Stefan Boonen & Melvin - Mammoet (8+)

[Dettie]

Dit is het verhaal van Theodore Bob Prinsel de Eerste. Je mag ook Theo zeggen.

Het verhaal begint gewoon nu, op een vrijdag. Hierzo. Theo zit op een houten vlot van boomstammen. De krokodillen liggen lui te slapen op een zandbank, en de vogeltjes... Vliegen weg want er grauwt iets.

Lees verder http://www.leestafel.info/s-boonen

Dettie

[Marjo]

Stefan Boonen speelt dus ook helemaal in op de moderne tijd, waarin al die beeldverhalen ontzettend in zijn.
De meeste van die series vind ik niks, maar als jij zegt dat dit mooi is, geloof ik je meteen.

[Dettie]

Het boek gaat in de 'doos voor Marjo' dus tzt kun je zelf oordelen.

Dettie

[Marjo]

Leuk!!

[Marjo]

O mijn hemel, moet ik het ook nog een tweede keer lezen? Ik vind het helemaal niet leuk! De kleur - al dat rood - stoort me, en ik vind de tekeningen niet mooi. Anders is het zeker, maar dat is in dit geval niet genoeg.
Ik zei al dat ik beeldverhalen niet graag lees, en helaas deze ook niet. Ik hoop dat kinderen er anders over denken.

[Dettie]

Neem er een keer, een paar uur, de tijd voor Marjo. Ik vond het in het begin ook niet veel, te druk, te veel, te stripboekachtig maar ik merkte ook dat ik het verhaal door de drukke afbeeldingen niet goed las en niet goed bekeek. En toen ik uiteindelijk echt de tijd ervoor nam en alles las (niet diagonaal dus) ontdekte ik een verhaal over een vrij eenzaam jongetje vol fantasie die een stoere Nannie heeft die eigenlijk een lief mens is en meegaat in zijn fantasie. Maar het is wel zo dat je even de tijd ervoor moet nemen. (Wat ik mezelf ook niet vaak gun.) Het is dat het een boek van Stefan Boonen is, iemand die ik hoog heb zitten, waardoor ik toch beter ging kijken en lezen en toen ontdekte ik het verhaal omgezet in tekeningen en toch ook fraaie fantasie en taal.

Dettie

[Marjo]

Dit is ons eeuwige dilemma: tijd hebben en/of nemen. Ik weet dus niet of het er ooit van zal komen.

[Marjo]

Heb ik deze dan dus hier in huis? Ik herinner me niet dat ik het gelezen heb...

[Dettie]

Zo te lezen, heb je het wel gezien maar vond je het niets. Zie je bericht van 29 mei

Dettie

[Marjo]

Er is wel iets gedaagd, maar ja, jij zei dat het meer biedt dan je op het eerste gezicht denkt. Als er niets te doen is op de bieb - want daar is het boek intussen - zal ik nog eens kijken,

[Dettie]

ja je moet er even de tijd voor nemen, in het begin komen de tekeningen nogal op je af, en denk je wat is dit? Maar als je er even rustig voor gaat zitten en alles leest, dan is het een bijzonder en zelfs beetje ontroerend verhaal.
Het tweede deel is ene stuk minder druk qua afbeeldingen.

Dettie

[Marjo]

Als je het leest zonder naar de tekeningen te kijken, voor zover dat mogelijk is, dan blijft er een mooi verhaal over over een eenzaam jongetje, dat in een fantasiewereld leeft. Je vraagt je af wie die Ada is, en waar ze is, maar intussen is er de oppas, die het goed met het joch voor heeft.
Dat is inderdaad best mooi. Maar die tekeningen, nou ja, absoluut niet mijn smaak.

[Dettie]

Ja dat eerste deel is erg druk, ik was er aanvankelijk ook door overdonderd en was teleurgesteld omdat ik de boeken van Stefan Boonen net heerlijke bonbonnetjes vind. En nu was het een lichtgewicht snoepje in een heel drukke verpakking... dacht ik.
Maar uiteindelijk won de naam Boonen het, want het kon toch niet dat het mis was? Niet bij Stefan Boonen en na een keer echt ervoor te gaan zitten kwam het verhaal zèlf naar boven en toen werd het weer een echt fantasievol Stefan Boonen boek.

Dettie

[Marjo]

Dat vond ik dus erg moeilijk, die lelijke tekeningen negeren. Al snap ik wel dat het juist dat is wat een kind aantrekt.