Aan mijn kleinzoon Jan Maniewski.
Zo luidt de opdracht die Elsschot vooraf liet gaan aan Tsjip.
En het verhaal dat volgt is dan ook grotendeels autobiografisch.
Lees het verslag, klik hier
http://www.leestafel.info/Nederlandse%2 ... mple5.html
Librije
Willem Elsschot - Tsjip (1933) / De leeuwentemmer (1939)
Willem Elsschot - Tsjip (1933) / De leeuwentemmer (1939)
Laatst gewijzigd door Dettie op 21 Nov 2007, 13:40, 4 keer totaal gewijzigd.
Ik heb het Tsjip/De leeuwentemmer uit..
Ik dacht eerlijk gezegd, na Villa des Roses, dat Elschot mij niet zo lag,
maar ik moet na het lezen van dit boek mijn mening herzien...
Vanaf het eerste hoofdstuk van Tsjip had het boek mij in zijn greep..ik
moest soms hardop lachen om intrede van de Poolse schoonzoon.
Af en toe halverwege het boek moest ik wel weer even mijn "best' doen,
maar de beschrijvingen van het contact tussen grootvader en kleinzoon
maakte dat ruimschoots weer goed..prachtige zinnen levert dat contact op.
Wil
Ik dacht eerlijk gezegd, na Villa des Roses, dat Elschot mij niet zo lag,
maar ik moet na het lezen van dit boek mijn mening herzien...
Vanaf het eerste hoofdstuk van Tsjip had het boek mij in zijn greep..ik
moest soms hardop lachen om intrede van de Poolse schoonzoon.
Af en toe halverwege het boek moest ik wel weer even mijn "best' doen,
maar de beschrijvingen van het contact tussen grootvader en kleinzoon
maakte dat ruimschoots weer goed..prachtige zinnen levert dat contact op.
Wil
Het is gek, want de humor in Villa des roses kwam bij mij niet binnen op de een of andere manier,
Maar hier vond ik de onderkoelde manier van dingen zeggen en
beschrijven zo goed en grappig geformuleerd.
Er is een fragement ergens nadat hij alsmaar verzuimd heeft te vragen
naar de toekomstplannen van de Pool hij voorzichtig aan zijn vrouw
vraagt of zij denkt dat hij nog terug komt..
..Maar zij heeft mij iets toegesnauwd waar lafaard in voorkwam"
Ja als je het hier zo uit zijn verband opschrijft is het meteen al een stuk
minder leuk, maar ik vond al lezen zo'n antwoord van een half zinnetje,
wat veel meer zegt dan een hele tirade érg grappig.
En het fragment aan het einde van Tsjip, wat Librije ook in haar verslag
heeft staan, over het kameraadschap tussen grootvader en zoon vond ik
echt prachtig.
ik begreep alleen niet zo goed waarom de opa door Tsjip steeds als vader
werd aangesproken.
Wil
Maar hier vond ik de onderkoelde manier van dingen zeggen en
beschrijven zo goed en grappig geformuleerd.
Er is een fragement ergens nadat hij alsmaar verzuimd heeft te vragen
naar de toekomstplannen van de Pool hij voorzichtig aan zijn vrouw
vraagt of zij denkt dat hij nog terug komt..
..Maar zij heeft mij iets toegesnauwd waar lafaard in voorkwam"
Ja als je het hier zo uit zijn verband opschrijft is het meteen al een stuk
minder leuk, maar ik vond al lezen zo'n antwoord van een half zinnetje,
wat veel meer zegt dan een hele tirade érg grappig.
En het fragment aan het einde van Tsjip, wat Librije ook in haar verslag
heeft staan, over het kameraadschap tussen grootvader en zoon vond ik
echt prachtig.
ik begreep alleen niet zo goed waarom de opa door Tsjip steeds als vader
werd aangesproken.
Wil
.
.
Nog even gegoogled
Milder, veel milder keert hetzelfde thema terug in Kaas.
Daarin (en in alle romans die nog zouden volgen) geeft Elsschot de
ruimte aan Laarmans, het origineel zachtzinnige alter-ego dat hij in
Lijmen introduceerde als rechterhand van de keiharde charlatan Boorman.
Zie
http://www.dbnl.org/tekst/_pas002199901 ... 1_0025.htm
Dettie
Milder, veel milder keert hetzelfde thema terug in Kaas.
Daarin (en in alle romans die nog zouden volgen) geeft Elsschot de
ruimte aan Laarmans, het origineel zachtzinnige alter-ego dat hij in
Lijmen introduceerde als rechterhand van de keiharde charlatan Boorman.
Zie
http://www.dbnl.org/tekst/_pas002199901 ... 1_0025.htm
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 21 Nov 2007, 13:42, 1 keer totaal gewijzigd.
Laatst gewijzigd door Dettie op 21 Nov 2007, 14:02, 1 keer totaal gewijzigd.
Marjo schreef:maar..nou ja het spreekt mij niet zo aan, omdat ik de hoofdpersoon niet zo aardig vind.
De hoofdpersoon vindt zichzelf ook niet aardig, hij weet dat hij aan alle kanten tekort schiet en veel te lang alles aan zijn vrouw heeft overgelaten.
Hij kan zich helemaal voorstellen dat niemand zich meer iets van hem aantrekt. Dat was voor mij het leuke van dit boek.
Hij neemt juist zichzelf zo op de korrel.
Dettie
Kaas is echt een leuk boek. Kort humoristisch een verhaal over een wat sullige man die zich door omstandigheden gedwongen voelt zich bezig te houden met activiteiten die hem eigenlijk niet liggen. (kaas verkopen)
Je krijgt bijna medelijden met dat figuur. Ik denk inderdaad dat hij het jaren '30 beeld van het autoritaire gezinshoofd met de waarheid in pacht behoorlijk op de hak neemt. Zijn tijd ver vooruit.
Je krijgt bijna medelijden met dat figuur. Ik denk inderdaad dat hij het jaren '30 beeld van het autoritaire gezinshoofd met de waarheid in pacht behoorlijk op de hak neemt. Zijn tijd ver vooruit.
levende in de wereld van 'Schaduw van de wind' Carlos Ruiz Zafon.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten