Een verhaal over vijf vrienden die elk jaar een week in Frankrijk gaan fietsen in de Alpen en Pyreneeën. Maar op de helling is niet alleen fietsend bedoeld, een jarenlange vriendschap staat ook op de helling.
Ik ben het niet met je eens, dat het een prettig boek is om te lezen.
Ik ben tot de helft gekomen, en dat is nog ver. Dat gezeur over hun gewicht! En intussen maar hijsen!
Te veel van het zelfde vind ik het, zozeer dat zelfs het aardige gedeelte, over de tanende vriendschap, tegen begint te staan.
Oh jammer dat je het niet leuk vond.
Ik vond het wel bijzonder om te lezen wat er allemaal bij komt kijken om zulke zware ritten te kunnen doen. En eigenlijk was alleen Thomas met zijn gewicht bezig, hij wist dat hij te zwaar was om goed te presteren. Die strijd met zijn eigen lichaam zat er ook nog bij, naast de persoonlijke en sportieve strijd met Jaap.
Die hele rit vormt een omslagpunt vond ik.
Thomas is de belangrijkste verteller, dus dat gezeur komt vaak voor.
En op de helft weet ik wel wat er allemaal bij komt kijken, hoor!
Maar goed, dat omslagpunt heb ik dus niet gehaald.
Ik snapte eigenlijk niet zo goed wat die andere drie figuren erbij moesten. Ze komen nauwelijks voor in het boek. Zou de schrijver twee mannen te weinig hebben gevonden?