Ernest van der kwast - Mama Tandoori

[Dettie]

Hier had ik erg naar uitgekeken en ja! het is weer een erg lekker boek.
Heel anders dan Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen maar ik heb weer genoten.

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/ernest-van-der-kwast

Dettie

[WilV]

He, je hebt het al uit. En naar tevredenheid.

Ik ben zeer benieuwd naar dit boek, ik kan het lenen van iemand,dus wordt vervolgd.

Groetjes
Willeke

[Marjo]

Ik had het niet gelezen als het niet een van de zes boeken voor de NS Publieksprijs was.
Tja, ik vind dat ik niets gemist zou hebben als ik het niet gelezen had.
Voor mij niet de winnaar dus.
Komt nog bij, maar daar kan hij niets aan doen: ik ben die boeken over zoon-moederverhoudingen toch onderhand wel beu..

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/ernest-van-der-kwast

Marjo

[Dettie]

Ja ik vond het wel een leuk boek, vooral dat die moeder zo zuinig was vond ik hilarisch. Een zeer dominante vrouw!

Ik zit nu te denken welke boeken ik ken over zoon-moederverhoudingen en kom er zo snel niet op. Heb je een paar titels voordat ik de hele dag loop te denken, 'in welke boeken komt dat nu ook alweer voor?'

Je schrijft dat Van der Kwast dan genetisch wel zwaar belast moet zijn met zo'n familie. Waarom vind je dat? Niet de hele familie was raar. Die ene tante was alleen nóg erger dan moeder, maar de andere was een schatje.

En waarom schrijf je.
"Je kunt het slapstick noemen, maar de donkere kant overheerst."

Zo zwart is het verhaal toch niet? Die moeder regeert ja, maar als vader het écht niet gewild had was hij wel weggeweest.
Ook haar zorgen om het oudste kind vond ik wel ontroerend. Voor haar was het kennelijk nodig om vol te houden dat hij toch arts of iets dergelijks zou worden. Op haar manier deed ze haar erg haar best voor hem. Ze sjouwde overal naar toe in de hoop dat hij op een wonderbaarlijke manier zou genezen. Ze zegt niet voor niets

"Je mag alles verzinnen, alles verdraaien, alles veranderen. Alles. Maar niet dat ik de hoop heb opgegeven."

Dettie

[Marjo]

Ja, en als ik dan ga zoeken valt het nog wel mee. Toch heb ik het gevoel dat ik steeds maar boeken lees die over een zelfde thema gaan: het zoeken naar een identiteit, en daarvoor moet de vader of de moeder met de billen bloot.

Donna Milner: Regenlied
Boudewijn Buch: Het dolhuis
Arjen Lubach: Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend
Dimitri Verhulst: de laatste liefde van mijn moeder
Phillippe Claudel: Alles waar ik spijt van heb
Nicole van Nierop: Ik houd van u.
Emily Gordts: Arty-farty

Deze vallen er voor mij wel onder, zelfs al is er veel variatie is.

Vind jij die familie zoals die beschreven wordt een normale familie dan? Natuurlijk haalt hij juist deze naar voren, anders heb je geen verhaal, maar je zal maar opgroeien in zo'n gezin!
En dat vind ik meteen de donkere kant van het verhaal. Ik geloof er niets van dat die vader weg kon. Hij komt niet echt goed uit de verf vind ik. Waarom, inderdaad waarom bleef hij?
Het is niet mijn soort van humor, dat zij met die deegroller zwaait, daar lach ik niet om. Maar anderen wel, dat weet ik.

Ik vind de moeder egoïstisch, zoals het hier verteld wordt. Ze wil niet erkennen dat die zoon niet is zoals ze dat had gewenst, dat is kortzichtig. Ik zie er niets ontroerends in. Eerlijk gezegd vind ik het een rotmens.

[berdine]

Ik denk dat dit boek me mateloos zal irriteren. Ik kan heel slecht tegen dwingelanden en als ze dan ook nog onlogisch redeneren! Ik ergerde me ook mateloos aan Mevrouw mijn moeder. Hoe de hele familie naar haar pijpen danste, terwijl ze met niemand rekening hield. En Isis in De tram van half zeven. Nog zo'n portret!
Maar ik zal het toch eens wat hoger op mijn leeslijst zetten.

[Dettie]

Ik vind de moeder egoïstisch, zoals het hier verteld wordt. Ze wil niet erkennen dat die zoon niet is zoals ze dat had gewenst, dat is kortzichtig. Ik zie er niets ontroerends in. Eerlijk gezegd vind ik het een rotmens.

In veel dingen is ze wel erg dwingend ja, maar ik denk dat ze voor die oudste zoon wel het beste wil. Ik geloof niet dat ze voor zichzelf naar Lourdes e.d. gaat maar hoopt dat haar zoon er beter van wordt.

Die zuinigheid ken ik wel, van dichtbij, en het is erg vervelend als een gezin of hele familie zo is. Maar dat wil niet zeggen dat die mensen gestoord zijn of dat het verder geen normale familie is.
Er werd daar ook gegeten, geslapen, gelachen, gelezen enz. Alleen waren ze heel erg zuinig, werd elk dubbeltje omgekeerd en moest alles afgeprijst zijn. Nu worden er dingen uitvergroot van die moeder, het lijkt nu een akelig mens dat alleen maar met deegrollers loopt te zwaaien en winkels afholt om iets goedkoper te krijgen. Maar dat gebeurt natuurlijk niet altijd en wie weet hoe anders ze ook tegen haar man kon zijn. Alleen lezen we dat niet.

Dettie

[Marjo]

Opnieuw blijkt dat wij een heel ander wereldbeeld hebben.
Die vrouw wil niet het beste voor haar zoon omdat hij daar beter mee af is. Welnee, ze wil daar zelf mee scoren: Haar zoons moeten hoog in aanzien komen om zelf ook in aanzien te stijgen.
Puur egoïsme.

[EvaW]

Ik heb dit boek ook recent gelezen omdat ik zag dat het genomineerd was en ik sowieso wel benieuwd was.
Het las als een trein en ik heb af en toe wel gelachen, maar echt bijzonder vond ik het niet. Ik heb me niet geirriteerd aan die moeder, als ze niet zo omschreven was zou het verhaal niet boeiend en grappig zijn.

[Marjo]

Daar heb je natuurlijk gelijk in!
Het gaat er meer om: vind je haar echt om te lachen ( ik niet) of vind je je haar een rotmens (ik wel).
Mijn dochter 'moest' de zes genomineerde boeken lezen, deze dus ook. Zij heeft dezelfde smaak als ik, geloof ik..

[EvaW]

Dan zou ik toch gaan voor rotmens zoals jij dat noemt. Omdat het een boek is heb je er "begrip" voor, maar als ik met zo'n vrouw zou moeten samenleven zou ik snel weg zijn. Eigenlijk zijn alle dingen die ze doet gericht op aanzien/geen gezichtsverlies en het er financieel beter op worden (maar wat ze dan met al dat geld doet?).

[Marjo]

Goede vraag. Er moet heel wat zijn, alleen al wat ze met die huizen deed!

[Dettie]

Je kunt zeggen wat je wilt maar het is wel een apart verhaal.
van mij mag het de NS prijs winnen. Godenslaap heeft al prijzen gewonnen, nu mag Ernest van der Kwast van mij wel winnen.
De rest van de genomineerde boeken lijkt me 3 x niets (sorry)

Dettie
die Marjo al hoort brommen

[Marjo]

Brom, brom...
Mijn dochter heeft dit boek niet uitgelezen, dat van Franca Treur vond ze ook niets. De vastgoedaffaire kon haar niet boeien, en - dat vond ik zelf vreemd!- ook Simone van de Vlugt en Suzanne Vermeer konden haar niet bekoren. Blijft over...

[Renate]

Ik heb het boek net uit en vond het erg mooi. Tja, misschien wil de moeder dat haar oudste zoon een goede carriëre heeft, omdat dat haar aanzien verhoogt. Toch geloof ik niet dat het puur egoisme is. Ik denk dat iedere ouder het beste voor z'n kind wil en zo ook deze moeder. Ze wil gewoon dat haar zoons aan haar ideaalbeeld voldoen en een zeker bestaan hebben. Natuurlijk is het voor de vrouw van belang, maar toch ook voor de kinderen, althans in haar ogen. Als haar wensen voor haar oudste zoon puur uit eigenliefde zo zijn, dan is haar reactie op haar jongste zoon vreemd. In zekere zin zou je toch kunnen zeggen dat je met een zoon die schrijver is, juist beter voor de dag kan komen dan met een zoon die econoom is geworden. De vrouw is gewoon bang dat haar kinderen arm zullen zijn, als ze niet doen wat zij van hen verwacht. En ergens kan je je voorstellen dat ze bezwaren heeft tegen de islamitische vrouw van de middelste zoon, omdat ze zelf zeer slechte ervaringen met moslims heeft.

[Dettie]

Ja het is een bijzonder boek. Al die pennywafels staan me nog bij. Geen makkelijke vrouw zo te lezen maar wel heel ontroerend vond ik wel haar zorg om dat oudste kind. Ook al moet de reis naar Lourdes goedkoop zijn ze gaat wél en heeft wél haar zorgen om dat kind.
Ik vind dat Ernest van der Kwast het verhaal met mildheid geschreven heeft want reken maar dat je af en toe daas wordt van zo'n moeder, maar hilarisch is het ook.

Dettie

[Renate]

Inderdaad. Hoe vreemd het ook klinkt en hoe raar de moeder wordt afgeschilderd, je voelt toch ook een zekere liefde. Ze probeert inderdaad alles om de oudste zoon beter te maken en dat kan je volgens mij niet afdoen als een zoeken naar status. Ik denk dat er ook een stukje cultuur in zit.
Wat ik ook mooi vond was de verhuizing in Canada, die uiteindelijk niet doorgaat, omdat mevrouw de verhuisbedrijven te duur vindt.

[Dettie]

Ja, die moeder blijft apart met haar zuinige gedachten. het lijkt me zo energieverslindend altijd maar bezig zijn met iets goedkoper krijgen of op koopjes te jagen. Als je het positief wilt zien, kun je zeggen dat het een hobby is.

Dettie

[Renate]

Ja, mevrouw Tandoori is nog erger dan de moeder van m'n vader. Die ging gerust naar een winkel een stuk uit de buurt, omdat er iets een paar cent goedkoper was. Wat je aan de ene kant bespaard, ben je aan de andere kant kwijt. Ik let zelf ook wel op aanbiedingen, maar mevrouw Tandoori slaat door. Als je in het begin leest dat ze 6 uur in een beddenwinkel zijn om uiteindelijk 80% korting te krijgen, dan ga je toch wel nadenken.

[Dettie]

Maar ja, 80% korting is wel héél veel! Ik zie het mezelf ook niet doen hoor, veel te veel gedoe maar ik ken mensen die inderdaad uren blijven praten en blijven volhouden tot ze de korting krijgen die ze hebben willen. Of in een stad uit eten gaan en eerst alle menukaarten buiten bekijken welke menu het goedkoopste is en die (een uur of anderhalf uur later) kiezen.
Dan heb je zo'n honger dat álles lekker is!

Dettie

[Renate]

Ja, 80% korting is heel veel, maar vermoedelijk kan je hetzelfde bedrag in die 6 uur verdienen en ik vermoed dat men je in de bewuste zaak liever niet meer terug ziet komen.
Verschillende menukaarten bekijken, doe ik ook wel, hoewel ik het niet overdrijf.