Heerlijk boek. Ik weet niet waarom ik Minke Douwesz en Detlev van Heest wel prachtig vind, en niets moet hebben van Voskuil. Misschien toch het onderwerp?
Je leest dit niet in een ruk uit, maar omdat het prettig in delen geschreven is, hoeft dat ook niet. Je pakt zo de draad weer op.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/detlev-van-heest
Marjo
Detlev van Heest: De verzopen katten en de Hollander (debuut
De verzopen katten en de Hollander is de aanloop naar de dramatische roman Pleun, die in het najaar van 2010 zal verschijnen en waarin het toneel naar Nieuw Zeeland wordt verplaatst.
Nou Marjo, je kunt je alvast gaan verheugen.
Ik moet zeggen, het boek klinkt erg goed. ik ben een erge liefhebber van Voskuil en ik las dat Van Heest ook gecorrespondeerd heeft met Voskuil over dit boek.
----
In het tijdschrift Boek staat
De verzopen katten en de Hollander is een boek in de autobiografische traditie van J.J. Voskuil: het minutieus beschrijven van een vaak onbeduidend leven. Waar het mij bij Voskuil niet langer dan een deel kon boeien, kijk ik bij Van Heest uit naar het vervolg. De uitgever kondigt een drama aan dat wortelt in het eerste deel en dat beschreven wordt in de roman Pleun. Ik kan niet wachten.
Ik ben toch een beetje van die rare man gaan houden.
Jeroen Kans
--
Dettie
Nou Marjo, je kunt je alvast gaan verheugen.
Ik moet zeggen, het boek klinkt erg goed. ik ben een erge liefhebber van Voskuil en ik las dat Van Heest ook gecorrespondeerd heeft met Voskuil over dit boek.
----
In het tijdschrift Boek staat
De verzopen katten en de Hollander is een boek in de autobiografische traditie van J.J. Voskuil: het minutieus beschrijven van een vaak onbeduidend leven. Waar het mij bij Voskuil niet langer dan een deel kon boeien, kijk ik bij Van Heest uit naar het vervolg. De uitgever kondigt een drama aan dat wortelt in het eerste deel en dat beschreven wordt in de roman Pleun. Ik kan niet wachten.
Ik ben toch een beetje van die rare man gaan houden.
Jeroen Kans
--
Dettie
Hé, wat heerlijk.. ik 'wist' dat dit een boek zou zijn waar ik van ga smullen! Het ligt sinds zaterdag op de tafel, gereed om tzt verorberd te worden.
Het verbaasde me wel dat het zo'n 'klein' boekje was, gezien het aantal pagina's.
Het verbaasde me wel dat het zo'n 'klein' boekje was, gezien het aantal pagina's.
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Marjo schreef:Er is gedrukt op dat fijne papier, net als bij Minke Douwesz. Ik vind dat heel prettig lezen, ook al betekent het dat het een 'dik 'boek is.
Veel plezier Ellen!
Ik vind die dunne pagina's ook prettig lezen. Ennuh.. ik heb zo maar het idee dat ik er inderdaad veel plezier mee/aan ga beleven. 'Helaas' heb ik nog wat 'moetjes' liggen, die eerst aan de beurt zijn, dus ik moet me nog even bedwingen
."Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Marjo schreef:Nu je toch bezig bent: ook van Detlev van Heest komt het beloofde tweede boek. Ik heb het al op mijn lijstje staan!!
Yup... zelfs al een collega 'gedwongen' om me zijn mening te geven. Dat was helaas positief. Zo komt er nooit een eind aan mijn lijstje(s)
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
De nieuwe roman van Detlev van Heest, Pleun, is goed ontvangen door de pers. Jann Ruyters noemde het boek in Trouw "vermakelijk, spannend en verslavend". Ook Arjen Fortuin vindt het boek spannend. In zijn stuk "Een benijdenswaardige boerenlul" in NRC Handelsblad schrijft hij: "Veel gesprekken bevinden zich prachtig in het schemergebied tussen waarderende provocatie en vileine kritiek." Daniëlle Serdijn, recensent van de Volkskrant, vond het "aangenaam om Van Heests priemende dialogen te volgen en opgezogen te worden in het Nieuw-Zeeuwse wereldje".
