Martha Sherrill - Man met hond

Reacties op recensies van, door Leestafelleden gelezen, non-fictie boeken.
Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Martha Sherrill - Man met hond

Berichtdoor Dettie » 27 Apr 2009, 14:03

"Morie was dertig toen hij zijn eerste hond kocht. Het was gewoon een ingeving, een gevoel dat hij er een moest hebben. [...] Het gevoel was er ineens. Het was niet uit te leggen, bijna mystiek. Morie had nog nooit eerder een hond gehad of zelfs maar gedacht dat hij er een zou willen hebben."

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/martha-sherrill

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 25 Jul 2009, 11:05, 1 keer totaal gewijzigd.

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 27 Apr 2009, 15:24

Het lijkt me een heel interessant boek!

Wil ik zeker gaan lezen!

Jeannette

Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 27 Apr 2009, 20:26

Ik wil het wel naar je sturen hoor Jeannette als jij het daarna naar Berdine wil sturen. Zij moet dit boek echt lezen. (Dan weet je dat alvast berdine :D )

Dettie

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 04 Mei 2009, 17:52

Leuk Dettie!

En als ik het uit heb stuur ik het door naar Berdine! (Ook helemaal idolaat van haar hond?)

Groeten,

Jeannette

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 14 Mei 2009, 12:13

Boeiend verhaal!

Een door de journalist Martha Sherill opgetekend levensverhaal van de Morie Sawataishi en zijn vrouw Kitako en hun Akita's. Behalve veel verhalen over het fokken van honden geeft het boek ook een interessante kijk in de Japanse cultuur.

Na het lezen van het boek ben ik meteen op internet gaan zoeken naar foto's van Akita's in Nederland!

Uit het verhaal blijkt duidelijk Morie' s liefde voor zijn honden. De honden wonen "buiten in een kennel". Graag had ik nog iets meer over de wijze waarop Morie fokte, gelezen. Hoeveel honden had/heeft hij? Hoe werden ze opgevoed? Hoeveel tijd bracht hij met ze door? Mochten ze echt nooit in huis komen? En in hoeverre waren uiterlijkheden en showresutaten belangrijk voor hem en in hoeverre karaktereigenschappen?

Wat ik heel mooi beschreven vind is de verandering die Kitako doormaakte: van een vrouw die van het stadse leven hield naar een vrouw die het heerlijk vind om op het platteland te wonen.

Op de flaptekst van het boek staat een citaat uit een recensie van The Washington Post. "Sherill schrijft met de warme aandacht en actieve sympathie van een Alice Munro of een Monica Ali".

Daar ben ik het helemaal niet mee eens! Voor mij komt ze niet eens in de buurt van het niveau van Munro of Ali.

Maar "Man met hond" is een interessant, lezenswaardig verhaal.

Jeannette

Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 14 Mei 2009, 13:18

Mochten ze echt nooit in huis komen? En in hoeverre waren uiterlijkheden en showresutaten belangrijk voor hem en in hoeverre karaktereigenschappen?


Eén hond mocht in ieder geval in huis komen. De rest twijfel ik aan.
Voor zover ik me herinner ging het hem vooral om het karakter van de dieren, dat was toch de reden waarom hij de dieren wilde 'redden'? Dat was volgens mij ook waarom hij juist zo gek was op de Akita's
(kan zijn dat ik het me verkeerd herinner)

Monica Ali schrijft romans, dit is geen roman en eigenlijk vind ik het ook maar een rare vergelijking. Beetje appels met peren vergelijken (Munro ken ik niet).

Ja het verhaal van Katiko vond ik een cadeautje erbij. Wat een leven!

Dettie

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 14 Mei 2009, 13:51

Ja één hond mocht er in huis komen. De rest dus niet... Ik had graag willen weten hoeveel honden er waren!

Er wordt wel gesproken over de karaktereigenschappen van honden. Kitako gaf ze te eten en "leerde ze goed kennen". "Ze viel altijd voor de lieve honden en de meegaande, op mensen georienteerde pups".
"Morie daarentegen sloeg de pups gade als ze met elkaar in hun hok aan het vechten waren of in de tuin aan het stoeien waren en keek naar tekenen van superioriteit".

Maar er wordt ook erg veel over de showresultaten van de honden gesproken!

Ik denk dat ik moeite mee heb met honden die alleen maar buiten in een kennel leven. Maar voor een hond die in een roedel gaat leven, zullen waarschijnlijk andere karaktereigenschappen belangrijk zijn dan voor een huishond.

Jeannette


Alice Munro is vooral bekend door haar verhalenbundels.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 14 Mei 2009, 14:08

"Morie daarentegen sloeg de pups gade als ze met elkaar in hun hok aan het vechten waren of in de tuin aan het stoeien waren en keek naar tekenen van superioriteit".


Was het niet zo dat ze één hond hadden die ontstellend lief en mooi van bouw en vacht was was maar geen superioriteit uitstraalde en daardoor de eeuwige tweede werd.
Er zullen wel geldprijzen aan de keuringen verbonden zijn en die honden zullen flink wat kosten aan voer en onderhoud. Morie verkocht nooit honden dus een eerste prijs zal belangrijk zijn geweest om de boel draaiende te kunnen houden. Later kreeg hij geld voor de reu's en teefjes die voor nageslacht zorgden.

Ik denk eigenlijk dat het én én was voor Morie. Én hij wilde terugfokken naar het 'origineel' voor zover dat na te gaan was omdat de Akita's vaak mengelingen van herdershonden of bulldogs waren.
Én hij wilde juist verder met de Akita's vanwege hun karakter.

Groetjes
Dettie
die een nieuwe, sterkere bril heeft en erg moet wennen, typ steeds verkeerd

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 14 Mei 2009, 16:50

Dettie schreef:Én hij wilde terugfokken naar het 'origineel' voor zover dat na te gaan was omdat de Akita's vaak mengelingen van herdershonden of bulldogs waren.
Én hij wilde juist verder met de Akita's vanwege hun karakter.



Dat is leuke van de foto's in het boek, je ziet het uiterlijk van de honden veranderen.

Ken jij iemand die een Akita heeft Dettie?

Ik heb ook geen idee of er in Nederland veel Akita's rondlopen.

Groeten,

Jeannette

Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 14 Mei 2009, 17:05

Er is wel een vereniging voor Akita's in Nederland Jeannette

zie http://www.akitaclub.nl/

Groetjes
Dettie

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 15 Mei 2009, 15:53

Leuke site Dettie!

Ik heb even gekeken, maar er zijn maar weinig Akita fokkers in Nederland. Maar iedere fokker heeft een heel verhaal over de geschiedenis van de Akita's in Japan op zijn site staan. Het is trouwens ook leuk om de foto's van de Nederlandse honden te bekijken en die te vergelijken met de foto's uit het boek.

Het boek is nu onderweg naar Berdine.

Ik ben benieuwd wat zij van het boek vindt.

Groeten,

Jeannette

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 27 Mei 2009, 21:12

Dettie schreef:Munro ken ik niet.






Dat is toevallig Dettie!

Alice Munro, winnaar van de Man Booker Prize 2009!

Jeannette

Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 27 Mei 2009, 21:13

oh wat stom, en ik maar denken, ik heb die naam ergens gezien...

Dettie

berdine
Berichten: 3619
Lid geworden op: 23 Mei 2006, 20:42
Locatie: breda

Berichtdoor berdine » 28 Mei 2009, 21:12

Nou Berdine heeft het boek ook uit. Tja, wat zal ik zeggen. Dit soort hondenliefde ken ik niet. Ik vind ook niet dat Morie echt om zijn honden geeft. Hij bekijkt ze veeleer als mooie voorwerpen, hij wil ze steeds mooier/beter maken.
Om een voorbeeld te noemen: als je met je gewonde, misschien zelfs door jouzelf verwondde hond thuis komt, je gaat met je vrienden sake zitten drinken en laat het aan je vrouw over om het dier te verzorgen, je gaat zelfs niet eens kijken hoe het met hem gaat, dan hou je niet van je hond. Dan hou je alleen maar van waar hij voor staat.
Ik vond hem overigens een vreselijke kerel. Totaal egoïstisch. Het interesseerde hem geen zier hoe het met zijn vrouw en zijn kinderen ging. Alleen Morie en wat hij bereikte met zijn hondenfokkerij waren belangrijk. Hij deed precies waar hij zin in had en hield totaal geen rekening met zijn gezin.
Ik heb grenzeloze bewondering voor Kitaro. Dat zij dit vol kon houden vind ik onbegrijpelijk. Gelukkig heeft ze er uiteindelijk toch een soort beloning voor gekregen in de vorm van liefde voor de wildernis.

