Jean kiest een pad. Samen met zijn hond. Het is niet wat zijn ouders voor hem gewild hadden. Maar het is een pad die leidt naar een betere wereld. Gelooft hij...
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/michiel-loeffler
Elvira
Michiel Löffler - Unamuno (debuut)
Michiel Löffler - Unamuno (debuut)
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Mar 2010, 13:33, 2 keer totaal gewijzigd.
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Prachtig debuut vind ik dit
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/michiel-loeffler
dettie
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/michiel-loeffler
dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Mar 2010, 13:33, 1 keer totaal gewijzigd.
Nou, die eerstelingen zijn allemaal prachtig als ik jullie moet geloven.
Ik ben met die van Kees Beekmans bezig, maar..het is wel heel toevallig: gisteren op de mediatheek van de middelbare school kwam een meisje een boek inleveren van ene'- jawel- Kees Beekmans!
Nou, vast niet dezelfde dacht ik nog. Maar dat is het dus wel!
Geen absoluut debuut dus.
Ik ben met die van Kees Beekmans bezig, maar..het is wel heel toevallig: gisteren op de mediatheek van de middelbare school kwam een meisje een boek inleveren van ene'- jawel- Kees Beekmans!
Nou, vast niet dezelfde dacht ik nog. Maar dat is het dus wel!
Geen absoluut debuut dus.
Nou jaaa. Ik ben gelijk gaan googlelen en vond dit...
Komende week verschijnt Sirocco, de debuutroman van journalist Kees Beekmans. Na boeken over allochtone jongeren op de praktijkschool waar hij les gaf (Eén hand kan niet klapt en De jeugd van tegenwoordig) en over Marokko, waarover hij voor de Volkskrant schreef (Marokko voor beginners) volgt nu een fictiewerk over ellende en terrorisme in Marokko.
Zie ook http://www.athenaeum.nl/boek-van-de-nac ... ns-sirocco
Enne ja die eerstelingen zijn inderdaad mooi, vind ik.
Heel wat anders dan de boeken van vorig jaar.
dettie
Dettie
Komende week verschijnt Sirocco, de debuutroman van journalist Kees Beekmans. Na boeken over allochtone jongeren op de praktijkschool waar hij les gaf (Eén hand kan niet klapt en De jeugd van tegenwoordig) en over Marokko, waarover hij voor de Volkskrant schreef (Marokko voor beginners) volgt nu een fictiewerk over ellende en terrorisme in Marokko.
Zie ook http://www.athenaeum.nl/boek-van-de-nac ... ns-sirocco
Enne ja die eerstelingen zijn inderdaad mooi, vind ik.
Heel wat anders dan de boeken van vorig jaar.
dettie
Dettie
Loffler dus. Ik ben het met jullie eens dat het een mooi debuut is. Ondanks mijn kleine kritische noten.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/michiel-loeffler
Marjo
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/michiel-loeffler
Marjo
Ik dacht dat Elvira er niet kapot van was.
Ze schrijft Wat uiteindelijk overblijft, is vooral een gevoel, meer gevoel dan verhaal. Niet slecht, maar ook weer niet beklijvend.
Ik vond het echt een prachtig boek vooral door de manier van schrijven. Die korte zinnen maakte het erg intrigerend, de zinnen klapten bij je binnen.
Dettie
Ze schrijft Wat uiteindelijk overblijft, is vooral een gevoel, meer gevoel dan verhaal. Niet slecht, maar ook weer niet beklijvend.
Ik vond het echt een prachtig boek vooral door de manier van schrijven. Die korte zinnen maakte het erg intrigerend, de zinnen klapten bij je binnen.
Dettie
'Voor hun ogen voltrekt het zich. De geit schreeuwt, een oerkreet, alsof ze sterft. Ze schreeuwt weer. Slaat met haar poten. Strekt ze. Kreunt. Schreeuwt. De mond wijd open. De dikke tong naar buiten.'
Volgens mij was dit een stukje waarbij een geitje geboren wordt.
Vind je dit wel of niet goed Marjo? Ik kan dat niet zo goed uit je verslag opmaken.
Zelf vind ik dit een prachtig gedeelte. Je zat als het ware met de geit mee te baren. Ik denk juist door het taalgebruik.
Je schrijft ook in je verslag, Michiel Löffner gebruikt heel eenvoudige taal.
Dat vraag ik me af. Het zijn wel korte zinnen, geen poëtische beschrijvingen en moeilijke zinsconstructies maar of de taal invoudig is? Het klinkt alsof er weinig met de taal gedaan is en dat vind ik juist niet. Ik vind het knap om in zulke korte zinnen zoveel gevoel en spanning te leggen.
Dettie
Volgens mij was dit een stukje waarbij een geitje geboren wordt.
Vind je dit wel of niet goed Marjo? Ik kan dat niet zo goed uit je verslag opmaken.
Zelf vind ik dit een prachtig gedeelte. Je zat als het ware met de geit mee te baren. Ik denk juist door het taalgebruik.
Je schrijft ook in je verslag, Michiel Löffner gebruikt heel eenvoudige taal.
Dat vraag ik me af. Het zijn wel korte zinnen, geen poëtische beschrijvingen en moeilijke zinsconstructies maar of de taal invoudig is? Het klinkt alsof er weinig met de taal gedaan is en dat vind ik juist niet. Ik vind het knap om in zulke korte zinnen zoveel gevoel en spanning te leggen.
Dettie
In dit geval kies ik de middenweg. Het was een stukje om aan te geven hoe de taal is in het boek. Ik wilde geen stukje over de dood gebruiken.
De schrijver weet inderdaad het nodige over geiten!!
Ha, wat is eenvoudig? Ik bedoel daarmee dat hij weinig bijvoeglijke naamwoorden gebruikt of wat voor bepalingen dan ook. Geen 'kunstjes', de woorden zijn sec. Natuurlijk is dat knap, als het werkt. Je moet het ook maar durven zo te doen. Zeg ik niets van.
Het is alleen zo dat het voor mij geen boek lang werkt.
Wel in bepaalde scenes, dat is zeker waar, maar ik had af en toe wat meer beschrijvingen of uitweiding wel prettig gevonden. Dat doet hij heel erg weinig!
Heb jij het in een adem gelezen of in gedeeltes?
De schrijver weet inderdaad het nodige over geiten!!
Ha, wat is eenvoudig? Ik bedoel daarmee dat hij weinig bijvoeglijke naamwoorden gebruikt of wat voor bepalingen dan ook. Geen 'kunstjes', de woorden zijn sec. Natuurlijk is dat knap, als het werkt. Je moet het ook maar durven zo te doen. Zeg ik niets van.
Het is alleen zo dat het voor mij geen boek lang werkt.
Wel in bepaalde scenes, dat is zeker waar, maar ik had af en toe wat meer beschrijvingen of uitweiding wel prettig gevonden. Dat doet hij heel erg weinig!
Heb jij het in een adem gelezen of in gedeeltes?
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Ik sluit mij aan bij Marjo - ik kan de stijl wel appreciëren, maar geen heel boek door. Toch niet in dit boek. Ik vind dat je anders op een duur een beetje "hikkend" gaat lezen, en dat vind ik persoonlijk storend. Juist in dit verhaal, waar idealisme oplost in een soort dikke mist van sleur en teleurstelling. Dergelijk taalgebruik vind ik geweldig om momentopnamen te maken, een soort staccato dat je wakker houdt. Een heel boek door wordt voor mij algauw op het gekunstelde af.
Toch kan ik onmogelijk zeggen dat ik het niét graag gelezen heb.
Toch kan ik onmogelijk zeggen dat ik het niét graag gelezen heb.
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Marjo schreef:
Ha, wat is eenvoudig? Ik bedoel daarmee dat hij weinig bijvoeglijke naamwoorden gebruikt of wat voor bepalingen dan ook. Geen 'kunstjes', de woorden zijn sec. Natuurlijk is dat knap, als het werkt. Je moet het ook maar durven zo te doen. Zeg ik niets van.
Het is alleen zo dat het voor mij geen boek lang werkt.
Wel in bepaalde scenes, dat is zeker waar, maar ik had af en toe wat meer beschrijvingen of uitweiding wel prettig gevonden. Dat doet hij heel erg weinig!
Heb jij het in een adem gelezen of in gedeeltes?
Dat weinige bijvoeglijke naamwoorden gebruiken vond ik juist erg prettig. Zelf heb ik vaak moeite met die vele bijv. naamwoorden. Dat leidt me af. Het irriteert me ook, schiet toch eens op denk ik dan.
Ik heb het in 2 of 3 ademen gelezen. Dus niet in één keer maar wel bijna.
