En? Hoe staat het ervoor? Heeft iemand het al uit?
Dit is de enige keer dat ik niet meelees. Sorry. Maar ik heb nog zoveel liggen en het boek is me te dik om het nog een keer te lezen.
Maar ik denk dat ik nog wel aardig mee kan praten. Dus... kom maar op met de verhalen! *grijns*
Bernadet
Donna Tartt - De verborgen geschiedenis Samenleesboek
Donna Tartt - De verborgen geschiedenis Samenleesboek
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Feb 2006, 21:45, 1 keer totaal gewijzigd.
Wat ik me herinnerde, en wat mij ook nu weer op viel was dat het eerste deel van het boek alles bijna terloops gebeurd..ik zal voor degene die nog aan t lezen zijn niet teveel verklappen, maar wat er gebeurt word bijna als een logische handeling beschreven, zonder al te gek veel ophef, het verhaal kabbelt als hetware bijna vgewoon verder.
Terwijl in het laatste deel van het boek alles uiteindelijk anders blijkt te zijn, en ook de verhoudingen minder harmonieus dan op het eerste gezicht leek.
Dat is wat mij betreft wel een deel van de kracht van dit boek.
Wil
Terwijl in het laatste deel van het boek alles uiteindelijk anders blijkt te zijn, en ook de verhoudingen minder harmonieus dan op het eerste gezicht leek.
Dat is wat mij betreft wel een deel van de kracht van dit boek.
Wil
Ik vond het meesterlijk! Het was de eerste keer dat ijk het las maar ik herken er zoveel in: het gesloten zijn en anderszijn, de passie voor Grieks, het andersdenken het is zo realistisch in al zijn absurdheid! Ik wou het eigenlijk niet uitlezen omdat het verhaal dan afgelopen was, eindes zijn zo jammer 
. Gek dat je het ene moment zo aaneenplakt en het volgende zo drastisch uiteengaat om nog zo weinig van mekaar te horen... Zou dat niet tegen te houden zijn? één van de beste schrijfstijlen die ik ken! Heeft ze nog veel meer boeken geschreven? *I want more!*
. Gek dat je het ene moment zo aaneenplakt en het volgende zo drastisch uiteengaat om nog zo weinig van mekaar te horen... Zou dat niet tegen te houden zijn? één van de beste schrijfstijlen die ik ken! Heeft ze nog veel meer boeken geschreven? *I want more!*Als al de woorden in mijn hoofd eruit zouden kunnen, dan zou ik aan tien levens nog niet genoeg hebben...
maar dat viel mij zwaar tegen, misschien ook omdat mijn verwachtingen (te)groot waren.
Nou, toen ik de kleine vriend las had ik de verborgen geschiedenis niet gelezen. Ik had dus geen te grote verwachtingen want ik wist niet dat dat haar tweede boek was. Ik vond de kleine vriend ook tegenvallen. Langdradig, niet echt ergens naartoe gaan, de spanning te langdradig opgebouwd om dan plots afgesneden te worden.
Ik herinner nog dat ik toen gezegd heb dat het boek met maar de helft van de pagina's veel beter had kunnen zijn.
Ik ben nog niet begonnen aan de kleine vriend
Het lijkt wel of ik het boek niet mag lezen. Maar ik begin er zeer binnenkort aan. Van zodra alles hier een beetje in rustiger vaarwater komt ben ik van plan om van vrijdagnamiddag weer mijn leesmoment te maken. Ik heb dan ruim 2 uur om te lezen en kan dan toch al heel wat pagina's lezen. Dus mijn plan is om er aan te beginnen zodra mijn ma uit het ziekenhuis is en ik niet heel de tijd meer moet weg en weer rijden naar het ziekenhuis. Eind volgende week is mijn behandeling ook gedaan dus dat is weer een uur tijdswinst per dag. Zie het echt zitten 
Groetjes Inge
Blij dat ik nu eens een beetje goed nieuws kan brengen Hmm langs de ene kant wel jammer dat r zo weinig zijn, maar jah ze is tenminste geen bandwerkschrijfster *subtiele hint naar Pieter Aspe toe* en het was mss éénmalig talent maar wat voor n talent!
Als al de woorden in mijn hoofd eruit zouden kunnen, dan zou ik aan tien levens nog niet genoeg hebben...
Volgens mij was het zelfs zo dat ze van de opbrengst van De geheime geschiedenis een eiland gekocht heeft en onbereikbaar voor alles en iedereen daar tien jaar aan het tweede boek heeft zitten werken.
Toen dat boek uit kwam waren er zonder dat iemand er iets van gelezen had al duizenden exemplaren van verkocht, en was de hype zo groot dat er s nachts rijen voor boekwinkels kwamen en het op het journaal kwam.
En toen viel het boek dus tegen
Groetjes
Wil
Toen dat boek uit kwam waren er zonder dat iemand er iets van gelezen had al duizenden exemplaren van verkocht, en was de hype zo groot dat er s nachts rijen voor boekwinkels kwamen en het op het journaal kwam.
En toen viel het boek dus tegen
Groetjes
Wil
ik dacht dat boek wordt gelijk meegnomen, maar nee hoor het staat er nog steeds. 10 jaar wachten en dan blijkt het geen goed boek!
Zo zie je maar weer dat al dat hypen ook niet altijd werkt, en soms zelfs tegen een boek werkt,
ook wel weer een gerustellende gedachte,
en goede boeken vinden hun weg zonder al die heisa vaak gelukkig toch wel.
Wil
De Verborgen Geschiedenis is absoluut mijn favoriete boek, ik heb het net in het Engels besteld. In het Nederlands heb ik het tot nu toe 7 keer gelezen, elke keer werd ik weer gegrepen.
De sfeer is broeierig en dromerig, maar met zoveel realisme dat je je uitstekend in de personen kunt verplaatsen. Vooral het stuk waar de hoofdpersoon langzaam gek wordt door onderkoeling en eenzaamheid vindt ik meesterlijk!
Als het sekte achtig duistere groepje studenten Grieks hun medestudent eindelijk vermoorden valt er ook van jou een last van de schouders, je kunt je niet voorstellen dat ze dit niet al veel eerder hadden gedaan.
Zelf had ik zelfs bewondering voor hun geduld met Bunny! Onvoorstelbaar, neem maar van me aan dat ik in het dagelijks leven niet bepaald moordlustig ben.
Bijna nog beter dan het eerste deel van het boek vindt ik het deel waar de psychologische gevolgen van de moord worden verhaald.
De sfeer is broeierig en dromerig, maar met zoveel realisme dat je je uitstekend in de personen kunt verplaatsen. Vooral het stuk waar de hoofdpersoon langzaam gek wordt door onderkoeling en eenzaamheid vindt ik meesterlijk!
Als het sekte achtig duistere groepje studenten Grieks hun medestudent eindelijk vermoorden valt er ook van jou een last van de schouders, je kunt je niet voorstellen dat ze dit niet al veel eerder hadden gedaan.
Zelf had ik zelfs bewondering voor hun geduld met Bunny! Onvoorstelbaar, neem maar van me aan dat ik in het dagelijks leven niet bepaald moordlustig ben.
Bijna nog beter dan het eerste deel van het boek vindt ik het deel waar de psychologische gevolgen van de moord worden verhaald.
Ik vond het ook een zeer goed boek. Het is spannend en de verhoudingen tussen de studenten worden goed weer gegeven.
En toen kwam de Kleine Vriend. Zo verschrikkelijk saai, dat ik halverwegen het boek ben afgehaakt.
En toen kwam de Kleine Vriend. Zo verschrikkelijk saai, dat ik halverwegen het boek ben afgehaakt.
Mijn website over bookcrossing
http://www.bi-sa.nl/
http://www.bi-sa.nl/
Ik vond het begin van het boek het beste, omdat je zo opgezogen werd en ook toen hij ze leerde kennen was het spannend of het zou lukken, het slot vond ik al wat minder, toen werd het zo zakelijk en discussie-achtig, ik had liever de dromerige *alles kan*sfeer van het begin, ook wel zielig dat hij uitendelijk met helemaal niemand n relatie heeft...
Als al de woorden in mijn hoofd eruit zouden kunnen, dan zou ik aan tien levens nog niet genoeg hebben...
-
Bilderberg
- Berichten: 4
- Lid geworden op: 23 Aug 2005, 21:57
- Locatie: Breda
Ik ben dan blijkbaar een van de weinigen die "De kleine vriend" wel een goed boek vond. Wat ik er goed aan vond: portret van het meisje, van de schurken, meesterlijke beschrijvingen van de slangen, van het baptische geloof, hilarische en ook diepgaande portretten van de tante's en ja het einde subliem en superspannend. De meeste mensen hadden een verborgen geschiedenis deel 2 verwacht, gelukkig dat Tartt zich boven de formule schrijver weet te verheffen en in haar tweede boek iets anders doet. In de verborgen geschiedenis staat het kwaad centraal. Het speelt zich af in winterse omstandigheden en dat past goed bij het kwaad. In De kleine vriend staat ook weer het kwaad centraal, maar hier speelt het zich in snikheette omstandigheden af, dat kwam als een verrassing, maar het kwaad heeft niet alleen patent op winter.
De verborgen geschiedenis is in zijn thema's literair, in de stijl heeft het meer weg van een thriller. De kleine vriend is qua thema's en de uitwerking daarvan literair, maar ook de stijl is literair, iets wat hier door de meeste als saai wordt aanvaard. Ik genoot juist van de meanderende zinnen en prachtige beelden.
Wil merkte op dat Tartt voor haar tweede boek zich wel teruggetrokken zou hebben op een onbewoond eiland (wat ze had gekocht van de eerste opbrengst van het boek). Dat is niet zo ver bezijden de waarheid; ze trok zich voor haar tweede boek jarenlang terug in een blokhut om in alle rust en stilte te kunnen werken. Toch heeft ze in deze jaren nog een aantal korte verhalen geschreven, die in literaire tijdschriften zijn gepubliceerd.
In begin heeft ze op hetzelfde college gezeten, waar Bret Easton Ellis ook zat.
De verborgen geschiedenis is in zijn thema's literair, in de stijl heeft het meer weg van een thriller. De kleine vriend is qua thema's en de uitwerking daarvan literair, maar ook de stijl is literair, iets wat hier door de meeste als saai wordt aanvaard. Ik genoot juist van de meanderende zinnen en prachtige beelden.
Wil merkte op dat Tartt voor haar tweede boek zich wel teruggetrokken zou hebben op een onbewoond eiland (wat ze had gekocht van de eerste opbrengst van het boek). Dat is niet zo ver bezijden de waarheid; ze trok zich voor haar tweede boek jarenlang terug in een blokhut om in alle rust en stilte te kunnen werken. Toch heeft ze in deze jaren nog een aantal korte verhalen geschreven, die in literaire tijdschriften zijn gepubliceerd.
In begin heeft ze op hetzelfde college gezeten, waar Bret Easton Ellis ook zat.
rotor schreef:Ik ben dan blijkbaar een van de weinigen die "De kleine vriend" wel een goed boek vond. Wat ik er goed aan vond: portret van het meisje, van de schurken, meesterlijke beschrijvingen van de slangen, van het baptische geloof, hilarische en ook diepgaande portretten van de tante's en ja het einde subliem en superspannend. De meeste mensen hadden een verborgen geschiedenis deel 2 verwacht, gelukkig dat Tartt zich boven de formule schrijver weet te verheffen en in haar tweede boek iets anders doet. In de verborgen geschiedenis staat het kwaad centraal. Het speelt zich af in winterse omstandigheden en dat past goed bij het kwaad. In De kleine vriend staat ook weer het kwaad centraal, maar hier speelt het zich in snikheette omstandigheden af, dat kwam als een verrassing, maar het kwaad heeft niet alleen patent op winter.
Voor mij was dat absoluut een van de dingen die het nog een beetje interessant maakte, die hitte. Maar het werd me ook te langdradig en wijdlopig, het leek of ze probeerde de spanningslijn zo lang uit te rekken dat die net niet knapt. Maar bij mij was hij allang geknapt.
Ja, de thema's kwaad, eenzaamheid maar ook het ontstaan van (bijna) religieuze solidariteit met mensen van wie de hoofdpersoon afhankelijk is (de moeder, de medestudenten), komen overeen. Maar dit vindt ik beter gedaan in De Verborgen Geschiedenis, omdat ze het daar deel laat uitmaken van de opbouw van het verhaal, terwijl ze er hier lange monologen en zijstapjes voor nodig heeft.
Misschien moet ik De Kleine Vriend een keer herlezen als ik echt de tijd heb, in plaats van elke dag een uurtje.
De beknelling werd me trouwens ook iets te veel. Ik had bijna fysiek het gevoel geen adem meer te kunnen halen bij het lezen van De kleine Vriend, misschien wel door die hitte, die slangen, die sterke religie, die eenzaamheid, die totaal lege en troosteloze levens van die white trash figuren...
De verborgen geschiedenis is in zijn thema's literair, in de stijl heeft het meer weg van een thriller. De kleine vriend is qua thema's en de uitwerking daarvan literair, maar ook de stijl is literair, iets wat hier door de meeste als saai wordt aanvaard. Ik genoot juist van de meanderende zinnen en prachtige beelden.
Die meanderende zinnen en prachtige beelden, zaten ook wel degelijk in De Verborgen Geschiedenis. In mijn beleving was de Verborgen Geschiedenis qua stijl weldegelijk literair. De gesprekken tussen de studenten, die eerste les grieks, de beschrijvingen van New England (de bomen en bergen etc.), de aandacht die ze besteedt aan de karakterontwikkeling en psychologische gevolgen van de moord bij de studenten, etc.
De link tussen kou en kwaad had ik trouwens nog niet gelegt, voor mij stond de kou voor de enorme eenzaamheid van Richard. Hij is sociaal ondervoed geraakt en hangt daarom zo sterk aan zijn medestudenten. Hij leek me daardoor het soort mensen dat zich aansluit bij een sekte. (of een of ander eng dieet gaat volgen, zoals hij zelf verteld in het verhaal)
In begin heeft ze op hetzelfde college gezeten, waar Bret Easton Ellis ook zat.
Donna Tarrt schrijft in het voorwoord van De Verborgen Geschiedenis volgens mij ook dat ze 'haar vriend' Bret Easton Ellis wil bedanken.
Hermine, je vindt de hoofdpersoon onsympathiek? Waarom?
Ik heb het eerste deel uit, en wederom is het lezen van dit boek een gelegenheid om al het andere opzij te zetten. Bij het schrijven van dit boek is Tartt bij haar onderwerp gebleven, ik vind dat ze in 'De kleine vriend' nogal eens afdwaalt, er dingen bijhaalt die misschien wel interessant zijn, maar niet binnen dat verhaal.
Bij 'de verborgen geschiedenis' weet je al op de eerste bladzijde wat er gaat gebeuren, meer het hoe en waarom, en vooral de reacties van de betrokkenen, het is zo beschreven dat je het helemaal begrijpt, en zelfs in de gruweldaad mee kunt gaan.
Eh, Hendrik, in mijn exemplaar van het boek bedankt Tartt een heleboel mensen maar niet Brett Easton-Ellis.
Ik heb het eerste deel uit, en wederom is het lezen van dit boek een gelegenheid om al het andere opzij te zetten. Bij het schrijven van dit boek is Tartt bij haar onderwerp gebleven, ik vind dat ze in 'De kleine vriend' nogal eens afdwaalt, er dingen bijhaalt die misschien wel interessant zijn, maar niet binnen dat verhaal.
Bij 'de verborgen geschiedenis' weet je al op de eerste bladzijde wat er gaat gebeuren, meer het hoe en waarom, en vooral de reacties van de betrokkenen, het is zo beschreven dat je het helemaal begrijpt, en zelfs in de gruweldaad mee kunt gaan.
Eh, Hendrik, in mijn exemplaar van het boek bedankt Tartt een heleboel mensen maar niet Brett Easton-Ellis.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 20 gasten