Deze zin, uitgesproken door Tante Roza, maakt danig indruk op de verteller van dit verhaal. Te meer daar de meester op school net verteld heeft dat het "bevroren" moet zijn en niet "bevrozen".
En een mooi boek inderdaad, ik heb het lang geleden gelezen maar herinner me ook nog precies de scenes dat Tante op verlof kwam de eerste keer. Zijn manier van schrijven bevalt mij zeer.
Dit boek ook heel lang geleden gelezen.
Het merendeel vergeten. Alleen de "sleutelgatscène" zegt me nog wat.
Ik weet nog dat ik erg van het boek genoten heb.
Welllicht nu het moment om het nog eens te lezen.
Persoonlijk vind ik het boek nogal moeilijk te snappen. De ik-personage wisselt snel van onderwerp waardoor ik het verhaal niet echt snap. Het is nog wel een vrij boeiend boek maar het is niet een boek dat ik direct zou kiezen in een winkel.
Bij mij is het al heel lang geleden, Leo Pleysier. De kast, Wit is altijd schoon, en natuurlijk De Gele Rivier is Bevrozen. Ik heb er echt van genoten. Misschien toch wel eens tijd om te beginnen herlezen.
