De winnaar van de Gouden Uil is gekend. En het is -meer dan terecht naar mijn mening - Marjolijn Hof met 'Een kleine kans', een boek voor 10+. Hieronder vind je mijn recensie van het boek.
Mijn vader ging op weg naar een oorlog. Zijn tas was al gepakt, hij hoefde alleen nog maar gedag te zeggen.
Hij ging wel vaker naar een oorlog. Ieder jaar minstens één keer. Eigenlijk ga je de verkeerde kant op als je naar een oorlog gaat. Je moet er juist zo ver mogelijk vandaan blijven. Maar mijn vader was een dokter en in een oorlog hebben ze dokters nodig. Mijn vader vond het prettig om nodig te zijn.
Zo begint het verhaal dat Kiek vertelt over haar vader. En over zichzelf. Want ze heeft zo een raar gevoel over het vertrek van haar vader dat ze zich van alles begint in te beelden. Misschien gaat mijn vader wel dood, denkt ze. Maar haar moeder stelt haar gerust. Er zijn veel meer kinderen mét een vader dan kinderen zonder vader...
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/marjolein-hof
stefan
Marjolijn Hof - Een kleine kans (10+)
Je verslag staat op de site stefan
Leuk gelijk een recensie van de prijswinnaar.
Dettie
Leuk gelijk een recensie van de prijswinnaar.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Dec 2009, 18:42, 2 keer totaal gewijzigd.
Marjo schreef:En ik vraag me dan altijd af: is dit een boek dat de jeugd ook echt gaat lezen?
Daar kan ik eenvoudig dit op zeggen: Goede boeken lezen is iets dat je moet leren. Ik vergelijk het altijd met de eerste praline die ik als kind at. Die vond ik ook niet lekker. De smaak was te gecompliceerd. Maar ik heb dat ondertussen leren eten en nu vind ik ze heel lekker.
En net als bij andere dingen die je moet leren is een beetje begeleiding vaak onmisbaar.
En wat 'Een kleine kans' betreft, dat is toch wel een vrij toegankelijk boek, hoor. Ik denk dat er toch wel een groot publiek voor is.
Marjo schreef:ach gut, ik vind pralines nog steeds niet lekker. Wat zegt dat nou?
Ik ga het boek gewoon eens lezen, dan weet ik meer.
En net zoals jij misschien nooit graag pralines zult eten, zijn er ook kinderen die de ietwat literaire jeugdboeken nooit graag zullen lezen. Dat kan.
Maar vanuit mijn eigen ervaring in de klas heb ik ondervonden dat je - als je hen 'leert' goede boeken te lezen - voor een aantal kinderen een nieuwe wereld opent. En als niemand ooit dat poortje voor hen zou openmaken, zouden ze daar nooit toe gekomen zijn. Het lukt natuurlijk niet bij iedereen, maar het lukt zeker voor een aantal onder hen. En net daarom vind ik het ook ontzettend belangrijk.
En ja, het boek eerst zelf eens lezen lijkt me nu ook de beste optie vooraleer we de discussie verderzetten.
Hoi stefan,
Het boek is uit en eigenlijk blijft er eerder een verbaasd gevoel over...
Ik heb Het Gouden Uil juryrapport gelezen maar dat was door volwassen geschreven. Ik ben erg benieuwd wat kinderen zelf van dit boek vinden.
Ook vind ik het vreemd dat het totaal niet genoemd wordt bij De jonge jury.
Ze is toch juist wel bezig zichzelf een rad voor de ogen te draaien en gaat daar erg ver in... bijna té ver...
Het is een mooi boek maar een boek voor kinderen? Dat betwijfel ik.
Dat was ook de reden van mijn verbazing..
Dettie
Het boek is uit en eigenlijk blijft er eerder een verbaasd gevoel over...
Ik heb Het Gouden Uil juryrapport gelezen maar dat was door volwassen geschreven. Ik ben erg benieuwd wat kinderen zelf van dit boek vinden.
Ook vind ik het vreemd dat het totaal niet genoemd wordt bij De jonge jury.
stefan schreef:Kiek is al oud genoeg om zich geen rad voor de ogen te laten draaien, maar nog jong genoeg om de problemen met een kinderlijke logica te benaderen
Ze is toch juist wel bezig zichzelf een rad voor de ogen te draaien en gaat daar erg ver in... bijna té ver...
Het is een mooi boek maar een boek voor kinderen? Dat betwijfel ik.
Dat was ook de reden van mijn verbazing..
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 21 Apr 2007, 12:33, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik ben een paar hoofdstukken ver..
Maar wat de Jongejury betreft, tja..ze zou dus bij de kerntitels van volgend jaar moeten staan (die Prijs loopt altijd twee jaar achter).
Maar de ervaring leert dat boeken die volwassenen goed vinden zelden bij die kerntitels belanden. Ze zou dus wel heel goed de Gouden of Zilveren Zoen kunnen krijgen, want die is weer van de vakjury.
Maar wat de Jongejury betreft, tja..ze zou dus bij de kerntitels van volgend jaar moeten staan (die Prijs loopt altijd twee jaar achter).
Maar de ervaring leert dat boeken die volwassenen goed vinden zelden bij die kerntitels belanden. Ze zou dus wel heel goed de Gouden of Zilveren Zoen kunnen krijgen, want die is weer van de vakjury.
Ik pak net het boek om weer wat te lezen en ik zie ineens dat het een B-boek is! Die horen dus gewoonweg niet bij de Jonge Jury, want dat is voor 12 en ouder, C-boeken dus. (nu weet ik ook waarom de taal zo simpel is, het is gewoon voor jongere kinderen)
Maar goed, de Kinderjury opgezocht, en daar is geen kernlijst. Nog niet. "een kleine kans" heeft in de bieb wel degelijk een sticker van de Kinderjury, er kan op gestemd worden!
www.cpnb.nl/kj/2007
Maar goed, de Kinderjury opgezocht, en daar is geen kernlijst. Nog niet. "een kleine kans" heeft in de bieb wel degelijk een sticker van de Kinderjury, er kan op gestemd worden!
www.cpnb.nl/kj/2007
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Dec 2009, 18:42, 2 keer totaal gewijzigd.
Ik denk wel dat kinderen dit kunnen lezen. En het meerendeel begrijpen ook. Ieder kind doet dat: je mag niet op de randen van de tegels lopen, want dan gebeurt er iets vervelends..
Ik vind juist dat het door die muis en die hond zo echt wordt: dan heeft ze die muis en die zou dood moeten, maar nee, want ze is er al van gaan houden..de logica is heel duidelijk. Ook dat van de hond, die ze eigenlijk niet leuk vindt, maar toch ook weer een beetje wel. Ook dat zullen kinderen herkennen.
Maar misschien pas als ze zelf in een dergelijke situate zitten, daar zou je wel eens gelijk kunnen hebben.
En het is ook wel een idee om dit boek begeleid te lezen..
Ik vind juist dat het door die muis en die hond zo echt wordt: dan heeft ze die muis en die zou dood moeten, maar nee, want ze is er al van gaan houden..de logica is heel duidelijk. Ook dat van de hond, die ze eigenlijk niet leuk vindt, maar toch ook weer een beetje wel. Ook dat zullen kinderen herkennen.
Maar misschien pas als ze zelf in een dergelijke situate zitten, daar zou je wel eens gelijk kunnen hebben.
En het is ook wel een idee om dit boek begeleid te lezen..
Ja ik denk ook wel dat kinderen dit begrijpen. De taal is makkelijk, maar daar gaat het mij niet zo om.
Ieder kind heeft inderdaad wel eens 'niet op de lijntjes van de stoeptegels stappen' gespeeld. Maar dit gaat veel verder...
Dit is geen onschuldig verhaaltje meer vind ik. Dit gaat over een kind dat zich geestelijk behoorlijk beroerd voelt en erg ver gaat in haar bezwering. (Wat als de man niet was langsgekomen???) En dan voor kinderen vanaf 10 jaar?
Ik vind dat je dit boek kan bespreken in een klas maar om een zo jong kind dit onbegeleid te laten lezen? Ik weet het niet. Het is te echt, het is niet zomaar een verhaaltje over een fantasierijk kind.
Een kind kan ook denken... als ze dat hond je wel... dan was het met die vader beter afgelopen.
Vandaar dat ik m'n vraagtekens stel: is dit een boek voor kinderen??
Dettie
Ieder kind heeft inderdaad wel eens 'niet op de lijntjes van de stoeptegels stappen' gespeeld. Maar dit gaat veel verder...
Dit is geen onschuldig verhaaltje meer vind ik. Dit gaat over een kind dat zich geestelijk behoorlijk beroerd voelt en erg ver gaat in haar bezwering. (Wat als de man niet was langsgekomen???) En dan voor kinderen vanaf 10 jaar?
Ik vind dat je dit boek kan bespreken in een klas maar om een zo jong kind dit onbegeleid te laten lezen? Ik weet het niet. Het is te echt, het is niet zomaar een verhaaltje over een fantasierijk kind.
Een kind kan ook denken... als ze dat hond je wel... dan was het met die vader beter afgelopen.
Vandaar dat ik m'n vraagtekens stel: is dit een boek voor kinderen??
Dettie
Misschien niet voor alle kinderen, niet voor gevoelige kinderen dus. Maar Dettie, er gebeuren in kinderboeken best akelige dingen, en daar kunnen ze echt wel tegen. Al die pesterijen en problemen die zo populair zijn, zijn ook niet altijd onschuldig. Ik weet zo gauw geen voorbeelden, maar dit incident uit 'een kleine kans'staat niet op zichzelf.
Neemt niet weg dat het hele thema zodanig is dat ik begeleiding ook op zijn plaats vindt. Voorlezen eventueel...
lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/marjolein-hof
Marjo
Neemt niet weg dat het hele thema zodanig is dat ik begeleiding ook op zijn plaats vindt. Voorlezen eventueel...
lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/marjolein-hof
Marjo
Maar Bernadet, er gebeuren in kinderboeken best akelige dingen, en daar kunnen ze echt wel tegen. Al die pesterijen en problemen die zo populair zijn, zijn ook niet altijd onschuldig
Dit staat in een interview met de voorzitter van de Gouden Uil jury. En dit is deels ook mijn punt...
Vijf straffe boeken selecteren uit een toren-hoge stapel is nochtans geen kattenpis, zeker niet wanneer men - zo leert ons het juryverslag - tussen de boekenoogst van 2006 ‘hopeloos veel kaf en weinig koren’ treft. Lees: ’t was géén entree in majeur voor kersvers juryvoorzitster Jelle Van Riet.
JELLE VAN RIET
« Doodjammer, want ik had gehoopt dat we dit jaar nog eens zouden kunnen uitpakken met een tuitende lofzang op de jeugdliteratuur. Ik zit nu voor het derde jaar in de jury, en het gaat zelfs meer bergaf dan bergop. 2006 is het vreselijkste jaar tot nog toe,vooral doordat er zoveel probleemboeken ingestuurd zijn: alle kommer en kwel van de wereld heeft zich blijkbaar in de jeugdliteratuur opgehoopt.»
HUMO
Verklaar u vooral nader, mevrouw de voorzitster.
VANRIET
«Zoals beloofd op de persconferentie: wie ons één probleem kan noemen dat níét in de oogst van 2006 voorkomt, krijgt van ons een pint. Zelfmoord, tienerzwangerschap, echt-scheiding, reuma, taaislijmziekte, dementie, kinderprostitutie, racisme, verslaving - ze zijn allemaal present. En we zouden enthousiast zijn als die ellende allemaal goed was opgeschreven, maar bij het gros van de ingestuurde boeken zou je van pure ellende zélf naar de fles grijpen (lacht). Nee, dan de vijf boeken op onze shortlist: hoewel ze qua onderwerp ook niet echt licht zijn, worden ze nooit zwaar op de hand.»
Rest van het artikel staat hier http://www.degoudenuil.be/site/download ... p10-16.pdf
Ik heb er ook moeite mee dat jeugdboeken zo enorm vol met problemen staan, mag een kind nog even kind blijven en genieten van een leuk boek zonder al die ellende. Als een boek een probleem goed aanpakt en een kind dingen laat inzien dan prima, maar deze hype van probleemboeken...
Dat in kinderboeken akelige dingen gebeuren is op zich niet erg, sprookjes zijn ook gruwelijk als je ze goed bekijkt.
Maar Soerd Kuypers beschrijft ook de dood van een oma en dat doet hij op zo'n aangename manier dat het voor een kind te aanvaarden is.
Het punt voor mij is dat er verhalen en verhalen zijn.