Ik ben het met Jeannette eens dat het niveau van Martha Sherrill niet kan tippen aan dat van Ali en Munro. Maar het was inderdaad een interessant verhaal.

En nu zou ik graag willen weten, waarom jij vond dat ik dit absoluut moest lezen, Dettie. :lol: :lol:
Laatst gewijzigd door berdine op 04 Dec 2009, 11:20, 1 keer totaal gewijzigd.

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 04 Jun 2009, 16:27

berdine schreef: Dit soort hondenliefde ken ik niet. Ik vind ook niet dat Morie echt om zijn honden geeft. Hij bekijkt ze veeleer als mooie voorwerpen, hij wil ze steeds mooier/beter maken.


Ik heb grenzeloze bewondering voor Kitaro.


En nu zou ik graag willen weten, waarom jij vond dat ik dit absoluut moest lezen, Dettie. :lol: :lol:


Ik vroeg me ook af op grond waarvan hij de honden selecteerde Berdine. In ieder geval niet op hun sociale gedrag naar mensen toe, want de honden kwamen nooit in huis. Onbegrijpelijk!

Ja waarom moest Berdine dit ook lezen, Dettie?

Jeannette

Dettie
Site Admin
Berichten: 44028
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 04 Jun 2009, 16:50

Hij bekijkt ze veeleer als mooie voorwerpen, hij wil ze steeds mooier/beter maken.

Nou die indruk had ik toch niet. Hij geeft wel om zijn honden. Hij wil ze wel terugfokken naar de originele Akita maar ik kreeg niet de indruk dat hij de dieren het ene nest na het andere liet krijgen en ze zo totaal uitputte. Zoals veel fokkers wel doen.
Hij wilde ook geen geld voor zijn honden, hij gaf ze aan mensen waarvan hij dacht dat ze goed voor de dieren zouden zorgen. Hij was in feite liever voor zijn honden dan voor zijn gezin.

En het was toch juist om hun lieve karakter dat hij zo gek was op die honden Jeannette? Ze waren heel sociaal begreep ik eigenlijk uit het verhaal en dat was een van de redenen waarom hij juist deze honden koos.

Eigenlijk is het heel gewoon dat honden niet in huis komen. Zeker in landen waar genoeg ruimte is om de beesten vrij te laten rondlopen.

Ik dacht dat Berdine dit boek wel leuk en interessant zou vinden omdat het over honden ging en zij is stapelgek op honden.

Ik vond die man ook een egoïstische hork. Voor die vrouw had ik een enorm respect.

Dettie

jeanette
Berichten: 291
Lid geworden op: 27 Apr 2008, 11:45

Berichtdoor jeanette » 04 Jun 2009, 23:18

Dettie schreef:
Hij wil ze wel terugfokken naar de originele Akita maar ik kreeg niet de indruk dat hij de dieren het ene nest na het andere liet krijgen en ze zo totaal uitputte. Zoals veel fokkers wel doen.


Hij wilde ook geen geld voor zijn honden, hij gaf ze aan mensen waarvan hij dacht dat ze goed voor de dieren zouden zorgen. Hij was in feite liever voor zijn honden dan voor zijn gezin.

Ze waren heel sociaal begreep ik eigenlijk uit het verhaal en dat was een van de redenen waarom hij juist deze honden koos.

Eigenlijk is het heel gewoon dat honden niet in huis komen.


Ik vond die man ook een egoïstische hork. Voor die vrouw had ik een enorm respect.

