Momenteel lees ik.....

[Renate]

Over het boek van Riikka Pulkkinen kan ik nog zeggen dat m'n vader het dit weekend zo'n beetje achter elkaar uit heeft gelezen. Het was zelfs belangrijker dan de krant. Nu is m'n vader tegenwoordig helemaal niet meer zo'n lezer, dus dat zegt wel wat. Hij vond het boek ook helemaal niet zwaar. De wisseling tussen de hoofdpersonen vond hij aan de ene kant wel lastig, maar het zorgde er wel voor dat het niet te zwaar werd. Het is misschien wel een boek dat je aan het denken zet.

Vanmorgen naar 'Boeken et cetera' gekeken en ik kan weer een paar schrijvers op m'n lijstje zetten, zodat ik daar in de toekomst eens naar kan kijken in de bibliotheek. Eigenlijk zou ik dat vaker moeten doen. Ik weet nog steeds niet hoe Riikka Pulkkinen op m'n lijstje is gekomen. Ik meen dat ik haar ook in 'Boeken et cetera' heb gezien, maar dat weet ik niet zeker. Het kan ook zijn dat ik een bespreking van een boek in de krant heb gezien.

[berdine]

Winterzusters net uit. Geweldig boek, een echte Axelsson. Ben door de 500 pagina's gevlogen. Meteen maar weer zo'n noordelijke dikkerd ter hand genomen: Honderd jaar van Herbjorg Wassmo.

[Renate]

Inmiddels ook weer een aantal boeken uitgekregen.
Interessant:
Tijger, tijger van Margaux Fragoso
Ik vond dit een heel boeiend autobiografisch boek over een meisje dat van haar zevende tot haar 22-ste iets met een pedofiel heeft. Je ziet hoe het een en ander functioneert en hoe ze gemanipuleerd wordt. Dat het gezin waar het meisje in opgroeit ook niet bepaald normaal functioneert, maakt het allemaal dramatischer. De moeder heeft psychische problemen, waarvoor ze regelmatig opgenomen wordt. Tegen het einde van het boek blijkt dat ze zelf ook misbruikt is, maar dat er in het gezin waar ze in opgroeide niet over gepraat kon worden. De vader van het meisje is ook een wat vreemde figuur, die ook voor het huishouden opdraait, omdat z'n vrouw dat niet doet. Verder is hij nogal macho en heeft hij de neiging om te veel te drinken. De pedofiel wordt in dit boek niet echt als een monster afgeschilderd, hoewel het een en ander ook beslist niet geromantiseerd wordt. Je ziet echt hoe het meisje wordt meegezogen. Aan de ene kant vind ze de aandacht die ze krijgt misschien wel prettig, omdat haar ouders haar die aandacht niet geven, maar aan de andere kant gebeuren er ook dingen die ze niet leuk vindt.
Boeken waar ik minder over kan zeggen:
Adriaan van Dis - De wandelaar
Anne Holt - Mevrouw de president
Mo Hayder - De behandeling
Momenteel lees ik:
David Vann - Legende van een zelfmoord
Ook een mooi boek, maar in zekere zin wat tragisch. De vader van de hoofdfiguur is een tandarts, die kennelijk meent dat hij iets mannelijkers moet doen. Hij probeert het als visser, maar dat wordt geen succes. In het deel dat ik nu lees en dat eigenlijk de hoofdmoot van het boek vormt, is hij met z'n zoon, die een jaar of 12 a 13 is, op een eiland, waar hij een aantal maanden wil doorbrengen. Echt goed gaat dat allemaal niet. De man is niet echt handig en op een gegeven moment verwoest een beer een groot deel van de inventaris van de hut. De man blijft echter van mening dat ze het op het eiland moeten redden en wil niet terug (waarom is niet echt duidelijk, maar ik vermoed omdat hij dan het gevoel heeft mislukt te zijn). De man ligt 's nachts regelmatig in bed te huilen, wat z'n zoon wel hoort. De zoon wil eigenlijk het liefste terug naar huis, maar z'n vader haalt hem over om te blijven. Op een bepaald moment valt de man ook van een berg, een valpartij die hij overleeft. Ergens heb je een beetje het gevoel dat het geen echte val is. De vader heeft ook wat problemen met vrouwen. Hij is gescheiden van de moeder van de zoon en ook met z'n tweede vrouw lijkt de relatie niet helemaal goed te zijn. Je krijgt de indruk dat de man iets anders wil zijn dan hij is. Het lijjkt er op dat hij een "echte" man wil zijn, met een soort pioniersgeest, die alles zelf kan doen, jagen, vissen, een hut bouwen en wat al niet meer.

[berdine]

Pffff......wat vertel je veel over Legende van een zelfmoord. Ik vloog over de zinnen omdat ik bang was dat je iets zou zeggen over de "dreun" in het verhaal, maar je bent er nog niet aan toe..... Waarschijnlijk zou je dat toch niet doen, maar zo goed ken ik je niet, hè!

[Dettie]

Je hebt veel gelezen zeg Adriaan van Dis - De wandelaar vond ik wel een mooi boek. Heel apart eigenlijk. Vooral die hond natuurlijk.

Dettie

[WilV]

Wat vond je van tijger Tijger Renate?
Het boek werd mij met klem afgereaden, maar ik deinse terug voor de pedofiel in het verhaal,
ik kan een veel ellende hebben, maar van kinderen moeten ze afblijven, dat kan ik slecht lezen.
Mij werd verzekerd dat het niet zo'n soort boek is, maar toch durfde ik het niet aan.
Wat vond jij?

Groetjes Willeke

[Renate]

Berdine:
Nee, ik was inderdaad nog niet bij de dreun uit het boek, die ik inmiddels vermoedelijk wel gehad heb. Ik zou dat ook niet verklappen. Dat maakt het schrijven over boeken ook lastiger dan het schrijven over muziek, wat ik vrij veel gedaan heb. Bij boeken moet je toch altijd oppassen dat je het verhaal niet te veel weggeeft. De toekomstige lezer moet wel geprikkeld worden om het boek te lezen, maar als je te veel weggeeft, hoeft men het boek niet meer te lezen.

Dettie:
Ja, De wandelaar vond ik ook wel mooi. Ik raakte echt een beetje aan de hond gehecht, alsof dat eigenlijk de echte hoofdfiguur van het boek was.
Ik vind eigenlijk dat ik te weinig lees. M'n vader vindt me een boekenwurm, maar dat vind ik nog wel meevallen. Eigenlijk zit ik veel meer op internet.

Wil:
Tja, ik vond Tijger, tijger erg mooi. Het een en ander wordt in mijn ogen toch wel met enige compassie geschreven. De pedofiel komt ook niet echt als een monster over, maar eerder als iemand die aardig is en daarbij eigenlijk bepaalde grenzen overschrijdt. Het meisje wordt als het ware een beetje meegezogen en de man gaat gaandeweg steeds een stapje verder. Het is eigenlijk meer een soort sluwe verleiding, waarbij het meisje langzaam over haar grenzen gaat. De spanning is als het ware meer onderhuids. In zekere zin functioneert hij als een soort aardige vaderfiguur, maar verlangt toch dingen die niet horen. Het is een wat vreemde verhouding. Het meisje blijft ook naar hem toegaan, ook al gebeuren er soms dingen die ze eigenlijk niet wil Aan het eind van het verhaal pleegt de man zelfmoord. Dat kan ik rustig weggeven, want in de eerste plaats lees je dit ook al aan het begin van het verhaal, dat eigenlijk terugblikt, en in de tweede plaats is het ook niet echt van belang voor het verhaal. Het is hooguit de aanleiding om het verhaal te schrijven.

[Marjo]

Die dreun maakt wel nieuwsgierig...

[Dettie]

Zeg dat!

dettie

[berdine]

Lezen dan, Marjo!

[Marjo]

Het komt op een lijstje, maar ik moet nog de uitdaging van 2011, ik moet er nog een verzinnen voor 2012, ik moet nog boeken van de plank, ik moet nog boeken van de bieb, ik moet, ik moet...(van al dit moeten raak ik niet gestrest, hoor)

[Renate]

En ik moet meer lezen. Of misschien moet ik me minder druk maken over de hoeveelheid boeken die ik lees. Maar ja, dat krijg je als je noteert welke boeken je uit de bibliotheek hebt gehaald, om te voorkomen dat je het verkeerde boek meeneemt.

Natuurlijk heb ik gisteren m'n laatste bibliotheekboek uitgekregen. Dat was dus het boek van David Vann.

[Dettie]

Gewoon lezen en wat maakt het uit hoeveel je leest, het is al goed dat je leest!

Dettie

[Renate]

Ja, dat zegt m'n vader ook, maar bij mij is het nooit genoeg.

[Renate]

Momenteel ben ik weer eens verder gegaan in:
Rob Young - Electric Eden unearthing Britains visionary music
Een boeiend boek, waar ik overigens nog wel het een en ander op aan te merken heb. Je wordt overspoeld met namen, waarbij je je soms afvraagt wat ze nu eigenlijk in het verhaal doen. Aan de andere kant mis ik dan ook wel weer namen die volgens mij juist wel in het boek thuishoren. Ook het register vind ik in zekere zin wat rommelig. Het komt er op neer dat iedere naam die even genoemd wordt, zelfs al is het maar in een bijzin, in het register is opgenomen.

[Joanazinha]

Ik ga vandaag beginnen in Koorts van Saskia Noort. De reacties die ik her en der gelezen heb, zijn zowel positief als negatief. De cover is in ieder geval zeer opvallend; wat mij betreft iets té. Ben benieuwd in hoeverre die iets te maken heeft met de inhoud van het boek (afgezien dan van de opvallende kleur rood).
Ik lees hem als recensieboek voor crimezone; t.z.t. zal ik de recensie hier ook plaatsen.

[berdine]

Nieuwsgierig even bij Bol gekeken naar dit boek. Inderdaad een tamelijk ordinaire omslag. Erg grappig die reviews, veel "1 ster" omdat er persé iets moet worden aangegeven en ook nogal wat 5 sterren.... Ik vond De eetclub al niks, dus ik zal het zeker nooit lezen.

[Dettie]

Ik zal maar even een link naar het plaatje geven

http://s.s-bol.com/imgbase0/imagebase/l ... 523510.jpg

Het valt wel mee vind ik. Het is wel vaker gebruikt is zoals bij het boek De koningin van Paramaribo, die is iets gewaagder.

http://s.s-bol.com/imgbase0/imagebase/l ... 105097.jpg

Ik vond die cover van het boek van Accord afbreuk doen aan het boek, want dat was erg mooi en goed.

Dettie

[irene]

Ik ga maar weer eens verder met Hart in hart van Désanne van Brederode, de boekenlegger ligt al een paar maanden tussen pagina 50 en 51. Ik slurp dus ik ben van Ilja Gort krijg ik vanavond nog wel uit, staan lekker veel plaatjes in en weinig tekst, dus dat schiet op

groetjes, irene

[Renate]

Momenteel lees ik:
Ellen Heijmerikx - Blinde wereld
Het boek gaat over een vrouw wier ouders bij de Noorse Broederschap horen. Dat is een soort strenggelovige sekte. De hoofdpersoon verlaat de sekte, evenals onder andere haar broer. Het resultaat is dat haar ouders eigenlijk niet meer met haar om mogen gaan. De vader van het meisje is een leidende figuur en moet dus in zekere zin het voorbeeld geven. In zekere zin doet het boek misschien denken aan Knielen op een bed violen, in die zin dat het hierbij ook gaat om de beschrijving van een groep streng gelovige mensen, voor wie het geloof belangrijker is dan wat dan ook. Toch is er ook een groot verschil tussen beide boeken. In Knielen op een bed violen is er in zekere zin een zekere mate van begrip voor de overtuiging van de hoofdfiguur en is de vader eigenlijk een wat geïsoleerd figuur. In het boek van Ellen Heijmerikx zit eigenlijk iedereen in dezelfde beweging en hebben alleen de hoofdfiguur en haar broer radikaal afstand gedaan van het geloof van hun ouders. De broer gaat daarin misschien nog verder dan de vrouwelijke hoofdfiguur.

[Shand]

Ik lees Hypnose van Lars Kepler.
Aan de ene kant ben ik positief over het boek, aan de andere kant stelt het me enigszins teleur. Ik kwam sowieso erg moeilijk in het verhaal, bepaalde gedeeltes van het boek zijn erg spannend maar er zijn ook gedeeltes waar het verhaal zich een beetje voortsleept in mijn beleving. Vandaag moet ik nog 100 bladzijden en ik hoop natuurlijk op een heel spannende ontknoping.

[Renate]

Ellen Heijmerikx heb ik inmiddels uit en ik vond het wel mooi. Het laat ook goed de worsteling van de hoofdpersoon zien.
Ik heb inmiddels ook een dun boekje van Francisco Jole met artikelen over internet uit. Het boekje is uit 2001 en ik vraag me wel af in hoeverre zijn mening over bepaalde zaken veranderd is. Sommige dingen zijn natuurlijk niet echt veranderd, maar andere toch wel.

Wat ik nu ga lezen weet ik nog niet. Ik heb nog 3 bibliotheekboeken liggen:
Griffiths, Elly - Springvloed
Adler-Olsen, Jussi - De vrouw in de kooi
Shriver, Lionel - Waar is het fout gegaan

[Marjo]

Griffiths is lekker, de andere ken ik niet. Hoewel ik een ander boek heb gelezen van Shriver, en dat is me niet bevallen.

[Joanazinha]

Ik lees momenteel het spannende samenleesboek: Dan sterft ze van Gregg Hurwitz. Erg goed en vlot leesbaar. Genieten!

[Renate]

Het boek van Shriver heb ik uit de bibliotheek gehaald naar aanleiding van de bespreking van de film die op het boek gebaseerd is.

Deze week lees ik weer meer, omdat ik voor katten moet zorgen, waarvan er een erg graag op schoot zit. Als het aan de kat zou liggen, zou ik daar de halve dag blijven zitten.