De Nobelprijs voor de literatuur is toegekend aan de Canadese Alice Munro (82).
Munro schrijft vooral korte verhalen. Het Nobel-comité noemt de schrijfster "de meester van het hedendaagse korte verhaal". De secretaris van de Zweedse Academie zei na de bekendmaking dat Munro "mensen op een fantastische manier kan portretteren".
Nederland
Munro is de 13e vrouw die de Nobelprijs voor de literatuur krijgt en de 27e Engelstalige auteur. In 2009 won ze de Man International Booker Prize voor haar hele oeuvre.
Lees verder http://nos.nl/artikel/560823-nobelprijs ... munro.html
De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Munro
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Ik heb nog nooit iets van haar gelezen. 
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Ik dacht van wel, maar dat moet dan wel heel lang geleden zijn!
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Ik heb ook nog nooit iets van haar gelezen.
Maar ik lees zelden boeken van uitgeverij De Geus en die had de afgelopen 6 jaar
5 van de winnende nobelprijswinnaars in haar fonds zitten. Dat doen ze goed!
Dettie
Maar ik lees zelden boeken van uitgeverij De Geus en die had de afgelopen 6 jaar
5 van de winnende nobelprijswinnaars in haar fonds zitten. Dat doen ze goed!
Dettie
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Grappig dat jij vrijwel nooit iets van De Geus leest. Het is zo ongeveer mijn favoriete uitgever!
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
ja gek hè, ik kan ook niet goed verklaren waarom dat is. Daar heb ik al eens over na lopen denken.
Ze hebben wel vaak van die naargeestige verhalen, oftewel boeken waar je niet blij van wordt.
Misschien dat dat het is, terwijl een boek dat iets met me doet of tot een ander inzicht brengt juist
wel favoriet bij me is. Ben er dus nog niet helemaal uit waarom ik niet zo graag De Geus boeken lees.
Dettie
Ze hebben wel vaak van die naargeestige verhalen, oftewel boeken waar je niet blij van wordt.
Misschien dat dat het is, terwijl een boek dat iets met me doet of tot een ander inzicht brengt juist
wel favoriet bij me is. Ben er dus nog niet helemaal uit waarom ik niet zo graag De Geus boeken lees.
Dettie
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Wel, dat kan ik niet met je eens zijn. Naargeestig? Niet meer of minder dan andere denk ik. Ze hebben wel vaak Noordse auteurs, dat is zeker iets wat mij trekt. Het zijn zeker ook boeken die me iets doen en/of tot nadenken aanzetten. Daarin verschillen we niet! 
Het is overigens maar de vraag of ze "mijn" auteurs blijven aantrekken. Ook bij hen heel veel thrillerschrijvers. Er moet brood op de plank.
Het is overigens maar de vraag of ze "mijn" auteurs blijven aantrekken. Ook bij hen heel veel thrillerschrijvers. Er moet brood op de plank.
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Je hebt verhalen die tot nadenken stemmen maar die niet naargeestig zijn.
Ik vond bijvoorbeeld het boek van Majgull Axelssons 'Huis der nevelen' naast een schrijnend verhaal ook enorm naargeestig.
Bij de geus zijn vaak boeken over gijzelingen, vreselijke regimes, ouders die het af laten weten. Het is allemaal zo erg triest (vind ik) en natuurlijk IS veel ook triest maar je kunt ook over onderwerpen schrijven zonder die loden neerslachtigheid.
En dat mis ik vaak wel bij boeken van de geus. Het is al erg genoeg zonder er extra nadruk op te leggen.
Dettie
Ik vond bijvoorbeeld het boek van Majgull Axelssons 'Huis der nevelen' naast een schrijnend verhaal ook enorm naargeestig.
Bij de geus zijn vaak boeken over gijzelingen, vreselijke regimes, ouders die het af laten weten. Het is allemaal zo erg triest (vind ik) en natuurlijk IS veel ook triest maar je kunt ook over onderwerpen schrijven zonder die loden neerslachtigheid.
