Het hoofdmotief in Zoete mond vormt de rol van dieren in een mensenleven. Dieren komen in het hele boek voor en zijn steeds een belangrijke scharnier in het leven van hoofdpersonage Rebert van Buyten. Als hij op kamers woont in Arnhem laat zijn huisgenoot zijn kat bij Rebert achter. Met het beest heeft hij een haat/liefde-verhouding en hij komt erdoor in contact met de dierenarts. Dat contact mondt uit in de beslissing om zijn studie landbouwkunde te staken en diergeneeskunde te gaan studeren.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/thomas-rosenboom
PetraO.
Thomas Rosenboom - Zoete mond
Thomas Rosenboom - Zoete mond
Ook dit gaat voorbij.
Ik heb het boek nog niet uit, het leest niet snel, maar ik ben gisteren wel naar een avond met de heer Rosenboom geweest.
Dit boek is een kentering in zijn schrijverschap, zegt hij, het is 'zachter', zijn personages zijn niet meer zo fanatiek.
Het was heel interessant om te horen hoe dit boek tot stand is gekomen.
Het eerste feit dat hij gebruikt heeft is het konijn, dat hij zelf een paar jaar terug als huisdier kreeg. Het boek zou in ieder geval gedeeltelijk moeten gaan over dierenliefde in dat dorp aan de Rijn, en iemand moest daar de katalysator voor zijn. De dierenarts was gevonden. Van hem maakte Rosenboom een eenzaam figuur, een buitenstaander.
De walvis zwom werkelijk door de Rijn, in 1966, waardoor de tijd van het boek bepaald was. Al heeft hij bewust dingen die de tijd zouden kunnen aanduiden ( televisieprogramma's, merken, nieuws) weg gelaten, vertelde hij.
Toen moest er een tegenspeler komen en hij herinnerde zich het waar gebeurde verhaal van Jan de Loper, die in het echt Kees de Tippelaar heet. Rosenboom heeft zijn leven als uitgangspunt genomen, waarbij hij zelf de grappen en grollen er bij verzon, want dat was leuk om te doen.
Vervolgens werd de ontmoeting van die twee mannen op zijn Rosenbooms tot stand gebracht. En daar is dan 'Zoete mond'.
Hij zei ook nog dat hij niet gedacht het dat het zo goed zou vallen bij het publiek.
Dit boek is een kentering in zijn schrijverschap, zegt hij, het is 'zachter', zijn personages zijn niet meer zo fanatiek.
Het was heel interessant om te horen hoe dit boek tot stand is gekomen.
Het eerste feit dat hij gebruikt heeft is het konijn, dat hij zelf een paar jaar terug als huisdier kreeg. Het boek zou in ieder geval gedeeltelijk moeten gaan over dierenliefde in dat dorp aan de Rijn, en iemand moest daar de katalysator voor zijn. De dierenarts was gevonden. Van hem maakte Rosenboom een eenzaam figuur, een buitenstaander.
De walvis zwom werkelijk door de Rijn, in 1966, waardoor de tijd van het boek bepaald was. Al heeft hij bewust dingen die de tijd zouden kunnen aanduiden ( televisieprogramma's, merken, nieuws) weg gelaten, vertelde hij.
Toen moest er een tegenspeler komen en hij herinnerde zich het waar gebeurde verhaal van Jan de Loper, die in het echt Kees de Tippelaar heet. Rosenboom heeft zijn leven als uitgangspunt genomen, waarbij hij zelf de grappen en grollen er bij verzon, want dat was leuk om te doen.
Vervolgens werd de ontmoeting van die twee mannen op zijn Rosenbooms tot stand gebracht. En daar is dan 'Zoete mond'.
Hij zei ook nog dat hij niet gedacht het dat het zo goed zou vallen bij het publiek.
Bij dit publiek is het dus ook minder goed gevallen. Het boek heeft mij niet geraakt zoals de andere dat wel deden.
Ik voel helemaal niet de afkeer van dat mannetje zoals jij dat zegt Petra. Een beetje irritant, maar een meelijwekkende figuur is het.
Rebert spreekt mij niet aan, ik vind hem niet aardig.
Maar ik denk dat ik de personages niet aardig kan vinden, omdat de hand van de schrijver steeds zo aanwezig is.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/thomas-rosenboom
Marjo
Ik voel helemaal niet de afkeer van dat mannetje zoals jij dat zegt Petra. Een beetje irritant, maar een meelijwekkende figuur is het.
Rebert spreekt mij niet aan, ik vind hem niet aardig.
Maar ik denk dat ik de personages niet aardig kan vinden, omdat de hand van de schrijver steeds zo aanwezig is.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/thomas-rosenboom
Marjo
Hij zag er glunder uit. dat vind ik zo'n leuke uitdrukking, daar alleen om zou ik het boek willen lezen.
Ik begrijp niet zo wat je bedoelt met de hand van de schrijver Marjo.
Ik verbaasde me erover dat er geen sprake is van honden of katten, maar omdat de schrijver verzint dat alle dieren in een zandbak bij elkaar worden 'uitgelaten' kan dat natuurlijk niet.
Waarom niet? Waar ik vroeger woonde hadden ze uitlaatveldjes, een soort zandbak waar honden hun behoefte deden maar waar katten ook graag gebruik van maakten.
Dettie
Ik begrijp niet zo wat je bedoelt met de hand van de schrijver Marjo.
Ik verbaasde me erover dat er geen sprake is van honden of katten, maar omdat de schrijver verzint dat alle dieren in een zandbak bij elkaar worden 'uitgelaten' kan dat natuurlijk niet.
Waarom niet? Waar ik vroeger woonde hadden ze uitlaatveldjes, een soort zandbak waar honden hun behoefte deden maar waar katten ook graag gebruik van maakten.
Dettie
Omdat ik het verhaal niet wil vertellen ben ik nog al eens kort door de bocht geloof ik. Wat ik bedoel is dat het mij verbaast dat die kinderen geen hond of kat als huisdier hebben, maar allemaal met een konijn of kip lopen te zeulen. Het was in die jaren niet zo normaal om een huisdier te hebben in de zin van knuffel voor kinderen, maar de dieren die in en om huis rondliepen of in hokken zaten, daar moeten toch ook honden en katten bij geweest zijn. Toch beperkt Rosenboom zich, en daarom denk ik dat hij de honden en katten achterwege heeft gelaten omdat je die niet bij konijnen en kippen in een zandbak kan zetten.
Wat betreft de hand van de schrijver, lees het en misschien voel je dat ook wel. Ik heb steeds de aanwezigheid van de schrijver gevoeld. Het verhaal kwam niet los van degene die het opgeschreven heeft. Natuurlijk weet je altijd wel dat er een schrijver is, maar dat vergeet ik meestal al lezende. Nu niet.
Wat betreft de hand van de schrijver, lees het en misschien voel je dat ook wel. Ik heb steeds de aanwezigheid van de schrijver gevoeld. Het verhaal kwam niet los van degene die het opgeschreven heeft. Natuurlijk weet je altijd wel dat er een schrijver is, maar dat vergeet ik meestal al lezende. Nu niet.
Volgens mij was het zo dat mensen in die tijd niet zoveel honden en katten als knuffeldieren om zich heen hadden. Er waren wel konijnen en kippen en die werden dan tot huisdier gepromoveerd door de kinderen. Dat klopt wel, dus ik had niet het idee dat hier iets neer werd gezet om het verhaal geloofwaardig te maken.
Overigens vond ik dit boek net zo goed als de andere Rosenbooms.
Overigens vond ik dit boek net zo goed als de andere Rosenbooms.
Ook dit gaat voorbij.
Niet als knuffeldieren, nee, maar dat gold ook voor de konijnen. Konijnen en kippen waren voor de kerst, niet bedoeld als knuffel. Ik kan me voorstellen dat volwassenen geen problemen hadden zo'n klein beest dan maar te upgraden, maar dat had mijns inziens ook met een hond (waakhond?) of kat (tegen de muizen?) gekund.
Ik ken de algemene cijfers niet, maar ik kan me wel herinneren dat er wel degelijk andere huisdieren waren.
Ik ken de algemene cijfers niet, maar ik kan me wel herinneren dat er wel degelijk andere huisdieren waren.
PetraO. schreef:Volgens mij was het zo dat mensen in die tijd niet zoveel honden en katten als knuffeldieren om zich heen hadden. Er waren wel konijnen en kippen en die werden dan tot huisdier gepromoveerd door de kinderen. Dat klopt wel, dus ik had niet het idee dat hier iets neer werd gezet om het verhaal geloofwaardig te maken.
Overigens vond ik dit boek net zo goed als de andere Rosenbooms.
In Zoete mond laat Rooseboom weer zien dat hij een meester is in de vertelkunst!
Voor mij behoort de scène waar de kinderen hun konijnen bij de zandbak laten spelen tot één van de mooiste scènes die ik de afgelopen tien jaar gelezen heb! Het is een beeld dat de lezer bij blijft.
Of het laten spelen van konijnen bij een zandbak nu op de werkelijkheid is gebaseerd, vraag ik me helemaal niet af en ik vind het ook helemaal niet belangrijk!
Rooseboom is een schrijver met veel fantasie en hij is slaagt er iedere keer weer in om in zijn roman personages neer te zetten die meegezogen worden in een maalstroom van gebeurtenissen. Dit maakt dat je als lezer de roman niet wilt wegleggen ; je moèt verder lezen. En ondertussen weet je als lezer al: dit kan niet goed aflopen...
Jeannette
Marjo schreef:Niet als knuffeldieren, nee, maar dat gold ook voor de konijnen. Konijnen en kippen waren voor de kerst, niet bedoeld als knuffel. Ik kan me voorstellen dat volwassenen geen problemen hadden zo'n klein beest dan maar te upgraden, maar dat had mijns inziens ook met een hond (waakhond?) of kat (tegen de muizen?) gekund.
Ik ken de algemene cijfers niet, maar ik kan me wel herinneren dat er wel degelijk andere huisdieren waren.
Vissen en vogeltjes waren échte huisdieren, vooral een kanariepietje.
Mijn nichtjes hadden wel een konijn als knuffeldier (jaren 60) een Vlaamse reus nog wel. Maar kippen, konijnen e.d. werden inderdaad eerder voor de slacht gehouden dan als huisdier.
Jeannette schreef:Rooseboom is een schrijver met veel fantasie en hij is slaagt er iedere keer weer in om in zijn roman personages neer te zetten die meegezogen worden in een maalstroom van gebeurtenissen. Dit maakt dat je als lezer de roman niet wilt wegleggen ; je moèt verder lezen. En ondertussen weet je als lezer al: dit kan niet goed aflopen...
Nou dat is een heel ander geluid dan Marjo geeft. Het maakt me wel steeds nieuwsgieriger naar het boek.
Het ligt nu wat hoger op de stapel nog-te-lezen-boeken.
Dettie
Nou ja, ik had niet dezelfde ervaring als jij Jeanette.
Ik werd zeker niet meegezogen. En juist omdat ik wél vraagtekens zet bij zoiets dat in mijn ogen gevormd is naar de koker van de schrijver, irriteert mij dat.
Als het over het mooiste stuk gaat: dat vond ik het stuk van de zeiltocht.
Daar had ik inderdaad dat gevoel: dit kan niet goed aflopen. je wist alleen niet waar het niet goed zou gaan...
Ik werd zeker niet meegezogen. En juist omdat ik wél vraagtekens zet bij zoiets dat in mijn ogen gevormd is naar de koker van de schrijver, irriteert mij dat.
Als het over het mooiste stuk gaat: dat vond ik het stuk van de zeiltocht.
Daar had ik inderdaad dat gevoel: dit kan niet goed aflopen. je wist alleen niet waar het niet goed zou gaan...
Marjo schreef: En juist omdat ik wél vraagtekens zet bij zoiets dat in mijn ogen gevormd is naar de koker van de schrijver, irriteert mij dat.
De koker van de schrijver?
Wat bedoel je daarmee Marjo?
De hoofdpersonages in de romans van Rooseboom: Gewassen vlees, Publieke werken en De nieuwe man zijn geen figuren waar je je als lezer mee kunt identificeren. Wat dat betreft is De zoete mond een echte Rooseboom.
Ook wat betreft de spanningsopbouw komt De zoete mond overeen met andere romans van Rooseboom.
Gewassen vlees, Publieke werken zijn historische romans. De zoete mond speelt zich af in de jaren zestig. Dit heeft blijkbaar tot gevolg dat mensen gaan 'controleren' of de feiten in het boek wel kloppen...
Jeannette
Ik denk zo dat ik bij de keuze voor die huisdieren altijd een dubieus gevoel zou hebben overgehouden. Pas als je zo'n gevoel krijgt (zo werkt het bij mij) ga je denken in welke tijd het speelt, om een verklaring te vinden voor die keuze. Of misschien is er een andere reden om dat zo te doen.
Ik kan niets anders verzinnen dan dat het voor het verhaal moest. En dat verhaal komt 'uit de koker' van Rosenboom. Ik val in herhaling maar hij kon geen konijnen en honden in een zelfde bak zetten, dus kwamen hond en kat er niet aan te pas.
Het wordt nu wel erg muggenziften over een klein onderdeel van het boek hè.
Ik ben het niet helemaal met je eens over de spanningsopbouw. Die is er wel, zeker is de zeiltocht er een van, en later die vreemde relatie tussen de twee mannen die elkaar niet eens kennen. Maar daar houdt het op. Ik vind het een beetje met een sisser aflopen. Zachtjes.
Ik kan niets anders verzinnen dan dat het voor het verhaal moest. En dat verhaal komt 'uit de koker' van Rosenboom. Ik val in herhaling maar hij kon geen konijnen en honden in een zelfde bak zetten, dus kwamen hond en kat er niet aan te pas.
Het wordt nu wel erg muggenziften over een klein onderdeel van het boek hè.
Ik ben het niet helemaal met je eens over de spanningsopbouw. Die is er wel, zeker is de zeiltocht er een van, en later die vreemde relatie tussen de twee mannen die elkaar niet eens kennen. Maar daar houdt het op. Ik vind het een beetje met een sisser aflopen. Zachtjes.
Marjo schreef: 'uit de koker' van Rosenboom.
Het wordt nu wel erg muggenziften over een klein onderdeel van het boek hè.
Ik vind het een beetje met een sisser aflopen.
Ik vraag me nog steeds af wat je bedoelt met 'UIT DE KOKER' van Rooseboom?
Natuurlijk heeft de schrijver voor deze scène, maar ook voor het hele boek, zijn fantasie gebruikt. Maar als er één schrijver is die zich goed documenteert voor een boek dan is het Rooseboom wel.
Ik was helemaal vertederd door het beeld van de kinderen die hun konijnen uitlaten bij de zandbak. Ik weet zeker dat ik deze zomer bij elke zandbak stiekem even kijk, of daar kinderen met konijnen zitten!
Ik waardeer de fantasie van de schrijver, in dit boek en in zijn andere boeken.
In De zoete mond zijn er twee hoofdpersonages, twee tegenpolen, twee mannen die elkaar eerst niet kennen, maar die elkaar leren kennen en wiens levens raakvlakken hebben.
Het boek heeft een open einde. Dat komt vaak voor in de huidige moderne literatuur. Ik hou daar wel van.
Maar smaken verschillen hè!
Jeannette
Ik vind het boek niet slecht, maar als ik het vergelijk met zijn andere, dan vind ik dit de minst overtuigende.
Als ik nu zeg 'uit de duim', Jeanette, begrijp je het dan wel?
Ik weet dat Rosenboom zich goed documenteert, dat is goed te merken, en is ook heel prettig, maar daarnaast is er veel verzonnen. Natuurlijk! zou ik zeggen. Meestal voel ik dat niet als ik een boek lees, dat lees je een verhaal en vergeet je die schrijver op de achtergrond. Maar hier vind ik dat het er in heel wat stukken dik bovenop ligt dat hij heeft zitten verzinnen, dat bedoel ik met dat het uit de koker van Rosenboom komt.
Ik heb ook niets tegen open eindes, maar deze ligt erg wijd open en ik ben dat niet gewend van Rosenboom.
Als ik nu zeg 'uit de duim', Jeanette, begrijp je het dan wel?
Ik weet dat Rosenboom zich goed documenteert, dat is goed te merken, en is ook heel prettig, maar daarnaast is er veel verzonnen. Natuurlijk! zou ik zeggen. Meestal voel ik dat niet als ik een boek lees, dat lees je een verhaal en vergeet je die schrijver op de achtergrond. Maar hier vind ik dat het er in heel wat stukken dik bovenop ligt dat hij heeft zitten verzinnen, dat bedoel ik met dat het uit de koker van Rosenboom komt.
Ik heb ook niets tegen open eindes, maar deze ligt erg wijd open en ik ben dat niet gewend van Rosenboom.
Met heel veel plezier heb ik dit boek gelezen. Het is wat PetraO. schrijft, je wil het niet wegleggen, ik vind het jammer dat ik het uit heb.
In de verslagen van Marjo en PetraO. is al veel gezegd dus ik maak niet nog een verslag, het zou niet veel meer toevoegen.
Waar ik misschien in afwijk qua mening is dat ik beide mannen wel sympathiek vond. Het waren stakkers in hun onbeholpenheid. Ze wisten niet hoe ze blijvend contact met mensen moesten maken en ik had meer met ze te doen dan dat ik ze onsympathiek vond.
Ook had ik niet wat Marjo had, dat ik merkte dat het uit de koker van Rosenboom komt, zij vond sommige delen té verzonnen... dat is juist de kracht van het verhaal vind ik persoonlijk, de kinderen aan de deur, de een zo enorm verlegen met haar schildpadje, de ander met haar tekening. Rebert die zelfs een witte jas aantrekt om zo een 'echte' dokter te zijn. Het rennen in witte tenniskleren in zo'n dorpje. De bizarre Jan.
(Het enige wat ik vreemd vond was het stukje over de functie van hardlopen. Dat vond ik helemaal niet in het verhaal passen.)
Het is wel een heel ander verhaal dan Publieke werken waar ook twee partijen een belangrijke rol spelen. Alleen was in Publieke werken het contrast groter en venijniger.
Natuurlijk maakt die Jan de Loper flauwe grappen en is Rebert een klier door die Jan zo te grazen te nemen midden in de nacht. Maar toch vond ik Rebert erg aardig zoals hij met de kinderen omging en die Jan de Loper is ook geen slecht mens, hij laat toch de enige waar hij contact mee heeft naar Afrika gaan omdat diegene zo'n ellendige naam heeft.
Het verhaal rond de witte beluga is schitterend. Ook dat Rebert dan met het dier meeloopt. Alsof hij energie haalt uit de gezamenlijke strijd.
Ook het tijdsbeeld vond ik mooi, de opkomst van de televisie, de auto. De reclame op tv! Nog maar zo kort geleden en nu al onvoorstelbaar dat het er ooit allemaal niet was.
Ja, een zeer prettig boek.
Dettie
In de verslagen van Marjo en PetraO. is al veel gezegd dus ik maak niet nog een verslag, het zou niet veel meer toevoegen.
Waar ik misschien in afwijk qua mening is dat ik beide mannen wel sympathiek vond. Het waren stakkers in hun onbeholpenheid. Ze wisten niet hoe ze blijvend contact met mensen moesten maken en ik had meer met ze te doen dan dat ik ze onsympathiek vond.
Ook had ik niet wat Marjo had, dat ik merkte dat het uit de koker van Rosenboom komt, zij vond sommige delen té verzonnen... dat is juist de kracht van het verhaal vind ik persoonlijk, de kinderen aan de deur, de een zo enorm verlegen met haar schildpadje, de ander met haar tekening. Rebert die zelfs een witte jas aantrekt om zo een 'echte' dokter te zijn. Het rennen in witte tenniskleren in zo'n dorpje. De bizarre Jan.
(Het enige wat ik vreemd vond was het stukje over de functie van hardlopen. Dat vond ik helemaal niet in het verhaal passen.)
Het is wel een heel ander verhaal dan Publieke werken waar ook twee partijen een belangrijke rol spelen. Alleen was in Publieke werken het contrast groter en venijniger.
Natuurlijk maakt die Jan de Loper flauwe grappen en is Rebert een klier door die Jan zo te grazen te nemen midden in de nacht. Maar toch vond ik Rebert erg aardig zoals hij met de kinderen omging en die Jan de Loper is ook geen slecht mens, hij laat toch de enige waar hij contact mee heeft naar Afrika gaan omdat diegene zo'n ellendige naam heeft.
Het verhaal rond de witte beluga is schitterend. Ook dat Rebert dan met het dier meeloopt. Alsof hij energie haalt uit de gezamenlijke strijd.
Ook het tijdsbeeld vond ik mooi, de opkomst van de televisie, de auto. De reclame op tv! Nog maar zo kort geleden en nu al onvoorstelbaar dat het er ooit allemaal niet was.
Ja, een zeer prettig boek.
Dettie
Nee hoor, het is gewoon mijn mening, niets liefs aan.
Wat vond je eigenlijk tè verzonnen Marjo? Die kinderen die met hun dieren kwamen?
Jan de Loper heeft echt bestaan, net als die tocht van 'Moby Dick' echt gebeurd is. (Dat vond ik overigens een erg mooi gedeelte in het boek) Vond je hoe de mannen met elkaar omgingen te erg?
Vertel, vertel...
Dettie
Wat vond je eigenlijk tè verzonnen Marjo? Die kinderen die met hun dieren kwamen?
Jan de Loper heeft echt bestaan, net als die tocht van 'Moby Dick' echt gebeurd is. (Dat vond ik overigens een erg mooi gedeelte in het boek) Vond je hoe de mannen met elkaar omgingen te erg?
Vertel, vertel...
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 88 gasten