Op de flap staat dat het een feelgoodroman is.
Dat ben ik inderdaad gewend van Katie Fforde: een lekker verhaal over een romance die zeker boeketachtig is, maar dat wordt goedgemaakt door de achtergrond van het Engelse platteland, die een heel andere soort romantiek vertegenwoordigt. Eentje waar ik graag over lees: het wel en wee van een plattelandsdorp.
Fforde schrijft in de traditie van Rosemary Pilcher, ook van die lekkere feelgoodromans.
Maar helaas is in dit boek het dorp een klein stadje, en zijn de beschrijvingen minimaal. Ok, er is een oud winkelcentrum dat bedreigd wordt door de geldmagnaten die er een supermodern centrum van willen maken, maar verder is er weinig sprake van die leuke marktjes met eigengemaakte groente- en fruitproducten; er is nauwelijks aandacht voor dieren, alleen een enkele kat..
Kortom, al is het verhaal een smeuïg liefdesverhaal, over twee mensen die uit een heel andere klasse van de maatschappij komen, en dat op een redelijk spannende manier moeten zien te overwinnen, dit verhaal valt me tegen. Katie Fforde kan veel beter. De hoofdpersoon is hier dan wel geen verwende yup, maar een wat slonzige, eigengereide pottenbakster, toch komt dit boek niet boven het niveau van een chicklit uit.
Marjo
Katie Fforde: Halsbrekende toeren
Sorry Marjo dit is te kort om te plaatsen.
Als je nu nog twee boeken van haar leest dan kan ik het wel in een klap in het archief zetten. (je had al eens een boek van haar gelezen De kunstminnaar en ook een kort verslagje gemaakt) Ik heb geprobeerd dit boek en het andere te plaatsen maar dat lukte niet.
Dettie
Als je nu nog twee boeken van haar leest dan kan ik het wel in een klap in het archief zetten. (je had al eens een boek van haar gelezen De kunstminnaar en ook een kort verslagje gemaakt) Ik heb geprobeerd dit boek en het andere te plaatsen maar dat lukte niet.
Dettie