Spannend, had ik gezegd in het item "Eerste zinnen". Niet het juiste woord.
Beklemmend, zei Sarah. Veel beter gekozen.
Daarnaast: bizar, beangstigend, soms bijna huiveringwekkend.
Hoe verder ik (her)las, hoe bozer ik me maakte.... Dat zoiets mogelijk is!
Een angstaanjagend toekomstbeeld.
Spannend? Toch.
Groetjes. Tiba.
Oorspronkelijke titel: The Handmaid's Tale.
Ned. vertaling Gerrit de Blaauw
Bert Bakker, Amsterdam 1990 (2de druk)
ISBN 90 351 0850 7
Margaret Atwood - Het verhaal van de dienstmaagd
Het Verhaal van de Dienstmaagd’- Margaret Atwood – 1987
Dit verhaal speelt zich af in een nabije toekomst op een plaats die eens de Verenigde Staten heette, maar nu de Republiek Gilead. Als reactie op toenemende sociale onrust en afnemende geboorte cijfers, zijn de autoriteiten van deze monolithische theocratie teruggevallen op de oude puriteinse repressieve onverdraagzaamheid, en meer dan dat: dit regime heerst naar de letter van het bijbelboek Genesis, en de maatschappijvorm die daaruit voortvloeit is op zijn zachts gezegd bizar.
De ‘Dienstmaagden’ vormen een van de nieuwe ‘klassen’ in deze strikt gereguleerde maatschappij en Vanfred, de vertelster, behoort tot deze klasse. Van sluier tot schoenen gekleed in het rood, afgezien van de witte vleugels die haar aangezicht verhullen, is ze gedwongen haar leven grotendeels in stilte door te brengen. De ‘Dienstmaagden’ hebben slechts één functie: het verzorgen van de voortplanting. Alleen ‘s nachts in haar sobere kamer is Vanfred vrij om zich over te geven aan haar illegale herinneringen: het lezen van boeken, haar eigen naam, het nu irrelevant geworden begrip ‘liefde’.
In een sobere stijl – Atwood op haar best – legt ze het zwarte hart bloot dat schuilgaat achter de kalme façade van een establishment dat bepaalde reactionaire tendensen in onze maatschappij tot hun even logische als huiveringwekkende conclusie doordrijft. Het is meer dan een bijtende satire: het is een waarschuwing.
Genomineerd voor de shortlist van de Booker Prize 1986.
Heb even de beschrijving erbij gezocht.
Lijkt me geen makkelijk boek om te lezen!
Bernadet
Dit verhaal speelt zich af in een nabije toekomst op een plaats die eens de Verenigde Staten heette, maar nu de Republiek Gilead. Als reactie op toenemende sociale onrust en afnemende geboorte cijfers, zijn de autoriteiten van deze monolithische theocratie teruggevallen op de oude puriteinse repressieve onverdraagzaamheid, en meer dan dat: dit regime heerst naar de letter van het bijbelboek Genesis, en de maatschappijvorm die daaruit voortvloeit is op zijn zachts gezegd bizar.
De ‘Dienstmaagden’ vormen een van de nieuwe ‘klassen’ in deze strikt gereguleerde maatschappij en Vanfred, de vertelster, behoort tot deze klasse. Van sluier tot schoenen gekleed in het rood, afgezien van de witte vleugels die haar aangezicht verhullen, is ze gedwongen haar leven grotendeels in stilte door te brengen. De ‘Dienstmaagden’ hebben slechts één functie: het verzorgen van de voortplanting. Alleen ‘s nachts in haar sobere kamer is Vanfred vrij om zich over te geven aan haar illegale herinneringen: het lezen van boeken, haar eigen naam, het nu irrelevant geworden begrip ‘liefde’.
In een sobere stijl – Atwood op haar best – legt ze het zwarte hart bloot dat schuilgaat achter de kalme façade van een establishment dat bepaalde reactionaire tendensen in onze maatschappij tot hun even logische als huiveringwekkende conclusie doordrijft. Het is meer dan een bijtende satire: het is een waarschuwing.
Genomineerd voor de shortlist van de Booker Prize 1986.
Heb even de beschrijving erbij gezocht.
Lijkt me geen makkelijk boek om te lezen!
Bernadet
Fijn dat je de beschrijving erbij gezet hebt, Bernadet.
Zat nog te denken: o jee en moet ik nu nog een verslag ook?
Het is niet echt een moeilijk boek, Bernadet. Op de achterflap staan heel wat meer geleerde woorden dan in het boek zelf. Het is in het begin vooral bevreemdend en geleidelijk aan begrijp je wat er werkelijk aan de hand is.
Ik vind het boek wel ontzettend goed. Schetst een beeld van hoe het er kan aan toe gaan als een groep fanaten plots de macht zou overnemen, dit onder het mom van een religieuze zuivering (of zuiverheid?).
Daartussenin zitten er overal sporen van hoop: mensen die zich in stilte verzetten (letterlijk; ze mogen niet spreken, door tekens dus of fluisteren) en ontdek je dat zelfs de religieuze machtshebbers allerlei achterpoortjes zoeken om aan dit fanatisme te ontsnappen.
Groetjes. Tiba.
Zat nog te denken: o jee en moet ik nu nog een verslag ook?
Het is niet echt een moeilijk boek, Bernadet. Op de achterflap staan heel wat meer geleerde woorden dan in het boek zelf. Het is in het begin vooral bevreemdend en geleidelijk aan begrijp je wat er werkelijk aan de hand is.
Ik vind het boek wel ontzettend goed. Schetst een beeld van hoe het er kan aan toe gaan als een groep fanaten plots de macht zou overnemen, dit onder het mom van een religieuze zuivering (of zuiverheid?).
Daartussenin zitten er overal sporen van hoop: mensen die zich in stilte verzetten (letterlijk; ze mogen niet spreken, door tekens dus of fluisteren) en ontdek je dat zelfs de religieuze machtshebbers allerlei achterpoortjes zoeken om aan dit fanatisme te ontsnappen.
Groetjes. Tiba.
Het boek is zo'n jaar of vier jaar geleden, via mijn moeder in onze boekenkast terechtgekomen. Ik ben er indertijd heel enthousiast in begonnen. Het begin vond ik boeiend, daarna werd mijn enthousiasme minder, Nu zou ik echt niet meer kunnen zeggen waar het verhaal over gaat..Misschien dat ik het een keer opnieuw moet lezen!?!
Jouw opinie over "de Dienstmaagd"smaakt echter naar meer over deze schrijfster, ik heb het helaas nog niet te pakken kunnen krijgen.
Groetjes, Irene
Jouw opinie over "de Dienstmaagd"smaakt echter naar meer over deze schrijfster, ik heb het helaas nog niet te pakken kunnen krijgen.
Groetjes, Irene
De achterflap van 'Het verhaal van de dienstmaagd' zegt dat het boek niet moet onderdoen voor 'Brave new world' van Huxley. Het is inderdaad een boek met een gelijkaardig thema: toekomstbeeld.
Huxley las ik te lang geleden, ik kan dus niet vergelijken. Dat vond ik toen ook zo goed... Maar je moet van het genre houden natuurlijk.
"De blinde huurmoordenaar" wil ik ook ooit wel lezen. Ik vraag me af of ik niet ontgoocheld zal zijn na dit zeer goede boek van haar.
De verwachtingen raken dan al gauw hoog gespannen...
Groetjes. Tiba.
Huxley las ik te lang geleden, ik kan dus niet vergelijken. Dat vond ik toen ook zo goed... Maar je moet van het genre houden natuurlijk.
"De blinde huurmoordenaar" wil ik ook ooit wel lezen. Ik vraag me af of ik niet ontgoocheld zal zijn na dit zeer goede boek van haar.
De verwachtingen raken dan al gauw hoog gespannen...
Groetjes. Tiba.
Laatst gewijzigd door tiba op 02 okt 2005, 10:56, 2 keer totaal gewijzigd.
Ja, ik denk het wel, Bernadet.
Vermoedelijk staat 'a brave new world' van Huxley (de titel in het Nederlands ontgaat me) daar ook bij.
In dit geval staan die termen zeker niet synoniem voor mindere kwaliteit.
Groetjes. Tiba.
P.S. ik heb de naam Orwell vervangen door Huxley.
Met dank aan Rotor.
Vermoedelijk staat 'a brave new world' van Huxley (de titel in het Nederlands ontgaat me) daar ook bij.
In dit geval staan die termen zeker niet synoniem voor mindere kwaliteit.
Groetjes. Tiba.
P.S. ik heb de naam Orwell vervangen door Huxley.
Met dank aan Rotor.
Laatst gewijzigd door tiba op 19 sep 2005, 13:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Graag gedaan.
Van Atwood, zoals al hier eerder ergens gemeld, heb ik een paar geleden een boek gelezen. Ik had moeite met haar stijl, maar het verhaal ontwikkelde zich op een gegeven moment in een interessante richting en het kreeg ook spanning. Ik zou het echter niet direct willen herlezen.
Atwood heeft al een heel oeuvre bij elkaar geschreven.
Van Atwood, zoals al hier eerder ergens gemeld, heb ik een paar geleden een boek gelezen. Ik had moeite met haar stijl, maar het verhaal ontwikkelde zich op een gegeven moment in een interessante richting en het kreeg ook spanning. Ik zou het echter niet direct willen herlezen.
Atwood heeft al een heel oeuvre bij elkaar geschreven.