Tweede roman van Hesse. Unterm Rad gaat over de dwang van een gemeenschap op een individu en hoe dit tot desillusie en ontgoocheling kan leiden.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/hermann-hesse
--
Hermann Hesse - Unterm Rad/Tussen de raderen
Nou Roel, eindelijk heb ik het ook gelezen.
Hier staat mijn verslag http://www.leestafel.info/hermann-hesse
Dettie
Hier staat mijn verslag http://www.leestafel.info/hermann-hesse
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 12 Jun 2009, 15:56, 2 keer totaal gewijzigd.
Hoi Dettie,
Dat doet me genoegen, dat je nu ook eens kennis hebt gemaakt met de bijzondere boeken van Herman Hessse.
Wat vond je van de stijl, de beschrijvingen en hoe hij de complexe gevoels- en gedachtewereld van mensen neerzet?
En toch vinden, ook nu nog, een boel critici dit geen literatuur, maar zweverig geneuzel.
Ik zeg dan, ze weten niet waar ze over praten, laten zich puur leiden door vooroordelen en lezen over alles van belang heen. Als je alleen in dit boek kijkt hoeveel verschillende thema's er worden aangesneden.
Hesse behoort gewoon tot de belangrijkste schrijvers die Duitsland heeft voortgebracht. Het was een nieuwe stem. Hij ging zijn eigen weg, geinspireerd door Duits romantische voorgangers als Novalis, Schlegel e.a. en bracht de romantische roman opnieuw tot grote hoogten.
Mooi verslag trouwens.
Dat doet me genoegen, dat je nu ook eens kennis hebt gemaakt met de bijzondere boeken van Herman Hessse.
Wat vond je van de stijl, de beschrijvingen en hoe hij de complexe gevoels- en gedachtewereld van mensen neerzet?
En toch vinden, ook nu nog, een boel critici dit geen literatuur, maar zweverig geneuzel.
Ik zeg dan, ze weten niet waar ze over praten, laten zich puur leiden door vooroordelen en lezen over alles van belang heen. Als je alleen in dit boek kijkt hoeveel verschillende thema's er worden aangesneden.
Hesse behoort gewoon tot de belangrijkste schrijvers die Duitsland heeft voortgebracht. Het was een nieuwe stem. Hij ging zijn eigen weg, geinspireerd door Duits romantische voorgangers als Novalis, Schlegel e.a. en bracht de romantische roman opnieuw tot grote hoogten.
Mooi verslag trouwens.
Dettie schreef:Nou Roel, eindelijk heb ik het ook gelezen.
Hier staat mijn verslag http://www.leestafel.info/hermann-hesse
Dettie
Hoi Roel,
Ik eindig mijn verslag met Hesse weet dit proces van beide jongens schitterend weer te geven en dat vond ik ook echt.
Wat ik enorm mooi beschreven vond is de tijd dat Hans vakantie heeft. De opluchting van even niets moeten, het genieten, de beschrijving van het vissen en de omgeving. Je herademt bij wijze van spreke mee en.. voelt hoe enorm vervelend het is dat deze vrijheid wéér afgenomen wordt.
Ook de aanvankelijke ijver, en eerzucht en het willen voldoen aan de wensen van iedereen voel je bijna.
En dan komt Heilmer (zou heil bewust gekozen zijn? ik bedoel in de vorm van heil brengen) en met zijn theatrale handelingen, akties, woordkeuze, is hij zo tegengesteld aan Hans dat het een verrassing is.
Frappant is ook dat Heilmer als voornaam Hermann heeft net als Hesse.
Als je het boek als verhaal leest dan kan het zijn dat critici dit zweverig geneuzel vinden. Sec bekeken zijn het 2 jongens die elkaar ontmoeten op school, tegenstrijdige karakters hebben en de ene jongen gaat ten onder aan de ander.
Maar... Hesse laat inderdaad veel meer zien. Hij laat de benepenheid van het dorp zien, de druk die mensen een ander opleggen om zelf met de eer te strijken. Er staat ook ergens in het boek dat de meest briljante leerling verguist wordt door zijn leerkrachten, deze zelfde leerkrachten zullen later vol trots zeggen dat zij hem nog les hebben gegeven.
Het boek is eigenlijk een aanklacht tegen een benauwde maatschappij waarbij het niet uitmaakt of een mens zich ergens gelukkig bij voelt, als hij maar wel aan de verwachtingen voldoet.
Hermann Heilmer/Hesse paste daarvoor.
Dettie
Ik eindig mijn verslag met Hesse weet dit proces van beide jongens schitterend weer te geven en dat vond ik ook echt.
Wat ik enorm mooi beschreven vond is de tijd dat Hans vakantie heeft. De opluchting van even niets moeten, het genieten, de beschrijving van het vissen en de omgeving. Je herademt bij wijze van spreke mee en.. voelt hoe enorm vervelend het is dat deze vrijheid wéér afgenomen wordt.
Ook de aanvankelijke ijver, en eerzucht en het willen voldoen aan de wensen van iedereen voel je bijna.
En dan komt Heilmer (zou heil bewust gekozen zijn? ik bedoel in de vorm van heil brengen) en met zijn theatrale handelingen, akties, woordkeuze, is hij zo tegengesteld aan Hans dat het een verrassing is.
Frappant is ook dat Heilmer als voornaam Hermann heeft net als Hesse.