Dettie
ja, ik vind het echt prachtig. Je schrijft dat je meer beschrijving of uitweiding wilde marjo... waarom? Alles was evengoed perfect duidelijk vond ik. Misschien zelfs duidelijker dan mét alle beschrijvingen.
Elvira schrijft dat ze een beetje 'hikkend' gaat lezen. Dat kun je hikkend noemen. Wat ik juist had was dat het me steeds meer mee trok. De herhaling van het werk, het leek bijna of ik aan het rennen was. Het eeuwige werk, geen tijd voor rust, doorgaan, doorgaan.
Ik ga even verder onder de verklapper
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
pas op het eind als Christine weg is komt er rust, zelfs in de zinnen.
Dan heb je het gevoel dat er eindelijk tijd is om weer te genieten, weer adem te halen, het draven en rennen is afgelopen. Je hebt zelf ook het gevoel dat je weer even tegen de muur kunt leunen en de omgeving weer eens te zien zonder die enorme druk.
Hoe vonden jullie het eind?
dettie
Elvira schrijft dat ze een beetje 'hikkend' gaat lezen. Dat kun je hikkend noemen. Wat ik juist had was dat het me steeds meer mee trok. De herhaling van het werk, het leek bijna of ik aan het rennen was. Het eeuwige werk, geen tijd voor rust, doorgaan, doorgaan.
Ik ga even verder onder de verklapper
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
pas op het eind als Christine weg is komt er rust, zelfs in de zinnen.
Dan heb je het gevoel dat er eindelijk tijd is om weer te genieten, weer adem te halen, het draven en rennen is afgelopen. Je hebt zelf ook het gevoel dat je weer even tegen de muur kunt leunen en de omgeving weer eens te zien zonder die enorme druk.
Hoe vonden jullie het eind?
dettie
Er is inderdaad één hoofdstuk op het eind waarin hij heel bewust niet staccato gaat. Niet dat hij daar ineens wel 'bijvoeglijk' wordt of met bijzinnen gaat werken, maar de zinnen worden wel afgemaakt.
Dat bedoel je waarschijnlijk, dan is er rust. Maar even later gaat-ie weer.
Ik snap de opzet wel, en ik zeg dus ook dat bij bepaalde scenes die korte zinnen en woorden heel goed werken, maar hij had best meer mogen beschrijven van de omgeving, van uiterlijkheden. Dat vind ik als lezer, maar als hij het als schrijver niet nodig vond dan heb ik me daar bij neer te leggen.
Je bedoelt het echte definitieve eind?
Ik had als ik de schrijver was de laatste woorden weggelaten. Zeker het laatste woord. Het einde was dan geheimzinniger gelaten.
Dat bedoel je waarschijnlijk, dan is er rust. Maar even later gaat-ie weer.
Ik snap de opzet wel, en ik zeg dus ook dat bij bepaalde scenes die korte zinnen en woorden heel goed werken, maar hij had best meer mogen beschrijven van de omgeving, van uiterlijkheden. Dat vind ik als lezer, maar als hij het als schrijver niet nodig vond dan heb ik me daar bij neer te leggen.
Je bedoelt het echte definitieve eind?
Ik had als ik de schrijver was de laatste woorden weggelaten. Zeker het laatste woord. Het einde was dan geheimzinniger gelaten.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
de laatste woorden zijn 'de hond komt thuis,. Alleen.
Ik zou dat weggelaten hebben denk ik. Het open einde dat je nu toch ook hebt, groter maken.
Wat er met Jean gebeurt dat weten we dus niet. Je kan van alles bedenken, maar de boodschap is duidelijk. Ik voelde het al wel een beetje komen, tenslotte was het niet de eerste poging. Toen kreeg hij koudwatervrees, maar de geboorte van het eerste lammetje kreeg hem nu wel zover.
Ik denk niet dat de schrijver een ander eind geloofwaardig had kunnen maken. Jij wel?
E
R
K
L
A
P
P
E
R
de laatste woorden zijn 'de hond komt thuis,. Alleen.
Ik zou dat weggelaten hebben denk ik. Het open einde dat je nu toch ook hebt, groter maken.
Wat er met Jean gebeurt dat weten we dus niet. Je kan van alles bedenken, maar de boodschap is duidelijk. Ik voelde het al wel een beetje komen, tenslotte was het niet de eerste poging. Toen kreeg hij koudwatervrees, maar de geboorte van het eerste lammetje kreeg hem nu wel zover.
Ik denk niet dat de schrijver een ander eind geloofwaardig had kunnen maken. Jij wel?
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten