Detlev van Heest - Pleun

[berdine]

Vervolg op "De verzopen katten en de Hollander". Na Japan, de dagboeknotities van de tijd in Nieuw-Zeeland. Het boek valt grofweg uiteen in drie delen. Het eerste deel gaat voornamelijk over het contact van het echtpaar met hun Nederlandse overburen en is minder gevarieerd dan "De verzopen katten en de Hollander". Het wordt zelfs een beetje saai. Door het veelvuldige contact ontstaan er irritaties en de auteur belandt in een crisis, die prachtige, zeer Voskuiliaanse dialogen met zijn echtgenote opleveren in het tweede deel. In het derde gedeelte gaat hij in therapie, hetgeen hele mooie, analyserende gesprekken met zijn psychiater tot gevolg heeft. Hier gaat het boek veel dieper dan het ogenschijnlijk onbenullige, zij het vermakelijke, van het eerste boek en het eerste gedeelte van dit boek. Al met al een enigszins wisselend niveau, maar ik ben toch benieuwd hoe het de auteur verder vergaan is. Het vervolg "Het verdronken land" ga ik zeker lezen.

[Dettie]

he leuk berdine dat je hier je leeservaringen meldt over de serie van Detlev van Heest.
Ik ga het denkelijk toch maar lezen, ik raak langzamerhand enthousiast door jouw verhalen.

Dettie

[berdine]

Maar je was afgehaakt na Mevrouw Suzuki, als ik me goed herinner? Veel anders wordt het niet. Nou, in elk geval komt het middengedeelte van "Pleun" het dichtst bij Voskuil, die in dit boek ook genoemd wordt. Behalve dat Van Heest en Voskuil elkaar brieven schrijven, corresponderen ook hun katten met elkaar......(Psychiater: Dat vind ik wel bijzonder. Hoe lang zijn uw brieven eigenlijk? Nou... een pagina of 120.....) Van Heest is een onmogelijk mens, er valt niet te leven met zijn logica. Desondanks heb je met hem te doen, want - net als mevrouw Voskuil - hij kan niet anders. Hij lijkt in dit dagboek ook echt eerlijk. Zijn vrouw wil dat hij verandert. Dat kan hij niet. Hij weet van zichzelf heel goed hoe hij in elkaar zit. En zo is het voor hem ook logisch. Voor ons is dat echter totaal wereldvreemd. Moeilijk hoor!
(Ik heb "De verzopen katten" op het moment uitgeleend aan een van mijn oude "dames". Die zit te smullen.....)