Suzanne van der Schot - Moeilijk te geloven (debuut)

[Dettie]

Suzanne heeft de beslissing genomen het klooster in te gaan. Eigenlijk staat ze van zichzelf verbaasd dat zij, een Amsterdamse die graag sport en reist, deze beslissing heeft genomen..

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/suzanne-van-der-schot

bernadet

[Marjo]

Waarom heeft ze dit boek geschreven? Als een soort verantwoording?
Het is inderdaad wel vreemd dat zo'n meid dit doet.

[Dettie]

Nee niet als een soort verantwoording, ik kreeg eerder het idee dat ze wilde vertellen hoe een leven in een klooster is. Daar hoor je nooit zo veel van. Ik vond het wel een fascinerend verhaal.

bernadet

[Marjo]

Inderdaad schrijven de "echte" nonnen en paters geen boeken. Zij is op een heel andere basis ingetreden, en is wereldser, neem ik aan.
Schrijft ze ook over hoe het vroeger was, verhalen van andere nonnen?

[Dettie]

Als je het wilt lezen dan kan dat!

het is het verhaal van iemand van 30 die besluit het klooster in te gaan en hoe zij dat allemaal ervaart. Niet zweverig maar realistisch.

Bernadet

[Marjo]

Ik twijfewl of het iets voor mij is. Het onderwerp op zich trekt niet, dat een mens gek is geworden hoef ik niet te lezen, was mijn eerste reactie. Maar volgens mij zou dat ook jouw reactie zijn als het boek niet goed was..

[Dettie]

nee ze is absoluut niet gek geworden het was een weloverwogen keuze en het waarom wordt ook duidelijk uitgelegd.
ik heb er een ringboek van gemaakt en irene wil het ook lezen, dan maar liever naar haar?

bernadet

[Dettie]

Als door mijn verslag lijkt alsof ze gek is geworden dan heb ik een slecht verslag gemaakt bedenk ik me net.
Of jij moet zelf vinden dat mensen die zo'n beslissing nemen niet helemaal goed zijn.
Het enige wat me stoorde aan het verhaal is dat het doel van de orde het gezamenlijk bidden was, niet hulpverlening of iets dergelijks. Maar daar heeft de schrijfster zelf ook haar bedenkingen over.

Bernadet

[Marjo]

Dat bedoel ik, de schrijfster heeft zelf ook bedenkingen, dus ze blijft reeel..en is niet gek. (dat was bij wijze van spreken, de eerste reactie is toch: 'je bent gek')

[Dettie]

ja héél reeel! het hele boek is realistisch geschreven. Niet 'heilig' of zweverig. Wel vertelt ze wat bepaalde gebeden en vieringen met haar doen en over de kerst- en paasviering maar dat is meer een uitleggend vertellen. Hoe de Parijse bewoners daarop reageren en de zusters zelf en de betekenis van deze dagen enz. pff moeilijk, ik wil ook niet teveel vertellen.
De 'jongerendag' is zelfs heel sceptisch en realistisch beschreven.

Bernadet

[Marjo]

Kijk, dat klinkt goed. Als Irene het niet erg vindt dat ik eerst ga?

[berdine]

Het enige wat me stoorde aan het verhaal is dat het doel van de orde het gezamenlijk bidden was, niet hulpverlening of iets dergelijks.

Bernadet

Je mag de kracht van bidden, de kracht van positieve gedachten niet onderschatten, Bernadet.

[Dettie]

Nee dat doe ik ook zeker niet, dat werd ook heel duidelijk in dat boek gezegd, hoeveel het betekent voor zowel de zusters als de mensen die naar de kerk komen. Voor de schrijfster zelf was het bidden juist het rustpunt, evengoed had ze over bepaalde dingen wel haar bedenkingen.

Maar het was voor mij persoonlijk iets wat ik vreemd vond.

bernadet

[berdine]

De kracht van gedachten (en bidden is positief, dat is tenminste de bedoeling) is niet alleen voor degene die ze denken en de personen die daaraan geloven of er in meegaan, belangrijk. Je kunt heel wat met je gedachten. Ze hebben voelbare kracht. Iedereen heeft wel eens omgekeken omdat iemand naar hem stond te staren. Of de telefoon opgenomen en iemand aan de lijn gekregen die hij zelf wilde gaan bellen. Wanneer er gebeden wordt en met name wanneer heel veel mensen tegelijkertijd voor het zelfde bidden kan dat een hele positieve invloed hebben. Alleen al daarom denk ik dat contemplatieve kloosters zinvol zijn.

[Dettie]

Ik vond nog twee sites


stadsmonniken http://www.stadsmonniken.nl/
Gemeenschappen van jerusalem http://jerusalem.cef.fr/NOUVEAU/LdV/Accueil_NL.php

ja berdine het kwam ook in het boek heel duidelijk naar voren wat voor kracht het gezamenlijk bidden mensen gaf. Dat was ook een van de mooie dingen in het boek.

bernadet

[Marjo]

Ik schrijf in mijn verslag dat iedereen op een bepaald moment voor de keuze komt te staan of je verder wilt zoals je bezig bent. De meesten laten zich voort kabbelen denk ik. Suzanne van der Schot is een radicaler type. Als ze ergens voor gaat, dan doet ze dat goed.
Ik ben katholiek van huis uit, maar doe er niets meer aan. Misschien kan ik me daarom niet zo goed inleven in haar enthousiasme.

lees het verslag http://www.leestafel.info/suzanne-van-der-schot

marjo

[Dettie]

Je vraagt in je verslag of ze toch een dagboek bijhield, volgens mij is dat zo en staat het ook ergens, na de jongerendag dacht ik (weet niet zeker hoor) Maar ze schrijft sowieso over haar gedachten op bij het lezen van de geschriftteksten. Misschien dat ze daar ook herinneringen uit haalt?

bernadet

[Marjo]

De middagen schrijft ze ja, maar ik dacht alleen "verantwoorde"teksten. Ze had toch verder geen tijd?
Maar het moet wel, het is veel te moeilijk om herinneringen aan twijfels
terug te halen lijkt me.

[Dettie]

Misschien schreef ze 's middags wel stiekem in een dagboek, de zondagmiddagen waren ook 'geheim'

Bernadet

[Marjo]

Ha ja, dat kan best. Misschien dacht ze er al stiekum aan om er een boek over te schrijven? Je weet maar nooit..
Maar dat wil ik niet denken, dat zou toch een deel van de oprechtheid wegnemen.

[Dettie]

Nee dat lijkt me sterk dat ze dat al vantevoren besloten had.
Maar het lijkt me wel als je zo weinig contact hebt dat je wel behoefte hebt aan een dagboek, het was toch allemaal best heftig zo'n enorme stap te maken en dan nog de taal slecht spreken ook!

Bernadet

[Marjo]

We nemen maar aan dat ze er een bijgehouden heeft dan..
Wat ik me nu ook nog afvraag: stel nou dat dat eerste vriendje protestant of joods geweest zou zijn, wat dan??

[Dettie]

je maakt het wel spannend marjo! ja wat dan? Inderdaad.
Maar het ging haar vooral om het gebed. Het samenzijn in het gebed. Dat klooster had ook als voornaamste doelstelling samen bidden voorzover ik het begreep. Dat stuitte mij nogal tegen de borst, maar zoals berdine al opmerkte vinden heel veel mensen daar ook troost/rust in en is het voor heel veel mensen belangrijk zo'n moment van bezinning.

Ik weet niet of je als niet jood, joods kan worden. Ik weet wel dat je het kan bestuderen maar of je werkelijk écht joods kan worden?

bernadet

[Marjo]

Ik dacht dat je je wel kon bekeren toch? Als mensen van een ander geloof willen trouwen met een jood, zullen ze wel moeten!
Het bidden, tja, ik stel het me maar voor als een soort meditatie. Ik zag zondag een stel mensen op de middeleeuwse manier samen mediteren (pagans). Het samen doen zal ieder individu meer kracht geven denk ik, als wanneer je het alleen doet. Ik heb er nooit wat mee gehad, ben te nuchter voor dat soort dingen.
Protestanten bidden niet zozeer samen, zij zingen samen. Dat had misschien ook wel gekund. Maar daar gaat het niet zozeer om. Het is meer dat dit zoeken naar een levensdoel zo heel toevallig richting kloosterordes gegaan is, omdat ze dat vriendje kreeg..
Maar goed ieders leven hangt met toevalligheden aan elkaar..

[Dettie]

Ik denk dat dat vriendje wel invloed had maar dat ze evengoed ook zonder vriendje wel de religieuze richting op was gegaan.
Ze had al op haar 12e dat ze zich enorm ertoe aangetrokken voelde.

Bernadet