De hoofdpersoon in "Vergiffenis", Peter Petersson (of Petúr Petúrsson, zoals zijn oorspronkelijke IJslandse naam luidt), lijkt in de verte wel wat op Batavus Droogstoppel uit "Max Havelaar". Hij is net zo zelfingenomen, en weet net zo goed als Droogstoppel te vertellen waarom het goed is wat hij doet, en waarom het niet deugt wat een ander doet. Van zelfkritiek heeft hij nauwelijks last.
-----------
Volgens mij is dit boek nog niet uit. Ik kreeg de drukproef van de uitgever, om er een recensie over te schrijven. Die moest ik inleveren voor 13/7, dus de datum van uitkomen zal wel vlak daarna liggen.
Googelen leverde op dat de schrijver een CEO is (van welk imposant bedrijf ben ik alweer vergeten), die in zijn vrije tijd schrijft. Dit boek is zijn debuut, dacht ik. Ik heb samenvattingen gelezen van zijn andere werk: zijn verhalen gaan steeds over een zakenman uit IJsland, die ergens teleurgesteld in raakt, en die in zijn hoofd voortborduurt op foute aannames.
Ik zal niet snel nog een boek van deze schrijver lezen. Of het moest zijn als ik toch nog CEO word en steeds in vliegtuigen zit op weg naar mijn volgende bespreking. Want het leest wel lekker weg. En je kan die boeken vast kopen bij die winkeltjes op vliegvelden.
Olaf Olafsson - Vergiffenis
Olaf Olafsson - Vergiffenis
Ook dit gaat voorbij.
PetraO schreef:Het boek heeft een oeroude vorm: het manuscript van Petersson komt in handen van een landgenoot, die het op verzoek van een notaris bekijkt omdat er misschien aanwijzingen over de nalatenschap in staan.
Ik snap dit niet zo goed Petra. Is er sprake van een manuscript in het boek? Of is het boek zelf het manuscript?
Dettie
Nou, het is zo'n raamvertelling. Eerst komt de landgenoot als verteller aan bod: die krijgt een manuscript overhandigd waarin Peter Petersson over zijn leven vertelt. Hij gaat het dan redigeren.
Op zo'n manier werden vroeger vaak verhalen verteld: denk aan Max Havelaar, waar die Sjaalman met een pak papieren komt aanzetten waarin het eigenlijke verhaal staat.
Deze vertelwijze komt nog aan bod in de cursus Letterkunde en wie weet ook in de verkorte cursus literair lezen. De bedoeling is dat je als lezer gaat geloven dat het allemaal heus echt gebeurd is.
Op zo'n manier werden vroeger vaak verhalen verteld: denk aan Max Havelaar, waar die Sjaalman met een pak papieren komt aanzetten waarin het eigenlijke verhaal staat.
Deze vertelwijze komt nog aan bod in de cursus Letterkunde en wie weet ook in de verkorte cursus literair lezen. De bedoeling is dat je als lezer gaat geloven dat het allemaal heus echt gebeurd is.
Ook dit gaat voorbij.
Zowel Petra's als Marjo's verslag heb ik gelezen.
Het lijkt wel over twee verschillende boeken te gaan als je de verslagen leest.
Wel opvallend Olaf Olafsson schrijft over Peter Petersson!
Dettie
Het lijkt wel over twee verschillende boeken te gaan als je de verslagen leest.
Wel opvallend Olaf Olafsson schrijft over Peter Petersson!
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 16 Jul 2007, 13:05, 1 keer totaal gewijzigd.
Het is leuk om die twee verslagen naast elkaar te lezen. Zo zie je maar dat de lezer eigenlijk ook meewerkt aan de inhoud van een boek. Dat staat niet op zichzelf.
En dat Olaf en Peter: ik denk dat er wat autobiografische elementen zijn verwerkt. Die Olfasson is in het dagelijks leven een CEO voor een IJslands bedrijf die in de VS woont.
En dat Olaf en Peter: ik denk dat er wat autobiografische elementen zijn verwerkt. Die Olfasson is in het dagelijks leven een CEO voor een IJslands bedrijf die in de VS woont.
Ook dit gaat voorbij.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten