Leestafel forum

Bruiloft aan zee
Abdelkader Benali

Het verhaal: een man en vrouw, zoontje en ongeboren zusje emigreren vanuit Marokko naar Nederland. De man laat zijn jongere broer een huis bouwen, en die doet alleen op voorwaarde dat hij hem naar Nederland zal laten komen. Als de dochter een jaar of achttien is, moet zij de jongere oom huwen. Met tegenzin stemt ze toe, en het gezin trekt naar Marokko voor het huwelijksfeest in het dorp waar de familie vandaan komt. Dan wordt de bruidegom overvallen door grote twijfels..hij die vanaf zijn twaalfde al dingen deed waarvan hij niet wist wat hij precies deed, krijgt nu de schrik te pakken dat hij daar na zijn huwelijk nog maar die ene onbekende vrouw voor zal hebben. Hij vlucht naar zijn liefje.
En de broer, die de verteller van het boek is, moet zijn oom gaan zoeken, want de bruiloft moet doorgaan. Hij neemt een taxi, en de chauffeur blijkt een bron van informatie.

Volgens het NRC (staat op de flap) spettert het plezier er van af.. Dan is het een soort humor die mij niet aanspreekt. Het verhaal vind ik absurd, het enige interessante aan het boek zijn de dingen die de chauffeur vertelt: de grote verandering die in de kleinere dorpen in Marokko plaatsvond door Westerse invloeden en emigratie van de meeste bewoners.

Hardcover | Vassallucci ISBN10: 9050000185

© Marjo
april 2007

Oeps, ik heb het boek nog liggen. Proberen toch maar?????

Nou ja, het is niet al te dik, en niet moeilijk geschreven..

Sorry Marjo, maar dat is wat al te mager. Geef eens een paar duidelijke redenen!

Marjo schreef:Nou, dit is duidelijk niet mijn schrijver. Ik weet echt niet wat hij moet..

Het verslag komt nog op de site, ik kon gisteren vanaf een uur of 11 's ochtends niet bij m'n leestafelmail komen en daar stuurt Marjo het naar toe.

Dettie

Ja ik vond het wel een leuk boek, beetje absurd maar dat sprak me juist wel aan.

Dettie

Is het goed nu Roel? Of wil je nog meer??

Dit boek was overigens het debuut van Benali, er zet het er maar even bij..

Wat voor soort humor was het dan? Benali is ook een fanatieke sporter, en dat pleit niet voor hem (vooroordeel, ik weet het, maar toch hou ik dat)

De voltrekking van de bruiloft, waar ik verder niets over mag zeggen, kan je humoristisch noemen, lugubere humor.
Ik heb het boek niet bij de hand, kan geen voorbeelden noemen, maar het zijn inderdaad absurde dingen (poepen achter de cactussen), waar ik niet eens om kan glimlachen. Tja.. misschien kan iemand anders het uitleggen?

Poepen achter de cactussen, nee, dat vind ik ook niet echt humoristisch

Ja maar dat is een heel klein onderdeel van het boek.
Het is geen 'lach of ik schiet' humor of onderbroekenlol.
De taxichauffeur vertelt... eigenlijk een beetje als in Alles is verlicht. Absurde humor maar humor is zo moeilijk uit te leggen, de een heeft een heel ander gevoel voor humor dan de ander.

Dettie

Dat is zo natuurlijk.
Ik sla het boek nu even open:

Al schreeuwend en klotsend, Lamarat schreeuwend en Rebekka, die alsmaar contact probeerde te maken met haar broer, klotsend (psst, psst, boerie, hier lig ik, ik lig onder je, minkukle, dwaas, hardhorende, luister dan eens, klots klots..enz enz (hier is Rebekka de ongeborene)

Niet snel daarna, een uur of zes later, vertrokken ze uitgegeten en uitgeslapen naar het land van pief-paf-poef-en-ze-komt.

Dat is de toon van het boek..

Staat dit er echt zo!! Dat ziet er niet aantrekkelijk uit, nee. Ik had me er iets heel anders van voorgesteld. Het doet denken aan het grote baggerboek van Pfeiffer; tenminste zo stel ik me dat voor, want gelezen heb ik het baggerboek niet; alleen via een recensie kreeg ik zo'n indruk.

Roel

Dat baggerboek ken ik ook niet..dus ik weet geen antwoord op je opmerking.