Tom Lanoye: Sprakeloos

[Marjo]

Misschien een boek voor over een aantal jaren. Ik heb nu niet het geduld om door Lanoyes woordenbrij te blijven spitten, en met hem via allerlei zijpaden tot de kern van de zaak te komen: Zijn moeder.
Haar verhaal, vermengd met dat van de schrijver was meer dan genoeg.

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/tom-lanoye

Marjo

[Dettie]

Ik denk dat dat mij ook tegenstaat om een boek van hem te gaan lezen... de woordenbrij. Op een of andere manier kom ik er niet toe zijn boeken open te slaan. Net als bij Simon Vestdijk, elke keer denk ik daar ga ik toch nog eens een boek van lezen (terug naar Ina Damman heb ik gelezen) maar er is een soort innerlijke barrière.
Vreemd maar waar.

Dettie

[Marjo]

Bij Vestdijk heb ik dat ook. Niet de woordenbrij maar de ellenlange zinnen. Tenminste, dat was mijn kennismaking met een van zijn boeken.

Ik heb niets tegen Lanoyes woordenbrij, eigenlijk is dat juist iets wat ik wel prettig vind. Het heeft echt iets Vlaams, iets gezelligs, zo'n man die niet te stuiten is. Het is in dit geval meer het persoonlijke denk ik, dat me tegen staat. Ik heb niet zo veel met egodocumenten, je zit te dicht op de huid van de schrijver.

[tiba]

Een (Vlaamse) vriendin van mij heeft dit boek gelezen. Ze vond het ongelooflijk. De herkenbaarheid was zo groot.
Ze vond haast niet genoeg woorden om haar verbazing (om het zo herkenbare uit haar jeugd, dingen die ze vergeten was en terugvond) en haar bewondering (voor de manier waarop geschreven) uit te drukken.

Tiba.

[Marjo]

De manier waarop het geschreven is die is prima. Het is gewoon te veel.

[tiba]

Het zou kunnen dat de herkenbaarheid gewoon een meerwaarde geeft!

Ik had dat ook met "Kartonnen dozen". Die kartonnen dozen heb ik zelf nog een keer in mijn jeugd gezien én gebruikt. Nooit meer aan gedacht, compleet uit mijn herinnering verdwenen.

En door zijn boek zag ik ze ineens weer heel duidelijk voor mij, was als een duik in het verleden. Heel raar is dat!

Tiba.

[Marjo]

Het Vlaamse dan misschien?

[PetraO.]

Ik ga dit boek wel kopen. Digitaal, denk ik, want ik heb een ereader besteld. Ik ben weg van zijn andere boeken.

[PetraO.]

Een heerlijk boek. Ik vond al die mensen die voorbijtrekken juist geweldig. Juist al die zijpaden, waardoor dat leven van de moeder vollediger wordt op de een of andere manier, bevielen me. Jammer dat ik het uit heb.

[Dettie]

klein verslagje? vroeg ze heeeel lief

En hoe bevalt het lezen met de ereader, e-reader, eReader? (in al deze vormen zie ik het geschreven)

Dettie

[PetraO.]

Ik zal me er morgen of overmorgen eens over buigen. Omdat je het lief vraagt. Die e-reader (ik weet ook niet hoe het ding heet) is geweldig. Ik heb al een hele serie e-boeken gekocht en gedownload. Het leest net iets minder fijn dan een echt boek, maar het komt er wel bij in de buurt.

[Marjo]

Op een ander forum vindt men het meer een eerbetoon aan de vader dan aan de moeder.
Wat vind jij Petra?

[PetraO.]

Ik vond het een liefdesverklaring aan de moeder. Moeder bepaalt alles, is heel erg aanwezig. Zij is een sterke persoonlijkheid en die vader is volledig afhankelijk van haar.
Er zijn veel mooie stukken in dit boek, maar één van de mooiste vond ik de scène waarin moeder voor de laatste keer door een paar broeders wordt opgehaald om in het verpleeghuis te worden opgenomen. Dat gaat met geweld, want ze wil niet. Dit is zo beschreven, dat je de pijnlijkheid van de situatie voelt. Vader heeft een slecht gehoor en kan moeder gelukkig niet horen roepen, op het einde.