Een vrouw belandt na het overlijden van haar man bij een psychiater om het verlies van haar man te verwerken. Daar gekomen, ontwikkelt er zich een fantasie over die psychiater in haar hoofd, ze fantaseert zijn leven bij elkaar, en komt er al gaande achter dat juist die aandacht haar afleidt van haar eigen verdriet en dat die sessies haar op onorthodoxe wijze verder helpen met verwerken van dat verdriet.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/lilian-blom
WilV
Lilian Blom - Strijkend licht
Lilian Blom - Strijkend licht
Laatst gewijzigd door Dettie op 07 Mei 2010, 12:25, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik hoorde haar vorige week op de radio. Ze gaat met Renate Dorrestein het theater in. Ik weet niet of ik dat nu allemaal zo toejuich, die schrijvers die avondvullend het toneel opgaan. Wat krijgen we dan voorgeschoteld??
Afgelopen week was hier het boekenweekfeest, waarbij Ronald Giphart en Jaap Robben voorlazen uit eigen werk. Na een kort vraaggesprek dat dan weer wel, maar dat voorlezen hoef ik niet. Ik kan zelf lezen.
Een ander onderdeel was een interview met Judith Koelemeijer en dat vind ik dus wel de moeite waard!
Maar het ging over Lilian Blom. Het boek lijkt me in het verlengde van haar eerste te liggen. Had je dat ook gelezen Willeke?
Afgelopen week was hier het boekenweekfeest, waarbij Ronald Giphart en Jaap Robben voorlazen uit eigen werk. Na een kort vraaggesprek dat dan weer wel, maar dat voorlezen hoef ik niet. Ik kan zelf lezen.
Een ander onderdeel was een interview met Judith Koelemeijer en dat vind ik dus wel de moeite waard!
Maar het ging over Lilian Blom. Het boek lijkt me in het verlengde van haar eerste te liggen. Had je dat ook gelezen Willeke?
Je bent weer té gehaast marjo... 
Het boek over haar rouw en het sterven van haar man bestáát overigens. Dat is haar eerste boek. Dat heb ik nog niet gelezen, staat in Willeke's verslag.
Vind je het voorlezen op de debutantendag dan ook niet leuk Marjo?
Of is het anders voorlezen? Het lijkt mij dat voorlezen voor een groep kinderen heel anders is dan voor een stelletje volwassenen.
Dettie
Het boek over haar rouw en het sterven van haar man bestáát overigens. Dat is haar eerste boek. Dat heb ik nog niet gelezen, staat in Willeke's verslag.
Vind je het voorlezen op de debutantendag dan ook niet leuk Marjo?
Of is het anders voorlezen? Het lijkt mij dat voorlezen voor een groep kinderen heel anders is dan voor een stelletje volwassenen.
Dettie
Ik heb Willekes verslag er niet bij gehaald, omdat ik het boek zelf nog wilde lezen. Dan krijg je dit.
Voorlezen voor kinderen is zeker anders. En de debutantendag is ook anders, vanwege de mensen die er op af komen (hopelijk).
Als ik bijvoorbeeld naar een avond met Lilian Blom zou gaan, dan wil ik het liefst dat ze geïnterviewd wordt door iemand die er verstand van heeft. Zoals laatst de avond met Thomas Rosenboom. Die overigens ook een stuk voorlas. Voorlezen mag wel, maar niet avondvullend.
Voorlezen voor kinderen is zeker anders. En de debutantendag is ook anders, vanwege de mensen die er op af komen (hopelijk).
Als ik bijvoorbeeld naar een avond met Lilian Blom zou gaan, dan wil ik het liefst dat ze geïnterviewd wordt door iemand die er verstand van heeft. Zoals laatst de avond met Thomas Rosenboom. Die overigens ook een stuk voorlas. Voorlezen mag wel, maar niet avondvullend.
Op de Leestafel-nieuwspagina staat dat van het theaterprogramma van Blom en Dorrestein. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat zelf vergeten was. Kwam m'n eigen bericht op google tegen
De Pagina Dialogen
Schrijfsters Lilian Blom en Renate Dorrestein presenteren in maart en april 2010 vier keer de literaire voorstelling De Pagina Dialogen.
In De Pagina Dialogen zijn Blom en Dorrestein vooral zichzelf: twee vrouwen die het leven door en door menen te kennen. Hierover wisselen ze, gezeten aan de keukentafel, op montere toon van gedachten en ze lezen daarbij voor uit eigen werk. Na afloop zullen zij hun boeken signeren.
De twee schrijfsters zijn al jarenlang bevriend en publiceerden in februari allebei een nieuwe roman bij Uitgeverij Contact. Van Blom verscheen op 4 februari de roman Strijkend licht. Dorresteins nieuwe boek, De leesclub, verschijnt op 19 februari. De Pagina Dialogen zullen niet in boekvorm verschijnen en zullen alleen te zien zijn in Utrecht, Baarn, Heemstede en Apeldoorn.
Adressen en data zie http://boeken.blogo.nl
De Pagina Dialogen
Schrijfsters Lilian Blom en Renate Dorrestein presenteren in maart en april 2010 vier keer de literaire voorstelling De Pagina Dialogen.
In De Pagina Dialogen zijn Blom en Dorrestein vooral zichzelf: twee vrouwen die het leven door en door menen te kennen. Hierover wisselen ze, gezeten aan de keukentafel, op montere toon van gedachten en ze lezen daarbij voor uit eigen werk. Na afloop zullen zij hun boeken signeren.
De twee schrijfsters zijn al jarenlang bevriend en publiceerden in februari allebei een nieuwe roman bij Uitgeverij Contact. Van Blom verscheen op 4 februari de roman Strijkend licht. Dorresteins nieuwe boek, De leesclub, verschijnt op 19 februari. De Pagina Dialogen zullen niet in boekvorm verschijnen en zullen alleen te zien zijn in Utrecht, Baarn, Heemstede en Apeldoorn.
Adressen en data zie http://boeken.blogo.nl
Re: Lilian Blom - Strijkend licht
Ik ben het hartgrondig eens met Willeke.
Wat begint als een ingrijpend relaas over rouw verzandt al gauw in een naïef verhaal, waarin de schrijfster zichzelf en Ferron portretteert als arrogante snobs, die neerkijken op dat deel van de mensheid dat zich voornamelijk bezig houdt met uiterlijkheden. De psychotherapeut is er daar eentje van en moet neergesabeld worden, zonder mededogen, want gevoel heeft hij toch niet. Blom verzint een tenenkrommend verhaal voor "de film" dat het niveau van een schoolopstel niet ontstijgt. Daarnaast lees je met een frons over het leven van de psychotherapeut in de werkelijkheid. De man schuifelt verward op zijn stoel wanneer de cliënte haar verhaal doet? Kijkt verschrikt over zijn schouder? Bekent in de derde sessie dat hij eigenlijk geen papieren heeft? Gaat vervolgens bij zijn cliënte in therapie?
Ondertussen werkt Blom vrolijk verder aan haar filmscript: de echtgenote steekt de therapeut dood en gaat vervolgens naar de schuur om de heggenschaar te halen om hem in stukjes te zagen. Met de heggenschaar?? Je mag hopen dat het ding dan tenminste elektrisch is...
Erger nog is haar neerbuigendheid t.o.v. de mensen die voorzichtig proberen te informeren hoe het met Blom gaat. Het is nooit goed. Lopen ze om haar heen, negeren ze haar, stellen ze een geijkte vraag (al die cliché's, bah, verzin eens iets origineels), het is volgens haar alleen maar nieuwsgierigheid en leedvermaak. Blom wentelt zich verder in zelfmedelijden. Hoe kunnen ze weten hoe groot haar verdriet is? Ze weten immers niet wat echte liefde is, ze hebben geen innerlijk leven en geen gevoel, die bordkartonnen types zonder diepgang. Alleen Blom en Ferron hebben dat.
Natuurlijk voelt dat zo bij een groot verlies. Niemand kan begrijpen wat jij verloren hebt! Maar tegelijkertijd weet je ook dat dat niet zo is. Dat ga je niet luid en duidelijk de wereld in slingeren. Nee, Blom heeft zichzelf en haar geliefde Ferron geen goed gedaan met dit boek.
Wat begint als een ingrijpend relaas over rouw verzandt al gauw in een naïef verhaal, waarin de schrijfster zichzelf en Ferron portretteert als arrogante snobs, die neerkijken op dat deel van de mensheid dat zich voornamelijk bezig houdt met uiterlijkheden. De psychotherapeut is er daar eentje van en moet neergesabeld worden, zonder mededogen, want gevoel heeft hij toch niet. Blom verzint een tenenkrommend verhaal voor "de film" dat het niveau van een schoolopstel niet ontstijgt. Daarnaast lees je met een frons over het leven van de psychotherapeut in de werkelijkheid. De man schuifelt verward op zijn stoel wanneer de cliënte haar verhaal doet? Kijkt verschrikt over zijn schouder? Bekent in de derde sessie dat hij eigenlijk geen papieren heeft? Gaat vervolgens bij zijn cliënte in therapie?
Ondertussen werkt Blom vrolijk verder aan haar filmscript: de echtgenote steekt de therapeut dood en gaat vervolgens naar de schuur om de heggenschaar te halen om hem in stukjes te zagen. Met de heggenschaar?? Je mag hopen dat het ding dan tenminste elektrisch is...
Erger nog is haar neerbuigendheid t.o.v. de mensen die voorzichtig proberen te informeren hoe het met Blom gaat. Het is nooit goed. Lopen ze om haar heen, negeren ze haar, stellen ze een geijkte vraag (al die cliché's, bah, verzin eens iets origineels), het is volgens haar alleen maar nieuwsgierigheid en leedvermaak. Blom wentelt zich verder in zelfmedelijden. Hoe kunnen ze weten hoe groot haar verdriet is? Ze weten immers niet wat echte liefde is, ze hebben geen innerlijk leven en geen gevoel, die bordkartonnen types zonder diepgang. Alleen Blom en Ferron hebben dat.
Natuurlijk voelt dat zo bij een groot verlies. Niemand kan begrijpen wat jij verloren hebt! Maar tegelijkertijd weet je ook dat dat niet zo is. Dat ga je niet luid en duidelijk de wereld in slingeren. Nee, Blom heeft zichzelf en haar geliefde Ferron geen goed gedaan met dit boek.
Re: Lilian Blom - Strijkend licht
Een elektrische heggenschaar lijk me ook niet direct een handig instrument om een lijk in stukjes te krijgen. Ik ben bang dat het wel veel schade aanricht, maar dat de botten heel blijven. Die kunnen niet tussen de tanden van de heggenschaar. Een kettingzaag werkt in dat opzicht beter en als je de stukken daarna nog door een houtversnipperaar gooit, blijft er helemaal weinig over.
Als ik de bespreking zo zie, dan is mevrouw Blom een zeer onsympathiek mens.
Als ik de bespreking zo zie, dan is mevrouw Blom een zeer onsympathiek mens.
Re: Lilian Blom - Strijkend licht
Ik bedoelde het ironisch Renate. Het was een voorbeeld om het niveau van de synopsis voor de film aan te geven.
En ik kon voor deze mevrouw Blom ook geen sympathie opbrengen.
En ik kon voor deze mevrouw Blom ook geen sympathie opbrengen.
Re: Lilian Blom - Strijkend licht
Nou zowel jij al Willeke negatief, dat nodigt niet uit om verder te lezen. En dat filmscript mogen ze van mij ook houden, gaat wel heel ver om je therapeut in stukken te zagen. Voegt naar mijn idee niets toe aan een rouwen. Idioot verhaal.
Dettie
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten