De geschiedenis van Veenhuizen verpakt in een familiegeschiedenis.
Suzanna Jansen zei ooit in een interview dat er heel veel mensen moeten zijn die voorouders hebben die in die kolonie hebben gewoond. Ze deed meen ik ook een oproep: of die zich wilden melden..bij deze.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/suzanna-jansen
Marjo
Suzanna Jansen: Het pauperparadijs
Of m'n voorouders er ook zaten weet ik niet, dat zal ik nog eens bekijken.
Ik vond het een schitterend boek, zo mooi zelfs dat ik het in m'n kast zet en zeker nog een keer zal herlezen.
Voor mij was het gedeelte over Amsterdam-Noord apart. Zelf geboren in Amsterdam Noord ken ik de wijk 'de rimboe' die Suzanna Jansen noemde wel. Het was inderdaad zo dat de 'brede' Sneeuwbalstraat de grens vormde tussen de 'de rimboe' en het 'betere' deel. Als kind vond ik het altijd erg griezelig om door de rimboe te moeten lopen als ik naar gymnastieken ging. Ook Tuindorp-Oostzaan is mij welbekend.
En eindelijk, eindelijk heb ik ook m'n verslag af.
Klik hier http://www.leestafel.info/suzanna-jansen
Ik zou nog veel meer willen vertellen over het boek maar heb geprobeerd het niet té veel te maken.
Ik heb gewacht met Marjo's verslag lezen tot ik mijn verslag had staan. Het is wel een heel ander verslag dan die van Marjo geworden.
Dettie
Ik vond het een schitterend boek, zo mooi zelfs dat ik het in m'n kast zet en zeker nog een keer zal herlezen.
Voor mij was het gedeelte over Amsterdam-Noord apart. Zelf geboren in Amsterdam Noord ken ik de wijk 'de rimboe' die Suzanna Jansen noemde wel. Het was inderdaad zo dat de 'brede' Sneeuwbalstraat de grens vormde tussen de 'de rimboe' en het 'betere' deel. Als kind vond ik het altijd erg griezelig om door de rimboe te moeten lopen als ik naar gymnastieken ging. Ook Tuindorp-Oostzaan is mij welbekend.
En eindelijk, eindelijk heb ik ook m'n verslag af.
Klik hier http://www.leestafel.info/suzanna-jansen
Ik zou nog veel meer willen vertellen over het boek maar heb geprobeerd het niet té veel te maken.
Ik heb gewacht met Marjo's verslag lezen tot ik mijn verslag had staan. Het is wel een heel ander verslag dan die van Marjo geworden.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 09 Apr 2009, 21:48, 2 keer totaal gewijzigd.
De rode draad was in mijn ogen de steeds terugkerende armoede.
Het gesappel om het bestaan. En Veenhuizen wordt alleen besproken als de familie daar ook daadwerkelijk is toch? Naderhand gaat het over Tuindorp-Oostzaan waar mensen kwamen te wonen die geen al te hoge huur konden betalen en dat gaf weer een beetje een link naar Veenhuizen waar aanvankelijk ook de minder bedeelden terecht kwamen.
Tuindorp lag ook een beetje in the middle of nowhere net als de veenkolonieën.
'de rimboe' was weer een stap terug na Tuindorp-Oostzaan. Het werd het A-dorp (A-sociale dorp) genoemd.
(gelukkig woonde ze wel aan het randje van 'de rimboe')
Ik vond het echt een prachtig boek, zeker een van de kanshebbers voor de debutantenprijs, als dat kan, want het is non-fictie...
Een ander boek is daarop afgewezen voor de prijs.
Dettie
Het gesappel om het bestaan. En Veenhuizen wordt alleen besproken als de familie daar ook daadwerkelijk is toch? Naderhand gaat het over Tuindorp-Oostzaan waar mensen kwamen te wonen die geen al te hoge huur konden betalen en dat gaf weer een beetje een link naar Veenhuizen waar aanvankelijk ook de minder bedeelden terecht kwamen.
Tuindorp lag ook een beetje in the middle of nowhere net als de veenkolonieën.
'de rimboe' was weer een stap terug na Tuindorp-Oostzaan. Het werd het A-dorp (A-sociale dorp) genoemd.
(gelukkig woonde ze wel aan het randje van 'de rimboe')
Ik vond het echt een prachtig boek, zeker een van de kanshebbers voor de debutantenprijs, als dat kan, want het is non-fictie...
Een ander boek is daarop afgewezen voor de prijs.
Dettie
Geen pure non-fictie toch? Omdat ze haar autobiografie er in verwikkelt?
Als het afgewezen wordt dan denk ik eerder omdat het niet origineel is. Er verschijnen veel van dit soort boeken de laatste tijd. Ik lees ze graag hoor, deze ook, dat is het probleem niet.
Mijn punt van kritiek is dus juist dat ze die geschiedenis van Veenhuizen wel helemaal afmaakt. Nou ja, niet dàt ze het doet, maar de manier waarop. Inderdaad: dan zit er geen familie meer van haar, heeft het verhaal eigenlijk niets meer met Veenhuizen te maken.
Als het afgewezen wordt dan denk ik eerder omdat het niet origineel is. Er verschijnen veel van dit soort boeken de laatste tijd. Ik lees ze graag hoor, deze ook, dat is het probleem niet.
Mijn punt van kritiek is dus juist dat ze die geschiedenis van Veenhuizen wel helemaal afmaakt. Nou ja, niet dàt ze het doet, maar de manier waarop. Inderdaad: dan zit er geen familie meer van haar, heeft het verhaal eigenlijk niets meer met Veenhuizen te maken.
Het pauperparadijs is een van de tien genomineerden voor de Grote Geschiedenis Prijs 2008. De prijs voor het beste geschiedenisboek is een initiatief van het Historisch Nieuwsblad, de Volkskrant en de NPS/VPRO. In september wordt de shortlist van vijf boeken bekend. De winnaar wordt op 6 oktober bekendgemaakt.
Zie voor meer informatie: www.vk.nl/ggp
Dettie
Zie voor meer informatie: www.vk.nl/ggp
Dettie
Mijn punt van kritiek is dus juist dat ze die geschiedenis van Veenhuizen wel helemaal afmaakt. Nou ja, niet dàt ze het doet, maar de manier waarop. Inderdaad: dan zit er geen familie meer van haar, heeft het verhaal eigenlijk niets meer met Veenhuizen te maken.
Dat was ook het enige dat ze af kon maken. De rest is er nog steeds en in Noord is de rimboe nog steeds een moeilijke wijk. Tuindorp Oostzaan is inmiddels grotendeels vergroeid met heel Amsterdam Noord. Voor de 'echte' Amsterdammers is Noord trouwens geen Amsterdam.
Dettie
Een geweldig boek. Ik heb het nog niet uit, maar wil er hier wel alvast wat over zeggen.
De aanzet om te zoeken naar haar voorouders was het verhaal over vermoedelijke adel en misgelopen erfenis.
Dat trok me meteen aan, want ook in onze familie waarde er vroeger, toen mn oma nog leefde, zo'n verhaal.
Mijn oma was als baby in een weeshuis, geleid door kloosternonnen, terecht gekomen in Steenwijkerwold.
Wij vroegen ons altijd af, hoe het kan dat kinderen nog ouders hadden en toch in een weeshuis zaten.
Dit boek maakt toch best een hoop gebeurtenissen in die tijd duidelijk.
Mijn zuster is bezig met stamboekonderzoek en als ik het boek uit heb, zal ik het aan haar doorgeven.
Ze kan voor vreemde zaken komen te staan.
Ik ga gauw verder lezen.
De aanzet om te zoeken naar haar voorouders was het verhaal over vermoedelijke adel en misgelopen erfenis.
Dat trok me meteen aan, want ook in onze familie waarde er vroeger, toen mn oma nog leefde, zo'n verhaal.
Mijn oma was als baby in een weeshuis, geleid door kloosternonnen, terecht gekomen in Steenwijkerwold.
Wij vroegen ons altijd af, hoe het kan dat kinderen nog ouders hadden en toch in een weeshuis zaten.