En dat mis ik vaak wel bij boeken van de geus. Het is al erg genoeg zonder er extra nadruk op te leggen.
Dettie
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Ja nu noem je één auteur. Ik heb over dat boek ontzettend moeten nadenken. Ik ben zelden met zo'n cruciale gewetensvraag opgezadeld. Maar heb je ooit wel eens iets gelezen van Torgny Lindgren, John McGahern of Barry Unsworth? En Annie Proulx
valt toch zeker niet in die categorie. Of Annelies Verbeke. Of Halldor Laxness. Die weten de "problemen" toch met een zekere humor te verwoorden?
valt toch zeker niet in die categorie. Of Annelies Verbeke. Of Halldor Laxness. Die weten de "problemen" toch met een zekere humor te verwoorden?
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
ja Annie Proulx over de ansichtkaarten. Weet er weinig meer van 
Van Annelies Verbeke heb ik Slaap gelezen en ik vond het vreselijk, (sorry) heel egoïstisch mens dat liep te klieren omdat zij niet kon slapen. Om haar nog een kans te geven ben ik ooit nog eens begonnen in Reus en ook dat boeide me niet terwijl iedereen erg lovend over haar is. Daarna heb ik Slaap nog een keer geprobeerd maar opnieuw stoorde het me en wilde ik het niet verder lezen.
Heel lang geleden heb ik Na Hannibal gelezen van Unsworth maar dat is niet blijven hangen, als ik de beschrijving lees komt er wel vaag iets bovendrijven maar dat is te weinig om nog te weten hoe ik het vond.
Van Lindgren raak ik om eerlijk te zijn al van de flapteksten gedeprimeerd.
Zijn boek 'Het licht' gaat over de pest waarvan maar 6 mensen het overleven.
"Want hoe moeten de bezittingen van de talloze doden verdeeld worden? Elke overlevende heeft goede gronden de nalatenschap van deze of gene op te eisen, en als hij die gronden niet heeft, verzint hij ze wel. Zo ontstaat er in Kadis een nieuwe ordening die geheel gebaseerd is op leugens en bedrog. "
Dit trekt me dus totaal niet.
Herinneringen idem dito:
"Speelse herinneringen aan een jeugd in het landelijke Noord-Zweden wisselt Lindgren (1938, bekend van poëtisch proza als 'Het licht' en 'De Bijbel van Doré') af met ernstige én laconieke overpeinzingen over de dood van honden, het sterven van zijn moeder en het probleem van leven, lezen en schrijven."
Speels of niet, deze flaptekst maakt al dat ik niet meer hoef.
Nu hoeft een boek van mij niet altijd licht en vrolijk te zijn maar zo heel somber/naargeestig/deprimerend of hoe je het noemen moet, hoeft van mij ook niet. Ik wil niet in zo'n zwaarmoedige sfeer getrokken worden. Ik leef me altijd heel erg in en ik heb meestal geen zin om zo'n zwaarmoedige deken over me te laten komen.
Dettie
Van Annelies Verbeke heb ik Slaap gelezen en ik vond het vreselijk, (sorry) heel egoïstisch mens dat liep te klieren omdat zij niet kon slapen. Om haar nog een kans te geven ben ik ooit nog eens begonnen in Reus en ook dat boeide me niet terwijl iedereen erg lovend over haar is. Daarna heb ik Slaap nog een keer geprobeerd maar opnieuw stoorde het me en wilde ik het niet verder lezen.
Heel lang geleden heb ik Na Hannibal gelezen van Unsworth maar dat is niet blijven hangen, als ik de beschrijving lees komt er wel vaag iets bovendrijven maar dat is te weinig om nog te weten hoe ik het vond.
Van Lindgren raak ik om eerlijk te zijn al van de flapteksten gedeprimeerd.
Zijn boek 'Het licht' gaat over de pest waarvan maar 6 mensen het overleven.
"Want hoe moeten de bezittingen van de talloze doden verdeeld worden? Elke overlevende heeft goede gronden de nalatenschap van deze of gene op te eisen, en als hij die gronden niet heeft, verzint hij ze wel. Zo ontstaat er in Kadis een nieuwe ordening die geheel gebaseerd is op leugens en bedrog. "
Dit trekt me dus totaal niet.
Herinneringen idem dito:
"Speelse herinneringen aan een jeugd in het landelijke Noord-Zweden wisselt Lindgren (1938, bekend van poëtisch proza als 'Het licht' en 'De Bijbel van Doré') af met ernstige én laconieke overpeinzingen over de dood van honden, het sterven van zijn moeder en het probleem van leven, lezen en schrijven."
Speels of niet, deze flaptekst maakt al dat ik niet meer hoef.
Nu hoeft een boek van mij niet altijd licht en vrolijk te zijn maar zo heel somber/naargeestig/deprimerend of hoe je het noemen moet, hoeft van mij ook niet. Ik wil niet in zo'n zwaarmoedige sfeer getrokken worden. Ik leef me altijd heel erg in en ik heb meestal geen zin om zo'n zwaarmoedige deken over me te laten komen.
Dettie
Re: De Nobelprijs voor de literatuur voor Canadese Alice Mu
Nou grappig, hoe jij dat dus ervaart. De flaptekst van Het licht mag het dan hebben over de pest, waarbij maar 6 mensen het overleven. Daar herinner ik me niets meer van. Het gaat over zoveel meer dan die pest. Er zit zoveel humor in zijn boeken. Norrlandse aquavit b.v. gaat over een dominee die een heel dorp bekeert en na 50 jaar daar terugkeert om de gelovigen weer van hun geloof af te helpen.
Je mag eigenlijk niet van een flaptekst uitgaan. Die rukt gewoon een paar feiten uit hun verband. Daardoor denk jij dat het een loodzwaar neerslachtig makend boek is. Terwijl het juist het tegengestelde kan zijn. Ha, die De Geus moet eens ernstig nadenken over de flapteksten!
De memoires van Lindgren - waar ik overigens heel blij mee ben, want in Norrlandse aquavit had hij al verkapt aangekondigd dat dat zijn laatste boek zou zijn - zullen inderdaad wel een hoop negatieve herinneringen bevatten, maar natuurlijk evengoed een heleboel positieve. Zo is een leven nu eenmaal. Ik vind het dan toch een fout, om met name die negatieve op de flap te zetten.
Overigens is het natuurlijk een andere vraag of je het soort humor van Lindgren kunt waarderen of niet. Dat is een kwestie van smaak. De achterflap van Het licht: een jonge boer gaat op zoek naar de vrouw van zijn dromen. "Omdat zij niet blijkt te bestaan neemt hij een drachtig konijn mee terug." Dat is een typische Lindgren-zin en ik vind dit soort humor geweldig...
Maar zoals gezegd, een kwestie van smaak.
(Wat zijn we lekker bezig, hè?
)
Je mag eigenlijk niet van een flaptekst uitgaan. Die rukt gewoon een paar feiten uit hun verband. Daardoor denk jij dat het een loodzwaar neerslachtig makend boek is. Terwijl het juist het tegengestelde kan zijn. Ha, die De Geus moet eens ernstig nadenken over de flapteksten!
De memoires van Lindgren - waar ik overigens heel blij mee ben, want in Norrlandse aquavit had hij al verkapt aangekondigd dat dat zijn laatste boek zou zijn - zullen inderdaad wel een hoop negatieve herinneringen bevatten, maar natuurlijk evengoed een heleboel positieve. Zo is een leven nu eenmaal. Ik vind het dan toch een fout, om met name die negatieve op de flap te zetten.
Overigens is het natuurlijk een andere vraag of je het soort humor van Lindgren kunt waarderen of niet. Dat is een kwestie van smaak. De achterflap van Het licht: een jonge boer gaat op zoek naar de vrouw van zijn dromen. "Omdat zij niet blijkt te bestaan neemt hij een drachtig konijn mee terug." Dat is een typische Lindgren-zin en ik vind dit soort humor geweldig...
Maar zoals gezegd, een kwestie van smaak.
(Wat zijn we lekker bezig, hè?
)