Leestafel forum

Veel mensen bleken dit boek in huis te hebben. Dus is besloten dit boek als samenleesboek juli te nemen.

Bernadet

En???? Al iemand de rottersclub uit? En wat zijn de reacties?

Inge

Ik ben er net in begonnen Inge, nog even wachten dus..

Bernadet

Ik krijg het deze week in huis.
Moet er dus nog aan beginnen.

groetjes,
Wil

Ik ben er net in begonnen. Na zo'n 20 blz. begon het me bekend voor te komen. Het is als korte serie op t.v. geweest! Ik weet niet of dat nu een voor- of nadeel is. De hoofdpersonen hebben nu een gezzicht.

Ik hoop dat je de serie leuk vond!

Bernadet

Dat weet ik niet eens meer. Ik heb hem afgekeken, dus het zal wel geboeid hebben, maar ik herinner me slechts flarden. Ik weet niet eens of die flarden bij het verhaal horen. Dat belooft eigenlijk niet veel goeds, hè?

Op de valreep toch nog een verslag, moeilijk om dit verhaal samen te vatten.

Maar, hier staat ie dan toch eindelijk http://www.leestafel.info/jonathan-coe

Bernadet

Ik ben bang dat jouw verslag het enige blijft Bernadet. Ik heb me met moeite door de eerste 50 bladzijden geworsteld. Het boeit me helemaal niet. Ik heb nu jouw verslag gelezen, en ik ben niet geneigd om het toch nog eens te proberen. Dit is niks voor mij, het kabbelt te veel, te veel gezeur. Ik ga liever een boek lezen dat wel boeit..

Ik merkte wel dat toen ik het boek eenmaal uit had het verhaal totaal niet bleef hangen. Normaalgesproken kan ik na een week nog een verslag schrijven zonder het boek erbij en hier moest ik eerst weer kijken om te zien waarginghetookalweerover?
Ik vond het wel lekker weglezen en schrijven kan Coe wel maar veel meer vond ik het ook niet.

Bernadet

Ik was bang dat het aan mij lag. Dat het mij niet meer boeide, omdat ik de tv serie al had gezien. Ik kon mij van het verhaal ook niets meer herinneren, dat kwam al lezende pas terug. Ik vond de personen in het boek erg weinig uitgediept. Het waren er ook tamelijk veel. Sommigen, zoals die oom van Cicely op het eind, werden er met de haren bijgesleept om wat politieke standpunten aan op te hangen. Het is raar, maar in de tv serie zat meer diepgang en spanning dan in het boek. De chantage affaire, de verhouding van de moeder met de leraar, ze worden in het boek maar eventjes aangetipt en verdwijnen dan rimpelloos onder water. Misschien dat het gemakkelijk wegleest, als het verhaal nieuw is. Maar voor mij, als "herlezer", kostte het moeite en begon ik her en der wat stukjes over te slaan.

Ik vind het ook echt een verhaal voor een Engelse tv-serie.
Dat zie ik helemaal voor me. Dat lijkt me inderdaad leuker dan het boek.


bernadet

Had het boek eigenlijk een "echt" thema? Eerst dacht ik over de sociale strubbelingen, dan de politieke strubbelingen, uiteindelijk een liefdesverhaal..... Maar dan begonnen de vragen weer op te komen.... Waarom dan dat eerste stuk? Dat die 2 personen samen zaten en vertelden van hun ouders????? voor het begin van het eigenlijke boek.
Weet je, dat over dat feuilleton.... Ik had ook op een moment zoiets toen ik het boek las, want ik kon me helemaal geen voorstelling maken van personen en wat er nu eigenlijk allemaal juist gebeurde. Het boek was te weinig "visueel". Het las wel vlot maar daarmee was ook alles gezegd.

Inge

O ja, ook al zo overbodig: dat het verhaal vertelt wordt door de kinderen van twee leden van de club. Nergens voor nodig, heeft totaal geen toegevoegde waarde, alleen extra verwarrend.
Het is precies zoals je zegt, Inge, van alles wat, zelfs in de manier van schrijven: een stuk verhaal, een stuk dagboek, wat brieven, een toespraak, kortom: rommelig

Ik ben ook blij dat ik niet de enige ben.. Ik zag de bui al weer boven me hangen (beh, Slee)

Zo te lezen ben ik de enige die nog wel enthousiast was over de Rotters club (en ik heb het niet eens als samenleesboek gelezen maar had het daarvoor al uit). Mij sprak het wel aan, de sfeer, de tijd, de manier waarop hij die jongens neer zet. Ik heb ook met plezier het vervolg gelezen (De gesloten kring, dan zijn het veertigers).

vrgr, Desiree

Ik denk ook van de besloten kring te lezen al was het maar om te ontdekken dat ik niets gemist heb ja, je weet nu al wel dat ik héél nieuwsgierig ben en bang ben iets te missen

Inge

Tja, het is misschien een beetje laat, maar vooruit, ik ben net lid geworden.

Ik heb het boek niet zo lang geleden gelezen en was er heel enthousiast over. Misschien heeft dat voor een deel ook te maken met het feit dat ik een sterke affiniteit met muziek heb, maar aan de andere kant, m'n vader heeft het ook gelezen en vond het ook heel goed.
Goed, het vertelperspectief met de twee kinderen is er inderdaad een beetje aan de haren bijgesleept, maar het boek schetst een goed tijdsbeeld. Misschien is het in zekere zin ook nu nog wel actueel, zij het op een andere manier. In het boek zie je een sterke verrechtsing, mede door de groeiende werkloosheid en stakingsacties.

Het is vreemd, zelfs na het lezen van het verslag van Dettie kan ik me dit boek niet herinneren... Ik heb het blijkbaar wel gelezen maar behalve de titel en de schrijver zegt het boek me totaal niets meer... je zou toch verwachten dat er ergens iets is blijven hangen... Van de meeste boeken heb ik een dejavu na het lezen van een verslag of reacties nu totaal niets

"De enige die echt gelukkig lijkt is Lois, zij houdt van Malcolm en ziet de toekomst rooskleurig in totdat er een bom geplaats door de IRA ontploft in het café waar ze zitten."

Dit is het enige wat ik me nog vaag herinner van het boek. Dus Inge, je staat niet alleen. Bij mij komt er toch ook vaak wel weer iets omhoog bij het lezen van een verslag maar zoals ik in m'n verslag al schrijf, na twee weken vervaagde het verhaal al.

Ik kan dus niet meepraten of in discussie gaan Renate, sorry.

Dettie

Geeft niet. Ik vond het gewoon prettig om een boek tegen te komen dat ik ook gelezen heb.
Dat is natuurlijk het probleem met onderwerpen waarvan de laatste bijdrage al heel oud is.