Gerardo Soto y Koelemeijer - Armelia

[Dettie]

"Na wat er op 17 augustus 1936 was gebeurd, was alles mogelijk geweest." Is de openingszin van het boek.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/g-soto-y-koelemeijer


Bernadet

[Marjo]

Lijkt me wel een interessant boek toch.
Maar het las niet gemakkelijk begrijp ik?

[Dettie]

Het enige waar ik moeite mee had waren de vele namen. Dan moest ik even denken wie dat ook alweer was maar vaak kwam het uit het hoofdstuk zelf al naar voren wie het was. Voor de rest leest het wel makkelijk, geen 'zware' taal.
Ik kan het naar je toe sturen als je wilt. Het is geen vrolijk boek maar wel bijzonder.

Bernadet

[Marjo]

Ach, je weet het: als er geen andere liefhebbers zijn (en ik dus niet hoef te haasten) dan is het welkom..

[Dettie]

Misschien dat janna het nog eerst wil lezen maar dat hoor je nog wel.

bernadet

[Marjo]

Er is absoluut geen haast bij..

[Marjo]

Nou.. tja..aparte vormgeving met al die hoofdstukken en al die verschillende personen die aan bod komen. Het is dat die mensen allemaal wel interessant zijn, daardoor boeit het boek toch wel. Maar laaiend enthousiast? Nee.
Het magisch-realistische in het boek maakt het overigens voor mij wel prettiger lezen. Het is niet zo droog..

[Dettie]

Ik vind het erg warrig geschreven. Het zijn korte en langere hoofdstukken met steeds een naam er boven, en het betreffende hoofdstuk gaat dan wel over die persoon, maar ik heb geen duidelijke chronologie kunnen ontdekken, zelfs geen lijn in het verhaal. Sommige kortere hoofdstukken lijken helemaal nergens op te slaan.
Sommige personages hebben specifieke eigenschappen: ze communiceren met de doden, en/of voorspellen de toekomst. Dat neemt niet weg dat het vlot leest en ook interessant genoeg om uit te lezen. En op het laatst valt alles netjes in elkaar.

Marjo

Ik heb je verslag hier gezet Marjo, van het bovenste gedeelte weet ik niet of dat mag.

[Marjo]

Is goed, Bernadet. Ik denk dat het het beste is..

[Dettie]

zelfs geen lijn in het verhaal

Nee? Dat vind ik toch wel. Het verhaal wordt verteld door Rosa en het gaat van generatie op generatie. Oma, dochters en kleinkinderen.
Het enige is dat het eigenlijk niet zo veel over Armelia gaat maar over oma Filomena. Maar op uitdrukkelijk verzoek van oma werd het boek Armelia genoemd. Het hele verhaal werkt toe naar die 17e augustus...
Eerst de 'rustige' situatie en langzamerhand gaat het verhaal toe naar hoe mensen zich eerst afzijdig hielden, het luisteren naar de radio, de steeds dreigender situatie tot niet meer om de situatie heen kunnen.
Dat vond ik wel spannend, die constante subtiele verwijzing naar die bewuste dag.

Bernadet