Almudena Grandes: Het ijzig hart

[Marjo]

Het heeft me veel tijd gekost, maar omdat het een prachtig boek is, was het zeker geen straf!
Integendeel, dit kan nog een keer rustiger gelezen worden.

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/almudena-grandes

Marjo

[Dettie]

Dat vind ik nou altijd zo knap, jij weet zo'n heel dik boek 'kort' samen te vatten. Dat kan ik nooit, bij mij wordt een dik boek ook een 'dik' verslag.

Je weet het weer uitermate boeiend te vertellen Marjo. Rond m'n Op m'n 18e, 19e en 20e was ik elk jaar lang (6 weken) op vakantie in Spanje bij Barcelona en het viel me toen al op dat als je de naam van Franco alleen al noemde dat mensen heel verschrikt om zich heen keken. Toen ik 20 was, was hij net dat jaar daarvoor overleden maar de schrik zat er nog steeds in.
Er werd inderdaad nergens over gepraat of beter gezegd men durfde nergens over te praten. Zeker in die omgeving niet.
Alles wat Catalaans was, of beter gezegd alles wat volgens dictator Franco niet-Spaans was, was in deze periode verboden. Overtredingen werden zwaar bestraft. Catalaanse boeken mochten vanaf de jaren 40 wel weer gedrukt worden, maar niet voor publiekelijk gebruik. (Barcelona is Catalaans). Mijn ex-man praatte Catalaans, dat had hij zo op de camping geleerd en hij werd daarvoor uitgescholden door de guardia civil (vuile Catalaan) en dat op een camping pal onder Barcelona waar die politie regelmatig met veel vertoon kwam controleren.

Dettie

[Marjo]

Dit komt dan ook ter sprake in het boek.
En er zijn dingen gebeurd waar de wereld geen weet van heeft, maar die misschien nog wel erger zijn dan sommige dingen die de nazi's uithaalden.

[Dettie]

Joris Vermeulen heeft in het blad Boek een recensie, nou ja eerder een mening, over dit boek geschreven. Kennelijk heeft hij het nawoord niet gelezen 'praat maar niet over het verleden,' zeggen de Spanjaarden. Er zouden wonden opengereten worden, zo verdeeld is Spanje geweest.

Vermeulen heeft het er over dat de verwerking van de psychische en andere schade die Franco heeft aangericht kennelijk pas nu, na 30 jaar, pas goed op gang komt.
Hij vindt dit boek overigens niets.
Het gros van de zinnen is nodeloos lang, ze missen de nodige peper, poëzie of wat voor prikkelends dan ook, schrijft hij o.a.

Veel méér schrijft hij trouwens niet over dit boek.

Dettie

[Marjo]

Dat van die verwerking, dat klopt, dat zegt Grandes ook. De boeken komen nu pas goed los, zegt ze.

En ja, die zinnen, dat is een kwestie van smaak. Ik vind de geciteerde zin, anderhalve pagina lang in het boek zelf, prachtig. Het geeft tegelijk de situatie als de reactie van de hoofdpersoon erop weer, in een vloeiende verteltrant.
Zo zitten er meer in, en ja, ik mag dat wel.

[Dettie]

Ik vond die lange zin ook prachtig. Ik kon me gelijk het personage er bij voorstellen.

Dettie

[Marjo]

Ja, hè, je ziet ze gewoon zitten in dat kantoor. Zij haar best doen om indruk te maken, en hij denkt ergens anders aan..

[Dettie]

ja precies. Hij is overdonderd en zij blijft heel zakelijk, gewoon met haar werk bezig... knap gedaan.

Dettie

[I.Gerritsen]

Ik ben onderhand echt verslaafd aan de serie ‘Grote Verhalen Vertellers’ van Uitgeverij Signatuur. Naast boeken van de populaire Carlos Ruiz Zafón is in deze reeks een boek van een andere Spaanse auteur verschenen; Almudena Grandes. Haar roman ‘Het IJzig Hart’ is minstens net zo fantastisch als Zafóns Spel van de Engel en Schaduw van de Wind.

Het IJzig Hart neemt je mee naar het authentieke Spanje. Naar de zon, de olijfbomen, de wijn en de siësta, maar ook naar de duistere geheimen die in Spanje maar net onder de oppervlakte liggen. Als de machtige zakenman Julio Carrión overlijdt, ontdekt zijn jongste zoon Alváro op de begrafenis een onbekende mooie vrouw. Hij valt als een blok voor deze mysterieuze Raquel, maar weet niets van de geschiedenis van hun beide families, die in de Spaanse Burgeroorlog elk aan een andere kant stonden. Als de puzzelstukjes langzaam op hun plaats vallen, verdwijnt alle vaste grond onder Alváro’s voeten.

Als je er op vakantie bent, sta je er niet zo bij stil, maar er is in Spanje een lange periode geweest waarin mensen ongestraft slechte dingen konden doen. Pas toen dictator Franco in 1975 overleed, begon het land langzamerhand weer wat beschaafder te worden. Het IJzig Hart springt steeds van het heden naar de donkere jaren uit de Spaanse geschiedenis, en dan zonder waarschuwing weer terug. Samen met Alváro ontrafel je de geheimen uit het verleden van zijn eigen familie en die van Raquel, maar niets is wat het lijkt. Het boek is door die opzet zó spannend geworden dat je het heel moeilijk weg kunt leggen. Naast spannend is Het IJzig Hart ook nog eens ongelooflijk romantisch. Een zodanig onweerstaanbare combinatie dat je de maar liefst 834 pagina’s veel sneller hebt uitgelezen als je eigenlijk zou willen.

We want more!