We hebben er lang op moeten wachten, maar het was het wachten waard: opnieuw heeft Gerbrand Bakker een bijzonder boek geschreven dat een waardige opvolger genoemd mag worden van Boven is het stil.
http://www.leestafel.info/gerbrand-bakker
Librije
Gerbrand Bakker - Juni
Ik ben net er in begonnen, en lees nog niets hier.
Ik lees ook nooit een flap, en heb nog geen recensie gezien. En ik denk dat mede omdat ik geen idéé heb het me totaal in zijn ban heeft. Er is een geheimzinnigheid in het verhaal, die nog versterkt wordt door de sfeer.
Sfeer tekenen dat kan Bakker als de beste!
Ik lees ook nooit een flap, en heb nog geen recensie gezien. En ik denk dat mede omdat ik geen idéé heb het me totaal in zijn ban heeft. Er is een geheimzinnigheid in het verhaal, die nog versterkt wordt door de sfeer.
Sfeer tekenen dat kan Bakker als de beste!
Prachtig boek! En nu ik net al die vreemde recensies heb gelezen, snap ik er niets meer van.
Men verwijt hem dat het boek hetzelfde zou zijn als 'Boven...'. Als dat al zo is (en natuurlijk zijn er overeenkomsten (de streek, de boerderij, een gebeurtenis uit het verleden die eindelijk zijn vervolg krijgt) maar tegelijk is het boek toch anders) dan snap ik de lof voor 'Boven..' niet.
Men gunt hem zijn succes niet zeker, of wat zou het zijn?
Geloof me (en geloof Librije) dit is een boek dat zeer de moeite waard is.
Men verwijt hem dat het boek hetzelfde zou zijn als 'Boven...'. Als dat al zo is (en natuurlijk zijn er overeenkomsten (de streek, de boerderij, een gebeurtenis uit het verleden die eindelijk zijn vervolg krijgt) maar tegelijk is het boek toch anders) dan snap ik de lof voor 'Boven..' niet.
Men gunt hem zijn succes niet zeker, of wat zou het zijn?
Geloof me (en geloof Librije) dit is een boek dat zeer de moeite waard is.
Laatst gewijzigd door Dettie op 27 Jul 2009, 15:36, 1 keer totaal gewijzigd.
Na het lezen van de leeservaringen van Librije en Marjo ben ik vol verwachting begonnen aan het boek 'Juni'.
Het eerste hoofdstuk is veelbelovend. Dit hoofdstuk wordt verteld vanuit Juliana die een werkbezoek brengt aan een dorp op het platteland. Met een hoofdstuk vanuit ditzelfde vertelperspectief besluit het boek.
Hiertussen zitten 241 bladzijden met korte hoofdstukjes die telkens vanuit een ander perspectief verteld worden. Vanuit de familie Kaantjes: een recalcitrante oma die het hele boek op zolder zit, een opa, 3 broers, een schoondochter en een kleinkind. Maar ook vanuit de bakker en een vroegere kassadame van het zwembad. In totaal 9 personages! Heel verwarrend in het begin. Wie is er nu weer aanhet woord? Maar het went.
Wat niet went zijn de nietszeggende dialogen:
'Hé, papa,' zegt Dieke.
'Hé, Dieke.'
'Klaas,' zegt zijn broer.
'Jan.'
'Waarom zit jij hier op je knieen en ben je niet aan het werk in de stal? Je zit toch niet te controleren of ik de boel wel schoonhoud?'
'Nee. Het is veel te warm.'
'Ik heb het ook warm.'
'Jij bent niet de stal aan het uitmesten.'
'Dit kan zo niet langer.'
'Wat niet?'
'Dit. Alles.'
Helaas komen al deze personges niet goed uit de verf, het worden geen mensen van vlees en bloed. Aan het eind van het boek kon ik de 3 broers nog steeds niet uit elkaar houden.
De schrijver weet goed de lamlendige sfeer van een warme dag op het platteland in 1969 weer te geven; met brinta, bokkepootjes, advokaat en hits op de radio. Maar het verhaal wil maar niet op gang komen. Er is iets ergs gebeurd. Dat wordt wel duidelijk. Maar een echte spanningsboog bevat het boek niet.
Ik vind dat het boek 'Juni' van Gerbrand Bakker niet het niveau haalt van het boek 'Boven is het stil', maar het bevat wel een aantal aardige fragmenten.
Jeannette
Het eerste hoofdstuk is veelbelovend. Dit hoofdstuk wordt verteld vanuit Juliana die een werkbezoek brengt aan een dorp op het platteland. Met een hoofdstuk vanuit ditzelfde vertelperspectief besluit het boek.
Hiertussen zitten 241 bladzijden met korte hoofdstukjes die telkens vanuit een ander perspectief verteld worden. Vanuit de familie Kaantjes: een recalcitrante oma die het hele boek op zolder zit, een opa, 3 broers, een schoondochter en een kleinkind. Maar ook vanuit de bakker en een vroegere kassadame van het zwembad. In totaal 9 personages! Heel verwarrend in het begin. Wie is er nu weer aanhet woord? Maar het went.
Wat niet went zijn de nietszeggende dialogen:
'Hé, papa,' zegt Dieke.
'Hé, Dieke.'
'Klaas,' zegt zijn broer.
'Jan.'
'Waarom zit jij hier op je knieen en ben je niet aan het werk in de stal? Je zit toch niet te controleren of ik de boel wel schoonhoud?'
'Nee. Het is veel te warm.'
'Ik heb het ook warm.'
'Jij bent niet de stal aan het uitmesten.'
'Dit kan zo niet langer.'
'Wat niet?'
'Dit. Alles.'
Helaas komen al deze personges niet goed uit de verf, het worden geen mensen van vlees en bloed. Aan het eind van het boek kon ik de 3 broers nog steeds niet uit elkaar houden.
De schrijver weet goed de lamlendige sfeer van een warme dag op het platteland in 1969 weer te geven; met brinta, bokkepootjes, advokaat en hits op de radio. Maar het verhaal wil maar niet op gang komen. Er is iets ergs gebeurd. Dat wordt wel duidelijk. Maar een echte spanningsboog bevat het boek niet.
Ik vind dat het boek 'Juni' van Gerbrand Bakker niet het niveau haalt van het boek 'Boven is het stil', maar het bevat wel een aantal aardige fragmenten.
Jeannette
Jammer, maar het verbaast me niet dat jij dit boek anders beoordeelt.
Zo'n dialoog als je hierboven aanhaalt, dat vind ik meesterlijk!
"spielerei", dat woord kwam laatst in me op toen ik aan het boek terugdacht. Ik houd daar van.
Ik had dan ook geen moeite met de broers, ze waren duidelijk verschillend.
Zo'n dialoog als je hierboven aanhaalt, dat vind ik meesterlijk!
"spielerei", dat woord kwam laatst in me op toen ik aan het boek terugdacht. Ik houd daar van.
Ik had dan ook geen moeite met de broers, ze waren duidelijk verschillend.
Een prachtig boek! Ik vind het zelfs nog mooier dan Boven is het stil. Het is harmonieuzer. En er zit humor in. Dat kan ik me van Boven is het stil niet herinneren.
Ook ik heb met stijgende verbazing de recensies zitten lezen. Geen spanning? Voelbaar was die! Overal zat dreiging in, van de kleinste dingen (zouden die pimpelmezen het overleven?) tot de grotere (zou de schuur waar Anna op het stro zat, niet instorten?). Met name op dat laatste zat ik te wachten, zeker toen Dirk onrustig in zijn kooi begon te stampen. En weer blijven er vraagtekens aan het eind.
Ik vind het niet erg, dat het boek zoveel elementen uit zijn voorgaande boeken bevat. Over zulke mensen en dit soort milieu kan hij nou eenmaal goed schrijven. Het is toch een heel ander boek geworden. Het steekt mooi in elkaar. Er is goed op de details gelet. Kleine vragen worden even later allemaal beantwoord. Het wisselende perspectief, waardoor je ieders drijfveren en gedachten leert kennen en alle misverstanden ontdekt, werkt goed. De korte dialogen vind ik niet storend. Integendeel, het maakt duidelijk dat als mensen meer met elkaar zouden communiceren, met name over hun gevoelens, er minder misverstanden zouden bestaan. En dat die mensen zo'n trauma de rest van hun leven meedragen, dat is nou eenmaal zo.
Jammer dat het boek zo slordig gedrukt is. Woorden worden op de gekste manieren afgebroken b.v. "opens-laan" en "s-need".
Een grappig detail vond ik het Miele-verhaal, de wasmachine die steeds kapot ging. Daar stond opeens in druk, wat ik zelf al jaren roep: Waarom rijden er zoveel reparatiebusjes van Miele rond, terwijl dat merk claimt de beste te zijn?
Ook ik heb met stijgende verbazing de recensies zitten lezen. Geen spanning? Voelbaar was die! Overal zat dreiging in, van de kleinste dingen (zouden die pimpelmezen het overleven?) tot de grotere (zou de schuur waar Anna op het stro zat, niet instorten?). Met name op dat laatste zat ik te wachten, zeker toen Dirk onrustig in zijn kooi begon te stampen. En weer blijven er vraagtekens aan het eind.
Ik vind het niet erg, dat het boek zoveel elementen uit zijn voorgaande boeken bevat. Over zulke mensen en dit soort milieu kan hij nou eenmaal goed schrijven. Het is toch een heel ander boek geworden. Het steekt mooi in elkaar. Er is goed op de details gelet. Kleine vragen worden even later allemaal beantwoord. Het wisselende perspectief, waardoor je ieders drijfveren en gedachten leert kennen en alle misverstanden ontdekt, werkt goed. De korte dialogen vind ik niet storend. Integendeel, het maakt duidelijk dat als mensen meer met elkaar zouden communiceren, met name over hun gevoelens, er minder misverstanden zouden bestaan. En dat die mensen zo'n trauma de rest van hun leven meedragen, dat is nou eenmaal zo.
Jammer dat het boek zo slordig gedrukt is. Woorden worden op de gekste manieren afgebroken b.v. "opens-laan" en "s-need".
Een grappig detail vond ik het Miele-verhaal, de wasmachine die steeds kapot ging. Daar stond opeens in druk, wat ik zelf al jaren roep: Waarom rijden er zoveel reparatiebusjes van Miele rond, terwijl dat merk claimt de beste te zijn?
Nou Marjo, bij een paar, zoals die van Daniëlle Sardijn van de Volkskrant, is het duidelijk, dat ze het boek in een uurtje heeft uitgelezen: ze weet niet eens waar het verhaal zich afspeelt. En een ander, ik meen van Vrij Nederland, heeft geen idee hoe de familie is samengesteld, die vergeet gewoon een paar personen. Dus ik denk dat veel recensenten te oppervlakkig lezen. Het is wel pijnlijk dat een goed boek daar de dupe van wordt.
In dit boek zit de spanning in hele kleine details. Details die een onrust bij je oproepen, totdat die door de feiten wordt weggenomen. Of niet.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Nog steeds vraag ik me af: Is die schuur nou ingestort of niet? Herinner je je nog dat de bakker en Dinie Grit op het kerkhof wandelden? Er werd onweer verwacht omdat het zo warm was. Ze hoorden een gerommel in de verte. En nee, ze dachten niet dat het onweer was! O jé, dacht ik, daar gaat de schuur...... Dat kwam niet meer ter sprake. Voor Anna was het toch te laat, maar die arme stier.... Maar misschien waren het de kastanjebomen die vielen.
Dat soort dingen, ook b.v. dat zwaard, dat Anna mee naar boven had genomen, dat hield voor mij de spanning erin. Bij Boven is het stil bleef je ook voortdurend in spanning over wat Helmer met zijn vader ging doen. Ik vind dat Bakker dat juist heel knap doet.
In dit boek zit de spanning in hele kleine details. Details die een onrust bij je oproepen, totdat die door de feiten wordt weggenomen. Of niet.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Nog steeds vraag ik me af: Is die schuur nou ingestort of niet? Herinner je je nog dat de bakker en Dinie Grit op het kerkhof wandelden? Er werd onweer verwacht omdat het zo warm was. Ze hoorden een gerommel in de verte. En nee, ze dachten niet dat het onweer was! O jé, dacht ik, daar gaat de schuur...... Dat kwam niet meer ter sprake. Voor Anna was het toch te laat, maar die arme stier.... Maar misschien waren het de kastanjebomen die vielen.
Dat soort dingen, ook b.v. dat zwaard, dat Anna mee naar boven had genomen, dat hield voor mij de spanning erin. Bij Boven is het stil bleef je ook voortdurend in spanning over wat Helmer met zijn vader ging doen. Ik vind dat Bakker dat juist heel knap doet.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 41 gasten