Dolf Verroen: Slaaf kindje slaaf (9-12)

[Marjo]

Nou, dit is een boek zoals een boek bedoeld is: het raakt, het doet iets met je.

Lees verder: http://www.leestafel.info/dolf-verroen

Marjo

[Dettie]

Nou het doet zeker iets met je...
Het stukje dat jij citeert is al heftig. Een kind op een schaal aanbieden als cadeautje!
Het lijkt wel een soort speelgoedje wat je op kan pakken en in de hoek kan gooien en dat zal het meisje Maria (wat een naamkeus!) ook wel doen denk ik.

Dettie

[Marjo]

Het lijkt er wel op ja. De jongen is geen mens voor haar. En het erge is dat het jochie het zelf ook zo gelaten accepteert. Die weet ook niet anders.

[Dettie]

ja dat valt me wel vaker op bij boeken over slavernij, dat van beide kanten het zo gewoon lijkt. Alsof het zo hoort. Je kunt je dat nu niet meer voorstellen.

Dettie

[Marjo]

Van Ted van Lieshouts blog gepikt:

Dolf Verroen heeft de Italiaanse Premio della Citta di Bella, waar hij met zijn boek Slaaf, kindje, slaaf voor genomineerd was, in de wacht gesleept. Hoera & hartelijk gefeliciteerd! Het boek won eerder al een Duitse prijs. Waarom het boek in Nederland niet zo veel gedaan heeft weet ik niet, behalve dan dat de Nederlandse uitgave er gruwelijk uitzag. En dan bedoel ik niet zozeer de tekeningen, maar de vormgeving. De Duitse uitgave zag er beduidend beter uit, en dat suggereert dat het toch wel iets uitmaakt of je boek er verzorgd uitziet of niet.

[Dettie]

Is het niet lastig lezen met die witregels er tussen vraag ik me ineens af.

En dat het uitmaakt hoe een boek er uitziet lijkt me wel logisch. Een boek met een afschuwelijke kaft laat je veel sneller liggen. Op een of andere manier associeer je het verhaal met de kaft lijkt me.

Dettie

[Marjo]

De kaft is niet afschuwelijk (in zulke gevallen heb je wel gelijk natuurlijk) maar ook weinig aansprekend.
Dat met die witregels, dat went snel.