Achterflap: De zestienjarige Mani leeft voor films. Wanneer hij slaapt, raken ze verweven met zijn leven. Wakker beweegt hij zich aan de rand van de maatschappij. En dan komt de Spaanse griep aan land: tienduizenden mensen worden ziek, honderden patiënten sterven. De epidemie verscheurt de veilige, vertrouwde wereld en een donkerder en grimmiger werkelijkheid neemt het over. Maar voor Mani betekent het een bevrijding.
Mooie novelle, die zich afspeelt op IJsland in 1918. Minder magie dan b.v. in "De fluisterende muze" en daardoor toegankelijker. Indringend portret van een eenzame jongen die door zijn geaardheid buiten de maatschappij valt. Het lijkt me een eerbetoon aan een ver familielid.
Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Lijkt me mooi. Ik heb van deze schrijver het boek Uit de bek van de walvis gelezen. Geen makkelijk boek maar wel goed.
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Het schijnt dat die beter is. Dit boekje is niet moeilijk. Het enige magische moment dat erin voor komt kun je symbolisch opvatten.
Uit de bek van een walvis heb ik helaas nog niet gelezen. Wel Blauwvos en De fluisterende muze.
Uit de bek van een walvis heb ik helaas nog niet gelezen. Wel Blauwvos en De fluisterende muze.
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Jij hebt dus al behoorlijk wat vergelijkingsmateriaal. Ik wil zeker ook nog meer van deze auteur lezen maar je weet hoe het gaat: te veel boeken, te weinig tijd. Hopelijk komt het er nog een keer van!
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Ik maak hier geen verslag van, het is een lastig boek.
Ik ben niet erg overtuigd van de geaardheid, zoals jij het hierboven noemt, Berdine. Ik heb de indruk dat hij met die mannen omgaat omdat het geld oplevert. Hij vindt het niet erg, nee, maar zijn aandacht is toch vooral gericht op het meisje Sola Gudb-, zelfs al is zij een tomboy.
De thematiek is vooral het bestaan van de stomme film, waarvan de beelden niet alleen het leven van de jongen beïnvloeden - met name zijn koortsdromen - maar hetgeen ook terugkomt in de haast scenario-achtige stijl die de schrijver vaak hanteert.
Het is een emotieloos geschreven verhaal, erg feitelijk, waarbij ik het laatste stuk toch wat raar vind.
Ik ben niet erg overtuigd van de geaardheid, zoals jij het hierboven noemt, Berdine. Ik heb de indruk dat hij met die mannen omgaat omdat het geld oplevert. Hij vindt het niet erg, nee, maar zijn aandacht is toch vooral gericht op het meisje Sola Gudb-, zelfs al is zij een tomboy.
De thematiek is vooral het bestaan van de stomme film, waarvan de beelden niet alleen het leven van de jongen beïnvloeden - met name zijn koortsdromen - maar hetgeen ook terugkomt in de haast scenario-achtige stijl die de schrijver vaak hanteert.
Het is een emotieloos geschreven verhaal, erg feitelijk, waarbij ik het laatste stuk toch wat raar vind.
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Ja ik twijfelde ook of hij het alleen voor het geld deed, maar uiteindelijk woont hij samen met een man in Engeland.
Met dat rare bedoel je waarschijnlijk dat "verpoppen" tot een vlinder? Op dat moment neemt hij naar mijn idee afstand van zijn verleden, die jongen is hij niet meer. Hij snijdt daar zijn roots door. Ik vond het niet emotieloos, wel nuchter. Dat is IJslands. Men accepteert daar gemakkelijker wat komt. Dat leer je vanzelf als je leven beheerst wordt door vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Je raapt op wat je nog hebt en je gaat gewoon verder. Zeuren of klagen heeft geen zin. Dat is in feite ook wat de jongen doet. De emoties zijn niet uitdrukkelijk beschreven, dat klopt, maar naar mijn idee zijn ze er tussen de regels wel.
Of bedoel je die familieleden die hij opnoemt? Ik denk dat het een "biografie" is van zijn oom of zo.
Met dat rare bedoel je waarschijnlijk dat "verpoppen" tot een vlinder? Op dat moment neemt hij naar mijn idee afstand van zijn verleden, die jongen is hij niet meer. Hij snijdt daar zijn roots door. Ik vond het niet emotieloos, wel nuchter. Dat is IJslands. Men accepteert daar gemakkelijker wat komt. Dat leer je vanzelf als je leven beheerst wordt door vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Je raapt op wat je nog hebt en je gaat gewoon verder. Zeuren of klagen heeft geen zin. Dat is in feite ook wat de jongen doet. De emoties zijn niet uitdrukkelijk beschreven, dat klopt, maar naar mijn idee zijn ze er tussen de regels wel.
Of bedoel je die familieleden die hij opnoemt? Ik denk dat het een "biografie" is van zijn oom of zo.
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Het verpoppen, ja, en dan als besluit het terugverwijzen naar de titel. Dan staat alles ineens op losse schroeven.
Hm, ik meen toch wel eens boeken gelezen te hebben van IJslandse auteurs met meer gevoel in hun stijl.
Hm, ik meen toch wel eens boeken gelezen te hebben van IJslandse auteurs met meer gevoel in hun stijl.
Re: Sjón - De jongen die nooit heeft bestaan
Ja met meer gevoel in hun stijl, zou wel kunnen, maar de emoties van de mens, daar lees ik niet zoveel over. Heb jij niet toevallig Tomas Bannerhead (Waar de vogels vliegen) in je hoofd? Een Zweed, meen ik.
Overigens staat bij Sjón doorgaans alles op losse schroeven. In dit boek valt het nog mee.
Overigens staat bij Sjón doorgaans alles op losse schroeven. In dit boek valt het nog mee.