Dit had ik even nodig: een prachtig mooi boek!
Ik vond zijn 'heimwee naar Siberie' ook mooi, maar dit is een grote aanrader!!
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/per-petterson
Marjo
Per Petterson: Paarden stelen (samenleesboek oktober 2007)
Laatst gewijzigd door Dettie op 18 Mei 2009, 21:52, 2 keer totaal gewijzigd.
Heeft niemand meer wat te zeggen over het boek? Of hebben jullie het nog niet uit?
Dettie
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 13 Okt 2007, 10:39, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schreef:Heeft niemand meer wat te zeggen over het boek? Of hebben jullie het nog niet uit?
Zelf zat ik achteraf te denken, toch vreemd dat hij niets vraagt over zijn vader. En hoe het ging toen de jongen terug was.
Dettie
Ik heb vandaag gelezen en gelezen en gelezen...... Ben op blz. 175.... de rest komt ongetwijfeld morgen. Wat een prachtig boek tot nu toe, maar volgens mij wordt het opgebouwd naar een grande finale. Er komen wel steeds meer draadjes bij elkaar waardoor je steeds meer samenhang ziet.
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
En het boek is uit. Ik vond het een prachtig mooi boek met een poëtische schrijfstijl waar ik ontzettend van heb genoten. De rust, de vrede, de tevredenheid die het boek uitstraalt vond ik een verademing. Veel blijft onduidelijk maar aan de andere kant weet Petterson met hele kleine stukjes tekst haarfijn verhoudingen aan te duiden die niet verder uitgewerkt hoeven te worden. Zo krijg je bijvoorbeeld, ondanks het feit dat de tweede vrouw van Trond slechts marginaal genoemd wordt in het boek, de indruk dat dit een zeer gelukkig huwelijk is geweest.
Jammer dat het uit is.... Maar ik heb wel weer een nieuwe schrijver ontdekt!
Jammer dat het uit is.... Maar ik heb wel weer een nieuwe schrijver ontdekt!
En uit inmiddels...en wat een prachtig boek..mooi tot en met de allerlaatste zin...."en we beslissen immers zelf wanneer het pijn doet. "
De zin die door het boek heen alsmaar terug komt, en het boek ook eigenlijk tekent.
Werkelijk een boek wat van het begin tot het einde boeit, en je meevoert door de taal, de landschaps en met name de rivierbeschrijvingen,
en de gebeurtenissen,
Waar lagen van voorafgaande gebeurtenissen onder blijken te zitten,
waar niet alles wordt uitgesproken, maar waar je tóch weet en vooral al heel snel voelt hoe het zit.
Ik las in de boekbeschrijving van Dettie dat zij de vergelijking trekt met "de zee"van Banville,
en mijn eerstre reactie was verbaasd..die link had ik zelf nooit getrokken, maar de voorbeelden die zij noemt kloppen wel...
De reden de vergelijking in mijn hoofd tóch niet klopte komt vooral, zoals Dettie later in haar verslag ook zegt, is dat de toon zoveel minder zwaar is.."de zee"vond ik ook mooi, maar daar moest ik me in mijn herinnering door heen worstelen, terwijl dit boek zoveel toegankelijker is,
en daardoor wat mij betreft veel meeslepender.
Tot zover deze lofzang.
Wil
De zin die door het boek heen alsmaar terug komt, en het boek ook eigenlijk tekent.
Werkelijk een boek wat van het begin tot het einde boeit, en je meevoert door de taal, de landschaps en met name de rivierbeschrijvingen,
en de gebeurtenissen,
Waar lagen van voorafgaande gebeurtenissen onder blijken te zitten,
waar niet alles wordt uitgesproken, maar waar je tóch weet en vooral al heel snel voelt hoe het zit.
Ik las in de boekbeschrijving van Dettie dat zij de vergelijking trekt met "de zee"van Banville,
en mijn eerstre reactie was verbaasd..die link had ik zelf nooit getrokken, maar de voorbeelden die zij noemt kloppen wel...
In beide boeken draait het om een oudere man, beiden weduwnaar met kinderen die ze zelden zien en waar ze zich ongemakkelijk bij voelen. Beide mannen hebben een zomer meegemaakt die hen vormt voor hun latere leven en bij beiden speelt water een grote rol. In beide boeken wordt teruggekeken naar die ene zomer.
De reden de vergelijking in mijn hoofd tóch niet klopte komt vooral, zoals Dettie later in haar verslag ook zegt, is dat de toon zoveel minder zwaar is.."de zee"vond ik ook mooi, maar daar moest ik me in mijn herinnering door heen worstelen, terwijl dit boek zoveel toegankelijker is,
en daardoor wat mij betreft veel meeslepender.
Tot zover deze lofzang.
Wil
Ja natuurlijk zijn het heel verschillende boeken maar er komen veel dingen in voor die met elkaar te vergelijken zijn, zoals ik al noemde.
Het leuke daarvan is dat je dan zo duidelijk kan zien wat voor verschil het maakt met welke invalshoek geschreven wordt.
In De zee was veel negatief terwijl in Paarden stelen veel positief/berustend was. Beide mannen waren bijv. hun vrouw kwijt maar zo berustend als Trond het bekeek zo bijna agressief bekeek Max het.
Zelf zou ik Paarden stelen iedereen aan wil raden en De zee niet zo snel, terwijl dat ook een goed boek was, alleen blijft bij het laatst genoemde boek het negatieve te veel hangen.
Dettie
Het leuke daarvan is dat je dan zo duidelijk kan zien wat voor verschil het maakt met welke invalshoek geschreven wordt.
In De zee was veel negatief terwijl in Paarden stelen veel positief/berustend was. Beide mannen waren bijv. hun vrouw kwijt maar zo berustend als Trond het bekeek zo bijna agressief bekeek Max het.
Zelf zou ik Paarden stelen iedereen aan wil raden en De zee niet zo snel, terwijl dat ook een goed boek was, alleen blijft bij het laatst genoemde boek het negatieve te veel hangen.
Dettie
Nou dan zeg ik het maar, hieronder volgen enkele verklappers U bent gewaarschuwd.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Wat ik vreemd vond is dat na de dood van de jongen er verder niets over gezegd werd. Moeder stond een paar dagen erna te helpen op het land en te flirten met de vader van Trond.
Jon was er kapot van maar nadat hij verdween hoor je niets... was de moeder aangedaan, hebben ze gezocht?...
Vader van Jon vertelt niets aan moeder, hij heeft wel een lange rit naar huis samen met haar gehad maar vertelt niet dat hun zoon dood is.
Vader van Jon 'verdwijnt' het ziekenhuis in en verdwijnt dan letterlijk van het toneel.
Ook weet je niets over het feit dat de broer, na de boederij gaande te hebben gehouden, weg kon toen Jon terugkwam. Bleven de vader van Trond en de moeder van Jon daar wel wonen, woonden zij daar wel, waarom hoorde Trond nooit meer wat van zijn vader?
Vader stuurt een briefje dat hij niet meer terugkomt. En alles is heel gewoon. Vonden jullie dat niet vreemd?
Soms vond ik het wel harteloos allemaal, hoe prettig alles ook verteld werd.
Dettie
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Wat ik vreemd vond is dat na de dood van de jongen er verder niets over gezegd werd. Moeder stond een paar dagen erna te helpen op het land en te flirten met de vader van Trond.
Jon was er kapot van maar nadat hij verdween hoor je niets... was de moeder aangedaan, hebben ze gezocht?...
Vader van Jon vertelt niets aan moeder, hij heeft wel een lange rit naar huis samen met haar gehad maar vertelt niet dat hun zoon dood is.
Vader van Jon 'verdwijnt' het ziekenhuis in en verdwijnt dan letterlijk van het toneel.
Ook weet je niets over het feit dat de broer, na de boederij gaande te hebben gehouden, weg kon toen Jon terugkwam. Bleven de vader van Trond en de moeder van Jon daar wel wonen, woonden zij daar wel, waarom hoorde Trond nooit meer wat van zijn vader?
Vader stuurt een briefje dat hij niet meer terugkomt. En alles is heel gewoon. Vonden jullie dat niet vreemd?
Soms vond ik het wel harteloos allemaal, hoe prettig alles ook verteld werd.
Dettie
Ha, mijn antwoord ken je.. nee, ik vind dat niet vreemd, omdat het verhaal verteld wordt vanuit de jongen. Hem interesseert alleen wat wij als lezer lezen. De vragen die jij stelt, stelde hij zich duidelijk niet, dus lezen we daar niets over.
In zij ogen is alles heel gewoon, het is zijn leefwereld.
In zij ogen is alles heel gewoon, het is zijn leefwereld.
Ik heb het weer heel anders geinterpreteerd....
meer als verzwegen, onuitgesproken, maar wel steeds voelbaar verdriet.
Verzwegen uit onmacht misschien, zoals (in mijn interpretatie) de vader tijdens de rit naar huis niet verteld dat haar zoon dood is,
maar ook doordat er tijdens dat helpen op het land in eerste instantie (uit mijn hoofd) heel omzichtig met hen werd omgegaan...dat je daardoor steeds weer het verdriet bijna tastbaar om die vrouw heen voelde hangen, en de onmacht of de woede bij de vader..samen met een grote ook al onuitgesproken jalourse krachtmeting tussen de beide vaders,die al een hele geschiedemis bleek te hebben.
Voor mij maakte al dat onuitgesprokene en toch voelbare het boek juist zo mooi.
Dat er niets werd ingvuld over de tijd daarna vond ik niet zo erg, omdat ik dat in mijn hoofd zo zelf in kon vullen, juist omdat er af en toe nog wel een snippertje van verteld werd.
Wil
meer als verzwegen, onuitgesproken, maar wel steeds voelbaar verdriet.
Verzwegen uit onmacht misschien, zoals (in mijn interpretatie) de vader tijdens de rit naar huis niet verteld dat haar zoon dood is,
maar ook doordat er tijdens dat helpen op het land in eerste instantie (uit mijn hoofd) heel omzichtig met hen werd omgegaan...dat je daardoor steeds weer het verdriet bijna tastbaar om die vrouw heen voelde hangen, en de onmacht of de woede bij de vader..samen met een grote ook al onuitgesproken jalourse krachtmeting tussen de beide vaders,die al een hele geschiedemis bleek te hebben.
Voor mij maakte al dat onuitgesprokene en toch voelbare het boek juist zo mooi.
Dat er niets werd ingvuld over de tijd daarna vond ik niet zo erg, omdat ik dat in mijn hoofd zo zelf in kon vullen, juist omdat er af en toe nog wel een snippertje van verteld werd.
Wil
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik heb de vragen die Dettie oproept wel gevoeld, maar ik vond het voor het boek niet nodig de antwoorden te weten. Je proeft onmacht, je voelt allerlei onderstromen, maar vanuit het gezichtspunt van Trond hoeft dat in het boek niet verder uitgewerkt te worden. Dat ben ik wel met Marjo eens.
Ik had wel dezelfde vraag als Dettie over de moeder die kort na de dood van haar kind weer 'gewoon' aan het werk is en flirt. Inderdaad, het komt harteloos over, maar is dat ook echt zo? Omdat je haar niet verder leert kennen blijft het bij deze constatering.
Ik had wel dezelfde vraag als Dettie over de moeder die kort na de dood van haar kind weer 'gewoon' aan het werk is en flirt. Inderdaad, het komt harteloos over, maar is dat ook echt zo? Omdat je haar niet verder leert kennen blijft het bij deze constatering.
-
Wandelaartje
- Berichten: 24
- Lid geworden op: 20 Jul 2007, 23:13
Ik heb het boek zojuist uitgelezen. Ik heb een beetje hetzelfde gevoel als Dettie, ik blijf met een heleboel vraagtekens zitten.
Hoe gaat het verder met de verhaallijn Lars?
Waarom is Trond zo weinig geïnteresseerd in zijn dochters?
Had de vader van Trond al een verhouding met de moeder van Jon tijdens de oorlog?
Waarom heeft de vader nooit meer wat van zich laten horen terwijl hij zo goed met Trond kon opschieten en waarom heeft Trond zelf geen contact meer gezocht?
Ik vond het boek prachtig geschreven, een prachtig verhaal, maar voor mijn gevoel nog niet helemaal af. Het verhaal had wat mij betreft nog wel even door mogen gaan, vooral de verhaallijn van Trond in het heden.
Hoe gaat het verder met de verhaallijn Lars?
Waarom is Trond zo weinig geïnteresseerd in zijn dochters?
Had de vader van Trond al een verhouding met de moeder van Jon tijdens de oorlog?
Waarom heeft de vader nooit meer wat van zich laten horen terwijl hij zo goed met Trond kon opschieten en waarom heeft Trond zelf geen contact meer gezocht?
Ik vond het boek prachtig geschreven, een prachtig verhaal, maar voor mijn gevoel nog niet helemaal af. Het verhaal had wat mij betreft nog wel even door mogen gaan, vooral de verhaallijn van Trond in het heden.
Wie wil zoekt een mogelijkheid, wie niet wil zoekt een reden.
Had de vader van Trond al een verhouding met de moeder van Jon tijdens de oorlog?
Ja toch..dat bleek toch uit het verhaal wat Franz
vertelde aan Trond, of vergis ik me nu?
de andere vragen worden inderdaad niet beantwoord.
ik heb daar in dit boek niet zo'n last van gehad. ik heb heel veel zelf in zitten vullen volgens mij.
Groeten
Wil
-
Wandelaartje
- Berichten: 24
- Lid geworden op: 20 Jul 2007, 23:13
WilV schreef:Had de vader van Trond al een verhouding met de moeder van Jon tijdens de oorlog?
Ja toch..dat bleek toch uit het verhaal wat Franz
vertelde aan Trond, of vergis ik me nu?
Franz vertelde dat ze beiden in het verzet zaten en samen naar Zweden zijn gevlucht, vanwege een onderduiker. Dat ze toen al een verhouding hadden heb ik niet uit het verhaal opgemaakt, of heb ik daar overheen gelezen?
Dat roept nog een vraag op. Ze werden betrapt doordat de voetstappen op de boerderij van de vader van Jon opgemerkt werden door een duitse soldaat. Waarom werd de vader van Jon dan niet opgepakt, minstens voor verhoor? Het was tenslotte zijn vrouw die vluchtte...
Wie wil zoekt een mogelijkheid, wie niet wil zoekt een reden.
Je had gelijk wandelaartje..hij heeft het daar inderdaad niet over,
en er word nergens expleciet gezegd dat ze toen al een verhouding hadden.
Ik was er zo van overtuigd omdat de suggestie gewekt word, bij mij dus zo sterk dat het in mijn hoofd zo was.
Dat is wat mij betreft een deel van de kracht van het boek,
maar bij anderen kan het ook storend werken..wat er precies gebeurd is weet je vaak niet.
Groeten
Wil
en er word nergens expleciet gezegd dat ze toen al een verhouding hadden.
Ik was er zo van overtuigd omdat de suggestie gewekt word, bij mij dus zo sterk dat het in mijn hoofd zo was.
Dat is wat mij betreft een deel van de kracht van het boek,
maar bij anderen kan het ook storend werken..wat er precies gebeurd is weet je vaak niet.
Groeten
Wil
Ja er wordt wel gesuggereerd dat ze een verhouding hadden, daar ging volgens mij ook die hele krachtmeting met de boomstammen ook om. Die mannen waren elkaar aan het uitdagen maar er stak veel meer achter. Maar echt gezégd dat er een verhouding was, nee.
Vader wilde aan zijn zoon de route laten zien die hij afgelegd had, misschien probeerde hij zo aan zijn zoon duidelijk te maken dat er een verhouding bestond?
Ik denk ook dat moeder kwam helpen op het land omdat ze dan haar geliefde om zich heen had. Zijn aanwezigheid was waarschijnlijk genoeg om haar een gevoel van troost te geven, haar man had de hele weg naar huis immers gezwegen... hoe kan je dan nog door hem getroost worden?
Ik vond het ook vreemd wandelaartje dat de man toen er voetstappen waren in de sneeuw niet ondervraagd werd of opgepakt werd. Maar het gekke is toch dat je wel een aangenaam gevoel over het boek overhoudt, ik tenminste wel, ondanks alle losse draden.
Dettie
Vader wilde aan zijn zoon de route laten zien die hij afgelegd had, misschien probeerde hij zo aan zijn zoon duidelijk te maken dat er een verhouding bestond?
Ik denk ook dat moeder kwam helpen op het land omdat ze dan haar geliefde om zich heen had. Zijn aanwezigheid was waarschijnlijk genoeg om haar een gevoel van troost te geven, haar man had de hele weg naar huis immers gezwegen... hoe kan je dan nog door hem getroost worden?
Ik vond het ook vreemd wandelaartje dat de man toen er voetstappen waren in de sneeuw niet ondervraagd werd of opgepakt werd. Maar het gekke is toch dat je wel een aangenaam gevoel over het boek overhoudt, ik tenminste wel, ondanks alle losse draden.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 44 gasten