Flaptekst: Schuldgevoel na zelfmoord dochter
Deze roman vertelt het verhaal van Johan en Judith, een gescheiden echtpaar waarvan dochter Ebba op zestienjarige leeftijd zelfmoord pleegt. Op de avond voor Ebba's begrafenis zitten ze bij elkaar, dertien jaar na hun scheiding. Ze proberen erachter te komen waarom hun dochter niet langer wilde leven. Schuldgevoel, paranoia, bitterheid en de gedachte gefaald te hebben, maken voorzichtig plaats voor de gemeenschappelijke herinneringen aan hun huwelijk en hun kind.
Tamelijk zwaar psychologisch drama. Eerst richt de man zich in een lang monologue intérieur tot zijn dochter, vervolgens doet de vrouw hetzelfde. Ze vertellen het verhaal van hun huwelijk en waarom het stuk ging. Daarna komen ze bij elkaar en bespreken ze hun relatie.
De vrouw werkte behoorlijk op mijn zenuwen. Ze haalt het bloed onder je nagels vandaan met haar kinderachtige gezeur en gedram. De man blijft bewonderenswaardig kalm. Heel knap geschreven, maar geen prettig verhaal. Je moet er wat moeite voor doen.
Merete Morken Andersen - Oceans of time (Een zee van tijd)
Re: Merete Morken Andersen - Oceans of time (Een zee van tij
En dat heb jij gedaan. Ik vraag me ten sterkste af of ik dat ook zou doen.
Re: Merete Morken Andersen - Oceans of time (Een zee van tij
Ja het trekt mij ook niet echt aan.
Ik denk veel te somber - waar de mensen uit de Scandinavische landen sowieso goed in zijn - als jij het al tamelijk zwaar vindt, terwijl je toch graag de zwaardere boeken leest dan vind ik het helemaal zwaar denk ik zomaar.
Toch wel bijzonder die monologue intérieur van beide ouders, dat lees je niet vaak.
Dettie
Ik denk veel te somber - waar de mensen uit de Scandinavische landen sowieso goed in zijn - als jij het al tamelijk zwaar vindt, terwijl je toch graag de zwaardere boeken leest dan vind ik het helemaal zwaar denk ik zomaar.
Toch wel bijzonder die monologue intérieur van beide ouders, dat lees je niet vaak.
Dettie
Re: Merete Morken Andersen - Oceans of time (Een zee van tij
Het boek zit ook wel goed in elkaar. De monoloog van de vader wordt op een gegeven moment een beetje saai, maar je leest door, want je wil ook de kant van de moeder weten. De moeder heeft een meer uitgesproken karakter, Wanneer ze dan bij elkaar zitten blijkt dat vooral de moeder haar ex-man niet (wil) begrijpen. Zij is de moeder, zij alleen weet wat er in haar dochter omging. Op zijn vraag : Wat dan? krijgt hij als antwoord alleen maar : Zie je wel, je begrijpt het niet!
Op dat moment krijgt het boek meer vaart. Er zijn dialogen, nou ja, wat er voor door moet gaan. Uiteindelijk worden die dialogen zoals de dialogen tussen Voskuil en zijn vrouw. Volkomen onredelijk. "Zeg me dat het nooit donker wordt daar waar Ebba nu is". "Ik weet het niet!" "Zeg het!" "Het wordt nooit donker daar waar Ebba nu is." "Hoe weet je dat nou? Je bent er toch nooit geweest!" enz. Toen werd het dus behoorlijk irritant en ik had dat mens, hoe verdrietig ze ook was, allang een klap voor haar kop gegeven. Maar de lieve ex-man blijft geduldig.
Je leest door want je wilt uiteindelijk ook begrijpen waarom een 16-jarig meisje zelfmoord pleegt. Dat wordt niet echt duidelijk, maar daar draait het ook niet om. Het gaat om het onbegrip en de misverstanden tussen twee mensen, die van elkaar houden, maar ondanks hun idee van elkaar begrijpen, toch niet exact weten hoe de ander denkt en voelt.
Op dat moment krijgt het boek meer vaart. Er zijn dialogen, nou ja, wat er voor door moet gaan. Uiteindelijk worden die dialogen zoals de dialogen tussen Voskuil en zijn vrouw. Volkomen onredelijk. "Zeg me dat het nooit donker wordt daar waar Ebba nu is". "Ik weet het niet!" "Zeg het!" "Het wordt nooit donker daar waar Ebba nu is." "Hoe weet je dat nou? Je bent er toch nooit geweest!" enz. Toen werd het dus behoorlijk irritant en ik had dat mens, hoe verdrietig ze ook was, allang een klap voor haar kop gegeven. Maar de lieve ex-man blijft geduldig.
Je leest door want je wilt uiteindelijk ook begrijpen waarom een 16-jarig meisje zelfmoord pleegt. Dat wordt niet echt duidelijk, maar daar draait het ook niet om. Het gaat om het onbegrip en de misverstanden tussen twee mensen, die van elkaar houden, maar ondanks hun idee van elkaar begrijpen, toch niet exact weten hoe de ander denkt en voelt.