W. A. H. Mulder-Schalekamp - Emed: Zijn leven aan gene zijde

[Dettie]

Emed: Zijn leven aan gene zijde

KORTE INHOUD
De opzet van dit hele werk spreekt over Gods grootste schepping, de mens. De mens, met al zijn fouten en gebreken, staat centraal.

Door een diepgaand onderzoek van het leven tot de dood komt men stap voor stap tot de overtuiging dat de mens, als het middelpunt in de evolutie, zijn geestelijke groei nooit in één enkel leven kan vervolmaken.

Om dit in een, voor ieder belangstellende, begrijpelijke vorm te gieten, heeft de schrijfster - geïnspireerd door haar leidsman Emed - in dit boek geprobeerd de lezer te begeleiden bij het vinden van een antwoord op de vraag:"is er een bewust voortbestaan en op welke wijze leven zij, die dit aardse bestaan beëindigd hebben, voort in hun nieuwe bestaan? Kunnen zij werken en met elkaar in contact komen? Bestaat er ook een herinnering aan het voorbije aardse leven en hoe ontwikkelt zich de mogelijkheid om contact op te nemen met de aarde? Hoe wordt dit nieuwe bestaan beleefd en manifesteert het zich?"

Emed, een levendige, intelligente persoonlijkheid, tracht vanuit zijn wereld aan gene zijde van het graf, zijn boodschap van liefde en vrede op de aarde te verspreiden en begeleidt mediamiek de schrijfster bij het noteren van gegevens en het zoeken en vinden van veel dat om een oplossing vraagt. Ook aan actuele vraagstukken zoals abortus en reïncarnatie wordt aandacht geschonken.

Voor diegene die zich interesseert voor het voortbestaan na de dood is dit een uniek werk, daar de moeilijk- en mogelijkheden van dit geestelijke voortleven worden omschreven. Maar ook voor hen die afkerig staan tegenover de vraag: "is er contact mogelijk met de aarde door middel van een medium?" is het boek belangrijk. Omdat de gedachte aan vernieuwing van oude en verkrampte dogma's op discrete wijze wordt behandeld, op basis van de wetenschap dat alle wegen van geloven en levensbeschouwingen naar één centraal punt voeren: het gezamenlijk bereiken van de top Van de vervolmaking van de geest.

mijn mening
Ik las het boek voor mijn moeder maar het heeft op mij ook een grote indruk gemaakt. Soms werd ik tijdens het lezen erg emotioneel, waarom weet ik eigenlijk niet goed.
Nadien heb ik lang over het boek nagedacht. Stel nu,…… Dat er inderdaad leven is na de dood…..
Ik heb dikwijls gedacht dat ik het meeste geloof in de Indische manier van reïncarnatie: dat we telkens terugkomen om opnieuw te beginnen. Soms vond ik dat nogal ontmoedigend. Steeds weer opnieuw beginnen ppppppppppppfffffffffffffffffff. Maar het gedacht dat er niets was na de dood leek me ook nogal weinig hoopgevend.
Ik weet niet of jullie bij zo’n dingen stilstaan, ik dus wel. Zo heb ik eens, met het idee in mijn achterhoofd:” wat zou ik doen als dit de laatste dag was van mijn leven” aan mijn beste vrienden een brief geschreven met hoe ik over hen dacht. Ik moet eerlijk bekennen dat je gevoelens eens zo op papier zetten een hele opluchting is.
We zeggen zo weinig hoeveel we van iemand houden en hem/haar aanvaarden zoals hij/zij is.
Het is een boek die troost brengt als je mensen die je liefhebt verloren bent. Ik denk niet dat iedereen hier akkoord mee zal gaan maar ik wil het graag geloven dat ze in het hiernamaal op ons wachten en nog steeds in een fijnstoffiger substantie bij ons aanwezig zijn. Al is dat dan in ons herinneringen.

Extra informatie:
ISBN 9060102118 Ingenaaid Verschenen: mei 2000 Gewicht: 310 gram Formaat: 211 x 133 x 22 mm Strengholt's Boeken

© Inge

[tiba]

Heel mooie en persoonlijke bespreking van het boek, Inge.
Over het leven na de dood, intrigerend thema natuurlijk. Lijkt me boeiend voor al wie zich daarin wil verdiepen. Zo'n boek dat "aan de ribben blijft plakken".

Groetjes. Tiba.

[Marjo]

Lang geleden gelezen. Het idee is aardig, maar ik ben er te nuchter voor denk ik.

[Inge]

nou, marjo, vroeger deed ik dikwijls zo'n dingen af als flauwekul. Alleen hetgeen ik kon bewijzen was juist. Ik zeg niet dat ik nuchter was, ik was eigenlijk absoluut niet nuchter over zo'n dingen, ik was zéér subjectief. Maar steeds meer en meer ga ik twijfelen. Stel dat er meer is dan dat we zien, horen, voelen......Het maakt me vooral zéér nieuwsgierig. Niet dat ik nu alles geloof hoor! zo lichtgelovig ben ik niet maar ik ben iets minder ........ ???Kritisch?????? Ik geloof dat ik nog altijd kritisch ben maar ik hoef niet zo hoognodig bewijzen zien. Ik aanvaard meer dat we niet alles kunnen bewijzen en daar leg ik me dan bij neer

[Marjo]

Als flauwekul doe ik het niet af, ik ben net als jij best bereid te aanvaarden dat er iets is. Maar niet zodanig dat het deel uit gaat maken van mijn dagelijks leven.

[Dettie]

Als ik daar écht over na ga denken dan roept het zovéél vragen bij me op.
Hoe kan het? Waarom 'vernemen' wij dan nooit meer iets van mensen die overleden zijn. In seances geloof ik niet echt.
Ik denk altijd dat er mee gemaninpuleerd wordt alhoewel er héél bijzonder verhalen zijn.
Ik vond reïncarnatie juist wel een prettig idee. Zat je tenminste niet voor niets te ploeteren. Alhoewel ik de laagste kaste wel een érg vreselijk leven vind hebben als onaanraakbaren. Maar, wordt dan gezegd, ze hebben in hun vorige leven erg slechte dingen gedaan.
Er wordt ook beweerd dat iedereen een engel heeft. Ik vind het in ieder geval ontzettend moeilijke materie. En er echt uitkomen doe je nooit.

Inge je schrijft: Ik moest het voor m'n moeder lezen. Had je moeder het zelf gelezen en wilde ze graag dat jij het las?

Bernadet

[Inge]

nee, om de een of andere reden (volgens mijn ma kan ze niet goed genoeg lezen, ze kan inderdaad niet zo vlug lezen als ik maar anders kan ze alles lezen dat ze wil. en het excuus dat ze maar tot haar 14 jaar naar school geweest is.....) leest mijn ma nooit geen boeken. Haar vriendin, die met veel zo'n zaken bezig is, raad haar dan boeken aan en dan kan ik ze gaan lezen om dan te "proberen" ze te vertellen.
Da's het probleem als je "hele dagen thuis bent" (lees: niet gaat werken) en daarbij nog graag leest. Dan heb (vind) je (maar ergens) tijd om dat ertussen te nemen
Soms heel vervelend maar soms ook boeiend.

groetjes Inge