Lulu Wang - Het lelietheater

[Dettie]

In 1997 debuteerde Lulu Wang met de vuistdikke roman: Het Lelietheater. Dit meest verkochte Nederlandse boek van 1997 werd winnaar van het Gouden Ezelsoor 1998 voor het bestverkochte debuut en de buitenlandse rechten waren vóór verschijning al aan 11 landen verkocht. Na 3 jaar waren er al 550.000 exemplaren verkocht en nog steeds wordt het herdrukt.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/lulu-wang

Librije

[Dettie]

Dat is lang geleden dat ik dat boek gelezen heb...
Wat me wel bijstaat is dat het boek me erg tegenviel. Net wat jij zegt Librije het is bijna onecht zo afstandelijk is het. Ik heb veel over China gelezen en wat ik in dit boek las was maar het topje van de ijsberg. Ik kreeg de indruk dat Lulu erg beschermd werd en bijna als een verwend meisje overkwam, als je dat mag zeggen in zo'n situatie.

Helemaal precies weet ik niet meer hoe het verhaal ging, wel dat het op mij erg statisch overkwam.

Dettie

[Dettie]

Bijzonder is dat ze het boek rechtstreeks in het Nederlands heeft geschreven, terwijl haar moedertaal het Chinees is. Ze zegt dat het schrijven in het Nederlands noodzakelijk was, om afstand te kunnen nemen tot het onderwerp. Het is Nederlands met een Chinese smaak geworden en ze zegt in een interview met Het Parool dat dit ook de bedoeling was: "Wat me voor ogen stond was een taalkundig halfbloedje te scheppen. Ik wilde het beste van twee talen. Nederlands is heel helder en direct. Dat bevalt me, maar ik vind het niet genoeg. Ik wilde dat heldere en directe van de Nederlandse taal kruisen met het tedere, bloemrijke en beeldende van het Chinees".

Bron: http://www.boekentaal.info/id129.htm

Misschien ben ik in mijn oordeel wel te streng. Het is natuurlijk sowieso al erg knap om een boek te schrijven maar dan een boek schrijven in een taal dat niet je moedertaal is, is natuurlijk nog knapper.

Dettie

[librije]

Hoi Dettie,
1. Maar dat (in een vreemde taal schrijven) heeft misschien ook wel nog meer afstand geschapen. Niet alleen voor haarzelf, maar ook voor de lezers.
2. Ze is misschien deels beschermd opgevoed (ze behoorde tot de hoogste kaste), maar heeft toch (daardoor juist) bij haar moeder in een heropvoedingskamp gezeten, waar de toestanden echt heel naar waren. Deze zaken zijn autobiografisch. Toch is ze de enige van de kinderen uit de hogere kaste die de ellende van de laagste lijkt te zien en het zich aantrekt. Vreemd: lijkt me meer iets, wat je je pas later, in het veilige Nederland, gaat realiseren. Het is met een onnatuurlijke afstand geschreven, die voorkomt dat je inleeft in de hoofdpersoon en zo mee het boek ingetrokken wordt.

Groet, Librije.

[Dettie]

hoi Librije,

Ja je hebt helemaal gelijk dat het boek erg afstandelijk is, dat is wat ik me er ook van herinner. Ik heb ook boeken als Bittere kou van Harry Wu gelezen en Wilde zwanen. Dat zijn ook (auto)biografische verhalen maar die zijn zo enorm aangrijpend dat je zit te trillen van verontwaardiging, ongeloof, walging, emotie. Daarin staat de keiharde werkelijkheid maar het pakt je wel en je leeft mee.
Als je dan Het lelietheater leest dan is het bijna een vriendelijke roman.
Ik kan niet zo goed onder woorden brengen wat ik bedoel én het is een tijd geleden dat ik Het lelietheater las, echt helder voor de geest staat ie niet meer. Bij het lelietheater komt het over alsof ze het 'van horen zeggen' heeft, niet zelf heeft ervaren.

Dettie

[librije]

Ik denk, dat je het wel goed onder woorden brengt. En het feit, dat het boek je niet echt helder meer voor de geest staat, zegt waarschijnlijk ook al genoeg over de indruk die het (dus niet) gemaakt heeft.
Ik zal Wilde zwamen van Jung Chang (als ik het goed heb?) op mijn nog te lezen lijstje zetten. Maar eerst even wat minder zwaars. Voorlopig is dat nog het Psalmenoproer, al begint het daar nu er om te spannen: de mannen zijn naar Delft om hulp in te roepen.........

Librije.

[librije]

Bij Boekentaal vond ik een uitgebreid verslag van Het Lelietheater. Zie:
http://www.boekentaal.info/id129.htm
Er worden ook nog romansuggesties gedaan m.b.t. boeken over de Culturele Revolutie in China. Daar wordt Wilde zwanen niet genoemd. Lulu Wang zegt er zelf over: Jung Chang heeft geschreven hoe het was, ik heb geschreven hoe het voelde. Daar zul jij het dan wel niet mee eens zijn?

Librije.

[Dettie]

De romansuggesties De vreugde- en gelukclub of De vrouw van de keukengod van Amy Tan zijn niet te vergelijken met Wilde Zwanen.
Dat zijn inderdaad romans. Verhalen over Chinese families die niet meer in China wonen met verwijzingen naar gebeurtenissen in China.

Jun Chang heeft baanbrekend werk verricht met haar boek Wilde Zwanen. Daarvoor was er vrij weinig bekend over het leven in China. Dat werd ook erg tegengewerkt natuurlijk. Wat je in het boek van Jung Chang leest is tenenkrommend. En eigenlijk heeft Lulu Wang gelijk met haar opmerking alleen blijft Lulu Wang veel meer aan de oppervlakte.
Jung Chang duikt diep in de geschiedenis, laat de realiteit zien. Ik denk ook dat, gezien alles wat in China gebeurde, veel mensen hun gevoel niet meer durfden te tonen. Dat kon later wel weer eens tegen ze gebruikt worden...

Dettie

[gordana]

Ik vind 'Bedwelmd' - haar laatste boek uit 2004 of 2005 - veel beter dan 'Het Lelietheater'. Dat is gewoon beter geschreven. Ik denk overigens wel dat Lulu Wang toch wel wat hulp moet hebben gehad bij het schrijven van haar romans als je naar haar Nederlands luistert.