Diverse auteurs - Het Oostblokboek

[Dettie]

Dit jaar vierden we dat 25 jaar gleden de muur viel, wat de inzet van het einde betekende voor een groot aantal communistische regimes in het voormalig Oostblok.

In dit boek gaan zo’n twintig journalisten, correspondenten en historici op zoek naar zichtbare sporen van dat voormalige Oostblok. Alle landen worden afzonderlijk behandeld, voorafgegaan door een uitgebreide inleiding over hun heden en verleden.

Lees verder http://www.leestafel.info/diverse-auteurs

Willeke

[Annemarie]

Mooie recensie Willeke! Dit onderwerp blijft boeien.

[Willeke]

Ik heb het boek met ontzettend veel plezier en interesse gelezen. Heet blijft een fascinerende geschiedenis die nog steeds doorwerkt.

[Annemarie]

Hoe zit dat precies met de auto met de röntgenfoto als zijraam. Heb jij daar gewoond? Is me dat even ontschoten soms?

[Dettie]

Ja die vraag had ik ook al. vertel eens meer over dat raam...
Wist niet eens dat je auto kon rijden

Dettie

[Willeke]

Klopt, ik heb 1992-93 een jaar in Roemenië gewoond en gewerkt. Daar hadden we als team een oude Dacia.
Toen ons zijraam kapot was en er geen ander raam te krijgen was had een vriend van ons nog een röntgenfoto van de longen van zijn zoontje en dat was maanden lang ons zijraam.
Dat beeld heeft voor mij altijd symbool gestaan voor die tijd, er was nog heel weinig te krijgen toen, dat is nu gelukkig wel anders, en alles werd gemaakt met wat er wel voorhanden was.
Ik hield ontzettend van de inventiviteit en ook van het land, al was er voor de Roemenen zelf vaak weinig grappigs aan.

Ik heb er wel een levenslange Oostblok-fascinatie en liefde aan over gehouden en nog steeds contact met vrienden daar.
Ik sprak ze nog met kerst.

En Dettie, ik heb inderdaad een rijbewijs, ik ben alleen ivm mijn gezondheid jaren terug gestopt met zelf rijden en voor die tijd had ik ook niet zelf een auto. Geen echte doorgewinterde chauffeur dus.

[Annemarie]

Wat een interessant verhaal Willeke. Het is inderdaad een heel goed voorbeeld van die periode. Leuk dat je nog steeds een goed contact hebt met vrienden uit die tijd.

[Willeke]

Was het mooiste jaar van mijn leven, ondanks alle ellende die ik gezien heb. Ik werkte in een kindertehuis en daar waren de toestanden toentertijd nog mensonterend, dat was af en toe behoorlijk heftig. Maar ik had ook aldoor het idee dat ik in een geschiedenisboek leefde. En als je nu terug kijkt was dat ook zo.

[Annemarie]

Ik begrijp wel wat je bedoelt. In dat jaar heb je ongetwijfeld levenslessen geleerd waar je de rest van je leven op terug kunt vallen. Als je zulke heftige dingen ziet en beleeft kijk je voortaan vast heel anders tegen het leven aan.