Fake Ploeg, een collaborerende inspecteur van de politie, berucht om zijn wreedheid, fietst tijdens spertijd door de buitenwijken van Haarlem naar huis. Door de winterse avond klinken opeens zes scherpe knallen en ligt Ploeg dood op de stoep voor een rijtje van vier huizen, waarvan er een bewoond wordt door de familie Steenwijk. De verschrikkelijke gevolgen van deze gebeurtenis zullen de dan twaalfjarige Anton Steenwijk zijn hele leven blijven achtervolgen.
Alvast een item geopend omdat het het samenleesboek april/mei is
Dettie
Harry Mulisch - De aanslag (samenleesb april/mei 2011)
De aanslag
OH, dat is leuk. Een goede reden om m nog eens uit de kast te pakken en te herlezen. Het is voor mij met stip de beste Mulish, nog los van het feit dat ik de meeste oudere werken van hem niet te pruimen vind.
Dit weekend "de aanslag' herlezen. Ik had het speciaal bewaard voor deze eerste week van mei, maar was zo in de ban van het boek dat ik het dit weekend meteen al heb uitgelezen.
Het is bijna tien jaar terug dat ik dit boek las,en er was veel weggezakt,
Maar het eerste hoofdstuk, het ganzenborden in de verduisterde kamer, moeder met een kruidnagel in haar kies, de nacht in de cel met de vrouw van wie wij later weten dat ze Truus Koster heette, en de aller laatste scènes in de Vredesdemonstratie stonden nog behoorlijk op mijn netvlies gebrand.
Tóen, tien jaar terug, schreef ik op het titelblad regels van blz. 91; Alles heeft met alles te maken.
En dat vond ik ook bij herlezing wederom de rode draad van dit boek. Anton wil los komen van de oorlog, hij wil er niet over denken, niet over praten, maar overal waar hij komt, komt hij mensen tegen die er ook mee te maken hebben, en die er wel over willen praten. Het boek vangt behalve de gruwelijkheden van de oorlog ook de geest van ná de oorlog…van opbouwen en doorgaan en niet te diep in je zielenroerselen graven. Maar je kunt het verleden niet ontlopen .Het loopt gewoon door in het heden heen , en is ook het onderbewustzijn gewoon aanwezig, want zelfs de keuze van zijn vrouw blijkt met de oorlog te maken te hebben. Ergens in het boek zegt iemand, volgens mij Tates de verzetsman dat de na twintig jaar de deksel op de ellende niet meer te houden is en alles alsnog terug komt, of iets van soortelijke strekking.De oorlog valt niet te ontlopen en ook Anton kan het niet ontlopen, wat hij ook doet.
Een indrukwekkend boek, ook bij herlezing. Een boek wat veel vertelt, wat tot nadenken aanzetten, wat mooie zinnen bevat,en waarvan je steeds ook wil weten hoe het verder gaat. Het is knap van opzet, de vaart van de gebeurtenissen zit met name in het begin, dáár gebeurt het, en de rest van het boek is vooral terug kijken op die gebeurtenissen, maar toch zakt het boek niet in, en houd Mullisch de spanning vast.
Goed om weer eens wat van hem te lezen in het jaar van zijn dood.
En goed om over de oorlog te lezen zo deze eerste week van mei. Voor als je het nog niet las..ga naar de bieb en lezen dit boek. Voor als je het wel las en tijd hebt…een boek wat de moeite van het herlezen waard is.
Willeke
Het is bijna tien jaar terug dat ik dit boek las,en er was veel weggezakt,
Maar het eerste hoofdstuk, het ganzenborden in de verduisterde kamer, moeder met een kruidnagel in haar kies, de nacht in de cel met de vrouw van wie wij later weten dat ze Truus Koster heette, en de aller laatste scènes in de Vredesdemonstratie stonden nog behoorlijk op mijn netvlies gebrand.
Tóen, tien jaar terug, schreef ik op het titelblad regels van blz. 91; Alles heeft met alles te maken.
