Vanaf maandag 11 december hebben jullie de mogelijkheid vragen te stellen aan de jeugd- en kinderboekschrijfster Brigitte Bosman!
Op Leestafel kunnen jullie zien welke boeken zij geschreven heeft, klik op deze link http://www.leestafel.info/kinderboeken/ ... imple.html
Brigitte Bosman werd op zondag 1 augustus 1965 geboren. Ze groeide op in een gezin waar heel veel mocht en heel veel kon. Er was een spookhuis op zolder en een bibliotheek met stripboeken.
Als kind droomde Brigitte er al van om schrijfster te worden. Later raakte het schrijven in de vergetelheid. Tot ze een cursus ‘korte verhalen schrijven’ ging volgen en daarna een schrijfopleiding volgde in Amsterdam. Ze debuteerde bij Clavis met het leesboek: De liedmaker.
Minstens vijf dagen van de week zit Brigitte achter haar computer. Het schrijven is niet meer te stoppen. Dit jaar kwam haar vijfde boek uit: Met je billen in de brandnetels, een boek waar ze zelf geen genoeg van kan krijgen.
Brigitte woont nu in Waddinxveen en is moeder van Evan en Alana. Ook wonen er veel dieren in en rond hun huis, zoals Bart de hond, Whiskey de cavia, Joep het konijn, een heleboel vissen en vier kippen.
De boeken van Brigitte hebben Marjo en ik gelezen, wat mij opviel is de variëteit aan onderwerpen en ook de aparte opmaak.
Ik kijk erg uit naar maandag, ik wens jullie ook veel plezier met het vraaggesprek/interview.
Bernadet
Schrijfster Brigitte Bosman op dit forum!!
Schrijfster Brigitte Bosman op dit forum!!
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Mar 2007, 12:10, 2 keer totaal gewijzigd.
Dag Brigitte, welkom op dit forum.
Mijn eerste vraag.
Als kind droomde je er al van om schrijfster te worden.
Toch heeft het een hele tijd geduurd voordat je je eerste boek uitgaf.
Wat maakt dat je denkt NU stuur ik mijn verhaal naar een uitgever?
Is dat op aanraden van familie, of iets wat je zelf besloot?
Dus mijn vraag is... Wat deed je de stap nemen?
Groet
Bernadet
Mijn eerste vraag.
Als kind droomde je er al van om schrijfster te worden.
Toch heeft het een hele tijd geduurd voordat je je eerste boek uitgaf.
Wat maakt dat je denkt NU stuur ik mijn verhaal naar een uitgever?
Is dat op aanraden van familie, of iets wat je zelf besloot?
Dus mijn vraag is... Wat deed je de stap nemen?
Groet
Bernadet
interview Brigitte Bosman
Beste Bernadet,
Leuk om bij jullie op het forum te mogen zijn! Allereerst wil ik jullie laten weten dat ik dit een hele eer vind.
Als antwoord op je vraag:
Op de middelbare school dacht ik dat je, om te leren schrijven, alleen naar de opleiding journalistiek kon en dat je daarmee bij een krant kon werken. Dat wilde ik niet. Dus ging ik iets anders doen: een opleiding in het jeugdwelzijnswerk om met kinderen te werken. Ik vond zoveel leuk!
Het schrijven raakte toen een beetje op de achtergrond, in de vergetelheid. Tot ik rust en ruimte in mijn leven kreeg om weer iets voor mezelf te gaan doen. Op dat moment stak de wens om te schrijven weer de kop op.
Dat is een luxe, een uitgever die je vraagt!
Ik heb je eerste boek De liedmaker gelezen.
Wat me opviel is dat je vooral gebruik maakte van de bouw van de kikker. Salomee hield zich vast aan de oogranden, de ogen die alle kanten opgaan, de roltong waarmee hij de vlieg pakt, de gebobbelde rug, de lange poten waardoor hij grote sprongen kon maken. Eigenlijk meer dan de eigenschappen van de muis Salomee, (knagen, klein enz).
Sprak de kikker meer tot je verbeelding dan de muis?
Bernadet
Ik heb je eerste boek De liedmaker gelezen.
Wat me opviel is dat je vooral gebruik maakte van de bouw van de kikker. Salomee hield zich vast aan de oogranden, de ogen die alle kanten opgaan, de roltong waarmee hij de vlieg pakt, de gebobbelde rug, de lange poten waardoor hij grote sprongen kon maken. Eigenlijk meer dan de eigenschappen van de muis Salomee, (knagen, klein enz).
Sprak de kikker meer tot je verbeelding dan de muis?
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 11 Dec 2006, 17:23, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik denk dat dit vooral kwam omdat een kikker veel eigenschappen heeft die leuk zijn om te gebruiken in een verhaal. Tuurlijk is een muisje lief, daardoor wordt het ook snel een favouriete hoofdpersoon voor kinderen, net als een hond, poes paard of konijn. De kikker gaf voor mijn gevoel het verhaal van de Liedmaker juist dat extraatje. Zijn lichamelijke eigenschappen staan net zo lijnrecht tegenover die van de muis als hun hele instelling en levenshouding. Die contrasten vind ik leuk, daar kun je in zo'n verhaal mooi mee spelen. De kikker roept dan een reactie op van 'hè, gatsie' en de muis eerder van 'ach, kijk nou'. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik het verdwijnen van haar staartje.
Brigitte
Brigitte
Laatst gewijzigd door Brigitte op 11 Dec 2006, 14:01, 1 keer totaal gewijzigd.
Ja dat was grappig dat verwijnen van dat staartje.
In de liedmaker vond ik de notenbalkjes erbij erg leuk. Heb het ook proberen te zingen, alhoewel ik geen afgestudeerd notenbalkenlezer ben.
Krijg je een opdracht van een uitgever? Moet een boek over iets gaan?
Of mag je dat helemaal zelf weten? Het valt me namelijk op dat je zo breed bent in de onderwerpen van je boeken.
Bernadet
In de liedmaker vond ik de notenbalkjes erbij erg leuk. Heb het ook proberen te zingen, alhoewel ik geen afgestudeerd notenbalkenlezer ben.
Krijg je een opdracht van een uitgever? Moet een boek over iets gaan?
Of mag je dat helemaal zelf weten? Het valt me namelijk op dat je zo breed bent in de onderwerpen van je boeken.
Bernadet
Hoi Bernadet,
Ik ben helemaal vrij in het verzinnen van een verhaallijn. Alle ideeën zijn van mijzelf. De enige uitzondering hierop is het boekje Over Joep de poep en Frank stank. Mijn uitgever had de basis voor dit verhaal al een tijd in zijn hoofd en vroeg op een gegeven moment of ik het leuk vond om te gebruiken. De invulling van het verhaal is verder mijn eigen werk.
Naast het schrijven van kinderboeken schrijf ik ook lesmateriaal voor de basisschool en informatieve boeken. Die hebben (uiteraard) wel een vast onderwerp. Maar ook hierbij wordt de uitwerking ervan helemaal aan mij over gelaten.
Brigitte
Ik ben helemaal vrij in het verzinnen van een verhaallijn. Alle ideeën zijn van mijzelf. De enige uitzondering hierop is het boekje Over Joep de poep en Frank stank. Mijn uitgever had de basis voor dit verhaal al een tijd in zijn hoofd en vroeg op een gegeven moment of ik het leuk vond om te gebruiken. De invulling van het verhaal is verder mijn eigen werk.
Naast het schrijven van kinderboeken schrijf ik ook lesmateriaal voor de basisschool en informatieve boeken. Die hebben (uiteraard) wel een vast onderwerp. Maar ook hierbij wordt de uitwerking ervan helemaal aan mij over gelaten.
Brigitte
Hoi Marjo,
Inderdaad is de Liedmaker het enige boek met dieren in de hoofdrol. Dat is toeval. Toen ik bezig was met het verzinnen voor een verhaallijn voor mijn laatste boek, Andere buren, had ik aanvankelijk een idee voor een verhaal over een hond. Die kwam uit het dierenasiel en kreeg een goed leven bij een aardige meneer. Aan het eind van het boek zou hij doodgaan (van ouderdom) en zich op dat moment pas herinneren waarom hij in het asiel terecht was gekomen. Maar mijn kinderen vonden het veel te zielig. Daarom ging ik opnieuw verzinnen en kwam het idee van Andere buren op tafel.
Het is dus maar net waar ik een leuk idee bij heb om uit te werken tot verhaal, dieren of mensen. Ik ben wel erg dol op dieren, dus meestal spelen ze wel een rol in mijn boeken, al is het maar een heel kleintje.
Heb je voorkeur voor verhalen over dieren of over mensen?
Groetjes,
Brigtte
Inderdaad is de Liedmaker het enige boek met dieren in de hoofdrol. Dat is toeval. Toen ik bezig was met het verzinnen voor een verhaallijn voor mijn laatste boek, Andere buren, had ik aanvankelijk een idee voor een verhaal over een hond. Die kwam uit het dierenasiel en kreeg een goed leven bij een aardige meneer. Aan het eind van het boek zou hij doodgaan (van ouderdom) en zich op dat moment pas herinneren waarom hij in het asiel terecht was gekomen. Maar mijn kinderen vonden het veel te zielig. Daarom ging ik opnieuw verzinnen en kwam het idee van Andere buren op tafel.
Het is dus maar net waar ik een leuk idee bij heb om uit te werken tot verhaal, dieren of mensen. Ik ben wel erg dol op dieren, dus meestal spelen ze wel een rol in mijn boeken, al is het maar een heel kleintje.
Heb je voorkeur voor verhalen over dieren of over mensen?
Groetjes,
Brigtte
Laatst gewijzigd door Brigitte op 11 Dec 2006, 14:00, 1 keer totaal gewijzigd.
Bedenk je ook vooruit voor welke leeftijd je gaat schrijven? Of schrijf je met het opgroeien van je kinderen mee?
Wat ik me altijd afvraag is zijn er bepaalde regels voor het schrijven van een kinderboek? Ik kan zelf alleen bedenken eenvoudige taal gebruiken maar er zijn vast nog meer dingen waar je rekening mee moet houden. Niet te eng of te zielig, zoals jij zelf aangeeft misschien?
Bernadet
Wat ik me altijd afvraag is zijn er bepaalde regels voor het schrijven van een kinderboek? Ik kan zelf alleen bedenken eenvoudige taal gebruiken maar er zijn vast nog meer dingen waar je rekening mee moet houden. Niet te eng of te zielig, zoals jij zelf aangeeft misschien?
Bernadet
Ik schrijf niet met de leeftijd van mijn eigen kinderen mee. Wat zij beleven en doen is natuurlijk wel vaak een mooi voorbeeld voor wat er in mijn boeken gebeurt.
Bij het schrijven voor kinderen zijn er inderdaad heel wat dingen waar je rekening mee moet houden. Ik heb er een opleiding van vier jaar voor gevolgd om dat te leren en me eigen te maken. Maar in het kort: het hoofdpersonage moet aansluiten bij de doelgroep. Ik bepaal dus altijd al voor het schrijven voor welke leeftijd het boek (ongeveer) wordt. Het hoofdpersonage is meestal net iets ouder (het is niet leuk om over een jonger kind te lezen dan jezelf bent, dat is snel te kinderachtig. Daarnaast pas je het taalgebruik aan en natuurlijk de belevenissen van de hoofdpersonages. Een kind moet belangstelling hebben voor de dingen waar je over schrijft.
Brigitte
Bij het schrijven voor kinderen zijn er inderdaad heel wat dingen waar je rekening mee moet houden. Ik heb er een opleiding van vier jaar voor gevolgd om dat te leren en me eigen te maken. Maar in het kort: het hoofdpersonage moet aansluiten bij de doelgroep. Ik bepaal dus altijd al voor het schrijven voor welke leeftijd het boek (ongeveer) wordt. Het hoofdpersonage is meestal net iets ouder (het is niet leuk om over een jonger kind te lezen dan jezelf bent, dat is snel te kinderachtig. Daarnaast pas je het taalgebruik aan en natuurlijk de belevenissen van de hoofdpersonages. Een kind moet belangstelling hebben voor de dingen waar je over schrijft.
Brigitte
Wat ik zelf lees is heel breed. Ja, ook voor oudere kinderen dus. En zelfs boeken voor volwassenen. Ik ben dol op misdaadverhalen en psychologische thrillers. Voor oudere kinderen heb ik al een idee voor een boek. Dat wordt dan voor 12+. Maar het verhaal ligt erg dicht bij mijn eigen verleden en daardoor moet ik eerst stevig in mijn schoenen staan voor ik eraan begin. Maar dat verhaal komt zeker op papier.
Brigitte
Brigitte
Dag Brigitte,
Is het een gevolg van je werk met kinderen dat je kinderboeken schrijft?
Vertelde je verhalen aan de kinderen en zo ja zijn het dezelfde of gelijk soortige verhalen die je geschreven hebt?
Ik vraag dat omdat bv. Marc De Bel begonnen is met verhalen vertellen in de klas en omdat een verhaal niet "klaar" was voor de vakantie heeft hij het opgeschreven voor de kinderen van zijn klas.
M.a.w. Wat was jou aanleiding te beginnen met schrijven? Behalve dan die cursus korte verhalen.
Is het een gevolg van je werk met kinderen dat je kinderboeken schrijft?
Vertelde je verhalen aan de kinderen en zo ja zijn het dezelfde of gelijk soortige verhalen die je geschreven hebt?
Ik vraag dat omdat bv. Marc De Bel begonnen is met verhalen vertellen in de klas en omdat een verhaal niet "klaar" was voor de vakantie heeft hij het opgeschreven voor de kinderen van zijn klas.
M.a.w. Wat was jou aanleiding te beginnen met schrijven? Behalve dan die cursus korte verhalen.
Dat wilde ik ook weten, of je met je kinderen mee schreef. Maar vanuit een ander uitgangspunt. Het lijkt me heel prettig als je je boek kunt "uitproberen" op een lezerspubliek. Als je dat doet met je eigen kinderen en hun vriendjes moet je toch wel voor de geschikte leeftijdsgroep kiezen.
Ik vind het heel moeilijk om boeken die voor kinderen bedoeld zijn te 'beoordelen'. Eigenlijk kan ik dat helemaal niet omdat ik niet in hun leefwereld zit. Dat moet voor de schrijver ook lastig zijn.
Heb je geleerd hoe je dat moet doen? (handig als wij, beoordelaars, dat ook kunnen leren).
Bij woordkeus bijvoorbeeld, heb je dan niet de neiging om steeds te controleren of je niet te moeilijke, of juist te simpele woorden en zinsbouw gebruikt?
Ik vind het heel moeilijk om boeken die voor kinderen bedoeld zijn te 'beoordelen'. Eigenlijk kan ik dat helemaal niet omdat ik niet in hun leefwereld zit. Dat moet voor de schrijver ook lastig zijn.
Heb je geleerd hoe je dat moet doen? (handig als wij, beoordelaars, dat ook kunnen leren).
Bij woordkeus bijvoorbeeld, heb je dan niet de neiging om steeds te controleren of je niet te moeilijke, of juist te simpele woorden en zinsbouw gebruikt?
Laatst gewijzigd door Marjo op 11 Dec 2006, 16:51, 1 keer totaal gewijzigd.
Met de belangstelling die kinderen voor de onderwerpen hebben zit het wel goed denk ik..hoewel, dat GPS-systeem..is dat al zo ingeburgerd dat kinderen dat kennen of willen leren kennen?
Je hebt het zo goed uitgewerkt, dat je het vast zelf gebruikt. Ik heb geen idee hoever het al ingeburgerd is..Jij wel?
Je hebt het zo goed uitgewerkt, dat je het vast zelf gebruikt. Ik heb geen idee hoever het al ingeburgerd is..Jij wel?
Dat je graag misdaadromans leest komt wel terug in je boeken: ze zijn spannend. Lekkere avonturen, en gelukkig geen zoetsappige liefdesverhaaltjes..die voorkeur heb ik, maar of de personages mens of dier zijn, dat maakt me niet zoveel uit denk ik. Hangt er van af in hoeverre de dieren vermenselijkt zijn. Ik heb graag dat de diereneigenschappen bewaard blijven.
Ridder Rik is heel apart! Was dat een opdracht? Om voor twee leeftijdscategorieen tegelijk te schrijven?
Ridder Rik is heel apart! Was dat een opdracht? Om voor twee leeftijdscategorieen tegelijk te schrijven?
Bernadet schreef:Ik vroeg dat eigenlijk omdat ik veel kinderboeken voor oudere kinderen zo zwaar vindt, allemaal erg pittige onderwerpen, dood, incest, dementie, scheiding, pesten, zelfmoord, loverboys enz enz. Ik ben benieuwd wat jij daarvan vindt.
Bernadet
Ik vindt het ook vaak zware kost. Maar het is best lastig iets te schrijven voor oudere kinderen waar ze ook nog belangstelling voor hebben. Deze leeftijd vindt iets al snel saai of kinderachtig.
Brigitte
Inge schreef:Dag Brigitte,
Is het een gevolg van je werk met kinderen dat je kinderboeken schrijft?
Vertelde je verhalen aan de kinderen en zo ja zijn het dezelfde of gelijk soortige verhalen die je geschreven hebt?
Ik vraag dat omdat bv. Marc De Bel begonnen is met verhalen vertellen in de klas en omdat een verhaal niet "klaar" was voor de vakantie heeft hij het opgeschreven voor de kinderen van zijn klas.
M.a.w. Wat was jou aanleiding te beginnen met schrijven? Behalve dan die cursus korte verhalen.
Hoi Inge,
Het maakt het wel gemakkelijker dat ik met kinderen heb gewerkt, omdat ik redelijk weet wat ze leuk vinden en hoe hun belevingswereld in elkaar zit. Ik ben geen verhalen verteller, dat kan ik niet goed. Ik ben echt iemand van pen en papier of tegenwoordig veel op de computer.
Ik ben gaan schrijven omdat ik graag verhalen verzin (in mijn hoofd) en mijn fantasie zo een uitlaatklep heeft. Ik bedenk een verhaal en vind het heerlijk om het in het schrijven kwijt te kunnen. Ik ben trouwens wel goed in voorlezen! En dat doe ik dus ook graag.
Groetjes,
Brigitte
Marjo schreef:Dat wilde ik ook weten, of je met je kinderen mee schreef. Maar vanuit een ander uitgangspunt. Het lijkt me heel prettig als je je boek kunt "uitproberen" op een lezerspubliek. Als je dat doet met je eigen kinderne en hun vriendjes moet je toch wel voor de geschikte leeftijdsgroep kiezen.
Ik vind het heel moeilijk om boeken die voor kinderen bedoeld zijn te 'beoordelen'. Eigenlijk kan ik dat helemaal niet omdat ik niet in hun leefwereld zit. Dat moet voor de schrijver ook lastig zijn.
Heb je geleerd hoe je dat moet doen? (handig als wij, beoordelaars, dat ook kunnen leren).
Bij woordkeus bijvoorbeeld, heb je dan niet de neiging om steeds te controleren of je niet te moeilijke, of juist te simpele woorden en zinsbouw gebruikt?
Ik denk dat ik dat aardig kan inschatten doordat ik al zolang met kinderen heb gewerkt. Het is een soort gevoel. Taalgevoel dus. Ik weet niet of je dat kunt leren, wel door ervaring misschien.
Brigitte
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 30 gasten