Ik neem me voor om ook vandaag maar weer eens te proberen er het beste van te maken, maar wat, en ik zou een paar uur stevig willen slapen en dan de dag maar weer alleen zien door te komen, strimpel door het licht, strompel door de duisternis, tot eindgeldige verveling en plots en schielijk overlijden erop volgen.
Berckmans is terug, niet dat hij ooit is weggeweest maar zijn vorige boeken waren mij iets te experimenteel (Bijvoorbeeld: Het onderzoek begint). Met dit boek bereikt hij weer het niveau van zijn vroeger werk: Het zomert in Barakstad, Rock'n Roll met Frieda Vindevogel, Taxi naar de Boerhaevestraat...
Vooral de brieven aan zijn (overleden) ouders gaan door merg en been. De titel laat al vermoeden dat het nooit beter zal worden; de steeds terugkerende doemgedachten (het niets) boort elke hoop op beterschap onherroepelijk de grond in. Ja, dit is duidelijk Berckmans' biotoop.
Manteau, 2006, 175 p.
Liliane Melis
J.M.H. Berckmans - Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel
dank je om het hier te plaatsen
Dettie,
ik zal er rekening mee houden om voortaan iets langere besprekingen op te sturen, zodat ze op de site kunnen komen.
Toch bedankt voor het plaatsen hier.
groetjes
ik zal er rekening mee houden om voortaan iets langere besprekingen op te sturen, zodat ze op de site kunnen komen.
Toch bedankt voor het plaatsen hier.
groetjes
Some ghosts are women,
neither abstract nor pale,
their breasts as limp as killed fish.
Not witches, but ghosts
who come, moving their useless arms
like forsaken servants.
Anne Sexton
neither abstract nor pale,
their breasts as limp as killed fish.
Not witches, but ghosts
who come, moving their useless arms
like forsaken servants.
Anne Sexton