En dat vond ik ook bij herlezing wederom de rode draad van dit boek. Anton wil los komen van de oorlog, hij wil er niet over denken, niet over praten, maar overal waar hij komt, komt hij mensen tegen die er ook mee te maken hebben, en die er wel over willen praten. Het boek vangt behalve de gruwelijkheden van de oorlog ook de geest van ná de oorlog…van opbouwen en doorgaan en niet te diep in je zielenroerselen graven. Maar je kunt het verleden niet ontlopen .Het loopt gewoon door in het heden heen , en is ook het onderbewustzijn gewoon aanwezig, want zelfs de keuze van zijn vrouw blijkt met de oorlog te maken te hebben. Ergens in het boek zegt iemand, volgens mij Tates de verzetsman dat de na twintig jaar de deksel op de ellende niet meer te houden is en alles alsnog terug komt, of iets van soortelijke strekking.De oorlog valt niet te ontlopen en ook Anton kan het niet ontlopen, wat hij ook doet.
Een indrukwekkend boek, ook bij herlezing. Een boek wat veel vertelt, wat tot nadenken aanzetten, wat mooie zinnen bevat,en waarvan je steeds ook wil weten hoe het verder gaat. Het is knap van opzet, de vaart van de gebeurtenissen zit met name in het begin, dáár gebeurt het, en de rest van het boek is vooral terug kijken op die gebeurtenissen, maar toch zakt het boek niet in, en houd Mullisch de spanning vast.
Goed om weer eens wat van hem te lezen in het jaar van zijn dood.
En goed om over de oorlog te lezen zo deze eerste week van mei. Voor als je het nog niet las..ga naar de bieb en lezen dit boek. Voor als je het wel las en tijd hebt…een boek wat de moeite van het herlezen waard is.
Willeke
Wat een wervende tekst Willeke!
Vlak na zijn dood werd er een interview met Mulisch uitgezonden waarin hij o.a. vertelt over De aanslag, laat ook zien waar het gebeurde. Hij liep door het huis waar hij opgroeide in Haarlem en vertelde hoe hij leefde daar. Het kamertje waar hij zijn scheikundeproeven deed enz. (is ook zijn eerste boek over geschreven getiteld De kamer)
Mulisch was 12 toen de WOII uitbrak.
Dettie
Vlak na zijn dood werd er een interview met Mulisch uitgezonden waarin hij o.a. vertelt over De aanslag, laat ook zien waar het gebeurde. Hij liep door het huis waar hij opgroeide in Haarlem en vertelde hoe hij leefde daar. Het kamertje waar hij zijn scheikundeproeven deed enz. (is ook zijn eerste boek over geschreven getiteld De kamer)
Mulisch was 12 toen de WOII uitbrak.
Dettie
Ik ben het helemaal met je eens Willeke, het las opnieuw als een trein. Dat is toch de ware literatuur, dat je ondanks dat je het verhaal kent, toch geboeid kunt blijven lezen!
Lees mijn verslag: http://www.leestafel.info/harry-mulisch
Lees mijn verslag: http://www.leestafel.info/harry-mulisch
Laatst gewijzigd door Marjo op 15 Mei 2011, 19:43, 3 keer totaal gewijzigd.
Nou ik vond het opnieuw heel heftig. Vooral die hagedissen! Vanwege een paar hagedissen al die ellende.
Het gekke is dat ik de hele tijd het interview met Harry Mulisch in m'n hoofd had tijdens het lezen en telkens dat huis in Haarlem voor me zag waarin hij opgroeide met zijn vader.
Weet jij hoe leerlingen op dit boek reageren Marjo? Vinden zij het gewoon een spannend verhaal of denken ze er verder over na?
Dettie
Het gekke is dat ik de hele tijd het interview met Harry Mulisch in m'n hoofd had tijdens het lezen en telkens dat huis in Haarlem voor me zag waarin hij opgroeide met zijn vader.
Weet jij hoe leerlingen op dit boek reageren Marjo? Vinden zij het gewoon een spannend verhaal of denken ze er verder over na?
Dettie
Marjo schreef:Het staat hoog op de literatuurlijsten van Havo en VWO, waaruit je maar weer kan opmaken dat Mulisch echt de grote schrijver was die hij dacht te zijn. Die hij zeker wist te zijn.
Nu had ik even hoop door jouw woorden in het verslag dat het boek écht geliefd was, maar het gaat dus toch weer omdat er gelezen moet worden?
Dettie
Ik zie dat boek natuurlijk voorbijkomen in een mediatheek. Daar lezen jongeren toch vooral omdat het moet.
In de onderbouw zie je nog kinderen die veel boeken meenemen (dat zijn dan de C-boeken, of de JO) en die lezen voor hun plezier. Maar helaas, wat ik er van zie, dat verdwijnt rap in de bovenbouw. Dan zoeken ze gericht naar die boeken die op de lijst kunnen. Dat Mulisch daar populair is zegt wel dat men het zeer lezenswaardig vindt, maar of ze het ook zouden lezen als het niet moest. Tja.. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan hoor, en ik heb het alleen over havo/vwo-leerlingen. Ik kan alleen maar zeggen wat ik zie.
In de onderbouw zie je nog kinderen die veel boeken meenemen (dat zijn dan de C-boeken, of de JO) en die lezen voor hun plezier. Maar helaas, wat ik er van zie, dat verdwijnt rap in de bovenbouw. Dan zoeken ze gericht naar die boeken die op de lijst kunnen. Dat Mulisch daar populair is zegt wel dat men het zeer lezenswaardig vindt, maar of ze het ook zouden lezen als het niet moest. Tja.. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan hoor, en ik heb het alleen over havo/vwo-leerlingen. Ik kan alleen maar zeggen wat ik zie.
Re:
WilV schreef:Dit weekend "de aanslag' herlezen. Ik had het speciaal bewaard voor deze eerste week van mei, maar was zo in de ban van het boek dat ik het dit weekend meteen al heb uitgelezen.
Het is bijna tien jaar terug dat ik dit boek las,en er was veel weggezakt,
Maar het eerste hoofdstuk, het ganzenborden in de verduisterde kamer, moeder met een kruidnagel in haar kies, de nacht in de cel met de vrouw van wie wij later weten dat ze Truus Koster heette, en de aller laatste scènes in de Vredesdemonstratie stonden nog behoorlijk op mijn netvlies gebrand.
Tóen, tien jaar terug, schreef ik op het titelblad regels van blz. 91; Alles heeft met alles te maken.
En dat vond ik ook bij herlezing wederom de rode draad van dit boek. Anton wil los komen van de oorlog, hij wil er niet over denken, niet over praten, maar overal waar hij komt, komt hij mensen tegen die er ook mee te maken hebben, en die er wel over willen praten. Het boek vangt behalve de gruwelijkheden van de oorlog ook de geest van ná de oorlog…van opbouwen en doorgaan en niet te diep in je zielenroerselen graven. Maar je kunt het verleden niet ontlopen .Het loopt gewoon door in het heden heen , en is ook het onderbewustzijn gewoon aanwezig, want zelfs de keuze van zijn vrouw blijkt met de oorlog te maken te hebben. Ergens in het boek zegt iemand, volgens mij Tates de verzetsman dat de na twintig jaar de deksel op de ellende niet meer te houden is en alles alsnog terug komt, of iets van soortelijke strekking.De oorlog valt niet te ontlopen en ook Anton kan het niet ontlopen, wat hij ook doet.
Een indrukwekkend boek, ook bij herlezing. Een boek wat veel vertelt, wat tot nadenken aanzetten, wat mooie zinnen bevat,en waarvan je steeds ook wil weten hoe het verder gaat. Het is knap van opzet, de vaart van de gebeurtenissen zit met name in het begin, dáár gebeurt het, en de rest van het boek is vooral terug kijken op die gebeurtenissen, maar toch zakt het boek niet in, en houd Mullisch de spanning vast.
Goed om weer eens wat van hem te lezen in het jaar van zijn dood.
En goed om over de oorlog te lezen zo deze eerste week van mei. Voor als je het nog niet las..ga naar de bieb en lezen dit boek. Voor als je het wel las en tijd hebt…een boek wat de moeite van het herlezen waard is.
Willeke
Ik kan mij hier volledig in vinden, Willeke. Voor mij was dit een eerste lectuur. Eigenlijk had ik dit al veel langer moeten lezen, maar tijd blijft een groot struikelblok. Alles, ook schuld zoals aangegeven in de recensie van Marjo, hangt samen met alles. Schuld, goed en kwaad, zonde en berouw, ... Mulisch is er met dit boek zeker in geslaagd een meesterwerk neer te zetten over een periode waar nog steeds niet mee in het reine gekomen is.
Lezer100
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten