Over het water -H.M. van den Brink
Het verhaal gaat over Anton, een jongetje uit een volksbuurt in Amsterdam, die samen met zijn vader de gebruikelijke zondagse wandeling maakt. Zoals altijd wordt hij bij de brug even opgetild om naar het water te kunnen kijken. Op een zondag komt er net een roeiboot met 4 roeiers onder de brug door. Dit maakt een enorme indruk op het jongetje. Vanaf die tijd is hij gefascineerd door roeien....
Lees verder, klik http://www.leestafel.info/hm-van-den-brink
Bernadet
H.M. van den Brink - Over het water
H.M. van den Brink - Over het water
Laatst gewijzigd door Dettie op 13 Jun 2009, 08:05, 7 keer totaal gewijzigd.
Ik vond het echt een heel mooi boek. Wat denk jij bij het einde of kan ik dat niet vragen omdat het dan verraden wordt? Laat ik heel voorzichtig zeggen dat het niet echt goed afloopt naar mijn mening, dat was me eigenlijk niet helemaal duidelijk.
bernadet
bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 15 Mei 2005, 18:02, 1 keer totaal gewijzigd.
Nou Marjo die Anton is juist eigenlijk meer verbaasd dat hij tussen deze mensen zit en blijft zich ook daarover verbazen. Zijn ouders zijn mensen die eerder ieder uit de weg gaan. Het huis is hun wereld en alles wat daarbuiten is, is eigenlijk een bedreiging. Ze zeggen ook steeds dat wat ze hebben genoeg is en dat ze niet meer willen, dankbaar zijn voor wat ze hebben. Anton heeft dit dus ook. Alles wat meer is verwonderd hem, ook het winnen van de wedstrijden, ook de omgang met David. Hij gaat ook altijd meteen naar huis na het roeien, dringt zich niet op want hij vindt dat hij er niet bij hoort.
Ik vraag het toch maar, pleegt hij nu zelfmoord op niet? Wat denk jij?
Bernadet
Ik vraag het toch maar, pleegt hij nu zelfmoord op niet? Wat denk jij?
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 21 Aug 2004, 12:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik vond dit, Bernadet, op www.vitaal.nl/index.html?/literaircafe/ ... ringen.xml
"Volgens Van den Brinks eigen woorden (interview met Pieter Steinz op 12 november 1999 in NRC Handelsblad) verdrinkt Anton zich. Haalt u dat uit het boek? Op welke argumenten baseert u uw mening? Waarop zou Van den Brink zijn uitspraak kunnen baseren?"
Zoals je ziet worden hier altijd leuke vragen gesteld om een boek te bespreken..
Ik krijg nu dus de neiging om het opnieuw te lezen. Zullen we het nomineren voor een keer samen? Het is ook geen dik boek..
Marjo
"Volgens Van den Brinks eigen woorden (interview met Pieter Steinz op 12 november 1999 in NRC Handelsblad) verdrinkt Anton zich. Haalt u dat uit het boek? Op welke argumenten baseert u uw mening? Waarop zou Van den Brink zijn uitspraak kunnen baseren?"
Zoals je ziet worden hier altijd leuke vragen gesteld om een boek te bespreken..
Ik krijg nu dus de neiging om het opnieuw te lezen. Zullen we het nomineren voor een keer samen? Het is ook geen dik boek..
Marjo
Laatst gewijzigd door Marjo op 23 Aug 2006, 20:01, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik zit nog steeds te denken aan het eind van Over het water.
Hij gooit wel al zijn roeispullen weg, beseffende dat het nooit meer zoals toen zal worden. Daarna in dat botenhuis, je krijgt de indruk dat hij ook zelf het water in gaat maar dan staat opeens David er en geeft hem een hand zodat hij zich kan optrekken. Maar daar kan je twee kanten mee op. Ofwel het is de herinnering aan de vriend die hem doet besluiten het niet te doen.
Ofwel David is dood en trekt hem mee naar de dood. Wat denk jij Marjo?
Bernadet
(Ik heb het boek niet meer in huis dus kan het niet meer nakijken.)
Hij gooit wel al zijn roeispullen weg, beseffende dat het nooit meer zoals toen zal worden. Daarna in dat botenhuis, je krijgt de indruk dat hij ook zelf het water in gaat maar dan staat opeens David er en geeft hem een hand zodat hij zich kan optrekken. Maar daar kan je twee kanten mee op. Ofwel het is de herinnering aan de vriend die hem doet besluiten het niet te doen.
Ofwel David is dood en trekt hem mee naar de dood. Wat denk jij Marjo?
Bernadet
(Ik heb het boek niet meer in huis dus kan het niet meer nakijken.)
Ik heb net het boek uit. WAW wat een mooi boek! ik vind het opmerkelijk dat je met zo'n eenvoudig gegeven (het roeien) zo'n mooi boek kunt schrijven. Het onderwerp was zo eenvoudig en toch wilde je alsmaar verder lezen. Heel de tijd wil je weten hoe het verder gaat. Heel het boek door is er een zekere spanning. Je voelt gewoon dat er iets te gebeuren valt. Het einde vond ik ook mooi. Nu kun je zelf raden wat er precies met David gebeurd is. En wat er gebeurd met Anton...... Het enige gegeven is dat de oorlog ertussen gekomen is.
Gewoonweg prachtig geschreven. Er zitten ook enkele diepzinnige gedachten in zoals in hoofdstuk 3 dat stuk over pijn en het zoeken naar het moment waarop de twee tegendelen elkaar tegenkomen. Gewoon subliem
Het was echt een boek om er terug in te komen. Ik krijg weer zin in het lezen. De start is gemaakt Bernadet!
groetjes Inge
Gewoonweg prachtig geschreven. Er zitten ook enkele diepzinnige gedachten in zoals in hoofdstuk 3 dat stuk over pijn en het zoeken naar het moment waarop de twee tegendelen elkaar tegenkomen. Gewoon subliem
Het was echt een boek om er terug in te komen. Ik krijg weer zin in het lezen. De start is gemaakt Bernadet!
groetjes Inge
Ja het is echt prachtig he Inge.
Wat denk jij dat er op het einde gebeurd met Anton?
Ik vond ook zo goed beschreven hoe zijn ouders leefden. Die vader die vanuit de tramremise gelijk naar huis ging en zich dan eindelijk veilig en behaaglijk voelde. Die moeder die zelden buiten komt en heel eenvoudig is. Dat benadrukt ze ook, daardoor is Anton ook verbaasd over alles.
HIJ die uitgekozen wordt? HIJ tussen al die rijke jongens? HIJ bevriend met David, dat kon gewoon niet, daar was hij te eenvoudig voor.
Hij voelt zich er ook nooit echt thuis.
Dat roeien wordt ook prachtig beschreven, je voelt je gewoon erbij zitten als ze roeien. Je ziet wat zij zien.
Geweldig vond ik dat Anton op gegeven moment zelfverzekerder wordt. Hij voelt dat hij letterlijk goed in zijn vel zit.
Ja, prachtig boek!
Bernadet
Wat denk jij dat er op het einde gebeurd met Anton?
Ik vond ook zo goed beschreven hoe zijn ouders leefden. Die vader die vanuit de tramremise gelijk naar huis ging en zich dan eindelijk veilig en behaaglijk voelde. Die moeder die zelden buiten komt en heel eenvoudig is. Dat benadrukt ze ook, daardoor is Anton ook verbaasd over alles.
HIJ die uitgekozen wordt? HIJ tussen al die rijke jongens? HIJ bevriend met David, dat kon gewoon niet, daar was hij te eenvoudig voor.
Hij voelt zich er ook nooit echt thuis.
Dat roeien wordt ook prachtig beschreven, je voelt je gewoon erbij zitten als ze roeien. Je ziet wat zij zien.
Geweldig vond ik dat Anton op gegeven moment zelfverzekerder wordt. Hij voelt dat hij letterlijk goed in zijn vel zit.
Ja, prachtig boek!
Bernadet
Het is maar een gok hoor En het blijft een gok, zelfs al zegt de schrijver zelf dat Anton zelfmoord pleegt: hij heeft het niet als zodanig beschreven dus je kan er als lezer alle kanten mee op. Maar ook al is hij niet dood, deze specifieke periode die zo belangrijk voor hem was, is definitief voorbij. De Duitser zal nooit terugkomen en de jood ook niet. Hij heeft zijn ouders verlaten, ik denk voorgoed, dus Anton blijft helemaal alleen achter..voorbij is alles.
Marjo
Marjo
Eigenlijk nogal verdrietig, maar ook de hardheid van het leven. Je denkt dat de wereld niet stuk kan, dat alles bij het oude blijft, maar altijd blijft alles veranderen. Ondanks het feit dat de ouders niet voor verandering waren toch hebben zij er geen beslissing in. Ze moeten met lege ogen toezien hoe de wereld veranderd. Ik denk dat ze er hun ogen voor sloten maar alleen al het feit dat hun zoon iets deed wat eigenlijk helemaal niet in hun "straatje" pastte......
Ik heb me tijdens het lezen van het boek afgevraagd of de ouders ooit eens zijn gaan kijken naar hun zoon terwijl hij roeide? Ik weet dat het mijn dochter verdriet doet als ik op woensdag niet kan blijven kijken als ze paardrijdt.
groetjes Inge
Ik heb me tijdens het lezen van het boek afgevraagd of de ouders ooit eens zijn gaan kijken naar hun zoon terwijl hij roeide? Ik weet dat het mijn dochter verdriet doet als ik op woensdag niet kan blijven kijken als ze paardrijdt.
groetjes Inge
Nee ik denk niet dat die ouders dat deden Inge. ze waren veel te bang voor de buitenwereld. En die roeivereniging was al helemaal iets wat ver buiten hun gewone leven lag. Allemaal elite-kinderen, ze zouden zich ontzettend ongelukkig hebben gevoeld als ze daarheen moesten.
Alleen al het feit dat hun zondagse wandeling uit hetzelfde rondje bestond zegt al genoeg. Nooit verder dan de brug!
Bernadet
Alleen al het feit dat hun zondagse wandeling uit hetzelfde rondje bestond zegt al genoeg. Nooit verder dan de brug!
Bernadet
Je kreeg eigenlijk helemaal niet de indruk dat de ouders zich veel met Anton bemoeiden. Alleen een stukje over de moeder die hem ongewild kennis laat maken met het water en de vader die hem, ook al niet van harte, inschrijft bij de roeivereniging. Maar die generatie was heel anders dan die van nu. Mijn ouders (van 1912 en 1916) en hun tijdgenoten leefden ook heel erg hun eigen leven, zorgden natuurlijk wel voor hun kroost, maar ik heb vaak het idee dat meegroeien met je kinderen toen helemaal niet gebeurde. Je voedde ze op, en dat ze een eigen weg insloegen was dan verder hun zaak niet meer.
Of is dit alleen een eigen beleving? Het klopt in ieder geval wel met het boek.
Marjo
Of is dit alleen een eigen beleving? Het klopt in ieder geval wel met het boek.
Marjo
Nee ik had ook die indruk dat die ouders zich weinig bemoeiden met Anton, Anton vroeg er ook niet om. Die moeder was er meer voor de vader, die had al zo'n zware dag gehad in de enge buitenwereld, die moest verzorgd worden. Ik denk dat de ouders genoemd werden om te laten zien waarom Anton later ook zo teruggetrokken was. Dat had hij meegekregen van zijn ouders.
Maar wat jij zegt Marjo is ook waar. Ik ging ook zondags wandelen met m'n vader net als Anton en ik kan me ook niet herinneren dat mijn ouders meegingen met een turntoernooi of zwemmen of schoolreisje. Ouders werden door de scholen ook niet benaderd om ze meer bij de kinderen te betrekken. Ouders kwamen alleen op school als er iets goed mis was! Dus je zag ze liever niet
)
Nu zijn er voorleesmoeders, oppasmoeders enz. enz. Niet te vergelijken met toen. Ouders hadden toen ook veel minder tijd. Het huishouden was veel zwaarder, en vader was 's avonds bekaf!
bernadet
Maar wat jij zegt Marjo is ook waar. Ik ging ook zondags wandelen met m'n vader net als Anton en ik kan me ook niet herinneren dat mijn ouders meegingen met een turntoernooi of zwemmen of schoolreisje. Ouders werden door de scholen ook niet benaderd om ze meer bij de kinderen te betrekken. Ouders kwamen alleen op school als er iets goed mis was! Dus je zag ze liever niet
)
Nu zijn er voorleesmoeders, oppasmoeders enz. enz. Niet te vergelijken met toen. Ouders hadden toen ook veel minder tijd. Het huishouden was veel zwaarder, en vader was 's avonds bekaf!
bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 21 Aug 2004, 12:17, 1 keer totaal gewijzigd.
De algemene kijk op kinderen was ook anders. Nog langer geleden waren kinderen alleen maar een manier om het voortbestaan van je naam of wat ook te garanderen, of om ervoor te zorgen dat je iemand had om voor te zorgen dat er iemand was voor je oude dag.
Het verbaast me ook altijd te lezen hoe soldaten in de wereldoorlogen (en eerder dan dat) alleen maar kanonnenvoer waren, mensenlevens waren niets waard. Pas na de tweede wereldoorlog is dat beeld veranderd. En dat gaat verder tot op de kinderen, die niet langer een verlengstuk zijn van jezelf..
Marjo
Het verbaast me ook altijd te lezen hoe soldaten in de wereldoorlogen (en eerder dan dat) alleen maar kanonnenvoer waren, mensenlevens waren niets waard. Pas na de tweede wereldoorlog is dat beeld veranderd. En dat gaat verder tot op de kinderen, die niet langer een verlengstuk zijn van jezelf..
Marjo
Het boek is uit. In een woord FANTASTISCH!!!
Wat krachtig geschreven en zo levendig dat je bijna zelf in de roeiboot zit, of langs de kant staat om David en Anton te coachen.
Een fijne, subtiele bijna poëtische schrijfstijl.
Met tranen in mijn ogen afscheid genomen van Anton, die na vijf eenzame jaren, zonder zijn geliefde roeien, zijn geliefde roeimaat David en de opmerkelijke duitse coach Schneiderhahn, weer bij het water staat.
De bevrijding die hij zoekt om zich te verdrinken in het water om weer een tweeeenheid met zijn roeimaat te worden.
Bedankt Bernadet voor deze geweldige tip. Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb.
Groetjes, Irene
Wat krachtig geschreven en zo levendig dat je bijna zelf in de roeiboot zit, of langs de kant staat om David en Anton te coachen.
Een fijne, subtiele bijna poëtische schrijfstijl.
Met tranen in mijn ogen afscheid genomen van Anton, die na vijf eenzame jaren, zonder zijn geliefde roeien, zijn geliefde roeimaat David en de opmerkelijke duitse coach Schneiderhahn, weer bij het water staat.
De bevrijding die hij zoekt om zich te verdrinken in het water om weer een tweeeenheid met zijn roeimaat te worden.
Bedankt Bernadet voor deze geweldige tip. Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb.
Groetjes, Irene
Ja schitterend is het hè irene. Dat vond ik ook, het is alsof je meeroeit met David en Anton. De beschrijvingen van het roeien en de omgeving echt prachtig. Het staat niet voor niets hoog in mijn persoonlijke top 10.
Ik vond eigenlijk niet duidelijk of hij nu wel of niet zichzelf verdrinkt.
Ik geloof dat Marjo en ik het daar nog over hadden hier.
Groetjes
Bernadet
Ik vond eigenlijk niet duidelijk of hij nu wel of niet zichzelf verdrinkt.
Ik geloof dat Marjo en ik het daar nog over hadden hier.
Groetjes
Bernadet
Even mijn interpretatie van Anton's zelfdoding.
De laatste regels van het eerste hoofdstukje: Ik huiver in mijn regenjas. Ik ga zitten. Ik sluit mijn ogen. Natte sneeuw slaat in mijn gezicht.
En dan het voorlaatste hoofdstuk..
Water wordt ijs. Ijs kan weer water worden. In dit hoofdstuk beschrijft hij het inktzwarte en ijskoude water waarin hij zich heeft laten vallen, denkend aan de bevrijding, de "hereniging"met David. En in dat ijskoude water voelt hij dwars door zijn doorweekte kleren de warmte van die laatste prachtige zomer met zijn roeimaatje...
Tevreden met mijn uitleg???
Ik moet toch iets terugdoen, nu mijn recensies de mist in zijn gegaan
Groetjes,Irene
De laatste regels van het eerste hoofdstukje: Ik huiver in mijn regenjas. Ik ga zitten. Ik sluit mijn ogen. Natte sneeuw slaat in mijn gezicht.
En dan het voorlaatste hoofdstuk..
Water wordt ijs. Ijs kan weer water worden. In dit hoofdstuk beschrijft hij het inktzwarte en ijskoude water waarin hij zich heeft laten vallen, denkend aan de bevrijding, de "hereniging"met David. En in dat ijskoude water voelt hij dwars door zijn doorweekte kleren de warmte van die laatste prachtige zomer met zijn roeimaatje...
Tevreden met mijn uitleg???
Ik moet toch iets terugdoen, nu mijn recensies de mist in zijn gegaan
Groetjes,Irene
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten