Leestafel forum

Zaterdagavond uitgelezen. Ik moet bekennen dat de soms wat onduidelijke perspectiefwisselingen, zeker in het begin, regelmatig voor verwarring zorgde. Het rare is dat ik me dan alleen maar meer ga vastbijten in zo'n boek en er meer en meer ingetrokken wordt. Zo nu en dan proefde, rook en zag ik hetzelfde als de verteller (of Hillevi of Elias). Ekman's beschrijvingen in Zwart Water deden dat ook al. Ik vond Wolfshuid prachtig en ga zeker de andere twee delen nog lezen.

Hebben jullie ook nog naar de schilderijen van Franz Marc gekeken? Wat denken jullie, zou dit een van die aquarellen zijn geweest?


Springende pferde

De andere twee aquarellen weet ik wel te herkennen nav de beschrijving (denk ik), maar over deze (de derde die in het boek wordt beschreven) twijfel ik. Aardig bedrag opgebracht trouwens, vinden jullie niet?

"je zal toen toch een vrouw in arme omstandigheden geweest zijn"

Dat had ik ook, Willeke... djeezzzz... en zo lang is het allemaal nog niet geleden.

Ai het boek is al lang terug naar de bieb en de beschrijvingen zitten niet meer in mijn hoofd... Ik was niet op het idee gekomen om naar Franz Marc te zoeken!
Jammer dat Elis de schilderijenen niet meer heeft kunnen bemachtigen, dan was het zeker goed met hem afgelopen!

He wat goed dat je de aquarellen opzocht Ellen.

Gek, hoewel er aquarellen bijstond had ik toch de felle kleuren van zijn schilderijen in mijn hoofd,
Ik ken inderdaad een prachtig schilderij met paarden van hem, maar dat is véél feller van kleur, dus dit aquarel is véél waarschijnlijker dan het schilderij wat ik in mijn hoofd had.

Groetjes
Willeke

berdine schreef: de beschrijvingen zitten niet meer in mijn hoofd...

De eerste was een mollig blauw paard in een berglandschap waarin de bomen zweefden als bloemen.

of deze:

De tweede: drie slanke paarden in een elegante beweging. Ze waren roze als kaasjeskruid en hadden paarse manen. Op de achtergrond heuvels in geel, nevelblauw en turkoois. Blauwzwarte rotsen.



De derde ... de felgele paardenvormen tot in het abstracte toe geouttreerd waren. Maar toch: de rondingen van de nekken en de geweldige achterwerken waren paard met een oeroude walm van stallen, van trekkracht, onschuld en eenzaamheid.

Zou ook deze kunnen zijn in plaats van die in het vorige bericht?


Volgens mij zijn bovenstaande allemaal olieverfschilderijen, geen aquarellen. Ik kan me voorstellen dat de afbeeldingen er wel zo ongeveer uit zou hebben gezien. Over aquarellen kan ik mbt Franz Marc niet zoveel vinden. Kunnen ook best 'dichterlijke vrijheden' van Ekman zijn geweest ...

Ik zou voor dat mollige blauwe paard, de tweede afbeelding kiezen. Op de eerste staat geen enkele boom en ik vind dat paard ook niet mollig.
De tweede lijkt me correct.
De derde beschrijving zou heel goed op de nieuwe afbeelding kunnen slaan. Die paarden zijn in elk geval fel geel. Ik vind dit schilderij prachtig! Ik val onmiddellijk voor die vormen!

Dat het woord aquarellen wordt gebruikt kan misschien ook aan de vertaling liggen? Geen idee wat er in het Zweeds staat....en wat dat dan zou betekenen?

berdine schreef:Ik vind dit schilderij prachtig! Ik val onmiddellijk voor die vormen!

Ik ook!

Ik probeer nu het plaatje te plekken van het schilderij dat ik (geheel ten onrechte) in mijn hoofd had, maar het lukt me niet,


Een bruin paard met blauwe manen en veel geel.
Vrij bekend schilderij.

WilV schreef:Een bruin paard met blauwe manen en veel geel.
Vrij bekend schilderij.

Deze?

O dames dames dames Nu word ik toch wel erg nieuwsgierig naar het boek maar ik zie zo op tegen die nare verhalen bij de bevallingen en zo
het is volgens mij niet echt een opwekkend boek...
Maar de schilderijen zijn prachtig prachtig prachtig

Dettie

Wikipedia heeft een hele lijst met werken van Franz Marc. Daar staan maar een paar aquarellen bij, die qua titel niet op "onze" schilderijen slaan.
Laat ons maar aannemen dat Ekman zich vergist en dat ze gewoon schilderijen bedoelt.

Dettie schreef:het is volgens mij niet echt een opwekkend boek...

De arme wil iets hebben wat wij niet weg willen geven. We proberen het met bezittingen. We geven hem kleren, geld en eten.
Maar hij wil iets anders hebben.
Was je en laat je ontluizen, zeggen we tegen iemand die straatarm is. Leer toch behoorlijk praten. Poets je tanden en zorg dat je niet uit je bekt stinkt. Doe dat en daarna zien we wel.
Maar de arme wil iets van ons hebben zonder iets anders in ruil te moeten geven. Zo onbeschaamd is hij.
Geef me dat, vraagt hij opdringerig.
Zorg maar dat je eerst van die uitslag in je gezicht afkomt, zeggen wij. En van die neten in je haar en van de luizen in de zomen van je kleren. Verwijder die pisgeur uit het beddengoed, daarna zien we wel. Ik wil je ook horen spreken en je moet verzorgd spreken.
Maar het kan de arme geen moer schelen wat wij verlangen. Hij is niet bereid om iets in ruil te geven. Achter zijn versuffing, achter zijn hardheid, achter zijn gezeur en inschikkelijkheid grijnst de eis:
Ik wil hebben wat jij hebt.
Geef me je menselijkheid.

Deprimerend? Welnee...

De schilderijen/aquarellen spelen (in dit deel in ieder geval) pas aan het eind een (tamelijk bescheiden) rol. Daar hoef je Wolfshuid niet voor te gaan lezen en ook niet om er lekker door opgevrolijkt te worden. Tenzij je blij wordt van andermans ellende, maar daar geloof ik in jouw geval niet in.

Ellen, je bent een held,
die is het inderdaad dank je wel,

Ik heb dat schilderij een keer in het echt mogen zien bij een tentoonstelling van die Brucke,
en vond het ptachtig.

Vandaar dat het in mijn hoofd zat, terwijldit toch duidelijk geen aquarel is.
Maar volgens de theorie van Berdine hoeft het niet prece een aquarel te zijn, dus dan maak i kweer kans

Trouwens Dettie, de schilderijen komen inderdaad maar in de marge van het verhaal voor, daar hoef je het boek niet voor te lezen.

Éen van de mooiste scenes van dit boek vond ik wel over paarden gaan trouwens, als Elias zich de scene van zijn vriendin, van wie ik nu even de naam kwijt ben, voor de geest haalt, die hij ziet in de ochtendnevel, met paarden in de verte.
De scene waar hij zijn schilderij op basseert dus.
ik citeer hem even uit mijn hoofd, ik heb het boek al even uit, dus misschien kloppen de details niet helemaal, maar dát vond ik erg mooi beschreven.

Willeke