Titus Müller: De wrake Gods

[Marjo]

Dit blijven toch heerlijke boeken: droge feiten in een lekker sausje opgediend.
Zo leer je geschiedenis op een prettige manier.
Er is maar een klein minpuntje, dat was ik al bijna vergeten, maar op het moment van het lezen stoorde het wel. Er zijn een paar korte passages waarin ineens de hond het vertelperspectief is: hij denkt, hij weet, en dat is nogal ongeloofwaardig.

Lees meer: http://www.leestafel.info/titus-mueller

[Dettie]

jammer van die hond.

Het lijkt me trouwens best een pittig boek, was het niet moeilijk om alles uit elkaar te houden?

Dettie
die gek is op historische romans

[Marjo]

Nee hoor, dat valt reuze mee.
Al geef ik toe dat ik halverwege even gespiekt heb of er nog meer informatie achterin stond. Toen dat het geval bleek heb ik het maar vast gelezen. Maar je kan goed zonder.