Al eerder schreef Frits Abrahams in zijn column in NRC Handelsblad: "Tip voor de liefhebbers van J.J. Voskuil: lees Detlev van Heest." Lees hier zijn stukje over De verzopen katten en de Hollander, Van Heests debuut dat op Recensieweb "een van de meest geslaagde romans van de afgelopen jaren" werd genoemd.
dettie
Al eerder schreef Frits Abrahams in zijn column in NRC Handelsblad: "Tip voor de liefhebbers van J.J. Voskuil: lees Detlev van Heest." Lees hier zijn stukje over De verzopen katten en de Hollander, Van Heests debuut dat op Recensieweb "een van de meest geslaagde romans van de afgelopen jaren" werd genoemd.
dettie
Ik zou het boek krijgen maar dat ging niet door, dus nu heb ik het als boekenweekboek gekocht. Ik wilde het graag lezen en zelf in de kast hebben omdat het op Het bureau leek van Voskuil
Biblion zegt:
"Van Heest (1956) schrijft zich in de Voskuil-traditie en overstijgt de meester op verscheidene fronten: 'De verzopen katten en de Hollander' is afwisselender, geestiger en menselijker dan een groot deel van het werk van zijn literaire voorbeeld. Het ongedwongen taalgebruik en de buitengewoon plezierige stijl zal veel lezers over de streep trekken."
Ik ben het daar niet mee eens. Het mooie van de boeken van Voskuil is de observatie en het inzicht in zijn collega's. Bij dit boek lees ik vrij korte fragmenten. Ontmoeting met de buren, een praatje en weer weg. Nu is mevrouw Suzuki opgenomen. Detlev van Heest weet wel de beelden weer te geven maar toch voel je minder betrokkenheid als bij Voskuil.
Dit is veel meer een roman dan de boeken van Voskuil.
Dettie
Biblion zegt:
"Van Heest (1956) schrijft zich in de Voskuil-traditie en overstijgt de meester op verscheidene fronten: 'De verzopen katten en de Hollander' is afwisselender, geestiger en menselijker dan een groot deel van het werk van zijn literaire voorbeeld. Het ongedwongen taalgebruik en de buitengewoon plezierige stijl zal veel lezers over de streep trekken."
Ik ben het daar niet mee eens. Het mooie van de boeken van Voskuil is de observatie en het inzicht in zijn collega's. Bij dit boek lees ik vrij korte fragmenten. Ontmoeting met de buren, een praatje en weer weg. Nu is mevrouw Suzuki opgenomen. Detlev van Heest weet wel de beelden weer te geven maar toch voel je minder betrokkenheid als bij Voskuil.
Dit is veel meer een roman dan de boeken van Voskuil.
Dettie
En daarom vind ik die verzopen katten heel erg mooi. Ik vind de vergelijking met Voskuil ook helemaal mank gaan.
Wat vind je tot nu toe van dit boek, Dettie? Minder betrokkenheid met de Japanners, dat klopt wel, maar met de verteller toch wel?
Ik heb mezelf deel twee dat in Australië speelt cadeau gedaan, maar het moest besteld worden.
Wat vind je tot nu toe van dit boek, Dettie? Minder betrokkenheid met de Japanners, dat klopt wel, maar met de verteller toch wel?
Ik heb mezelf deel twee dat in Australië speelt cadeau gedaan, maar het moest besteld worden.
Ik weet het nog niet Marjo wat ik er van vind. Ik vind het aardig maar mis juist de toon van Voskuil.
Tot nu toe zou het zich overal kunnen afspelen, ik lees alleen nog over een steeg en beddegoed dat al dan niet buiten hangt en buren die elkaar dagzeggen. Ook wordt er veel theegedronken.
Het enige dat eventueel Japans zou kunnen zijn is het uitdoen van de schoenen en het vele buigen.
De schrijver is redelijk betrokken bij mevrouw Suzuki maar dan als mens tegenover een mens. Maar Japanse cultuur of betrokkenheid bij het land zelf... nee, dat is er (nog) niet.
Dettie
Tot nu toe zou het zich overal kunnen afspelen, ik lees alleen nog over een steeg en beddegoed dat al dan niet buiten hangt en buren die elkaar dagzeggen. Ook wordt er veel theegedronken.
Het enige dat eventueel Japans zou kunnen zijn is het uitdoen van de schoenen en het vele buigen.
De schrijver is redelijk betrokken bij mevrouw Suzuki maar dan als mens tegenover een mens. Maar Japanse cultuur of betrokkenheid bij het land zelf... nee, dat is er (nog) niet.
Dettie
Ik vind dat er wel inzitten, maar ik vond vooral de manier waarop hij er mee omging mooi. Het kleine in het dagelijkse leven, het gewone theeleuten op z'n Japans, de manier ook waarop de Japanners onderling met elkaar omgaan en daarover praten.
(En tja, ik had toch al wel eerder vermeld dat ik de vergelijking met Voskuil niet juist vond? Had je maar naar mij moeten luisteren...ha ha)
(En tja, ik had toch al wel eerder vermeld dat ik de vergelijking met Voskuil niet juist vond? Had je maar naar mij moeten luisteren...ha ha)
Re: Detlev van Heest: De verzopen katten en de Hollander (de
Je hebt het zeker niet uitgelezen, Dettie? Als je Voskuil verwachtte, dan is dat vooral in het eerste deel over Mevrouw Suzuki. Nu heb ik behalve Het Bureau ook De moeder van Nicolien gelezen en dat is precies Mevrouw Suzuki. Ik vond dit eerste deel dus wel erg Voskuil-achtig, met name de dialogen. In de volgende delen wordt dat minder, maar er komt dan wel wat meer diepte in het verhaal. Je krijgt langzaamaan een beeld van Van Heests karakter. Dat is bij tijd en wijle zonder meer "raar" te noemen. Hij is zeer sociaal, erg begaan met de buren voorzover ze hulp behoeven. Is het deels uit nieuwsgierigheid? Wie zal het zeggen? Daarnaast is hij een groot dierenliefhebber, op het belachelijke af. Die karaktertrek deed me aan Nicolien denken. Ook zo rechtlijnig, zonder boodschap aan de realiteit en de onlogica negerend. Na het deel over Mevrouw Suzuki sluipt er ook humor in het verhaal, doorgaans door Van Heests zelfspot.
Ik geloof niet dat het huwelijk slecht is/was, Marjo. Annelotte probeert hem voortdurend af te remmen, zijn acties tot normale proporties terug te dringen, maar hij is loei-eigenwijs. Annelotte wordt in die corrigerende rol gedwongen, maar is zelf ook heel sociaal (de lening aan die klaploper en inderdaad dat koekjesbakken). Van Heest noemt zichzelf een nietsnut en voelt zich onzeker. Dat zal nu wel over zijn!
Ik vond het een erg goed boek. Ik ga PLeun ook nog lezen!
Ik geloof niet dat het huwelijk slecht is/was, Marjo. Annelotte probeert hem voortdurend af te remmen, zijn acties tot normale proporties terug te dringen, maar hij is loei-eigenwijs. Annelotte wordt in die corrigerende rol gedwongen, maar is zelf ook heel sociaal (de lening aan die klaploper en inderdaad dat koekjesbakken). Van Heest noemt zichzelf een nietsnut en voelt zich onzeker. Dat zal nu wel over zijn!
Ik vond het een erg goed boek. Ik ga PLeun ook nog lezen!
Re: Detlev van Heest: De verzopen katten en de Hollander (de
Ik weet helemaal niets meer van dat boek berdine.
Maar we zaten toen midden in een enorme flatrenovatie dus het kan best zijn dat ik gewoon de rust niet had voor dat boek.
Ik ga eens in de debuutboekendoos kijken of ik het boek heb.
Vermoedelijk heb ik mijn eerste exemplaar weggegeven.
Dettie
Maar we zaten toen midden in een enorme flatrenovatie dus het kan best zijn dat ik gewoon de rust niet had voor dat boek.
Ik ga eens in de debuutboekendoos kijken of ik het boek heb.
Vermoedelijk heb ik mijn eerste exemplaar weggegeven.
Dettie
Re: Detlev van Heest: De verzopen katten en de Hollander (de
'Pleun' wacht nog..ik kom er niet toe.
Blijkbaar dacht ik dat het niet goed zat tussen die twee? Maar ze gaan toch ook uit elkaar, of herinner ik me dat niet goed?
Blijkbaar dacht ik dat het niet goed zat tussen die twee? Maar ze gaan toch ook uit elkaar, of herinner ik me dat niet goed?
Re: Detlev van Heest: De verzopen katten en de Hollander (de
Nee dat herinner je je niet goed. Ze gaan emigreren naar Nieuw-Zeeland. Waarschijnlijk dacht je dat het niet goed zat tussen hen, omdat hij voortdurend opmerkingen van haar aanhaalt, die negatief klinken. Maar zij probeert hem steeds in te laten zien dat hij zich onrealistisch gedraagt en zich aanstelt. En hij vermeldt het ook alleen maar omdat hij dat heus wel weet, maar nu eenmaal zo is. Soms bewijst hij ook meteen haar gelijk. Die zelfspot was echt grappig. Haar acties m.b.t. hem vond ik vaak heel positief. En natuurlijk is er wel eens echt verschil van mening, waar niet?
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 55 gasten