Dit boek maakt toch best een hoop gebeurtenissen in die tijd duidelijk.
Mijn zuster is bezig met stamboekonderzoek en als ik het boek uit heb, zal ik het aan haar doorgeven.
Ze kan voor vreemde zaken komen te staan.
Ik ga gauw verder lezen.
Het Pauperparadijs gelezen.
Wat een knap debuut. Ik heb het boek met plezier gelezen. Al is plezier misschien niet het juiste woord. Wat kan iets wat met zulke idealistische bedoelingen begonnen is toch verkeerd uitpakken.
Mooi beschreven ook hoe de lijn van armoe doorloopt van generatie op generatie en pas in "onze'generatie er iets meer van gelijkwaardige kansen sprake is.
Schokkend vond ik ook hoe weinig genaraties het nog maar terug is dat de kindersterfte zo groot was dat er bijna in iedere gezin wel drie of vier kinderen overleden. Dat kun je je niet meer voorstellen.
Wat leuk toch dat er de laatste jaren zoveel toegankelijke nonfictie over de geschiedenis verschijnt wat ook nog zijn weg vind naar een groot publiek.
Wil
Wat een knap debuut. Ik heb het boek met plezier gelezen. Al is plezier misschien niet het juiste woord. Wat kan iets wat met zulke idealistische bedoelingen begonnen is toch verkeerd uitpakken.
Mooi beschreven ook hoe de lijn van armoe doorloopt van generatie op generatie en pas in "onze'generatie er iets meer van gelijkwaardige kansen sprake is.
Schokkend vond ik ook hoe weinig genaraties het nog maar terug is dat de kindersterfte zo groot was dat er bijna in iedere gezin wel drie of vier kinderen overleden. Dat kun je je niet meer voorstellen.
Wat leuk toch dat er de laatste jaren zoveel toegankelijke nonfictie over de geschiedenis verschijnt wat ook nog zijn weg vind naar een groot publiek.
Wil
Voor mij is het al een paar maanden geleden dat ik het boek heb gelezen, maar ik denk er nog vaak aan. Dit verhaal blijft je bij, omdat het de geschiedenis is van de gewone mensen en inderdaad nog maar heel kort geleden.
Typisch dat wat in een vorige generatie is gebeurd honderd jaar ver weg lijkt. Kindersterfte, vrouwenkiesrecht, mensenrechten, het lijkt allemaal al eeuwen te overwonnen/gewoon.
Mijn jongste broer vond dat gedoe elk jaar met de dodenherdenking en de hele maand mei oorlogsfilms heel vervelend. Totdat ie in een ziekenhuis een oude man hoorde vertellen over zijn belevenissen van die oorlog. Toen drong het pas tot hem door.......en er leven nog mensen die dat hebben meegemaakt.
Typisch dat wat in een vorige generatie is gebeurd honderd jaar ver weg lijkt. Kindersterfte, vrouwenkiesrecht, mensenrechten, het lijkt allemaal al eeuwen te overwonnen/gewoon.
Mijn jongste broer vond dat gedoe elk jaar met de dodenherdenking en de hele maand mei oorlogsfilms heel vervelend. Totdat ie in een ziekenhuis een oude man hoorde vertellen over zijn belevenissen van die oorlog. Toen drong het pas tot hem door.......en er leven nog mensen die dat hebben meegemaakt.
Ja ik had dat vooral op het laatst heel erg, mijn Oma, en ik denk de Oma's van heel veel mensen, had het in de crisistijd ook erg arm. Dat brengt zo'n verhaal meteen heel dichtbij.
Als je ook leest hoe de "bijstand'toen in elkaar zat.
Ik was al lezend ook wel heel erg blij met ons huidige stelsel.
Willeke
Als je ook leest hoe de "bijstand'toen in elkaar zat.
Ik was al lezend ook wel heel erg blij met ons huidige stelsel.
Willeke
Goed dat de geschiedenis van oma's en opa's in boekvorm wordt verteld.
Heel weinigen hebben toegang tot de echt historische bronnen, media zijn er natuurlijk, maar een 'verhaal' maakt het altijd 'echter'.
Vaak hebben de mensen in die tijd geen besef van alles wat er meespeelt in de 'politieke' wereld, nu trouwens ook niet.
Boeken met een 'maatschappelijke' achtergrond lijken me echt noodzakelijk.
Dit is een reactie in een notendop.
Het boek heb ik niet gelezen, het intrigeert me wel.
Ik blijf het volgen op Leestafel.
mia
Heel weinigen hebben toegang tot de echt historische bronnen, media zijn er natuurlijk, maar een 'verhaal' maakt het altijd 'echter'.
Vaak hebben de mensen in die tijd geen besef van alles wat er meespeelt in de 'politieke' wereld, nu trouwens ook niet.
Boeken met een 'maatschappelijke' achtergrond lijken me echt noodzakelijk.
Dit is een reactie in een notendop.
Het boek heb ik niet gelezen, het intrigeert me wel.
Ik blijf het volgen op Leestafel.
mia
Laatst gewijzigd door mira op 09 Apr 2009, 23:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik heb ook het boek De proefkolonie gelezen van Wil Schackmann. Dat is het verhaal over de eerste bewoners in Frederiksoord. Daaruit is Veenhuizen voortgekomen, de strafkolonie.
De Proefkolonie is meer een 'geschiedenisboek' dan Het pauperparadijs maar ook erg interessant om te lezen.
Dettie
die even de nieuwe linken naar de verslagen van Het pauperparadijs geplaatst heeft.
De opmaak wordt nog veranderd op de site, zover ben ik nog niet.
De Proefkolonie is meer een 'geschiedenisboek' dan Het pauperparadijs maar ook erg interessant om te lezen.
Dettie
die even de nieuwe linken naar de verslagen van Het pauperparadijs geplaatst heeft.
De opmaak wordt nog veranderd op de site, zover ben ik nog niet.
-
Renate
Ik begrijp niet zo goed waar je naar verwijst Renate. Je bedoelt de tijd dat mensen in Veenhuizen zaten? Dat in de koloniën alles voor ze geregeld werd.
Het waren toch vaak mensen die al een heleboel ellende achter de rug hadden voordat ze daar terecht kwamen. Toentertijd was zwerven ook nog strafbaar. Maar mensen kwamen in de koloniën omdat ze aan lager wal waren geraakt en een erg armoedig leven hadden geleid. Die armoede kon door onvoorziene omstandigheden komen.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat mensen in de koloniën een nieuw bestaan konden opbouwen. Gevraagd werd om gezonde mensen die flink konden aanpakken maar veel gemeentes stuurde mensen waar ze graag vanaf wilden. Uiteindelijk moest er een soort strafkolonie komen wat uitmondde in Ommerschans.
Veenhuizen ving armen en wezen op. In 1854 bijvoorbeeld, waren in Veenhuizen 883 wezen opgenomen, waarvan sommigen nog bij de min waren, dus wel heel erg jong. Later werd Veenhuizen de strafinrichting. Zeer interessant allemal. Ik ben er erg gefascineerd door en heb me er een tijdje aardig verdiept in die koloniën.
Dettie
Het waren toch vaak mensen die al een heleboel ellende achter de rug hadden voordat ze daar terecht kwamen. Toentertijd was zwerven ook nog strafbaar. Maar mensen kwamen in de koloniën omdat ze aan lager wal waren geraakt en een erg armoedig leven hadden geleid. Die armoede kon door onvoorziene omstandigheden komen.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat mensen in de koloniën een nieuw bestaan konden opbouwen. Gevraagd werd om gezonde mensen die flink konden aanpakken maar veel gemeentes stuurde mensen waar ze graag vanaf wilden. Uiteindelijk moest er een soort strafkolonie komen wat uitmondde in Ommerschans.
Veenhuizen ving armen en wezen op. In 1854 bijvoorbeeld, waren in Veenhuizen 883 wezen opgenomen, waarvan sommigen nog bij de min waren, dus wel heel erg jong. Later werd Veenhuizen de strafinrichting. Zeer interessant allemal. Ik ben er erg gefascineerd door en heb me er een tijdje aardig verdiept in die koloniën.
Dettie
-
Renate
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast