Momenteel lees ik.....

[Dettie]

Ah Noodlot van Couperus, dat vond ik wel een heel mooi boekje. Je hebt ook De speler van Dostojewski dat er wel weg van heeft. (Ook een dun boekje)

Ik wens je alvast een fijne vakantie!

Dettie

[berdine]

Ik ben nu bezig in Astrid en Veronika van Linda Olsson. Ik heb dat lang geleden op mijn lijst gezet vanwege een mooie recensie op Leestafel. Al lezend zit ik mij af te vragen van wie die mooie recensie is geweest en het lijkt me wel een Dettie-boek. Ik vind het geen Marjo-boek. Maar soms kun je het helemaal verkeerd hebben.
Ik heb het zojuist even nagekeken en inderdaad, Dettie, jij vond het een heel mooi boek en Marjo was niet zo gecharmeerd. Voorlopig vind ik het ook nog niet veel. Die voorzichtige toenaderingspogingen van de twee vrouwen, die zo gladjes verlopen en ook de stijl waarin het geschreven is vind ik erg gekunsteld. Een soort namaak-mooi. En ik heb in de eerste 50 pagina's al 5 keer gelezen over het "dorre gras van het voorgaande jaar, dat voorzichtig boven de dunne sneeuwlaag uitsteekt". Ik vind het ook ongeloofwaardig dat de oude vrouw haar hele leven als een kluizenaar leeft en vervolgens in no time haar hart uitstort bij de nieuwe jonge buurvrouw. Ik ben pas op pagina 63, het kan nog veranderen.......
Ik zag dat er destijds ook een kleine discussie is ontstaan, maar die ga ik nu nog niet lezen. Ik zal later nog wel een duit in het zakje doen.

[Renate]

Nog steeds bezig in:
Petra Hammesfahr - Mit den Augen eines Kindes
Het boek is wel spannend, maar het begint min of meer tegen het einde van het verhaal, waarna een groot deel van het boek gaat over de tijd die er aan vooraf gaat. Eerst zijn er wat stukken over de jeugd van 2 hoofdfiguren en dan begint het verhaal echt goed. Het gaat over een politieman, die ooit iets heeft gehad met een zekere Maren, een vrouw die allesbehalve sympathiek is. Als de vrouw terugkeert in zijn leven, gaan de zaken mis, omdat hij zich weer door haar laat verleiden. Z'n eerste huwelijk is hierdoor gestrand. Inmiddels woont hij samen met een andere vrouw, met wie hij een zoontje heeft. Het zoontje is gezegend met een zeer rijke fantasie. Dat zou niet zo erg zijn, maar het probleem is dat het kind daardoor niet echt meer geloofd wordt. Als hij dus verteld dat de moeder van een vriendje door een paar rockers mishandeld is, denkt de politieman dat hij dit wel weer uit z'n duim zal hebben gezogen. De vader van de politieman kijkt namelijk graag met het kind TV en dan ziet het kind ook dingen, die niet voor zijn leeftijd geschikt zijn. Bovendien duikt Maren ook weer op. Het resultaat is dat de politieman pas veel te laat door lijkt te krijgen dat er iets goed mis is bij het gezin van het vriendje van z'n zoon.

[Dettie]

Ik ben nu bezig in Astrid en Veronika van Linda Olsson. Ik heb dat lang geleden op mijn lijst gezet vanwege een mooie recensie op Leestafel. Al lezend zit ik mij af te vragen van wie die mooie recensie is geweest en het lijkt me wel een Dettie-boek. Ik vind het geen Marjo-boek. Maar soms kun je het helemaal verkeerd hebben.
Ik heb het zojuist even nagekeken en inderdaad, Dettie, jij vond het een heel mooi boek en Marjo was niet zo gecharmeerd. Voorlopig vind ik het ook nog niet veel. Die voorzichtige toenaderingspogingen van de twee vrouwen, die zo gladjes verlopen en ook de stijl waarin het geschreven is vind ik erg gekunsteld. Een soort namaak-mooi. En ik heb in de eerste 50 pagina's al 5 keer gelezen over het "dorre gras van het voorgaande jaar, dat voorzichtig boven de dunne sneeuwlaag uitsteekt". Ik vind het ook ongeloofwaardig dat de oude vrouw haar hele leven als een kluizenaar leeft en vervolgens in no time haar hart uitstort bij de nieuwe jonge buurvrouw. Ik ben pas op pagina 63, het kan nog veranderen.......
Ik zag dat er destijds ook een kleine discussie is ontstaan, maar die ga ik nu nog niet lezen. Ik zal later nog wel een duit in het zakje doen.

