Deze vraag hier geplaatst naar aanleiding van de chat van gisterenavond.
De vraag kwam ter sprake: als we boeken herlezen, zijn dat dan net diegene die we een meesterwerk/heel, heel goed vinden?
Of spelen andere elementen een rol?
En welke boeken hebben we nu vaak herlezen?
Daarom deze vraag ook hier gesteld.
Tiba.
Waarom herlees je een boek?
Ik herlees zelden boeken en zit me nu ook suf te denken welke ik herlezen heb. Ik heb het boek Witte Oleander herlezen omdat het in een leesclub besproken werd.
Ik heb De kleine Johannes herlezen omdat ik dat een mooi boek vond en vooral het eerste gedeelte was blijven hangen, toen ik het de tweede keer las schrok ik bijna van het sombere en akelige van het tweede gedeelte.
En ik heb Gerdientje van W.G. van der Hulst herlezen, een kinderboek, wat ik als kind prachtig vond. En opnieuw vond ik het mooi. Dus puur uit jeugdsentiment.
Dettie
Ik heb De kleine Johannes herlezen omdat ik dat een mooi boek vond en vooral het eerste gedeelte was blijven hangen, toen ik het de tweede keer las schrok ik bijna van het sombere en akelige van het tweede gedeelte.
En ik heb Gerdientje van W.G. van der Hulst herlezen, een kinderboek, wat ik als kind prachtig vond. En opnieuw vond ik het mooi. Dus puur uit jeugdsentiment.
Dettie
Ik was op de chat,
en kwam er daar al pratend achter dat het inderdaad niet persé hetzelfde hoeft te zijn..dat het niet altijd de meesterwerken zijn die je herleest.
Ik ben wel een herlezer, al kom ik er niet zo veel aan toe als ik zou willen,
en deels zijn het inderdaad de meesterweren die ik herlees (in mijn optiek dan), ik herlees ieder jaar wel wat van Marquez, ik lees bijna ieder jaar Uitverkoren van Chaim Potok, ik wil nog steeds Hokwerda's kind weer een herlezen, In Ongenade van Coetzee heb ik herlezen, ik noem er maar een paar,
Maar soms herlees ik ook boeken gewoon omdat ze zo lekker lezen, en omdat ik ze zo goed ken, puur om het plezier van het lezen,
en dat hoeven niet perce meesterwerken te zijn.
Groeten
Wil
Ps..de chat bracht ons ook tot de vraag...wat is een meesterwerk, maar dat is weer een topic op zich
en kwam er daar al pratend achter dat het inderdaad niet persé hetzelfde hoeft te zijn..dat het niet altijd de meesterwerken zijn die je herleest.
Ik ben wel een herlezer, al kom ik er niet zo veel aan toe als ik zou willen,
en deels zijn het inderdaad de meesterweren die ik herlees (in mijn optiek dan), ik herlees ieder jaar wel wat van Marquez, ik lees bijna ieder jaar Uitverkoren van Chaim Potok, ik wil nog steeds Hokwerda's kind weer een herlezen, In Ongenade van Coetzee heb ik herlezen, ik noem er maar een paar,
Maar soms herlees ik ook boeken gewoon omdat ze zo lekker lezen, en omdat ik ze zo goed ken, puur om het plezier van het lezen,
en dat hoeven niet perce meesterwerken te zijn.
Groeten
Wil
Ps..de chat bracht ons ook tot de vraag...wat is een meesterwerk, maar dat is weer een topic op zich
Ik herlees weinig boeken.
Als kind/puber was ik totaal weg van "harry van de achterbuurt", "vogels voor de kat", "Het verrotte leven van Floortje Bloem", "De moeder van David S.". Ik weet nog, toen ik "vogels voor de kat" las als puber dat ik urenlang heb zitten snikken, zo erg emotioneerde het boek mij. Toen ik die boeken jaren later herlas kon ik me niet meer voorstellen wat mij zo aangegrepen had. De "ruwe" kantjes waren ervan af. Misschien omdat ik als mens gegroeid was en al meer meegemaakt had. Je wordt gevoellozer, je relativeert meer.... Nou ja, denk ik toch. Het gebeurt nu nog weinig dat een boek me zo meesleurt dat ik diep door getroffen word. Je maakt meer een onderscheid tussen fictie en non-fictie.... Het is "maar" een boek....
Ik kan wel nog erg met een boek in mijn hoofd bezig zijn maar ik raak er over het algemeen niet meer zo geëmotioneerd van. Nu haal ik er eerder de grappige stukken eruit. Huilen om hetgeen er in een boek gebeurt doe ik niet meer..... lachen des te meer.
Als eindconclusie (voor mezelf) moet ik zeggen dat ik niet dikwijls herlees omdat ik dikwijls bij herlezen dikwijls teleurgesteld ben. Het boek is minder indrukwekkend dan toen ik het de eerste keer las.
Een paar maanden geleden las ik voor de 2de keer "de engelenmaker" en vond het minder goed dan de eerste keer. En dan heb ik er spijt van dat ik het boek opnieuw gelezen heb. De "betovering" van de eerste keer is er niet meer. De eerste keer weet je niet wat er gebeurt en kun je je door het verhaal laten opnemen. De tweede keer weet je wat er gebeurt en dan is de verrassing van het verhaal weg.... Dan ga je op andere dingen letten en is die "betovering" weg.
Inge
Als kind/puber was ik totaal weg van "harry van de achterbuurt", "vogels voor de kat", "Het verrotte leven van Floortje Bloem", "De moeder van David S.". Ik weet nog, toen ik "vogels voor de kat" las als puber dat ik urenlang heb zitten snikken, zo erg emotioneerde het boek mij. Toen ik die boeken jaren later herlas kon ik me niet meer voorstellen wat mij zo aangegrepen had. De "ruwe" kantjes waren ervan af. Misschien omdat ik als mens gegroeid was en al meer meegemaakt had. Je wordt gevoellozer, je relativeert meer.... Nou ja, denk ik toch. Het gebeurt nu nog weinig dat een boek me zo meesleurt dat ik diep door getroffen word. Je maakt meer een onderscheid tussen fictie en non-fictie.... Het is "maar" een boek....
Ik kan wel nog erg met een boek in mijn hoofd bezig zijn maar ik raak er over het algemeen niet meer zo geëmotioneerd van. Nu haal ik er eerder de grappige stukken eruit. Huilen om hetgeen er in een boek gebeurt doe ik niet meer..... lachen des te meer.
Als eindconclusie (voor mezelf) moet ik zeggen dat ik niet dikwijls herlees omdat ik dikwijls bij herlezen dikwijls teleurgesteld ben. Het boek is minder indrukwekkend dan toen ik het de eerste keer las.
Een paar maanden geleden las ik voor de 2de keer "de engelenmaker" en vond het minder goed dan de eerste keer. En dan heb ik er spijt van dat ik het boek opnieuw gelezen heb. De "betovering" van de eerste keer is er niet meer. De eerste keer weet je niet wat er gebeurt en kun je je door het verhaal laten opnemen. De tweede keer weet je wat er gebeurt en dan is de verrassing van het verhaal weg.... Dan ga je op andere dingen letten en is die "betovering" weg.
Inge
Ik ben het vaak van plan, maar in de praktijk komt er weinig van.
Wat ik tot voor kort heel veel (bijna jaarlijks) heb herlezen was de trilogie van Tolkien: in de ban van de ring.
Van de koele meren des doods van Frederik van Eeden heb ik vele malen gelezen.
Noodlot van Louis Couperus en de vreemdeling van Albert Camus ook.
Momenteel probeer ik alle boeken van Jan Wolkers te herlezen. Turks fruit heb ik inmiddels al voor de zoveelste maal uit.
groetjes, irene
Wat ik tot voor kort heel veel (bijna jaarlijks) heb herlezen was de trilogie van Tolkien: in de ban van de ring.
Van de koele meren des doods van Frederik van Eeden heb ik vele malen gelezen.
Noodlot van Louis Couperus en de vreemdeling van Albert Camus ook.
Momenteel probeer ik alle boeken van Jan Wolkers te herlezen. Turks fruit heb ik inmiddels al voor de zoveelste maal uit.
groetjes, irene
Ja, vaak van plan, maar geen tijd.. er moet iets gebeuren wil ik het doen. Een leesgroep inderdaad helpt.
In de ban van de Ring, The Stand, Waterschapsheuvel, dat zijn de boeken die ik zomaar herlees. Omdat ik ze zo mooi/ goed vind.. Soms alleen stukjes, want ja, de tijd..
Als ik een ander boek herlees, dan is dat omdat het boek meer te bieden heeft dan alleen dat verhaal, dat ik dan al ken. Achtergronden, verdieping, overwegingen, ideeën, noem maar op..
In de ban van de Ring, The Stand, Waterschapsheuvel, dat zijn de boeken die ik zomaar herlees. Omdat ik ze zo mooi/ goed vind.. Soms alleen stukjes, want ja, de tijd..
Als ik een ander boek herlees, dan is dat omdat het boek meer te bieden heeft dan alleen dat verhaal, dat ik dan al ken. Achtergronden, verdieping, overwegingen, ideeën, noem maar op..
Ik herlees regelmatig boeken, en ook vaak meerdere keren.
Zo heb ik Iskander van Louis Couperus zeker tien keer gelezen en als ik verplicht zou worden om er morgen weer in te beginnen, dan deed ik dat. Met plezier!
Ik geloof wel dat de meeste boeken die ik herlees, tot de meesterwerken behoren. Zo niet van de wereldliteratuur, dan toch van de nederlandstalige letteren. Ik kan me in elk geval geen boek herinneren dat niet tot een van de canons behoort.
Meestal ligt het aan de combinatie van een virtuose stijl (karig of bloemrijk maakt me niet uit) met een inhoud die verdieping geeft: levenslessen om het zo maar eens te noemen.
Herlezen is net zoiets als steeds dezelfde muziek beluisteren. Of naar hetzelfde schilderij gaan kijken. Of welke andere ervaring van schoonheid, waarheid, goedheid of wijsheid dan ook.
Grada
Zo heb ik Iskander van Louis Couperus zeker tien keer gelezen en als ik verplicht zou worden om er morgen weer in te beginnen, dan deed ik dat. Met plezier!
Ik geloof wel dat de meeste boeken die ik herlees, tot de meesterwerken behoren. Zo niet van de wereldliteratuur, dan toch van de nederlandstalige letteren. Ik kan me in elk geval geen boek herinneren dat niet tot een van de canons behoort.
Meestal ligt het aan de combinatie van een virtuose stijl (karig of bloemrijk maakt me niet uit) met een inhoud die verdieping geeft: levenslessen om het zo maar eens te noemen.
Herlezen is net zoiets als steeds dezelfde muziek beluisteren. Of naar hetzelfde schilderij gaan kijken. Of welke andere ervaring van schoonheid, waarheid, goedheid of wijsheid dan ook.
Grada
'Do you think it's a whoozle?'
-
Gast
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik heb in mijn pré-bookcross en pré-leestafeltijd wel regelmatig boeken herlezen; nu neem ik daar de tijd niet meer voor omdat er nog zoveel nieuws en moois op de leesberg ligt 
.
Maar ik herlas van alles: van Havankjes tot een mooie roman tot Pride & Prejudice (die 'moet' ik 1x per jaar lezen, zo mooi).
Joanazinha
.
Maar ik herlas van alles: van Havankjes tot een mooie roman tot Pride & Prejudice (die 'moet' ik 1x per jaar lezen, zo mooi).
Joanazinha
Voor mij heeft wel of niet herlezen eigenlijk niet veel te maken met tijd hebben of nieuwe boeken willen lezen. Nu zit ik wel in een periode dat ik even niet wil herlezen, omdat er ik al aan een paar nieuwe geroken heb... Maar eigenlijk is het een houding die ik altijd al gehad heb om boeken te herlezen. Ik begrijp het ook niet erg als mensen dat niet doen, gewoon van zelf. Er zijn gewoon woorden, zinnen, ideeën en dus boeken waar ik naar terugverlang zo af en toe.
Die ik dan weer moet lezen en tot me door laten dringen...
Zoals je ook steeds naar een plek terug kunt gaan die bepaalde gevoelens bij je oproept: het strand, de duinen, het weide landschap rondom de stad of naar een mooi gebouw met een goede sfeer.
Herlezen is heerlijk!
Die ik dan weer moet lezen en tot me door laten dringen...
Zoals je ook steeds naar een plek terug kunt gaan die bepaalde gevoelens bij je oproept: het strand, de duinen, het weide landschap rondom de stad of naar een mooi gebouw met een goede sfeer.
Herlezen is heerlijk!
'Do you think it's a whoozle?'
Sinds vorig jaar ben ik steeds meer aan het herlezen. Herlezen is zeer nuttig. Zelden dat je een boek een keer helemaal hebt begrepen, alles hebt gezien of er genoeg van genoten. Alle meesterwerken worden zo wie zo herlezen, om er steeds van te genieten en omdat ze leerzaam zijn, maar nu ben ik ook begonnen met herlezen in boeken die jaren geleden een slechte indruk maakten en ik benieuwd ben of die indruk juist was ja of nee. Zo heb ik bijna "Sinasappels" zijn niet de enige vruchten van Jeanette Winterson herlezen (vraag me af of ik dit wel toen helemaal gelezen heb; van het verhaal kon ik me niks herinneren!) en nu maakt het boek een positieve indruk.
Ik hou wel van dit tweetal.
Iedere schrijver, maakt niet uit welke, heeft toch de intensie om een zo goed mogelijk boek te schrijven, dan vind ik dat de lezer ook wat meer moeite mag getroosten om het gebodene te waarderen. Bij sommige boeken moet je nou eenmaal over hordes voor dat je het eldorade vindt.
Bij Proust heb ik ook drie keer nodig gehad om erin te geraken, ook Faulkner maakte me het niet bepaald makkelijk, maar uiteindelijk is heeft het doorzetten zijn de prachtigste vruchten afgeworpen.
Iedere schrijver, maakt niet uit welke, heeft toch de intensie om een zo goed mogelijk boek te schrijven, dan vind ik dat de lezer ook wat meer moeite mag getroosten om het gebodene te waarderen. Bij sommige boeken moet je nou eenmaal over hordes voor dat je het eldorade vindt.
Bij Proust heb ik ook drie keer nodig gehad om erin te geraken, ook Faulkner maakte me het niet bepaald makkelijk, maar uiteindelijk is heeft het doorzetten zijn de prachtigste vruchten afgeworpen.
Grada schreef:Leuk, Roel! Jij verenigt dus utile et dulce. ;)
Mooi ook om een boek een tweede kans te geven. :D
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten