Robert Morgan - Voorbij de rivier

[Dettie]

De weduwe Ginny Powell woont ten tijde van de Drooglegging (1920-1933) met haar drie kinderen Moody, Muir en Fay op haar geïsoleerde boerderij in North Carolina. Ze probeert haar kinderen tot eerzame burgers en vrome christenen op te voeden. Vader Thomas is al eerder, evenals hun oudste dochter Jewel, gestorven door de Spaanse griep. Ginny moet het met haar beide tienerjongens en haar dochtertje Fay alleen zien te redden.

Lees verder... http://www.leestafel.info/robert-morgan

Miranda Mei

[Marjo]

Het komt me erg bekend voor, en toch denk ik niet dat ik het gelezen heb. Weet je toevallig hoe de precieze Engelse titel is? En of die Morgan nog meer geschreven heeft?

[Dettie]

De precieze Engelse titel is The Rock, dat staat eigenlijk al in het artikel en of hij nog meer boeken heeft geschreven? Even het plaatje aanklikken van het boek en u zult het lezen.

Groetjes
Bernadet

[Marjo]

Ok, Bernadet..ik was nog niet verder dan het verslag! Maar ik weet nu wel waarom het me bekend voorkomt. Iemand heeft me ooit Vallei van de hoop aangeraden, en die zal een korte inhoud verteld hebben..
Of ik dat boek nou ook ooit gelezen heb weet ik niet.
Ik kan geen verslag vinden. Wat ook kan betekenen dat ik er niets aan vond.

[Dettie]

Ha gevonden!
Tresoula heeft het bij de literatuur leeskring over De vallei van de hoop gehad.
http://literatuur-leeskring.wereld.nl/a ... aid=355394

Ik las een heel korte samenvatting en toen wist ik het ineens ook weer.
Groetjes
Bernadet

[Dettie]

Nog erger! Ik heb vallei van de hoop zelfs gelezen! Dat meld ik tenminste bij de literatuur-leeskring. Wist dat niet eens meer!
Oh oh dat vergiethoofd van mij.

Bernadet

[Marjo]

Dat jij (of ik) een boek vergeet, betekent voor mij dus dat het boek niet echt bijzonder was..

[Dettie]

Nou echt een slecht boek was het niet maar ik vergeet vrij vaak titels of namen van schrijvers.
Kan in de bieb echt me suf staan denken, soms weet ik wel een titel maar dan weet ik de schrijver weer niet. Heb ik ook met muziek.

Bernadet

[Miranda Mei]

Zo te horen is het boek nog niet zo vaak gelezen. Zou dat komen omdat het een Amerikaanse schrijver is die hier nog niet erg bekend is?

[Dettie]

Dat kan zijn maar misschien ook wel omdat het een Oprah boek is. Veel mensen vinden dat geen aanrader en noemen die boeken Amerikaans sentiment.
Ik moet zeggen dat ik niet erg op de hoogte ben van Amerikaanse schrijvers. Ik blijk toch vaak onbewust eerder boeken van Engelse schrijvers te lezen.

Bernadet

[Dettie]

Miranda, je schrijft....

Ook het christelijke geloof speelt daarin mee. Dat zit diep verankerd in hun leef- en denkpatronen. Ik vind trouwens dat er op de achtergrond van dit verhaal ook vrij veel bijbelse thema’s meespelen: ‘ben ik mijns broeders hoeder?’, ‘de gelijkenis van de verloren zoon’, ‘het heiligdom op de berg’, ‘Abel en Kaïn’ en ga zo maar door.

Ik weet niet of iemand die geen christelijke achtergrond heeft, of er weinig over weet, wel zo van het boek kan genieten. Als je er niets van moet hebben blijft alleen het verhaal en het drama staan

Is het boek wel goed te lezen dan, ondanks dat er dan alleen het verhaal en het drama blijven staan? Ik bedoel dus als je niet zo'n achtergrondkennis hebt, is het dan wel-een-aardig verhaal of evengoed een goed verhaal? (Ik ben katholiek opgevoed maar ben niet erg op de hoogte van de bijbelverhalen.)

Bernadet

[Miranda Mei]

Bernadet,

jawel, het boek is goed te lezen. Zowel door de toegankelijke schrijfstijl als het verhaal op zich. Wat ik bedoelde met de quotes die jij aanhaalt, is dat tijdens het lezen zich vergelijkingen met verhalen uit de Bijbel aan mij opdrongen. Dus er zitten gelijke thema's in. Als je daar niet van op de hoogte bent, zullen die thema's bij je langsglijden. De typering 'Amerikaans sentiment' vind ik ook wel goed getroffen. Zo'n verhaal is natuurlijk wel een terugblik in de tijd als je het over bijna 100 jaar geleden hebt. Ondanks dat ik zei dat ik ontroerd raakte bij het lezen, betekent het nog niet dat er in het verhaal welbewust op sentimenten wordt gemikt. In tegendeel, zou ik willen zeggen.

[Dettie]

Miranda,

Wat ik een beetje tegen dit soort boeken heb, net als bij Icy Sparks, dat het geloof zo'n enorme rol speelt. Daarmee bedoel ik niet dat het vekeerd is een geloof in een verhaal te verwerken maar dat het geloof zo verheerlijkt wordt. Het komt op mij zo erg Amerikaans over. daarmee bedoel ik zo buiten proporties gaan. Te ver van de realiteit af gaan.
Mijn familie is katholiek, de pastoor kwam ieder jaar aan míjn ooms en tantes vragen of er wel weer een kleine op komst was! Dat de mensen nauwelijks hun hoofd boven water konden houden werd niet naar gekeken. Dat vind ik ook ver van de realiteit af staan.

Zelf vind ik dit soort verhalen een beetje teveel naar wonderen gaan neigen. Daar heb ik dus moeite mee.

Ik lees wel graag over mensen die gelovig zijn en dat geloof ook verweven hebben in hun leven.
Ik ga nu natuurlijk wel af op jouw verslag en heb het hele boek niet gelezen dus weet eigenlijk helemaal niet of mijn oordeel wel klopt!

Bernadet

[Miranda Mei]

Bernadet,

ja, dan kom je toch op de kwestie van smaak uit. Als je een beetje allergisch bent voor het al te zoetelijke krijg je natuurlijk krultenen bij het lezen van dit soort boeken.

Het volgende boek van een Amerikaanse schrijfster dat ik las; 'de laatste zondeneter' van Francine Rivers kun je ook onder dit genre scharen. Het is echter niet zo dat de hoofdpersonen alles maar voor zoete koek slikken, en juist daar begint het verhaal. Er is innerlijke strijd, er is verzet tegen het verstikkende dat sommige geloven met zich meebrengen.
Je maakte laatst een opmerking over het 'Amerikaanse sentiment'. Ja, zoals sommige Amerikanen schrijven zou je daar inderdaad van kunnen spreken; een verhaal met een flinke scheut geloofssaus.

Van het laatst genoemde boek schrijf ik overigens geen recensie.