ja ik weet nog dat ik het enorm mooi vond. Vooral de sfeer. Twee vrouwen die alleen wilden zijn maar toch contact kregen.
Ik vond het helemaal niet gekunsteld. De ene werd ziek en de ander dacht wat vreemd ik zie haar niet meer, is alles wel goed? Iemand die ziek is, is makkelijker toegankelijk denk ik. De zieke is 'zwak' waardoor de ander ook minder gehard kan zijn of reageren. Die ziekte maakte het ideale uitgangspunt. Iemand anders heeft jou meegemaakt op je ellendigste momenten, dat schept een band. Als diegene er goed en respectvol mee omgaat, waarom dan niet een hechte band krijgen en waarom dan niet je hart uitstorten? Het klikte gewoon. Wie weet hoe graag die oudere mevrouw haar hart had willen uitstorten! (Het gekke is dat ik totaal niet meer weet wat er met dat dochtertje was, maar wel dat hele mooie, voorzichtige contact tussen die twee vrouwen.)

Dettie

[berdine]

Ik weet nog van geen dochtertje af.
Ik reageer later nog wel bij het topic.

[Renate]

IJverig bezig in 2 boeken, Noodlot van Louis Couperus en een boek van Elisabeth George. Onlangs liep er in m'n hoofd even iets door elkaar. Terwijl ik in het boek van Elisabeth George zat te lezen, had ik het met m'n vader over Noodlot. Toen ik m'n boek weer oppakte was ik even de weg kwijt. Ik las over iemand die van Oost- naar West-Berlijn was gevlucht en vroeg me even af hoe dat nu zat, omdat het boek zich toch ergens aan het eind van de 19-de, of het begin van de 20-ste eeuw afspeelde. Ik was dus even in de war met Noodlot.

Noodlot is ook wel een goed boek, hoewel ik het ergste vrees voor de afloop. Ergens hoop ik dat Frank z'n 'vriend' Bertie op een gegeven moment de deur uittrapt, maar ik vrees dat dat niet gebeurt, misschien vanuit een soort misplaatst noblesse oblige idee. Bertie vind ik een vreselijke klaploper en een vervelend mens, die eigenlijk alleen maar van Frank wil blijven profiteren en al z'n daden min of meer goed blijft praten, onder het motto dat het allemaal gewoon het lot is, dat wil dat het een en ander gebeurt.

Nog als reactie op iemand die meende dat Eve wat overdreven reageert op het meisje van de skating-rink, ik denk dat het misschien ook te maken heeft met de zaadjes van twijfel die Bertie bij haar gezaaid heeft. Bertie heeft eerder min of meer gesuggereerd dat Frank een geheim bij zich draagt. Hij heeft dit wel direct weer afgezakt, door te zeggen dat het misschien z'n eigen hersenspinsels zijn, maar de twijfel is gezaaid, dus als Eve met het meisje geconfronteerd wordt, denkt ze misschien dat Frank nog steeds iets met haar heeft.

[berdine]

IJverig bezig in 2 boeken, Noodlot van Louis Couperus en een boek van Elisabeth George. Onlangs liep er in m'n hoofd even iets door elkaar. Terwijl ik in het boek van Elisabeth George zat te lezen, had ik het met m'n vader over Noodlot. Toen ik m'n boek weer oppakte was ik even de weg kwijt. Ik las over iemand die van Oost- naar West-Berlijn was gevlucht en vroeg me even af hoe dat nu zat, omdat het boek zich toch ergens aan het eind van de 19-de, of het begin van de 20-ste eeuw afspeelde. Ik was dus even in de war met Noodlot.

Noodlot is ook wel een goed boek, hoewel ik het ergste vrees voor de afloop. Ergens hoop ik dat Frank z'n 'vriend' Bertie op een gegeven moment de deur uittrapt, maar ik vrees dat dat niet gebeurt, misschien vanuit een soort misplaatst noblesse oblige idee. Bertie vind ik een vreselijke klaploper en een vervelend mens, die eigenlijk alleen maar van Frank wil blijven profiteren en al z'n daden min of meer goed blijft praten, onder het motto dat het allemaal gewoon het lot is, dat wil dat het een en ander gebeurt.

Nog als reactie op iemand die meende dat Eve wat overdreven reageert op het meisje van de skating-rink, ik denk dat het misschien ook te maken heeft met de zaadjes van twijfel die Bertie bij haar gezaaid heeft. Bertie heeft eerder min of meer gesuggereerd dat Frank een geheim bij zich draagt. Hij heeft dit wel direct weer afgezakt, door te zeggen dat het misschien z'n eigen hersenspinsels zijn, maar de twijfel is gezaaid, dus als Eve met het meisje geconfronteerd wordt, denkt ze misschien dat Frank nog steeds iets met haar heeft.

Ha ja, die verwarring herken ik. Ik had het ooit met twee boeken nà elkaar. Beide spelen zich af in een Arabische staat. In allebei een Westerse man in de hoofdrol, die iets groots tot stand wil gaan brengen in dat land. Ze raken allebei een beetje of veel in de problemen. (De man zonder ziekte van Arnon Grunberg en Een hologram voor de koning van Dave Eggers). Helaas ging die verwarring niet meer weg en ik was achteraf niet in staat om het tweede boek naar waarde te schatten, omdat ik er allerlei details uit het eerste doorheen had geweven.

Wat je laatste alinea betreft, dat was Inge, die hopelijk wat heeft aan jouw opmerking!

Ik lees nu "Waar de vogels vliegen" van Tomas Bannerhed. Geweldig mooi debuut van deze Zweedse schrijver. Het jongetje Klas vlucht voortdurend in zijn natuurwereld, om te ontkomen aan de druk die de steeds psychotisch wordende vader op het gezin legt. Hij weet alles van vogels en de natuurbeschrijvingen hebben een haast etherische sfeer. (Kun je dat zo zeggen?) Overigens het derde boek in heel korte tijd met een "Veronica" in een van de hoofdrollen.

[WilV]

Ik smul dezen weken

Ik lees afwisselend "Extreem lezen" van Natalie Righton, Volkskrantjournalist in Afghanistan

én de nieuwe biografie van Bruce Springsteen.

Smullen allebei voor mij.

[Dettie]

ha ja, die Springsteen kan in elk geval al niet missen!

Smul maar lekker door

Dettie

[WilV]

Ha, Yep, ik lees zo langzaam mogelijk.
En eindelijk eindelijk eens een boek in het Nederlands van de goede man.
Alle standaarwerken van hem waren tot nu toe in het Engels.

Maar dat andere boek is ook erg mooi. Precies het soort journalistieke boeken waar ik erg van houd. En leuk bij dit boek is dat er ook al een tv serie was over haar werk daar. Ik zie de plaatjes er dus al lezend bij.

Beide boeken cadeau gekregen vorige week, dat is ook al zo leuk.

[berdine]

Na het prachtige "Waar de vogels vliegen" van Tomas Bannerhed, een mislukte poging om "De verjaardagen" van Hanneke Hendrix te lezen, nu al bijna halverwege "De verliefden" van Javier Marías. Mooi boek, enigszins traag, zorgvuldig geschreven in lange duidelijke zinnen. Een beetje plechtig. Het roept herinneringen op aan "Nachttrein naar Lissabon", wat stijl betreft dan.

[Renate]

Net het boek van Eliabeth George uit en nu begonnen in een Duitse thriller.

[Inge]

Nu moet het er echt van komen... Ik begin in "Het verdriet van België" van Hugo Claus

[berdine]

Och jé, dat vond ik best een taai boek. Ik snapte niet zo veel van de politiek, maar misschien is het voor jou duidelijker!

[Inge]

"Het verdriet van België" leest tot mijn verbazing heel vlot.
Het leuke is dat ik plaatsen herken. Zoals de hert waar Louis in zijn dromen op rijd. Dat is een monument vlak bij mijn werk. Natuurlijk ook de Grote markt, de Zwevegemstraat, enz in Kortrijk. Er "mijn" gemeente wordt benoemd

[Dettie]

Hee wat leuk Inge. Mijn man heeft pasgeleden Het verdriet van België gelezen en hij zei ook al dat het vlot weg las.
Ik dacht altijd dat het heel zwaar en somber was. Waarschijnlijk door de titel

Dettie

[Marjo]

Ik heb het - ooit - twee keer gelezen en het is heel goed te lezen. Ik had alleen wat moeite met al die politieke stukken er in. Niet omdat ze moeilijk lazen, maar omdat ik het niet begreep.
Het is inderdaad leuk om plaatsen te herkennen!!

[Inge]

Ik ga niet beweren dat ik alle politieke insinuaties begrijp maar ik snap wel waar het in grote lijnen om gaat. Vroeger was alles "in handen" van de katholieken en met de opkomst van het sociaal ontstonden er 2 groeperingen. Als je bij het sociaal was kon je maar beter geen katholieke vrienden hebben en omgekeerd. Ook qua werk enz werd de lijn heel duidelijk getrokken: jij had "gemeenschapsonderwijs" gevolgd dan kwam je niet aan de bak bij een katholieke school enz. want dan was je een sos. Een soort van discriminatie op politieke overtuiging.

[berdine]

Net een prachtig boek uitgelezen. "Vele hemels boven de zevende" van Griet Op de Beeck. Verteld vanuit 5 verschillende personen die aan elkaar gerelateerd zijn en het verhaal in korte stukjes als een estafettestokje aan elkaar doorgeven. Ze hebben elk een eigen stijl. De een gebruikt veel Engelse woorden, een ander breekt zijn beschouwingen halverwege een zin af. Mooie Vlaamse taal, met name in de erg goede dialogen. Er komt veel prachtige literatuur uit België en nu nog meer!

Vanavond ga ik beginnen in de laatste van Dimitri Verhulst. Ben benieuwd!

[Dettie]

Wat lees je toch altijd een apart boeken berdine. Hoe vind je ze elke keer weer.
Dat boek van Griet Op de Beeck is een debuut (januari 2013) las ik, leuk!

Dettie

[berdine]

Recensies uit de Volkskrant, zo simpel is het....

[Renate]

Momenteel lees ik
Pim Hofdorp - Oudejaarsavond moord.
Aangezien ik door m'n bibliotheekboeken heen was, ging ik maar weer eens verder met deze serie, die vaak toch wel erg conservatief is. Goed, het speelt zich halverwege de jaren 60 af, maar als je het vergelijkt met de boeken van Sjöwall en Wahlöö, die ook rond die tijd geschreven zijn, is het verschil toch wel erg groot. Grappig is wel dat er op een gegeven moment sprake is van het molesteren van ambulance- en brandweerpersoneel. In dat opzicht is er dus weinig nieuws onder de zon.

Opvallend is ook wel dat de vrouwelijke crimineel die in een paar van de boeken van Pim Hofdorp voorkomt echt wordt afgeschilderd als een soort duivel, terwijl er voor de mannelijke criminelen vaak nog een soort sympathie lijkt te zijn.

[Marjo]

Bedankt Berdine! Zonder dat je het wist heb je me geholpen aan die ene titel die ik zocht. Had er over gehoord op de radio, maar kon de titel en auteur niet onthouden, en niet terugvinden!

[Joanazinha]

Ik ben weer verder gegaan met het lezen van boeken van mijn torenhoge 'nog te lezen' stapel voor de leesuitdaging, in afwachting van twee recensieboeken die één dezer dagen op de mat zullen ploffen. Nu lees ik: De lichtmoorden van Giulio Leoni, waarin Dante Alighieri in 1300 de speurder is.

[Dettie]

Dat klinkt apart die speurtocht van Dante. Vertel je nog hoe je het boek vindt?

Dettie