Als je het boek als verhaal leest dan kan het zijn dat critici dit zweverig geneuzel vinden. Sec bekeken zijn het 2 jongens die elkaar ontmoeten op school, tegenstrijdige karakters hebben en de ene jongen gaat ten onder aan de ander.
Maar... Hesse laat inderdaad veel meer zien. Hij laat de benepenheid van het dorp zien, de druk die mensen een ander opleggen om zelf met de eer te strijken. Er staat ook ergens in het boek dat de meest briljante leerling verguist wordt door zijn leerkrachten, deze zelfde leerkrachten zullen later vol trots zeggen dat zij hem nog les hebben gegeven.
Het boek is eigenlijk een aanklacht tegen een benauwde maatschappij waarbij het niet uitmaakt of een mens zich ergens gelukkig bij voelt, als hij maar wel aan de verwachtingen voldoet.
Hermann Heilmer/Hesse paste daarvoor.
Dettie
Hoi Dettie,
Dat las ik ja, maar dat was maar een facet.
Die passage waar Hans nog volledig van zijn vrijheid geniet, sprak mij als natuurliefhebber natuurlijk ook enorm aan.
Dat contrast van Hans en Heilner, mag je inderdaad doortrekken naar de tweestrijd van Hesse in zijn eigen leven, ja of nee losmaken van de gemeenschap en kiezen voor de afzondering van de kunstenaar. Hesse heeft dat goed gezien om hier, dieper gezien de emotionele mens tegenover de rationele mens te plaatsen. Dat is bevoorbeeld een dieper gegeven wat de critici ram over het hoofd zagen.
De romantische stijl leent zich juist zo goed om het dagelijks leven weer te geven, omdat dit dagelijks leven een grote stroom is; beginnend als stroompje, wordt het verder gevoed tot een beek, wat uiteindelijk in volwassenheid kan uitmonden in een volwaardige rivier.
Dit meanderen en het tegelijkertijd overal plaatsvinden van gebeurtenissen kan daarom zo goed door de stromende stijl van de romantiek weergegeven worden. Terwijl bij de klassieke stijl alles in een bepaalde volgorde afloopt, gebeurt bij Hesse alles tegelijkertijd en moet je als lezer zien de pas bij te houden. Daar zit de complexiteit van ware literatuur en dat is wat die critici, die niet gewend zijn met die stroom mee te gaan, dus missen. Eigenlijk kun je zeggen worden ze afgevoerd, maar kijken niet genoeg om zich, kijken of zien niet wat er allemaal om hen heen gebeurd. Daarom zijn Hesse's boeken ook pure natuur: daar gebeurt ook alles tegelijkertijd, maar je moet er wel een oog voor hebben ontwikkeld.
Trouwens heb je ook de enorme beklemming bemerkt, die langzaam wordt opgeschroefd tot je adem benomen wordt?
Ja, precies hoe je beschrijft, er gebeurt zoveel meer. Daarom opent dit boek zich ook heel langzaam; bij de tweede en derde keer lezen ontdek je dingen die het bij de eerste keer niet hebt bemerkt.
In de biografie die ik over Hesse aan het lezen ben, staat exact hoe je het beschrijft Dettie de verwording van burger tot kunstenaar.
Roel
Dat las ik ja, maar dat was maar een facet.
Die passage waar Hans nog volledig van zijn vrijheid geniet, sprak mij als natuurliefhebber natuurlijk ook enorm aan.
Dat contrast van Hans en Heilner, mag je inderdaad doortrekken naar de tweestrijd van Hesse in zijn eigen leven, ja of nee losmaken van de gemeenschap en kiezen voor de afzondering van de kunstenaar. Hesse heeft dat goed gezien om hier, dieper gezien de emotionele mens tegenover de rationele mens te plaatsen. Dat is bevoorbeeld een dieper gegeven wat de critici ram over het hoofd zagen.
De romantische stijl leent zich juist zo goed om het dagelijks leven weer te geven, omdat dit dagelijks leven een grote stroom is; beginnend als stroompje, wordt het verder gevoed tot een beek, wat uiteindelijk in volwassenheid kan uitmonden in een volwaardige rivier.
Dit meanderen en het tegelijkertijd overal plaatsvinden van gebeurtenissen kan daarom zo goed door de stromende stijl van de romantiek weergegeven worden. Terwijl bij de klassieke stijl alles in een bepaalde volgorde afloopt, gebeurt bij Hesse alles tegelijkertijd en moet je als lezer zien de pas bij te houden. Daar zit de complexiteit van ware literatuur en dat is wat die critici, die niet gewend zijn met die stroom mee te gaan, dus missen. Eigenlijk kun je zeggen worden ze afgevoerd, maar kijken niet genoeg om zich, kijken of zien niet wat er allemaal om hen heen gebeurd. Daarom zijn Hesse's boeken ook pure natuur: daar gebeurt ook alles tegelijkertijd, maar je moet er wel een oog voor hebben ontwikkeld.
Trouwens heb je ook de enorme beklemming bemerkt, die langzaam wordt opgeschroefd tot je adem benomen wordt?
Ja, precies hoe je beschrijft, er gebeurt zoveel meer. Daarom opent dit boek zich ook heel langzaam; bij de tweede en derde keer lezen ontdek je dingen die het bij de eerste keer niet hebt bemerkt.
In de biografie die ik over Hesse aan het lezen ben, staat exact hoe je het beschrijft Dettie de verwording van burger tot kunstenaar.
Roel
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten