel met de meisjes, maar vooral Alice wandelt en hen fotografeert. Hun moeder voelt dat dit niet onschuldig is, zeker na een foto van Alice in zigeunerjurk. In 1863 wordt Dodgson/Carroll verder contact verboden, maar rond hem en Alice blijft iets onbenoemds hangen. Als koningin Victoria's jongste zoon in Oxford studeert en verliefd wordt op Alice, speelt dat mee in Victoria's afkeuring. Op haar 28e trouwt ze met Reginald Hargreaves. De Amerikaanse debuteert met deze roman, die positief werd ontvangen in de VS. Het boeiende, goed vertaalde verhaal is uitstekend opgebouwd; hoewel niet overtuigend over Alice als klein meisje, is het dat wel over haar in haar contacten met Dodgson en daarna. Extra boeiend voor wie het klassieke kinderboek goed kent. Met drie portretfoto's van Alice Liddell in verschillende levensstadia. Achterin aanvullende informatie voor leesclubs. Paperback; normale druk.
380 pagina's
Asta's ogen, Eveline Stoel
het succesverhaal heeft een keerzijde: in veel Indische families werden de Indo-geschiedenis en -cultuur decennialang doodgezwegen. Asta's ogen wekt beide tot leven.
Asta's ogen is het verhaal van een gewone, maar daardoor misschien wel exemplarische familie van Indische Nederlanders, die in 1955 vanuit Surabaya naar Nederland vertrekt. Terwijl Asta Hoyer-Fredriks in het voormalige Indië een welvarend leven leidde met een groot huis en bediendes, komt ze hier met haar moeder en zeven kinderen terecht in een contractpension in het Brabantse Oss, een industriestadje waar men op klompen loopt en nog nauwelijks 'zwarte' mensen heeft gezien.
'Begint u maar een patatwinkeltje,' krijgt ze te horen, 'want Nederlanders zijn gek op friet'. Van een warm welkom is geen sprake, maar Asta is vastberaden: ze gaan het redden in Nederland. Ze moeten ook wel, want er is geen weg terug.
'Asta's ogen' is het verhaal van de eigen schoonfamilie van de auteur. Een Indo-familie die 'vanwege omstandigheden' - zo verklaarden de repatrianten vroeger hun aanwezigheid in het door hun zo aanbeden moederland - na de Tweede Wereldoorlog Indonesie voor Nederland verruilden. Asta is het vrouwelijke hoofd van de familie, van wie het de grootste zorg is om haar acht kinderen een toekomst te geven in Nederland. Het is ook het verhaal van de doorsnee Indo waarin als een rode draad het van-gemengd-bloed-zijn een belangrijke rol speelt. Heel herkenbaar zijn de karakters; die van Asta als hoofd van de familie in het bijzonder. Een literair non-fictie boek, goed opgebouwd, in een vlotte stijl, in helder Nederlands en heel herkenbaar. De auteur - freelance journaliste - heeft zich goed gedocumenteerd en haar boek is dan ook zeer authentiek te noemen. Met twee katernen zwart-witfoto's, een verklarende woordenlijst en een verwijzing naar literatuur, websites en archieven.
350 pagina's
Mircea Cartarescu, De wetenden
Mircea Cartarescu (1956, Boekarest) is mischien de grootste moderne Roemeense schrijver. 'De Wetenden' is het eerste deel van een romantrilogie over Roemenie, Boekarest en een familie. Het is een epische, apocalyptische vertelling. De autobiografisch getinte roman is onderverdeeld in drie afdelingen. In de eerste neemt Cartarescu ons mee naar de vervlogen wereld van de voorvaderen van zijn moeder - geroemeniseerde Bulgaren, vol mystieke orthodoxie en "oeroude, voorchristelijke angst". In de tweede afdeling, ten tijde van de bombardementen op Boekarest in de Tweede Wereldoorlog en het inmarcheren van de Russen, het verhaal van een New Orleanse sekte, de Wetenden, die een nieuwe AntiWereld aankondigt. In de derde afdeling het verhaal van Ion Stanila, de boerenzoon die het ver brengt in de geheime diensten, maar uiteindelijk, net zoal de verteller, (tijdelijk?) in een psychiatrische inrichting belandt. Mischien, schrijft Cartarescu "bevindt zich in de kern van dit boek niets anders dan een gele, verblindende, apocalyptische kreet". Een magistrale vertelling, waarin een combinatie van Marquez, Proust en Kusturica een fantastische en beangstigende wereld creeren. Gebonden; kleine druk.
(NBD|Biblion recensie, Dr E. Agoston-Nikolova)
476 pagina's
Willeke
Ik was Alice, Melanie Benajamin
Beschrijving
Alice Liddell Hargreaves kijkt terug op een rijk en gevuld leven. Als jonge vrouw, echtgenote, moeder en weduwe heeft ze grote passie gekend en een bestaan vol privileges geleid. Maar ook verdriet is haar niet bespaard gebleven. Aan de vooravond van haar eenentachtigste verjaardag beseft ze echter dat de buitenwereld haar altijd alleen maar heeft gezien als 'Alice'.
Ik was Alice is meer dan een liefdesgeschiedenis. Het is ook een roman vol geheimen en vragen. Een briljante combinatie van feit en fictie waaruit een gepassioneerde vrouw naar voren komt die haar fictieve alter ego meer dan waardig was. Een prachtige sfeertekening van een wereld die net zo betoverend is als het Wonderland waarvoor alleen Alice de inspiratiebron had kunnen zijn.
Centraal staat de vraag naar de aard van de contacten van schrijver Lewis Carroll met Alice Liddell (1852-1936) voor wie hij het bekende 'Alice in Wonderland' schreef. De dochtertjes van de Dean van Christ Church College in Oxford trekken de aandacht van wiskundige Charles Dodgson, die veel met de meisjes, maar vooral Alice wandelt en hen fotografeert. Hun moeder voelt dat dit niet onschuldig is, zeker na een foto van Alice in zigeunerjurk. In 1863 wordt Dodgson/Carroll verder contact verboden, maar rond hem en Alice blijft iets onbenoemds hangen. Als koningin Victoria's jongste zoon in Oxford studeert en verliefd wordt op Alice, speelt dat mee in Victoria's afkeuring. Op haar 28e trouwt ze met Reginald Hargreaves. De Amerikaanse debuteert met deze roman, die positief werd ontvangen in de VS. Het boeiende, goed vertaalde verhaal is uitstekend opgebouwd; hoewel niet overtuigend over Alice als klein meisje, is het dat wel over haar in haar contacten met Dodgson en daarna. Extra boeiend voor wie het klassieke kinderboek goed kent. Met drie portretfoto's van Alice Liddell in verschillende levensstadia. Achterin aanvullende informatie voor leesclubs. Paperback; normale druk.
380 pagina's
Asta's ogen, Eveline Stoel
het succesverhaal heeft een keerzijde: in veel Indische families werden de Indo-geschiedenis en -cultuur decennialang doodgezwegen. Asta's ogen wekt beide tot leven.
Asta's ogen is het verhaal van een gewone, maar daardoor misschien wel exemplarische familie van Indische Nederlanders, die in 1955 vanuit Surabaya naar Nederland vertrekt. Terwijl Asta Hoyer-Fredriks in het voormalige Indië een welvarend leven leidde met een groot huis en bediendes, komt ze hier met haar moeder en zeven kinderen terecht in een contractpension in het Brabantse Oss, een industriestadje waar men op klompen loopt en nog nauwelijks 'zwarte' mensen heeft gezien.
'Begint u maar een patatwinkeltje,' krijgt ze te horen, 'want Nederlanders zijn gek op friet'. Van een warm welkom is geen sprake, maar Asta is vastberaden: ze gaan het redden in Nederland. Ze moeten ook wel, want er is geen weg terug.
'Asta's ogen' is het verhaal van de eigen schoonfamilie van de auteur. Een Indo-familie die 'vanwege omstandigheden' - zo verklaarden de repatrianten vroeger hun aanwezigheid in het door hun zo aanbeden moederland - na de Tweede Wereldoorlog Indonesie voor Nederland verruilden. Asta is het vrouwelijke hoofd van de familie, van wie het de grootste zorg is om haar acht kinderen een toekomst te geven in Nederland. Het is ook het verhaal van de doorsnee Indo waarin als een rode draad het van-gemengd-bloed-zijn een belangrijke rol speelt. Heel herkenbaar zijn de karakters; die van Asta als hoofd van de familie in het bijzonder. Een literair non-fictie boek, goed opgebouwd, in een vlotte stijl, in helder Nederlands en heel herkenbaar. De auteur - freelance journaliste - heeft zich goed gedocumenteerd en haar boek is dan ook zeer authentiek te noemen. Met twee katernen zwart-witfoto's, een verklarende woordenlijst en een verwijzing naar literatuur, websites en archieven.
350 pagina's
Mircea Cartarescu, De wetenden
Mircea Cartarescu (1956, Boekarest) is mischien de grootste moderne Roemeense schrijver. 'De Wetenden' is het eerste deel van een romantrilogie over Roemenie, Boekarest en een familie. Het is een epische, apocalyptische vertelling. De autobiografisch getinte roman is onderverdeeld in drie afdelingen. In de eerste neemt Cartarescu ons mee naar de vervlogen wereld van de voorvaderen van zijn moeder - geroemeniseerde Bulgaren, vol mystieke orthodoxie en "oeroude, voorchristelijke angst". In de tweede afdeling, ten tijde van de bombardementen op Boekarest in de Tweede Wereldoorlog en het inmarcheren van de Russen, het verhaal van een New Orleanse sekte, de Wetenden, die een nieuwe AntiWereld aankondigt. In de derde afdeling het verhaal van Ion Stanila, de boerenzoon die het ver brengt in de geheime diensten, maar uiteindelijk, net zoal de verteller, (tijdelijk?) in een psychiatrische inrichting belandt. Mischien, schrijft Cartarescu "bevindt zich in de kern van dit boek niets anders dan een gele, verblindende, apocalyptische kreet". Een magistrale vertelling, waarin een combinatie van Marquez, Proust en Kusturica een fantastische en beangstigende wereld creeren. Gebonden; kleine druk.
(NBD|Biblion recensie, Dr E. Agoston-Nikolova)
476 pagina's
Willeke
WilV schreef:Mircea Cartarescu, De wetenden
Euhhh... ik wil niet op voorhand iedereen afschrikken... hoewel, het kan juist een uitdaging zijn aan jullie, nietwaar? Ik ben een maand of twee geleden begonnen in dit boek, maar heb het na precies 172 bladzijden opzij gelegd. Na de zoveelste, voor mij totaal onbegrijpelijke, hallucinatie, waar ik me doorheen geworsteld had, bedacht ik dat ik nog zoveel boeken had liggen waar ik het waarschijnlijk wel mee zou kunnen vinden, dat ik de daad bij de gedachte heb gevoegd en De wetenden semi-permanent heb opgeborgen. Het is nog slechts beschikbaar voor dat afschuwelijke nachtmerriemoment waarop ik niets, maar dan ook niets meer te lezen voorhanden heb en de behoefte om te lezen de opgebouwde weerstand tegen dit boek overwint
.
Kortom, ik begin er binnen nu en een jaar of twee, drie echt niet (weer) aan. Sorry
."Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Ha, ik heb het zelf nog niet gelezen, maar als het niet zo'n toegankelijk boek is om het maar eens vriendelijk te zeggen is het misschien als samenleesboek niet zo'n aanrader.
Groetjes
Willeke
Groetjes
Willeke
Laatst gewijzigd door WilV op 17 sep 2010, 13:44, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik denk, eerlijk gezegd, dat het inderdaad niet zo geschikt is als samenleesboek. Aan de andere kant, klinkt dat zo afschuwelijk bevoogdend dat ik dat eigenlijk ook weer niet wil zeggen. Dat doe ik dus bij deze.. niet zeggen, bedoel ik. Of heb ik het nou toch gezegd 
?
?"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Dettie schreef:Ik dacht eigenlijk dat Kerstin Ekman thrillers schreef of heb ik het mis?
Ja en nee. Ik heb alleen nog maar Zwart water van haar gelezen en hoewel ik eigenlijk helemaal niets met thrillers heb, vond ik dat een heel, heel goed boek. Eigenlijk vind ik het een beetje tekort door de bocht om, in ieder geval, op Zwart water het etiket thriller te plakken. Zelfs het etiket literaire thriller wil ik er niet voor gebruiken, maar dat wordt veroorzaakt door het gegeven dat er (en dat is slechts mijn mening!) zo ontzettend veel kaf onder dat koren zit. Zwart water is een 'gewoon' een uitstekend verhaal, waarin 'toevallig' twee moorden en veel later nog een, gepleegd worden. Het draait niet allemaal om die moorden en het vinden van de moordenaar. Maar ik besef dat ik een geheel eigen draai aan de definitie van (literaire) thriller heb gegeven en het daarom niet als een thriller beschouw. Ik kan wel leven met dat wat er op Wikipedia over Ekman wordt gezegd, op basis van 'al die ene boek' die ik van haar heb gelezen:
Ekman schreef in de jaren zestig een aantal detectiveverhalen die opvielen door de combinatie met sfeervolle natuurbeschrijvingen en een sterk psychologisch inzicht. Vanaf de jaren zeventig ontwikkelde ze zich tot een van de meest vooraanstaande Zweedse realisten en woordkunstenaars. Spanning blijft echter een belangrijk ingrediënt in haar boeken, die verder worden getypeerd door fantasie en humor. Ook toont ze altijd een grote kennis van zaken van de dingen die ze beschrijft, bijvoorbeeld van beroepen en handvaardigheden.
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Behalve het boek Ik was Alice (dat ik al heb gelezen en aan kan raden!) staan er voor mij niet direct boeken bij die ik nu zou willen lezen. Dat komt omdat mijn nog te lezen stapel nogal hoog is, waaronder 2 recensieboeken. En het spannende samenleesboek wat gekozen gaat worden.
Dus ik sla over.[/b]
Dus ik sla over.[/b]