In mijn ogen zou een jeugboek zo geschreven moeten zijn dat je weet dat het 'spel' is, door bijv. gekke personages of pratende dieren te gebruiken. Of zo geschreven dat een kind wel beseft dat het niet de bedoeling is dat je bepaalde dingen doet. Het hoeft geen boek te zijn met een geheven vingertje maar wel duidelijk aangeven wat binnen toelaatbare grenzen ligt.
Met levende wezens bezig zijn zoals dit kind vind ik erg ver gaan, te ver dus. Jij schrijft dat ze het hondje wel leuk vindt en een beetje van dat hondje houdt maar ik zag dat er niet echt in. De schrijfster zelf maakt er een leuk hondje van (grommen tegen de koekzak) niet het meisje.
In mijn ogen is er bij het meisje in het verhaal iets goed mis. En om zoiets te beschrijven als iets wat 'gewoon' is vind ik zelf te ver gaan, zeker voor jonge kinderen.
Dettie
Op het moment dat ze de hond zou willen laten gaan, bedenkt ze zich dat ze het toch niet had kunnen doen. Ik begreep daar uit dat ze dat dus ook niet gedaan zou hebben als die meneer niet gekomen was. Marjolijn Hof moest dit zo wel oplossen omdat ze anders nog veel meer mensen over zich heen zou krijgen natuurlijk. Voor mij is de oplossing goed, ik accepteer het, ook als ik probeer te kijken door ogen van een tien-jarige.
Wat dat interview met de jury betreft: Joost Zwagerman roept dat er geen straatrumoer meer geschreven wordt!
Ik denk dat mensen eens verder moeten kijken dan hun neus lang is: er zijn kinderboeken zonder actuele onderwerpen, net zo goed als er wel straatrumoerboeken zijn. Alleen: welke boeken komen in de aandacht? En wie zijn daar 'schuldig' aan??
En: hoe komt het dat kinderen graag boeken lezen waarin problemen behandeld worden?
Wat dat interview met de jury betreft: Joost Zwagerman roept dat er geen straatrumoer meer geschreven wordt!
Ik denk dat mensen eens verder moeten kijken dan hun neus lang is: er zijn kinderboeken zonder actuele onderwerpen, net zo goed als er wel straatrumoerboeken zijn. Alleen: welke boeken komen in de aandacht? En wie zijn daar 'schuldig' aan??
En: hoe komt het dat kinderen graag boeken lezen waarin problemen behandeld worden?
Marjo schreef:Joost Zwagerman roept dat er geen straatrumoer meer geschreven wordt!
Ik denk dat hij wat anders bedoelt dan allerlei problemen in een boek stoppen. Zover ik het begrijp gaat het bij hem om actualiteit. Misstanden in Nederland die niemand beschrijft. Hij zegt dat bijv. in een dictatuur mensen blij zijn dat schrijvers nog hun nek durven uit te steken en dingen aan de kaak stellen. Hij stelt dat boeken die maatschappijcritisch zijn gewoon niet geaccepteerd worden door de uitgevers.
Ook noemt hij jonge schrijvers die reageren op de moorden van Van Gogh en Pim Fortuin of eigenlijk niet reageren daarop. Hij vindt dat onvoorstelbaar.
Roosenboom probeerde het met Denkend aan Holland maar inderdaad is daar weinig aandacht aan besteed.
Probleemboeken zijn wat anders denk ik dan de boeken die Zwagerman bedoelt..
Alleen: welke boeken komen in de aandacht? En wie zijn daar 'schuldig' aan?? En: hoe komt het dat kinderen graag boeken lezen waarin problemen behandeld worden?
Omdat veel ouders geen tijd meer hebben om ze met hun kinderen te bespreken en kinderen toch antwoorden zoeken? En de uitgevers daar handig op inspelen ongeacht de kwaliteit van het verhaal?
Ik zeg maar wat...
Dettie
die Een kleine kans wel een mooi boek vond.
Ik ben een tijdje afwezig geweest van het forum en lees vandaag de mooie discussie. De standpunten en argumenten van zowel Dettie als Marjo zijn boeiend. Het blijft natuurlijk een eeuwige discussie: wat mag wel en niet in kinderboeken. Ik kan alleen maar mijn standpunt toevoegen, zonder te pretenderen dat dit heilig is.
Ik denk dat veel mensen een beeld hebben van een tamelijk zorgeloze kindertijd (of dan toch tenminste een tijd van alleen maar kleine zorgen). Ik geloof daar niet echt in. Zorgen zijn zorgen. Een kind dat zijn poes verliest kan dat bijvoorbeeld even erg vinden als een volwassene die een familielid verliest. Wat kan dan de taak zijn van kinderboeken? (slechte vraag natuurlijk: kinderboeken hebben geen taak) Boeken kunnen herkenbaarheid oproepen, maar ook net ontmoetingen met het onbekende. Kinderboeken kunnen helpen emoties te kanaliseren, maar ook reacties oproepen op of tegen de belevingswereld van anderen. Ik vind dat dat mag. Kinderboeken mogen over veel meer gaan dan prinsen en prinsessen, toffe jeugdclubs en het zoeken naar een schat.
Persoonlijk heb ik er een probleem mee als je kinderen alleen maar vertelt dat de wereld mooi is. Op zich niets mis mee natuurlijk, maar de confrontatie met hoe de wereld echt in elkaar zit, kan je uiteraard niet ontlopen, of dat nu op 10 jaar of op 18 jaar gebeurt. Zomaar alle elende van de wereld loslaten in kinderboeken dan? Natuurlijk niet, en het is dat wat de gouden uil juryvoorzitster in haar interview in Humo probeerde te vertellen: breng het op een manier die vatbaar is voor kinderen, waar kinderen mee weg kunnen, waar ze wat aan hebben... En ik vind dat Marjolijn Hof daar heel goed in geslaagd is.
Ik denk dat veel mensen een beeld hebben van een tamelijk zorgeloze kindertijd (of dan toch tenminste een tijd van alleen maar kleine zorgen). Ik geloof daar niet echt in. Zorgen zijn zorgen. Een kind dat zijn poes verliest kan dat bijvoorbeeld even erg vinden als een volwassene die een familielid verliest. Wat kan dan de taak zijn van kinderboeken? (slechte vraag natuurlijk: kinderboeken hebben geen taak) Boeken kunnen herkenbaarheid oproepen, maar ook net ontmoetingen met het onbekende. Kinderboeken kunnen helpen emoties te kanaliseren, maar ook reacties oproepen op of tegen de belevingswereld van anderen. Ik vind dat dat mag. Kinderboeken mogen over veel meer gaan dan prinsen en prinsessen, toffe jeugdclubs en het zoeken naar een schat.
Persoonlijk heb ik er een probleem mee als je kinderen alleen maar vertelt dat de wereld mooi is. Op zich niets mis mee natuurlijk, maar de confrontatie met hoe de wereld echt in elkaar zit, kan je uiteraard niet ontlopen, of dat nu op 10 jaar of op 18 jaar gebeurt. Zomaar alle elende van de wereld loslaten in kinderboeken dan? Natuurlijk niet, en het is dat wat de gouden uil juryvoorzitster in haar interview in Humo probeerde te vertellen: breng het op een manier die vatbaar is voor kinderen, waar kinderen mee weg kunnen, waar ze wat aan hebben... En ik vind dat Marjolijn Hof daar heel goed in geslaagd is.
interview humo schreef:Zoals beloofd op de persconferentie: wie ons één probleem kan noemen dat níét in de oogst van 2006 voorkomt, krijgt van ons een pint. Zelfmoord, tienerzwangerschap, echt-scheiding, reuma, taaislijmziekte, dementie, kinderprostitutie, racisme, verslaving - ze zijn allemaal present. En we zouden enthousiast zijn als die ellende allemaal goed was opgeschreven, maar bij het gros van de ingestuurde boeken zou je van pure ellende zélf naar de fles grijpen
Ik ben het met je eens Stefan dat er best pittige dingen in een kinderboek mogen staan en het onderwerp mag ook heftig zijn (ik vond het meisje met de zwavelstokjes vroeger al aangrijpend
) Wat ik eigenlijk wilde zeggen dat dit boek ook een gevaarlijk boek kan zijn.
In dit boek zijn de ouders heel begripvol, moeder legt alles prachtig uit en luistert goed naar haar dochter. Maar het boek kan ook op idee brengen...
Het meisje gaat behoorlijk ver in haar gedachten en bezweringen.
En de malende gedachten van het meisje vind ik in dit boek niet echt tot een bevredigend eind komen. Ze wordt in haar zeer ver gaande gedachten gestoord door een man en vooral daarom doet ze het niet. Daarna vertelt ze het wel aan haar moeder maar echt goed afgewerkt/uitgewerkt wordt het niet in mijn ogen.
(Ik woon tegenover een psychiatrisch ziekenhuis en spreek regelmatig met de bewoners waarvan sommigen dwanggedachten hebben, misschien dat ik dat aspect daarom nogal naar voren haal en mijn bedenkingen erbij heb.)
En inderdaad kinderboeken hoeven niet alleen maar over prinsjes en prinsesjes te gaan maar de horde probleemboeken (zie quote) die nu uitgegeven worden vind ik persoonlijk ook idioot, een kind mag toch wel een béétje kind blijven en genieten van een mooi, prettig verhaal zonder alle ellende en narigheid die misschien later genoeg op zijn/haar pad komt?
(Gelukkig zijn die boeken er ook wel maar die probleemboeken zijn gewoon een hype en ik heb daar moeite mee, mits ze goed en deskundig zijn geschreven)
Dettie
Goh, helemaal niet gezien dat je mij nog geantwoord had Dettie..
Moet nu dus even aan de bak..
Ik denk dat ik Zwagerman goed begrepen heb hoor.
Moeten de gebeurtenissen als 6 mei, 11 september, bij de naam genoemd worden? Toch niet?
Ik noem boeken die de problemen van de hedendaagse maatschappij bepreken straatrumoer. En ik vind boeken waar geschreven wordt over het nihilisme van de jeugd (hoewel dat van alle tijden is) bij straatrumoer horen. Dat boek van Thomas Blondeau bijvoorbeeld.
Hans Hogenkamp, Walter van de Berg, Stefan Nieuwenhuis en er zijn er wel meer..
Maar in jeugdboeken hoeft dit (maatschappelijke betrokkenheid) voor mij niet aan de orde te komen. Kinderen krijgen nog genoeg voor hun kiezen. (we hebben het over B-boeken hè) Waar zij wel mee te maken krijgen zijn de problemen zoals mevrouw Slee ze zo lekker overdadig in haar boeken kon zetten.
En ja, ik vind ook dat Marjolijn Hof het op een goede manier behandelt..ik ben benieuwd naar haar nieuwe boek..
Dat kinderen (naarmate ze ouder worden steeds meer) graag over die problemen lezen kun je niet aan de ouders wijten. En eigenlijk is het toch zo dat ook veel volwassenen graag die boeken lezen die Ophrah Winfrey aanprijst??
Het is lastig hier over een oordeel te geven, want over welke leeftijd hebben we het? En is het niet zo dat een tienjarige uit de Randstad een heel andere tien-jarige is dan eentje uit de provincie?
Moet een schrijver daar ook rekening mee houden??
Moet nu dus even aan de bak..
Ik denk dat ik Zwagerman goed begrepen heb hoor.
Moeten de gebeurtenissen als 6 mei, 11 september, bij de naam genoemd worden? Toch niet?
Ik noem boeken die de problemen van de hedendaagse maatschappij bepreken straatrumoer. En ik vind boeken waar geschreven wordt over het nihilisme van de jeugd (hoewel dat van alle tijden is) bij straatrumoer horen. Dat boek van Thomas Blondeau bijvoorbeeld.
Hans Hogenkamp, Walter van de Berg, Stefan Nieuwenhuis en er zijn er wel meer..
Maar in jeugdboeken hoeft dit (maatschappelijke betrokkenheid) voor mij niet aan de orde te komen. Kinderen krijgen nog genoeg voor hun kiezen. (we hebben het over B-boeken hè) Waar zij wel mee te maken krijgen zijn de problemen zoals mevrouw Slee ze zo lekker overdadig in haar boeken kon zetten.
En ja, ik vind ook dat Marjolijn Hof het op een goede manier behandelt..ik ben benieuwd naar haar nieuwe boek..
Dat kinderen (naarmate ze ouder worden steeds meer) graag over die problemen lezen kun je niet aan de ouders wijten. En eigenlijk is het toch zo dat ook veel volwassenen graag die boeken lezen die Ophrah Winfrey aanprijst??
Het is lastig hier over een oordeel te geven, want over welke leeftijd hebben we het? En is het niet zo dat een tienjarige uit de Randstad een heel andere tien-jarige is dan eentje uit de provincie?
Moet een schrijver daar ook rekening mee houden??
Ik heb net dit draadje gelezen. Leuke discussie. Ik kwam erop omdat ik twee weken geleden in een boekwinkel in Noordwijk twee boeken van Hof zag staan, waaronder dit boek. De winkelier had er een briefje met de mening van een van zijn verkopers opgeplakt. Er stond iets van 'de nieuwe Polleke' ofzo. Vandaar dat ik de naam van de schrijfster opschreef, ik ben groot fan van 'Polleke' van Guus Kuijer'. Nu ik jullie discussie heb gelezen krijg ik wel een heel ander beeld. ben benieuwd wat jullie van de Polleke vergelijking vinden. Ik ben van plan het boek zelf ook nog te lezen, maar dat kan nog wel even duren.
MarijeG ( ook bekent al Floddertje)
MarijeG ( ook bekent al Floddertje)
MarijeG (ook bekend als Floddertje)
Ha Floddertje/Marije,
Leuk je hier ook te zien.
Ik heb alleen Het boek van alle dingen, Op je kop in de prullenbak en Ik ben Polleke hoor gelezen van Guus Kuijer.
Ik ben Polleke hoor ging over het verwerken van de dood van haar opa zoals je waarschijnlijk wel weet.
Persoonlijk vind ik Kuijer meer kindgericht schrijven maar echt zeggen of Polleke te vergelijken valt met dit boek dat kan ik niet.
Daarvoor ken ik de Pollekeboeken niet genoeg.
Groetjes
Dettie
Leuk je hier ook te zien.
Ik heb alleen Het boek van alle dingen, Op je kop in de prullenbak en Ik ben Polleke hoor gelezen van Guus Kuijer.
Ik ben Polleke hoor ging over het verwerken van de dood van haar opa zoals je waarschijnlijk wel weet.
Persoonlijk vind ik Kuijer meer kindgericht schrijven maar echt zeggen of Polleke te vergelijken valt met dit boek dat kan ik niet.
Daarvoor ken ik de Pollekeboeken niet genoeg.
Groetjes
Dettie
AriadneGouden Griffel voor debutant Marjolijn Hof
De Gouden Griffel is dit jaar toegekend aan Marjolijn Hof voor haar boek Een kleine kans. Minister Ronald Plaskerk reikte de Gouden Griffel dinsdagavond 2 oktober aan Hof uit tijdens het Kinderboekenbal, dat het begin inluidde van de Kinderboekenweek.
Een kleine kans gaat over het meisje Kiek dat bang is dat haar vader, die als arts werkt in een oorlogsgebied, niet meer heelhuids terugkeert. Kiek probeert haar angst te bezweren en verzint allerlei manieren om de kans dat haar vader ver weg iets overkomt zo klein mogelijk te maken.
Marjolijn Hof (1956) werkte twintig jaar als bibliothecaresse voordat zij zich fulltime op het schrijven richtte. Haar debuut Een kleine kans, verschenen bij uitgeverij Querido, werd eerder dit jaar al bekroond met de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs en de Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer.
(Bron: ANP 3-10-2007)
De Gouden Griffel is dit jaar toegekend aan Marjolijn Hof voor haar boek Een kleine kans. Minister Ronald Plaskerk reikte de Gouden Griffel dinsdagavond 2 oktober aan Hof uit tijdens het Kinderboekenbal, dat het begin inluidde van de Kinderboekenweek.
Een kleine kans gaat over het meisje Kiek dat bang is dat haar vader, die als arts werkt in een oorlogsgebied, niet meer heelhuids terugkeert. Kiek probeert haar angst te bezweren en verzint allerlei manieren om de kans dat haar vader ver weg iets overkomt zo klein mogelijk te maken.
Marjolijn Hof (1956) werkte twintig jaar als bibliothecaresse voordat zij zich fulltime op het schrijven richtte. Haar debuut Een kleine kans, verschenen bij uitgeverij Querido, werd eerder dit jaar al bekroond met de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs en de Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer.
(Bron: ANP 3-10-2007)
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 54 gasten