Hemelval is een totaal ander boek dan het debuut van Arjan Visser: De Laatste dagen. En toch is het wel een “echte” Visser: je wordt als lezer meegetrokken in een beklemmend en aangrijpend verhaal...
Dat Arjan Visser goed kan schrijven heeft hij al met zijn debuut De laatste dagen bewezen. Dit tweede boek: Hemelval overtreft zijn eerste.
Ik heb het ademloos gelezen. Prachtig, aangrijpend, beklemmend, sober, ingetogen. Dit verhaal laat je niet onberoerd.
Misschien kunnen we dit boek ook wel eens nomineren als samenleesboek, of leent het zich daar niet echt toe (genoeg stof om te bespreken/ideeën over uit te wisselen?)