Momenteel lees ik.....

[Renate]

Lotgevallen van een beddenverkoper heb ik uit en ik ben nu aan het volgende bibliotheekboek begonnen. Dit keer weer geen thriller maar een boek van Christopher Isherwood, waar ik al een tijd naar op zoek was. Helaas had ik al die tijd de verkeerde titel in m'n hoofd, zodat ik het iedere keer liet staan, omdat ik meende dat het niet heb boek was waar ik naar op zoek was. De thriller die ik nog heb liggen, zal ik waarschijnlijk hierna lezen, zodat m'n vader nog te tijd heeft om dit boek te lezen, als hij dat tenminste wil.
Het boek heet Afscheid van Berlijn
Het speelt zich af aan het begin van de jaren 30 in Berlijn. Ik moet zeggen dat het een stuk gemakkelijker leest dan het vorige boek.

[Inge]

Dit boek is inderdaad heel anders dan de andere werken die ik van Couperus heb gelezen. Zo'n klein werkje (126 pagina's) en dan zoveel verteld...Ik vond het wel een mooi verhaal, met veel diepgang, ook beslist een literair werkje om meerdere malen te lezen, dan haal je er vaak zoveel meer uit. Had ik met Noodlot ook. De meeste boeken van Couperus heb ik in de loop der jaren (vanaf mijn Middelbare Schooltijd) nu wel gelezen, tot mijn grote schande Eline Vere en de Boeken der kleine zielen nog niet; ze staan nog wel (met mijn meisjesnaam) in de boekenkast, eens kijken of ze nog niet van ouderdom uit elkaar zijn gevallen

Mijn 3de leesuitdaging is uit. Het is raar, als je de 3 boeken die ik al gelezen heb in gedachten naast elkaar legt, ze gaan steeds ongeveer over hetzelfde onderwerp en toch is er een heel groot verschil.
Noodlot, ongelukkig zijn,... is zowat telkens het hoofdonderwerp, en toch zijn het totaal andere boeken.
Nu verder in De misdaadschrijver van Hurwitz.

[Dettie]

Knap hoor dat je het zo volhoudt Inge. Ik weet niet of me dat zou lukken.

Dettie

[Inge]

Knap hoor dat je het zo volhoudt Inge. Ik weet niet of me dat zou lukken.

Dettie

Ik vind het eigenlijk best leuk. Ik zou ze niet allemaal ineens na elkaar lezen en iedere keer is het weer even wennen aan de "taal" en de "traagheid" maar tot nu toe is nog geen enkel boek tegengevallen.

[Renate]

Net Superduif van Esther Gerritsen uit.
Ergens is het een wat merkwaardig boek. De hoofdfiguur is Bonnie, een meisje van 11, dat vrij oude ouders heeft, die beide vertaler zijn. Ze heeft een fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog en komt niet al te vrolijk over. Op school sluit ze vriendschap met Ine, die een stuk opgewekter is. Op een gegeven moment komt Bonnie tot de ontdekking dat ze in een duif kan veranderen en dat ze in die hoedanigheid mensen kan redden. Haar ouders geloven haar niet en ook als lezer zit ik met deze verandering een beetje in m'n maag. Niemand ziet Bonnie ooit als duif, maar ze geloofd er zelf wel in en ze beschrijft haar reddingen ook heel beeldend. Ze vertelt het aan Ine en op een gegeven moment houdt ze een spreekbeurt over haar verandering op school. Ze wordt natuurlijk niet geloofd en men pest haar er een beetje mee, hoewel dit niet echt een rol in het boek speelt. Bonnie heeft ook wat lichte zelfmoordneigingen. Ze begint zich op een gegeven moment met een scheermesje te snijden. Later zit ze op de middelbare school en ze gaat bij de schoolkrant. Eerst schrijft besprekingen van boeken over de Tweede Wereldoorlog, hetgeen haar op een gegeven moment niet meer in dank wordt afgenomen. Men vindt het namelijk wat te zwaar op de hand voor de schoolkrant. Er wordt haar gevraagd of ze columns wil schrijven en dat doet ze. Daar heeft ze succes mee, al heeft ze het gevoel dat wat ze schrijft niet helemaal goed begrepen wordt. Op een gegeven moment gaat ze toch over haar bestaan als Superduif schrijven en ook dit wordt gewaardeerd, al ziet men het een en ander als een product van haar fantasie. Tegen het eind van het boek komen fantasie en werkelijkheid elkaar tegen en ik moest even denken aan Birdy, een boek van William Wharton, over een jongen die een vogel wil zijn. Als hij getraumatiseerd uit de oorlog komt, verbeeld hij zich inderdaad een vogel te zijn. In het boek komt hij terug uit de Tweede Wereldoorlog en in de film, die naar dit boek is gemaakt, komt hij terug uit de Vietnamoorlog.

[berdine]

Mooi boek, dat Superduif. Je hoopte stiekem dat het géén fantasie zou zijn.

Na "De lijst van al mijn wensen", dat je in een paar uur uit hebt, ben ik nu begonnen in "Gregorius" van Bengt Ohlsson. Dominee Gregorius is een personage uit de roman "Dokter Glas" van Hjalmar Söderberg. Dat boek heb ik 2 jaar geleden gelezen. Grappig dat een eeuw later een andere schrijver de dominee hetzelfde verhaal vanuit zijn optiek laat vertellen. Ben heel benieuwd, want in Söderbergs boek is Gregorius een monster. Nu krijgen we de andere kant van de medaille te zien.

[Renate]

Mooi boek, dat Superduif. Je hoopte stiekem dat het géén fantasie zou zijn.

Tja, misschien wel.

Inmiddels begonnen in Allard Schröder - De hydrograaf
Het is wel een aardig boek. Op een gegeven moment heeft de hoofdfiguur nog een soort kleine ontmoeting met Fernando Pessoa, onder z'n heteroniem de Campos. Hij gooit z'n koffie over de broek van een heer, waarover de ober even later zegt dat de heer de Campos het liefst alleen gelaten wordt. De man laat een briefje achter met de tekst: "Ik ben niets. Ik zal nooit iets zijn. Ik kan ook nooit iets willen zijn. Afgezien daarvan koester ik alle dromen van de wereld." Ik meende dat dit een citaat van Pessoa was en uit de verantwoording achter in het boek bleek dit te kloppen. Ik meende ook dat de Campos een van de heteroniemen van Pessoa was en toen ik het vanmorgen op internet opzocht bleek dit te kloppen. Het citaat is ook van het heteroniem van Pessoa, Alvaro de Campos.

[WilV]

Ik lees Huwelijk van Jeffrey eugenides.

Ik moest er even in komen, maar het lijkt een zeer boeiend boek te gaan worden.
Heeft iemand het gelezen toevallig?

[berdine]

Nog niet, het staat wel op mijn lijst. Ik heb wel zijn eerste gelezen, "De zelfmoord van de meisjes". Bizar verhaal, wel goed.

[WilV]

Dit is ook goed volgend mij. Goed geschreven.

[Dettie]

En ik heb Middlese.x gelezen wat ik ook heel mooi vond. We vullen elkaar mooi aan. Bij elkaar zijn dan alle drie zijn boeken gelezen.

Dettie

[berdine]

Ik ben bezig in De buurman van Voskuil. Het valt me tegen. Het is voornamelijk dialoog en wel een aaneenschakeling van ruzie-gesprekken. Nicolien was in de Bureau-serie al geen ster in logisch denken, maar hier weet ze elke zin van Maarten zo te verdraaien, zodat hij welhaast hij tegenovergestelde zou hebben gezegd. Of de auteur verdraait de gesprekken, dat kan natuurlijk ook.
In Het bureau namen de scenes op het werk een groot deel van de boeken in beslag. Dit boek speelt alleen in de huiselijke kring en ik kan me nauwelijks voorstellen dat twee mensen het op deze manier met elkaar uithouden. Er wordt geen normaal gesprek gevoerd en dat begint na 100 pagina's behoorlijk te irriteren.
Het leest verder wel snel, dus ik lees het uit, maar er zal nog het een en ander moeten veranderen wil ik dit boek 5 sterren geven.

[Renate]

Inmiddels gelezen:
Elisabeth George - In de ban van bedrog
Weer een dikke pil van deze schrijfster, waarin Barbara Havers min of meer alleen in opereert, althans zonder Lynley. Er zit veel haat tegen Pakistaanse mensen bij verschillende hoofdpersonen, ook bij de politie. Barbara Havers probeert geen vooroordelen te hebben en dat lijkt ook aardig te lukken. Tegen het einde van het boek redt ze het dochtertje van haar Pakistaanse buurman.
Christopher Isherwood - Een man alleen
Een aardig boek over een dag uit het leven van een homoseksuele leraar, die niet lang daarvoor z'n partner heeft verloren.
Carin Gerhardsen - En dan was jij het kind
Wederom een thriller. Ik probeer een beetje af te wisselen. Na een wat moeizaam begin met verschillende verhaallijnen, kwam het toch al snel op gang en besloot ik een hele middag te blijven lezen. Het was weer een spannend boek, al is het nut van de proloog, die zich in 1964 afspeelt niet erg duidelijk. Er wordt namelijk nergens meer naar de proloog verwezen. Hooguit zou je kunnen denken dat het kleine kind, dat misbruikt wordt in de proloog, de latere dader wordt, gezien de overeenkomst tussen zijn gedrag en wat er met de jongen in de proloog gebeurt. Het boek doet ergens wat denken aan de boeken van K. Arne Blom. Er is vooral veel aandacht voor menselijke ellende, slecht functionerende gezinnen en een min of meer falende overheid. Zo zijn er 2 meisjes, die samenleven met hun moeder, die een groot deel van de tijd dronken is en allerlei vage vrienden over de vloer heeft. Een van de meisjes heeft een oudere vriend, die samenleeft met z'n vader, die hem bij tijd en wijle mishandeld en z'n moeder, die hij geacht wordt te verzorgen. De moeder ligt alleen in een tweepersoons bed en is te dik om op te staan. Dan is er nog een meisje van 3 dat alleen in huis is. Haar moeder is met de baby weggegaan en niet meer teruggekomen. Op een gegeven moment belt ze willekeurige mensen op en na enige tijd treft ze een vrouw, die belooft haar te komen helpen. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn. Door de politie wordt ze namelijk van het kastje naar de muur gestuurt en uiteindelijk besluit ze zelf op onderzoek uit te gaan. Het kind kan namelijk geen adres zeggen, maar beschrijft wel het uitzicht dat ze heeft. De politie zit op dat moment met een ongeïdentificeerd lichaam van een vrouw en een onderkoelde baby.

Op dit moment lees ik:
Ferdinand von Schirach - Misdaden
Dit is een boek met korte verhalen uit een advocatenpraktijk. Regelmatig krijg je medelijden met de verdachten, zeker in het verhaal over een jonge vrouw die haar broer, die zeer zwaar gehandicapt is en die dreigt nog verder gehandicapt te worden, doodt. Hier is eigenlijk meer sprake van euthanesie, zij het niet uitgevoerd door een arts.

[berdine]

Ik ben bezig in De buurman van Voskuil. Het valt me tegen. Het is voornamelijk dialoog en wel een aaneenschakeling van ruzie-gesprekken. Nicolien was in de Bureau-serie al geen ster in logisch denken, maar hier weet ze elke zin van Maarten zo te verdraaien, zodat hij welhaast hij tegenovergestelde zou hebben gezegd. Of de auteur verdraait de gesprekken, dat kan natuurlijk ook.
In Het bureau namen de scenes op het werk een groot deel van de boeken in beslag. Dit boek speelt alleen in de huiselijke kring en ik kan me nauwelijks voorstellen dat twee mensen het op deze manier met elkaar uithouden. Er wordt geen normaal gesprek gevoerd en dat begint na 100 pagina's behoorlijk te irriteren.
Het leest verder wel snel, dus ik lees het uit, maar er zal nog het een en ander moeten veranderen wil ik dit boek 5 sterren geven.

Wel, ik heb het uit en er kwam nog wel een beetje variatie in, maar niet veel. Wat me wel duidelijk werd: dit boek gaat niet zozeer over de buurman(nen) maar meer over het echtpaar Voskuil. Ik begrijp nu waarom Mevr. Voskuil dit boek alsnog heeft laten uitgeven, hoewel zij er zelf verschrikkelijk slecht vanaf komt. Ze heeft een heel eigen logica en ze ziet dat zelf gewoon niet. Voor haarzelf is ze volstrekt logisch in die idiote ruzies. Dat Voskuil bij haar gebleven is is me ook duidelijk geworden. Een tamelijk mensenschuwe man, die helemaal niet van veranderingen hield. Bovendien had hij medelijden met haar en hij had zelfs begrip voor haar anderszijn, hoezeer hij daar ook onder leed. Tja, de liefde is onnavolgbaar.......

[WilV]

Wat een mooie conclusies Berdine. Goed dat je toch door gelezen hebt!

[WilV]

Ik lees trouwens De kinderjaren van Jezus van Coetzee.

Bijzonder boek tot nu toe, en ik moet steeds aan "Dit zijn de namen"van Wieinga denken. Al komt dat waarschijnlijk vooral omdat dat boek nog zo in mijn hoofd zit.

Maar allebei creeren ze een niet bestaande bijna vervreemdende wereld, en is het vluchteling een thema.

Maar ik ben net begonnen in Coetzee, dus ik kan er nog niet heel veel van zeggen.

[Inge]

Momenteel lees ik "De ziener" van Valgaeren Kevin. 'k ben ook nog steeds bezig in de koningsroman van Couperus maar dat gaat zo traag dat ik nood had aan iets met een beetje snelheid

[Renate]

Eergisteren 2 boeken uitgekregen:
Elisabeth George - Wie zonder zonde is
Weer een dikke pil, die dermate spannend was, dat ik 'm op een gegeven moment maar moeilijk weg kon leggen. Havers is door de gebeurtenissen in het vorige boek, gedegradeerd en Lynley wil niet echt met haar samenwerken. Als assistent kiest hij dan ook Winston Nkata, die op zijn beurt Havers weer om assistentie vraagt. Op een gegeven moment hebben de diverse politiemensen verschillende ideeën over de oplossing van de zaak en uiteindelijk blijkt Havers op het juiste spoor te zitten.
S. Montag - Overpeinzingen
Korte stukjes, dus gemakkelijk om in bed te lezen.

Momenteel ben ik bezig in:
Margriet de Moor - De virtuoos
M'n vader is na een tijdje met het lezen gestopt, omdat hij er niets aan vond. Ik vind het wel een goed boek, maar misschien helpt het dat ik wat meer begrijp van de muziektermen en de beschrijvingen van het muziekleven.

[berdine]

Je gaat lekker door! Nou ik ook hoor. Na Stoner ga ik nu beginnen in Het onzichtbare geluk van andere mensen van Manu Joseph. Ook dit boek kreeg ik weer veel eerder in handen dan ik had verwacht. Het zou op 31 mei terug moeten naar de bieb, maar ik kreeg vorige week al een melding dat het voor me klaar lag. De reden waarom de vorige lezer het zo snel weer heeft ingeleverd is duidelijk: er zit een boekenlegger op pagina 22.... Dat belooft niet veel goeds.....

[Joanazinha]

Lisa Unger heeft weer een prima psychologische thriller afgeleverd. Ik ben al een stukkie op weg in Verdronken hart en geniet weer ouderwets van haar intriges.

[Marjo]

Die staat hier ook nog!

[Joanazinha]

Heb jij hem ook als pre-read of als recensieboek? Ik had me aangemeld bij Not Just Any Book om het boek als pre-read te lezen (ben fan van Lisa Unger) en kreeg hem toegestuurd. Maar volgens mij is hij nog niet officieel verkrijgbaar, toch?

[Marjo]

Recensieboek. Het staat hier al even. Klopt: er staat op dat het 28 mei verschijnt.

[berdine]

"Het onzichtbare geluk van andere mensen" van Manu Joseph is een geweldig boek. Op een luchtige manier wordt een zwaar thema behandeld: een Indiase vader gaat op zoek naar de reden van de zelfmoord van zijn zoon Unni. Alle karakters in dit boek zijn zwaar aangezet, zodat ze op een bepaalde manier komisch worden. Toch wordt er niet gespot met de gevoelens van de hoofdpersonen. Daarnaast geeft het boek een goed beeld van het leven in India, waar de vaders en de leraren denken de kinderen met slaag tot betere cijfers te kunnen dwingen. En - heel actueel - de mannen kunnen maar niet van de vrouwen afblijven! De reden van de raadselachtige zelfmoord van de jonge Unni, die een heel gelukkige jongen was, wordt op de laatste bladzijden pas duidelijk. Een erg mooi boek. Lees het!

Ik ben nu begonnen in "Het menselijk lichaam" van Paolo Giordano.
Willeke, ik meen dat jij dit ook wilde lezen. Heb je het al uit?

[Renate]

Vandaag weer een nieuw stapeltje boeken gehaald:
Åke Edwardson - Verloren ziel
Elisabeth George - Verrader van het verleden (En mevrouw George heeft het weer voor elkaar, dit boek is weer langer dan het vorige. 800 pagina's, wordt het niet een beetje te veel?)
Jacques Berndorf - Der Bär (voor de vakantie)
Petra Hammesfahr - Mit den Augen eines Kindes (voor de vakantie)
Louis Couperus - Noodlot (om ook een dun boekje te hebben en naar aanleiding van het feit dat iemand hier dit boek had gelezen)