Berichtdoor irene » 01 Apr 2008, 10:52
Ik kon dit boek lenen van een vriendin, en heb het dus toch maar gelezen.
En, na lezing, moet ik inderdaad tot de conlusie komen, dat dit een zéér, zéér slecht geschreven boek is:
Ik citeer uit bladzijde 42: "Dit waren oppervlakkige vakantiepraatjes met een laag drempel-en diepgehalte".
Deze zin typeert het hele boek. Wat bezielt deze auteur om dit boek uit te laten geven als literaire thriller.... Er is totaal geen sprake van spanning, het verhaal is krakkemikkerig verteld, ze springt van de hak op de tak, hoofdstukken en verhaallijnen lopen totaal niet in elkaar over. De emotieloze en oppervlakkige beschrijving van de dood van de tweeling stoorde mij diep; het plot is ver te zoeken.
Kort door de bocht: een uitdrukking die veelvuldig in dit boek gebruikt wordt.
Voor mij was dit verhaal: puur bocht! Met een vraag blijf ik nog zitten. waarom heeft Vermeer dit boek onder pseudoniem geschreven, vanwege de gevoelige informatie staat er op de achterflap, maar ik heb als lezer niets "gevoelig" kunnen ontdekken....
Ik ga het boek weer snel naar mijn vriendin brengen en om maar even door te gaan met bladzijde 42: "Gesprekken die je, bij wijze van spreken, de volgende dag alweer vergeten was....Een manier van communiceren die tijdens het reguliere leven in Nederland allang bij het grofvuil was gezet".
Vergeten dit boek en snel!
groetjes, irene