Dettie



Rasverenigingen bepalen hoe vaak een teefje een nestje mag krijgen, volgens mij. Bij de Spanielvereniging is dat bijvoorbeeld maximaal 4 keer.

Maar ik miste bepaalde feiten in het verhaal over het fokken. Hoeveel honden had hij? Welke koos hij uit om mee te fokken? Waaruit bleek dat juist deze honden geschikt waren? Waaruit bleek dat bepaalde honden sociaal waren?

Inderdaad gaf hij pups weg en wilde hij er geen geld voor hebben. Hij was dus geen broodfokker. Maar wel een hork van een man, zoals jij dat zo mooi omschrijft Dettie. Ik vraag me af of bepaalde karaktereigenschappen en levenskeuzes ook horen bij de Japanse cultuur. Japanners brengen - noodgedwongen - heel veel tijd door op hun werk, waardoor er weinig tijd overblijft voor het gezin. Het uiten van emoties hoort ook niet in de Japanse cultuur.

Vind jij het heel gewoon dat honden niet in huis komen, Dettie?

In islamitische landen beschouwt men een hond als een onrein dier. Daar komen honden niet in huis. Wel heeft men - soms - een waakhond op 't erf.
En ik denk dat de Husky's in het noorden van Scandinavie ook buiten leven.

Maar ik ben het helemaal met Berdine eens: voor een hondenliefhebber in Nederland is het onbegrijpelijk dat een baasje niet omkijkt naar zijn zieke of gewonde hond en deze alleen laat!
(maar in de natuur overleven de sterksten...)

Jeannette

berdine
Berichten: 3619
Lid geworden op: 23 Mei 2006, 20:42
Locatie: breda

Berichtdoor berdine » 05 Jun 2009, 13:24

Ik geloof niet dat Morie verkeerd bezig was als fokker. Niet het ene nest na het andere. Het ging hem om kwaliteit en hij verdiende er niets aan, want hij verkocht ze niet.
En dat de honden niet in huis kwamen vond ik ook niet zo bijzonder. Gebeurde bij ons vroeger ook niet.

Dat er niet zo veel gegevens in het boek staan over hoeveel nesten en waarop hij precies selecteerde (overigens wordt wel bij elke uitverkoren hond vermeld waarom hij zo subliem is) is naar mijn idee bewust gedaan, om het boek niet te "technisch" te maken. En de hoeveelheid honden wisselde voortdurend zodat hij waarschijnlijk niet aan kon geven hoeveel honden hij er op welk moment had. Ik kreeg de indruk dat hij maar met eentje tegelijk fokte.

Ik denk niet dat zijn egoïsme direct verband houdt met de Japanse cultuur. Ik las nergens dat Kitaro's zussen zo slecht behandeld werden als zij. Misschien dat die ook niet alle aandacht van hun man kregen, maar daar stond dan wel een comfortabel leven tegenover. Kitaro mocht alleen sloven: de ontelbare gasten (van hem) vriendelijk en gastvrij ontvangen, koken terwijl er nauwelijks iets te eten was en poetsen met allerlei primitieve middelen. En toen er eindelijk een auto was, zodat ze af en toe naar een stad kon, verkocht hij die omdat ze het rijbewijs had verkregen zonder examen te doen. Stiekem verdenk ik hem ervan, dat hij bang was dat ze zou verongelukken en hij zijn huishoudster kwijt zou zijn.
In deze tijd zou hij er niet mee weg komen! ;)

O ja, hij vond wel van alles uit, om hun huis te veraangenamen, maar dat was meer om zijn eigen creativiteit een uitweg te bieden. Bovendien waren sommige zaken, zoals dat elektrisch verwarmde bad, een aanleiding om weer hele hordes mensen te ontvangen, die allemaal in bad mochten. Kon iedereen zeggen: "Tjonge, jonge, die Morie toch! Wat die al niet kan!" En Kitaro achteraf maar baden schoonmaken.

Laat ik dan besluiten met iets positiefs over die man: het bezit van een grote werklust kan hem niet ontzegd worden! :mrgreen:


Terug naar “Non-fictie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten