Leestafel forum

Op het Italiaanse eiland Lipari treffen drie mensen elkaar bij het zwembad van een hotel. Een jonge Nederlandse student en het mysterieuze paar Gerard en Chaphine..

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/robbert-welagen


Berdine

Als je het zo leest gebeurt er helemaal niets, er zal onderhuids heel wat gebeuren denk ik, is er ook geen onverwacht einde berdine?

Dettie

Klinkt niet echt als een aanrader, Berdine, met die laatste zin!!
Maar goed, als ik er tegen aan loop..

Dettie schreef:Als je het zo leest gebeurt er helemaal niets, er zal onderhuids heel wat gebeuren denk ik, is er ook geen onverwacht einde berdine?

Dettie

Nee er gebeurt niets van enig belang, ook niet aan het einde. Het is een momentopname van voortkabbelende levens, zou je kunnen zeggen.

Marjo schreef:Klinkt niet echt als een aanrader, Berdine, met die laatste zin!!

Als je je niet zo gauw stoort aan kleine oneffenheden, roept het wel degelijk een bepaalde sfeer op, maar je moet geen "actie" verwachten. Qua sfeer is het heel mooi. En er staan ook heus wel mooie zinnen in.

Het lijkt wel op Bonjour Tristesse van Francoise Sagan. Daar vond ik werkelijk geen klap aan, terwijl een nichtje van mij ermee wegliep!

Goed dat ik het toch gelezen heb, want ik vind het best mooi, al is het erg somber. En fouten? Niks van gezien..

Lees het verslag http://www.leestafel.info/robbert-welagen

Marjo

Je blijft me verrassen marjo. De ene keer erger je je enorm aan een boek waarin niets gebeurt en nu spreek je er lovend over.
Wat is het dat het ene boek je wél en de andere niet aanspreekt terwijl er in beide boeken niet echt iets gebeurt?
Vertel, vertel..

Dettie

Dit is een psychologische schets. Er gebeurt daadwerkelijk niets, maar je krijgt wel een kijkje in het hoofd van de hoofdpersoon. En de taal natuurlijk. Beetje poetisch toch.

En bij boeken zoals Ik ben omringd door debielen.. of Excuses voor het ongemak vind je niet dat er iets psychologisch gebeurt?
Gewoon nieuwsgierig hoor.

Dettie

Excuses voor het ongemak vond ik niet slecht. Ik was kwaad..
Maar inderdaad is de stijl, de manier van schrijven is compleet anders. Hogenkamp is erg direct, maar kan wel (in mijn ogen) goed schrijven.
van der Kwast is behalve direct ook soms grof. De sfeer is negatief, somber, nihilistisch. Ik houd daar niet van, of er nu iets gebeurt of niet.
Welagen hanteert een mooie manier van schrijven, zijn hoofdpersoon is niet nihilistisch, niet negatief, misschien wel doelloos, maar zonder dat anderen daar lastr van hebben.
Moeilijk hoor om dat duidelijk te maken.

Ik heb het uit. Het is een mooi boek.
Het verveelde geen moment ondanks dat er ogenschijnlijk niets gebeurde.
Wat ik mooi vond is dat de jongen zich zo bewust was dat het een tijdelijke ontmoeting was. Hij herkende zichzelf in hun. Hij was precies zo.
Hij wilde ook het liefst anoniem zijn, niet opvallen, en zijn leven leiden zoals hij wilde.
Mensen ontmoeten en weer verder gaan zonder bindingen.

Dettie

En ook eindelijk een verslagje gemaakt http://www.leestafel.info/robbert-welagen

Dettie

Gelezen tijdens een heerlijk, warme, zonnige najaarskampeervakantie.
(niet in Lipari, maar tussen de wijngaarden en olijvenbomen in het zonnige zuiden van Frankrijk....)
Dit vond ik ervan:

Mooi, ingetogen, broeierig...
Je geniet van elke geschreven zin, je voelt je als het ware aanwezig op het eiland, je voelt je betrokken bij de hoofdpersonen...
'n Heel sfeervol geschreven verhaal.
Prachtig in één woord!

Ook manlief heeft van dit unieke boekwerkje genoten.

groetjes, irene

Robbert Welagen mag niet mopperen, zijn boekje is ondertussen door veel mensen gelezen en dat lijkt me toch prettig voor een schrijver.

Dettie

De opvolger is in de pers ook goed ontvangen..